All Chapters of The CEO's Revenge : Chapter 1 - Chapter 7

Diniinan ni Haze ang floor mop sa marmol na sahig hanggang malampaso niya ang huling espasyo nitong hallway. Tinuko niya ang mop sa sahig at pinahid ang namumuong pawis sa kanyang noo. Pasimple niyang tinanaw ang kahabaan ng hallway saka bumuntonghininga. “Nyeta, bakit ba naman kasi ang haba-haba nito?“ bulong niya sa sarili. Naiiling niyang binuhat ang balde at tinahak ang hagdan pababa. Nang makalabas siya sa kumpanya ay natanawan niya kaagad ang guard na mukhang katatapos lang mag-roving. Nakatalikod ito kaya nilapitan niya na ito. “Magandang umaga, ho,” she greeted him. Bumakas ang gulat sa mukha ni Haze nang lumingon ito. May itsura at mukhang hindi nalalayo ang edad nila. Bakit pagga-guard ang kinuha nitong trabaho kung itsura pa lang, pasok na sa modeling?“Bakit?” magalang nitong tanong at ngumiti. “May kailangan ka?”Pinakita niya ang kanyang hawak na balde at mop. “Saan ko ba 'to pwedeng ilagay?” Dumapo ang paningin ng guard doon. “Hindi ba sinabi ng head janitor sa’yo

“You again? The other day you made me your target, and now, it's Miss Gomez. Are you doing this because of what happened between the two us?” Silang dalawa lang ang naroon sa loob ng opisina ni Mr. Loepz. Ang babae kanina ay hindi na niya nakita pa matapos ang nangyaring iyon sa CR. Ang dinig niya ay umalis na raw para makapagpalit. Kasali siya roon sa meeting; at dahil sa insidenteng iyon ay hindi na ito natuloy. That woman was one of the company's biggest client. Bigatin. And she just called the meeting off dahil hindi raw nito kayang ganoon ang ayos habang kaharap ang iba pang kasosyo. Siguro nga ay hindi kayang maintindihan ni Haze ang nararamdaman ng babae gayong hindi naman siya nito kagaya. Delicate fashion was never included in her line of taste. Hindi siya mahilig sa damit na halos makita na ang kaluluwa sa sobrang ikli. Pati ang pagsuot ng heels na kapag natapilok ay siguradong bali ang mga buto. Kontento na siya sa simpleng ayos lang. She liked herself better whenever she

Isang umiiyak na batang babae ang pumukaw sa kanyang atensyon. Nakatayo ito sa isang bakuran at nakatitig sa lumang bahay sa kanyang harapan. Marumi ang suot nitong puting bestida. Kapansin-pansin din ang may kalakihang mga butas sa ibabang parte nito. “Takbo! Tumakbo ka na! Lumayo ka na rito!” namutawi ang malakas na sigaw mula sa bahay na iyon. Bahagya itong natinag sa sigaw na iyon. Bakas sa mukha ng batang babae ang labis na takot at pagod. Nanginginig din ang katawan nito. Pero tila ba gusto pa nitong gumalaw at tumakbo papunta sa bahay na iyon. Binalingan ni Haze iyon. Mula sa nakabukas na pinto ay natanawan niya ang dalawang anino ng tao. Naramdaman niya ang paggalaw ng bata mula sa gilid ng kanyang mata kaya napatingin siya pabalik dito. “Takbo na!” umalingawngaw muli ang boses. The girl looks hesitant. It’s like she’s tied in a difficult decision of choosing between obeying the voice and wanting to save whoever is the owner of that voice. But with another scream, unti-un

Tahimik ang naging biyahe mula sa pantalan ng Sta. Fe papuntang Banayan. Walang kibo ang lalaking katabi ni Haze. Buong biyahe ay nakapikit lamang ang mga mata nito habang nakasandal sa headrest ng upuan, hanggang sa makarating sila sa bus terminal. Mula roon ay sinundo sila ng isang itim na sasakyan. Ilang minuto lang ang tinagal bago niya natanaw ang pigura ng mansyon, na habang papalit sila ay unti-unting lumalaki sa kaniyang paningin. Hindi moderno ang desinyo ng mansyon, kundi katulad ito ng isang kastilyo na ilang siglo nang nakatindig doon. Halata sa itsura nito ang ilang beses nang pagrenovate upang magmukha itong bago. Nahaharangan ito ng eskrima na gawa sa bakal, at hindi kalayuan sa likuran nito ay matatanaw ang malawak na dagat. “Nandito na tayo.” Narinig niyang sabi ni Mr. Hao. Nasa unahang upuan ito kaya hindi nito makitang kanina pa alam ni Haze ang bagay na iyon. Maya-maya pa ay huminto ang kanilang sinasakyan. Mula sa kinauupuan ay napansin niya ang dahan-dahang p