All Chapters of Marrying Mr. Stepbrother: Chapter 31 - Chapter 40

MARI Pagkatapos ng almusal na pinagsaluhan namin ay nagdesisyon na kami na magbihis na at maghanda sa maghapon naming pagliliwaliw. SJ even insisted that we must take a shower together, giving the reason that we are married to each other, anyway. Pero siyempre, hindi ako pumayag. “Kapag nagsabay tayong maligo ngayon, wala nang surprise na naghihintay sa iyo para mamaya. Would you like tahat to happen, hmm?” And just as that, nagawa ko siyang papayagin na mauna na sa pagligo at huwag na kaming magsabay. Iyon nga lang, napilit niya akong mangako na mamayang gabi ay sabay na talaga kami. Ang galing, ‘di ba? Pakitulungan na lang ako sa pag-determine kung swerte ba ako kanina o malas. Hati kasi ‘yung opinion ko, eh. Masyado pang undecided ‘yung utak ko. “And… that’s all. May gusto ka pa bang baguhin sa itinerary natin for today?” tanong ni SJ sa akin nang matapos niya nang banggitin ang pagkakasunud-sunod ng mga plano naming gagawin ngayong araw. Umiling ako. “Wala naman na. That is

MARIKINABUKASAN, sa wakas ay nagawa na namin ang mga plano na hindi namin nagawa kahapon nang dahil nga sa… yawang Brazilian wax.But anyways, nevermind. Huwag na nating isipin ang mga bagay-bagay na makakasira lang naman ng araw natin. Okay? Okay.Una naming pinuntahan kanina ang isang sikat na restaurant na nagse-serve ng mga uthentic French dishes. Doon na kami kumain ng almusal. And to tell the truth, halos ayoko nang umalis doon kanina dahil sa sobrang sarap ng mga pagkain na sine-serve nila roon!But of course, I have to leave that beloved, fancy place. Dahil kung hindi ay iiwan ako ni SJ doon gaya ng ibinanta niya nang tumanggi pa rin akong tumayo sa pangatlong pagyayaya niya na lumabas na. Ayoko naman kasing maligaw mag isa, ‘no? Kaya iyon, I just vowed to myself na one day, o kahit bago matapos ang bakasyon namin doon, o kahit bago matapos ang araw na ito, o kahit paglabas namin, ay babalik ako ulit dito— eehhh,,,! Nakakainis naman kasi! Bakit kailangan pa naming umalis doon

MARIIt’s been days since that night. Ang gabing iyon kung kailan nagawa namin ni SJ sa wakas ang bagay na ginagawa naman talaga ng mag asawa, at ang main purpose naman talaga ng pagbabakasyon namin dito.And now, it’s our last day here in Paris. Bukas na ang flight namin pabalik sa Manila. That’s what we’ll do first thing tomorrow morning. Masaya ako na uuwi na kami. Makikita ko na ulit si Daddy at lalung-lalo na si Aunt Melissa. At siyempre, si Riya at Zequiel together with their new born baby!Pero ang kasiyahan na iyon ay mas nakakain ng nararamdaman kong lungkot. Because I know, tomorrow is a new beginning for me and SJ. Again. Nalulungkot din ako na iwan itong Paris dahil marami-rami na rin kaming memories na nagawa rito ni SJ sa loob lang ng dalawang linggong pagsasama namin. Isipin pang hindi ko pa alam kung kailan ulit namin magagawang bumalik dito. Hay.To be honest, there is no time na naging mahirap sa akin ang pag alis sa iisang lugar o bansa. Well, maliban na lang sa pag

MARIAnd just as that, bumalik na ulit ako sa kwarto ni SJ para ituloy ang naudlot kong pagtulog.Hindi ko alam kung tama ba na paglihiman ko ang asawa ko lalo na at tungkol pa sa mama niya. Basta ang tanging alam ko lang, tama ang desisyon ko na suportahan si Mama Helena sa kung anumang nakakapagbigay ng kasiyahan sa kanya.She already went through so much in her ex-husband’s arms. At sa hindi pa ganoong kahaba naming pagsasama, nakita ko na at patuloy ko pang nakikita kung paano niya nagawang mapalaki ng tama at maayos si SJ at si Ayesha. It’s so hard to be a single mother. I was in the states for the past years of my life. Pero hindi nagging hadlang iyon para makita ko na nahihirapan din si Daddy sa pagiging single dad niya. Iyon nga lang, unlike SJ’s parents, maayos ang samahan nina Mommy at Daddy hanggang sa huling sandali ng buhay ni Mommy.But anyways, hangga’t maaari ay ayoko na muna sanang isipin pa ang tungkol sa naging pag uusap namin ni Mama Helena kanina. Lalo na ang aksi

MARIAnd after that, me and my husband separated ways.Gaya ng gusto niya ay hindi na nga ako sumama sa kanya papunta sa airport. Gaya rin naman ng gusto ko ay hindi na siya nagpilit pa na ihatid ako pauwi.We just said our goodbyes in front of their house, then he left, and I did the same.Ngayon nga ay halos isang oras pa lang mula nang maghiwalay kami pero hindi ko na agad mapigilan ang sarili ko na ma-miss siya ng sobra. I even counted each seconds and minutes just so I could calculate how long would it take for us to reunit again. And yes, as expected, matagal pa. Malamang, iisang oras pa lang mula nang maghiwalay kami. Like, ano bang tingin ko sa airport at sa distansya ng mga destinasyon niya? Mula sa bahay namin hanggang sa park na walking distance lang, gano’n?But anyways, nang umuwi ako kanina ay hindi ko na naman nadatnan si Daddy sa bahay.Wala rin si Aunt Melissa. And the most shocking part is, nalaman ko sa mga kasambahay at kay Mang Dario mismo na wala pa namang ‘Aunt