ABBY Biglang kumabog ang aking dibdib ng makita ko si Luther na diri-diritsong pumasok sa loob ng opisina. Nakaramdam ako ng matinding takot lalo na ng mapansin ko ang galit sa mga mata nito habang nakatitig sa mag-asawang Reyes. Ilang beses akong pumikit para pakalmahin ang aking sarili. Hindi ko dapat pairalin ang takot na nararamdaman ng puso ko. Kailangan kong maging matatag kahit para na lang sa mga anak ko. Nagmamasid sila at ayaw kong isipin nila na isa akong mahinang ina. Na hindi ko sila kayang ipagtanggol sa ganitong klaseng sitwasyon. Na hangang ngayun patuloy pa rin akong kinakain ng takot ng nakaraan.Lalong napuno ng pangamba ang puso ko ng maisip kung bakit nandito ito ngayun. SInusundan niya ba kami? Alam na ba nito ang tungkol sa aming anak? Alam na ba nito ang tungkol sa kambal? Bigla akong nakaramdam ng agam-agam sa isiping pinamanmanan ako nito sa kanyang mga tauhan. Kailan pa niya alam ang tungkol sa mga anak namin? TIyak na may laging nakabuntot sa amin dahil bi
ABBY"Abby ikaw ba iyan? Naku buti naman at dumalaw ka dito sa mansion." bahagya akong natigilan ng marinig ko ang isang pamilyar na boses. Agad kong nilingon at laking tuwa ko ng makita ko si Nanay Nilda."Nay....kumusta po?" masaya kong wika sabay yakap dito. Kahit papaano gumaan ang aking kalooban sa isiping nandito si Nanay Nilda. Iginala ko ang aking paningin sa paligid. Napakaganda ng lugar. Maaliwalas at ibang-iba sa Mansion na tinirhan namin noon. Sobrang yaman nga ni Luther. Walang imposible dito kapag pera ang pag-uusapan."Diyos ko ito na ba ang mga bata? Kay gagandang mga bata. Naku naalala ko tuloy ang hitsura ni Luther noong bata pa. Kamukhang-kamukha ng mga anak niyo Abby." Masayang wika ni Nanay Nilda at nilapitan pa nito si Lorraine at Carl na noon at nagpapalipat-lipat ng tingin sa amin. Sandali naman kaming iniwan ni Luther dahil narinig kong may tumatawag dito kanina."Lorraine, Carl, say hello to Nanay Nilda." wika ko sa dalawa kong anak.Agad naman lumapit ang mag
ABBYNaging maayos naman ang mga sandali na kasama namin si Luther sa mansion. Nakita ko naman ang unti-unting pagkahulog ng loob ni Carl sa kanyang ama na labis kong ipinagpasalamat. Ayaw ko kasing makita itong kinamumuhian ang sariling ama. Ayaw kong lumaki ito na may galit sa puso. Marahil ay napansin nito na maayos naman ang pakikitungo ni Luther sa akin sa buong oras na magkasama kami sa mansion. Pero hindi ibig sabihin na pwede na ulit kaming magsama tulad ng dati. Iba na kasi ang noon at ngayun. Marami na ang nagbago sa aming buhay mag-asawa. Hihintayin ko na lang ang divorce paper na ibibigay nito sa akin dahil alam kung malapit na itong ikasal kay Pamela. Tangap ko naman na hindi talaga kami para sa isat-isa. Masyado ng maraming nangyari sa aming buhay at hindi ko na din talaga nakikita pa ang aking sarili na kasama ito sa iisang bubong. Siguro natakot na din ang aking puso na muling umibig at magtiwala dito. Tama na nagkaroon kami ng anak. Hindi na magkakaroon pa ng panibag
ABBYNagulantang ako sa mga sinabi ni Mama Charito. Halos hindi ako makapaniwala sa mga narinig dito. Halos magsikip ang dibdib ko sa matinding awa na nararamdaman. Hindi ko akalain na sa kabila ng pagiging positibo nito sa buhay may malalim pala itong lihim na pinagdaanan."Walang kasing-sakit ang ginawa niya sa akin anak! Kinimkim ko ito sa napakahabang panahon sa pag-aakalang magiging maayos din ang lahat. Gusto ko na sanang baunin sa hukay ang lahat ng mga nangyari sa akin noon at hayaan na lang kita sa iyong paniniwala na isang santo ang iyong ama! Ayaw na kitang saktan pa! Pero nagkamali ako! Nagkamali ako Luther. Sa ginawa kong pananahimik hindi ko akalain na may malaking epekto pala sa iyo ang pilit na sinisiksik sa utak mo ng sarili mong ama. HIndi ko akalain na naging malupit ka pala sa mga nagiging babae mo. Hindi ko akalain na naging sarado ang isip mo dahil sa mga mali mong paniniwala."IM Sorry Luther! Pero Hindi ko na kayang makita kang ganiyan! Matagal ng panahon akong
ABBYHalos hindi ako makapaniwala sa aking nalaman. Kung ganoon matagal ng tinatago ni Mama Charito sa akin ang tungkol sa sakit niya? Hindi ko man lang napansin na may dinaramdam na pala ito. Ayon sa Doctor nasa Critical na kondisyon na si Mama Charito at ano mang sandali ay posible na kami nitong iiwan. HIndi ko alam pero sobrang sakit. Bakit kong saan huli na ang lahat tsaka ko pa ito nalaman."Im sorry Ms. Tevez. Masyado ng kumalat ang cancer sa kanyang buong katawan katawan. Apektado na din ang kanyang kidney at iba pang organs kaya wala na tayong magagawa pa." Paulit -ulit na pumapasok sa isip ko ang mga katagang sinabi ng Doctor. ANo mang sandali ay maari ng mawala sa amin si Mama Charito. Kaya pala nangangayayat na ito ng sobra. HIndi man lang ako nag-abalang magtanong dito kung kumusta ang kalagayan nito. Napakamasayahin kasi niya at parang walang kahit na anong problema. Sa nakalipas na limang taon naming pagsasama hindi man lang ako nito pinakitaan ng hindi maganda. Itinur
LutherNagmamadali akong bumaba papuntang ground floor ng building. Sobrang excited ako dahil sa maagang pagbisita sa akin ni Abby. Hindi ko alam kung ano ang kailangan nito pero ayaw kong mag-isip ng ano pa man. Ang importante nandito siya dahil halos hilahin ko na ang oras para lang mapuntahan ito mamaya sa bahay nila o di kaya sa restaurant. Pagdating sa lobby ay agad ko itong nakita na nakatayo malapit sa reception area. Bahagya pa akong nakaramdam ng inis dahil hindi man lang pinagkaabalahan ng mga staff na bigyan ito na upuan. Lalapit na sana ako dito ng natigilan ako. Nagtataka akong napatitig dito. Naalala ko kasi na ito pa rin ang damit na suot nito kahapon. Hindi ko alam pero nakaramdam ako ng kaba. Nang lumingon ito sa akin ay doon ko napagtanto ang lahat na may mali. Bigla akong kinabahahan lalo na ng mapansin ko na namamaga at namumula ang mga mata nito. Halata din sa awra nito ang pagod at puyat."Abby?" agad kong sambit sa pangalan nito ng makalapit. Lalo akong naguluh
ABBYAgad namin naisaayos ang burol ni Mama Charito. Namili kami ng komportableng lugar kung saan ito ibuburol. Dalawang araw na din hindi nagpapakita sa amin si Luther. Buti na lang at nandiyan si Lester na laging nakaagapay. Kasama nito ang kanyang asawa na si Laarni."Hindi ko alam kung nasaan ngayun si Luther. Hindi ko alam kung nagluluksa ito sa pagkamatay ng Ina o talagang wala itong pakialam. Bibigyan pa namin ito ng tatlong araw, kapag hindi pa rin ito magpakita kami na ang magdedesisyon sa libing ni Mama Charito. Mahirap man tangapin pero kailangan na namin mag moved-on. Gusto na din namin na madala na ito sa huling hantungan. Napakasakit para sa amin na nakikitai itong nasa loob ng kabaong."Abby, Sigurado ka bang ayos ka lang? Pwede ka naman magpahinga na muna. Kami na bahala ni Lester dito. Nandiyan din naman si Erika kaya wala kang dapat na ipag-alala." wika sa akin ni Laarni. Napansin marahil nito na halos dalawang araw ng wala akong maayos na tulog. Sumasakit na din kas
LUTHER POV"Daddy! Kinurot po ng badgirl si Carl sa labas." Bigla akong napatayo ng pumasok si Lorraine sa loob ng opisina. Kakagaling lang ng mga ito sa School at pinasundo ko na lang muna kina Giselle dahil marami akong dapat tapusin na trabaho ngayung araw. Simula namatay si Mommy tatlong buwan na ang nakakaraan hindi ako pumapalya sa paghatid sundo sa mga ito sa School. Gusto kong makabawi sa mga anak ko. Gusto ko din patunayan kay Abby na nagbago na ako at isa akong responsableng ama sa aming mga anak. Masyadong busy din si Abby sa kanyang restaurant kaya pabor sa akin ang ganitong bagay upang lalong mahulog ang loob ng mga bata sa akin. Natatakot din kasi ako. Feeling ko lumalayo na ang loob ni Abby sa akin. Hindi na siya katulad noon na kumikislap ang mga mata sa tuwa kapag nakikita ako. Iba na ngayun, kaswal ang pakikitungo nito kaya naman nagkakaroon ako ng agam-agam. Natatakot ako na baka may iba na ito kaya feeling ko minsan iniiwasan ako nito. Akala ko pagkatapos ng libi