After her mother's death, Mari spent her life living with her aunt in the United States. Kuntento na siya roon, not until her own Aunt Melissa framed her up so that she can go back to her home country, the Philippines, which she hates the most. Doon ay makikilala niya si SJ. Naging magkaibigan sila, hanggang sa nagkaibigan. Mabilis ang mga pangyayari. In her three months stay, nawala ang pagkadalaga niya. Akala niya ay okay na ang lahat pagkatapos noon. She thought of her wedding as the beginning of her happy ending. Their happy ending. Hanggang sa mapag-alaman niya na may iba nang babae ang daddy niya. Kasabay ng pagkaalam niya na niloloko siya ng asawa niya. And to make her situation more even worst? Nalaman niya na ang babae pala ng daddy niya ay walang iba kundi ang ina ni SJ. Making her jerk husband her probable stepbrother...
View MoreMARI
I've been living here in the U.S. for almost a decade now. Kaya hindi ko maintindihan kung bakit kailangan ko pang bumalik sa... sa nakakainis na bansang iyon!
Ngayon ang simula ng annual two-week-long vacation ko sa trabaho. And I should be happy now, right? Pero nang dahil sa 'napakagandang' surprise ni Aunt Melissa ay nasira na lahat ng plano ko at nawala na rin ang lahat ng kaligayahan na dapat kong maramdaman.
"Are you ready to leave, honey? Your flight is on two hours."
Hawak ang kahon ng huling sapatos na ilalagay ko sa maleta ay napalingon ako kay Aunt Melissa. Nakatayo siya at nakasandal sa mismong pintuan ng kwarto ko. Hindi ko alam kung gaano na siya katagal doon. But her posture is just saying na pinapanood niya ako sa kung anumang ginagawa ko.
"You don't have to remind me 'bout the hell that's waiting for me, Aunt." mapaklang saad ko sa kanya.
Pabagsak pa akong umupo sa malambot kong kama, hanggang sa tuluyan ko nang ibinagsak ang sarili ko roon pahiga.
"I'm gonna miss this bed. Argh, kung bakit kasi kailangan ko pang umalis." usal ko habang nakapikit.
Hindi ba pwedeng nanaginip lang muna ako? Can't this be unreal?
"You've been here for almost a decade now, sweetie. Hindi mo ba nami-miss ang daddy mo? How about your best friend? Si... ano nga ulit ang pangalan no'n? Liya? Miya...?"
"Riya." pagtatama ko sa kanya. "How would I miss Dad, eh lagi niya naman akong binibisita rito? Isa pa, Riya and I are always in touch with each other. Lagi kaming magka-video call at—"
"At iniisip mo na sapat na iyon?" Tumawa si Aunt Melissa na para bang may nakakatawa nga sa pagitan namin ngayon. "You shouldn't be thinking that way, hija. Kahit segu-segundo pa kayong mag-video call ng best friend mo, hindi pa rin noon mahihigitan o matutumbasan man lang ang essence ng pagiging magkasama. 'Yung literal na magkasama, ha? Isa pa 'yang sa daddy mo. Aren't you wondering on why in this entire year, eh hindi ka man lang niya nabisita maski isang beses?"
Napabuntung-hininga ako. She has a point, anyway. Sa loob kasi ng maraming taon, mula nang dito na ako tumira kasama ni Aunt Melissa ay hindi pa pumalya si daddy sa pagbisita sa akin. Tuwing birthday ko, bagong-taon, at kahit sa mga pagkakataon na sadyang gusto niya lang akong bisitahin o dahil may free time siya. But this year is different. Halos mangangalahati na ang taon, pero hanggang ngayon ay hindi pa siya nakakabisita sa akin. Not even once.
"B-Busy daw siya sa trabaho, sabi niya." sabi ko na lang.
Hindi naman siya sumagot agad, dahilan para mapatingin ako sa kanya.
"A-Ahm... Yeah, I-I know." nauutal na saad niya mayamaya, nag-iwas pa ng tingin sa akin. Pero bakit siya nauutal? And... she seems uncomfortable, huh? "Kaya nga nagdesisyon na ako na pagbakasyunin ka sa Pinas, eh. It's high time you make the adjustments. Ikaw naman ang dumalaw sa daddy mo. Hindi 'yung siya ang laging mag-aadjust para mabisita ka. Lalo na ngayon. Mas nagiging busy siya sa pagpapatakbo sa mga businesses niyo."
Ako naman ang hindi agad nakasagot.
I have to admit that she has a point. Again. Tumatanda na rin si Daddy at nasa tamang edad naman na ako para ako naman ang gumawa ng hakbang para magkasama kami. It's been ten years na rin since I went here para takasan ang madilim na nakaraan ko.
Oo, kahit nasa murang edad pa lang ako noon ay aware na ako sa mga nangyayari sa paligid ko. Alam ko na dinala lang ako ni Aunt Melissa rito dahil naniniwala siyang mas mabilis akong makakalimot dito. Makakalimot sa biglaang pagkamatay ng mommy ko...
"So, this is where you're always going everytime that you should be in school."
Napasinghap ako sabay napalingon sa boses na bigla ko na lang narinig sa bandang likuran ko. It was Aunt Melissa.
Agad akong nakaramdam ng kaba. Base sa tingin at tono ng pananalita niya ay alam kong naiinis siya. Sa akin, o sa mga ginagawa ko. O baka sa parehas.
"A-Aunt M-Melissa... W-What are you doing here?" utal kong tanong sa kanya.
Bahagya kong itinago sa likuran ko ang hawak kong bungkos ng bulaklak. Ibibigay ko sana iyon kay mommy gaya ng ginagawa ko araw-araw tuwing palihim ko siyang binibisita dito.
"Ikaw ang dapat kong tanungin niyan, Mari. Ano'ng ginagawa mo rito? Aren't you should be at your school right now? Pero bakit ka nandito?"
Nag-iwas ako ng tingin sa kanya dahil hindi ko na kayang salubungin ang nanlilisik niyang mga mata.
"A-Aunt... I-I can explain—"
"Huwag ka sa akin magpaliwanag. Go to your dad, he needs your explanation better than I do. Hindi mo ba naisip na mag-aalala ang daddy mo, na mag-aalala kami sa'yo?" Hindi ako sumagot at napayuko na lang. I could feel my heart getting heavy. Bahagya na ring nanlalabo ang mga mata ko gawa ng mga luha na unti-unti nang namumuo sa mga sulok nito. "Sumama ka sa akin. I'll be taking you home—"
"B-But I want to stay with Mommy—"
"Huwag ka nang makulit, Mari, kung ayaw mong magalit pa ako sa'yo."
Hindi ko na nagawang lumaban pa nang hilahin ako bigla ni Aunt Melissa. Nabitawan ko ang mga bulaklak na hawak ko. I cry as I stare at my mother's grave. Habang mahigpit pa rin ang pagkakahawak sa akin ni Aunt Melissa na walang lingun-lingon sa paghila sa akin papunta sa sasakyan niya.
Later that night, I got the lecture of my life. Pinagsabihan ako ni Daddy, maging ni Aunt Melissa. I saw them fighting in range. But that exact moment, wala naman talaga akong pakialam sa pagtatalo nila. What hurt me the most was the fact that they are fighting because of nothing aside from me. Dahil sa akin kung bakit sila nag-aaway.
"What came to your mind, Mari? What have you done?" mahina ngunit mariing saad ni daddy.
Hindi ako umusal maski isang salita. Yumuko lang ako, umiiyak pa rin.
"Mari, kinakausap ka ng daddy mo. Speak up!" malakas na sambit naman ni Aunt Melissa.
Napapitlag ako, tsaka napahagulhol na.
"Oh, gosh... Ito na nga ba ang sinasabi ko." rinig ko pang sabi ulit ni Aunt Melissa. Nakita ko pa sa peripheral vision ko kung paano niya hinawi ng marahas ang buhok niya. She even sighed.
"Mari, please, sumagot ka naman. Hindi ko na alam kung saan ako nagkulang—"
"I-I just want to be with Mommy more..." umiiyak na saad ko.
Inakala kong pagagalitan na naman nila ako, sisigawan. Pero nagulat ako nang bigla na lang akong yakapin ni Aunt Melissa. Umiiyak din siya. Even dad is.
Hindi ko alam kung dahil sa akin pa rin ba kaya sila umiiyak. Basta ang alam ko lang, malinaw na hindi sila natutuwa sa mga ginawa ko. I know it was wrong. I am certain. Pero mali ba na gusto ko pang makasama ang mommy ko kahit hindi ko na nakikita ng pisikal ang katawan niya?
"Umakyat ka na muna sa taas. Go to your room, Mari. I'll go there, too. May pag-uusapan lang kami saglit ng daddy mo." mayamaya ay utos ulit ni Aunt Melissa. Kalmado na siya.
Hindi na lang ako kumibo at nakayukong sinunod na lang ang utos niya. Umakyat nga ako sa taas, pero hindi ko tumuloy sa kwarto ko. Sa halip ay nagtago ako sa isang malaking vase na may halaman kung saan tanaw ko pa rin sina Daddy at siguradong maririnig ko pa rin ang kung anumang pag-uusapan nila. I know, it is wrong. But I can't just let myself be clueless about everything that's hapenning. Lalo na at sigurado akong ako ang magiging topic nila.
"What's there for us to talk about, Ate?" rinig ko agad na tanong ni daddy makalipas lang ang halos isang minuto.
"About you and your daughter. Gusto kong isama si Mari sa California. Doon muna siya sa akin habang—"
"What?! You know, you can't do that to me! To us!" malakas na sambit ni Daddy sabay hawi sa buhok niya. "I already lost my wife, Ate. Hindi ko hahayaan na pati si Mari ay mawala pa sa akin."
"Hindi mawawala sa iyo ang anak mo, Mauricio! Ano ka ba?!" ganting asik din ni Aunt Melissa. "Hindi mo ba nakikita? It's been two weeks since Agatha died. Pero habang tumatagal, imbis na maka-move on ay parang lalo lang nalulugmok si Mari sa sitwasyon kinasasadlakan niya. And I don't know but... I am starting to think na baka kaya siya nagkakaganiyan ay dahil sa environment niya. She's in this place na lalong makakapagpaalala sa kanya sa mommy niya. And I hate to see her struggle.
Remember what happened to me when our mother died? I am certain I was in the same situation as your daughter now. Ang pinagkaiba lang ay masyado pa siyang bata. Are you gonna let this tragedy ruin your own daughter's entire life?!"
Daddy didn't utter any words after that. He just sighed, and cried. Napaupo pa siya sa couch na para bang bigla siyang nakaramdam ng panghihina.
Tinabihan naman siya agad ni Aunt Melissa. Maybe, she's comforting her. Hinimas-himas niya kasi ang likod ni daddy sabay yakap dito.
"Alam kong hindi madali para sa iyo, Ricio. Pero hihintayin pa ba nating lumala ang lagay ni Mari bago tayo umaksiyon?"
Hindi ko na kinaya pang pakinggan ang mga susunod na sasabihin nila. I run directly to my room. Parang pinagsisisihan ko na nakinig pa ako sa usapan nila. Dahil tama nga ako. I am the reason on why they're seemed to be in trouble these past few days. Ako nga ang problema nila. But I can't see any problem with me longing to be with my mother even at lease with her grave.
Isang linggo lang ang lumipas matapos ang tagpong iyon ay namalayan ko na lang ang sarili ko na nakasakay na sa isang eroplano. Kasama si Aunt Melissa at paalis na sa bansang kinalakihan ko. Gusto kong umiyak, pero huli na ang lahat. I was forced to leave everything behind. Si Daddy, ang best friend ko, ang buhay na kinamulatan at kinalakihan ko, at higit sa lahat, si mommy...
MARIFortunately, Dad went home just in time. Pero hindi ko na siya pinababa pa ng sasakyan at sumakay na lang kami ni Nina sa dala niyang sasakyan.We then went straight to the church where SJ organized our wedding.Ipinaliwanag ko na rin kay Daddy ang sitwasyon at nagpaliwanagan na rin kami roon. But little did he know that I have something in store for him.Sa kabila ng mahabang traffic ay nagawa pa rin naming makarating sa lugar na pagdarausan ng kasal.Pagbaba ko pa lang ng sasakyan ay hindi ko na agad maiwasang mamangha. Sa labas pa lang ay halatang halata na na pinaghandaan ang mangyayaring kaganapan ngayon.Napaiyak ako.I immediately run inside the church carrying the flower bouquet we just bought on our way here.Sa gitna ng aisle ay nakita ko ang isang lalaking hindi ko inakalang haharapin ko ulit. Si SJ.Tinawag ko ang pangalan niya, lumingon siya sa akin. And seconds later, we are hugging each other.“D-Dumating ka.” halata ang saya sa boses na saad niya.Tumango ako, umi
MARIOne month later…Pagkatapos ng naging disaster na engagement party ay umuwi na ulit ako sa amin.Of course, I have a lot of explaining to do with dad. Maging kay Aunt Melissa na umuwi na rin pala ng Pilipinas at nasaksihan din ang magulong party na iyon.Dad explained everything to me as well. Noong una, wala sana akong balak makinig but when he said a sentence that felt like a slap, I gave in.“You still didn’t tell me that you are going out with someone. Anak mo ako kaya karapatan ko ring malaman ang mga nangyayari sa iyo.”“That was just dating, anak. Ikaw nga, nagpakasal ka nang wala sinuman sa amin ang nakakaalam. Marriage is not a joke, Mari. Ama mo ako kaya may karapatan din akong malaman kung ano ang mga nangyayari rin sa iyo.”And so as that, we agreed to forgive each other. Iyon nga lang, hindi ko pa rin maiwasan minsan na magtampo sa kanya lalo na kapag naaalala ko na ang babaeng nakarelasyon niya ang siya ring ina ng naging asawa ko. Especially knowing that I treated
MARIDahil sa narinig kong mga sinabi ni SJ sa kausap niya ay mas lalo pa akong nabuhayan ng loob na gantihan siya. And tonight, in this engagement party, mangyayari na lahat ng pinaplano at dati ko pang ini imagine na mangyari.Isang oras bago ang nakatakdang event ay nasa venue na kami. I have to act like I care for everything. Nagkunwari akong chine check ang mga bagay bagay mula sa decorations, pagkain, at kung anu ano pa.Like I’ve said, masquerade ang theme ng party. Sinadya ko iyon nang sa ganoon ay hindi basta bastang magkakila-kilala ang mga taong sadya kong inimbita sa gabing ito. Lalung lalo na ang pamilya ni SJ at si Daddy. Maging sila Riya at Zequiel. Sa oras kasi na makilala ni SJ o ni Helena ang mga taong malapit sa akin na nandito ay malamang na maudlot ang mga nakalatag ko nang plano. Which I don’t want to happen of course.Paikot ikot lang ako sa event place, pretending to inspect every details of our party. Natahimik lang ako at napirmi sa isang lugar nang akayin na
MARIAnd so did we. It was finally happening.I couldn’t contain my happiness as I stared at the white dress that I was supposed to wear later that night. Our engagement night.Ilang oras na lang, mangyayari na lahat ng pinlano ko.People will finally know how cruel SJ and his mom are. Malalaman na rin ng mga ito sa wakas kung gaano kawalang hiya at kawalang awa ang mga ito. They will finally know how I suffered. How they played with me, and how I got involved with this mess just because of them.Sa kalagitnaan ng pagmumuni muni ko ay biglang tumunog ang cell phone ko. Tanda iyon na may tumatawag sa akin.Dali dali kong kinuha iyon para sagutin. It was Riya. Napangiti ako agad.“What’s up? Are you ready for tonight’s fun?” bungad ko agad.I am expecting her to have the same energy as I have. Pero hindi nangyari ang inaasahan kong iyon.“Are you… really sure of ruining this special night of yours? Sigurado ka na ba talaga sa mga gusto mong gawin?” instead, in a worried voice, she said
MARIMatapos naming mamili ng kung anu ano lang ay umuwi na rin kami. Nagluto, kumain, at ngayon ay magkatai na kaming nagpapahinga sa kama.It’s been a long and tiring day, somehow. And as much as I hate to admit it but… having SJ beside me takes a lot of frustration somehow.Hindi ko maintindihan kung bakit ganoon ang pakiramdam ko. Basta isa lang ang alam ko at ang paulit ulit na sinasabi ko sa sarili ko tuwing nakakaramdam ako ng ganitong pakiramdam— hayaan na lang at sulitin dahil pagkatapos naman ng plano ko, kapag naisagawa ko na ang paghihiganti ko ay hindi ko na mararanasan ulit ang ganitong kakaibang pakiramdam at pagkalito.“I am so sorry for frantically calling you earlier. I guess, I made myself look like a pathetic paranoid husband who’s afraid to lose his wife.” mahinang saad ni SJ pero sapat na iyon para makarating sa pandinig ko.“No need to be sorry. Naiintindihan ko. In fact, natutuwa nga ako, eh. Looking for me like that is just an indication that you really love m
MARIGaya ng pangako ko kay Riya nang araw na magkita kami ng hindi inaasahan ay nasundan pa nga iyon ng marami pang pagkikita.It’s already been a month, too. At lahat ng pagkikita na ginagawa namin ay palihim. Nasabi ko na rin sa kanya ang lahat ng nangyari maging ang mga nalaman ko. And as expected, she was shocked. Hindi rin daw niya maiwasan na makaramdam ng galit kay Helena at maging kay SJ mismo.And speaking of SJ, I hate him.I hate him not just because of what he did to me. Naiinis na rin ako sa kanya dahil… kahit malalim na ang galit ko sa kanya ay hindi ko pa rin maiwasang makaramdam ng kilig at kasiyahan tuwing may mangyayari o magagawa si SJ para sa akin na sa tingin ko ay genuine naman at hindi bunga lang ng pagkukunwari.“So, you’re saying that you’re already falling for him.” Awtomatiko akong napatingin kay Riya nang marinig ko ang mga sinabi niyang iyon.As I said, matapos ang naging unang pagkikita namin ay nasundan pa iyon ng mga patagong pagkikita. At isa sa mga
MARI Magkasama naming tinunton ni Nina ang daan patungo sa palikuran ng restaurant. Sinabihan ko siya na humanap ng ibang daan na hindi kami masusulyapan o magagawang lapitan ni Riya. I acted as if there is nothing going on. But when I and Nina reached the bathroom, I set off the composure. Especially when Nina said a thing. "You know that woman, don't you? I can see it in your eyes.” Napahilamos ako sa sarili ko at napasabunot din tsaka ako napaupo sa sahig. "She's… She's my best friend. Riya.” pag amin ko. Hindi ko naman na siya kinabakasan ng pagkagulat. Marahil dahil sabi nga niya ay alam niya nang magkakilala kami ni Riya sa unang tingin niya pa lang. "You don't expect to see her here, don't you?” tanong niya ulit. Tumango ako. "Halata nga.” sabi niya na naman. Sinundan niya pa iyon ng mahinang tawa. "If I were you, I'll make a move. Mahirap na dahil habang nandiyan siya, sigurado akong gagawin niya lahat para lang malapitang ka. And her, begging you? I'm sure hindi m
MARIIt is exactly a week after I had that medical test from Nina.Isang linggo na rin mula nang bumalik ang alaala ko. At isang linggo na rin mula nang magkunwari akong amnesiac pa rin sa harapan ni SJ at ng pamilya niya nang sa ganoon ay hindi niya mahalata ang mga pinaplano ko.But as for Riya, hindi pa rin ako nakakapag reach out sa kanya. I am still hesitant at nag iisip pa ako ng posibleng hakbang na hindi makakasira sa mga nakabinbin ko nang plano.By the way, nandito ako ngayon sa labas ng isang high end restaurant. Napag usapan kasi namin nina SJ at Nina na magkita rito. At first, I don’t want to. But after Nina said to me na sasama rin ang mga barkada ni SJ na malamang ay sila ring kasama nito nang gabing narinig ko ang usapan nila, bigla na akong nabuhayan at nagkainteres na sumama. Like, why not nga? Besides, naniniwala ako sa kasabihang “keep your friends close, but keep your enemies closer”.Nasa loob na ng restaurant si SJ at ang mga barkada nito samantalang ako ay nagp
MARI“That I can’t tell you now. Kung mayroon man, I suggest na huwag tayong masyadong mag expect dahil sa ngayon, mas lumiit pa ang tsansa ng pagbalik agad ng memorya niya. And if that would happen which I am hoping too, expect na natin na matatagalan talaga. And we’re not talking about just months in here. Mahaba habang proseso ang kakailanganing pagdaanan ni Mari para roon. And she’ll need a lot of support, of course. Lalung lalo na sa iyo na asawa niya.”Hindi lang iyon ang paulit ulit na ttumatakbo sa isip ko habang naglalakad kami ni SJ pabalik sa sasakyan.Lahat ng sinabi ni Nina kanina, lahat ng iyon ay sabay sabay na bumabalik sa isip ko.“As you can see, hindi na natagal ang examinations na ginawa ko kay Mari. Her case is too common already. Kinailangan ko lang na magtanong sa kanya ng ilang mga katanungan and of course, nag run pa rin ako ng tests para masiguro ang kalagayan niya.”“I know. But what we have to worry is that… sa nangyaring pagkakauntog niya, mas lumala pa an
Maligayang pagdating sa aming mundo ng katha - Goodnovel. Kung gusto mo ang nobelang ito o ikaw ay isang idealista,nais tuklasin ang isang perpektong mundo, at gusto mo ring maging isang manunulat ng nobela online upang kumita, maaari kang sumali sa aming pamilya upang magbasa o lumikha ng iba't ibang uri ng mga libro, tulad ng romance novel, epic reading, werewolf novel, fantasy novel, history novel at iba pa. Kung ikaw ay isang mambabasa, ang mga magandang nobela ay maaaring mapili dito. Kung ikaw ay isang may-akda, maaari kang makakuha ng higit na inspirasyon mula sa iba para makalikha ng mas makikinang na mga gawa, at higit pa, ang iyong mga gawa sa aming platform ay mas maraming pansin at makakakuha ng higit na paghanga mula sa mga mambabasa.
Comments