MARIKung nakikita ko lang ang mukha ko ngayon, sigurado ako na katawa-tawa at kahihiya na ako ngayon. I can feel my eyes that are seemed to pop out of its sockets. Nakanganga rin ako. Aware ako roon.Ikaw ba naman kasi ang pakitaan ng pilot badge ng isang lalaking inakala mong ‘basta-basta’ lang.“Y-You’re a pilot?” hindi pa rin makapaniwalang saad ko.Tumango naman siya at ngumiti.“Yeah. So, if you’ll excuse me, I better get going bago pa ako ma late ng sobra sa flight ko. I don’t want to put others’ sake on compromise. I’m sure you don’t want to, either.”Dahan-dahan akong tumango tsaka bahagyang ngumiti.“U-Uhm, yeah. I… see you next time, I guess.” sabi ko na lang at bahagya nang lumayo sa kanya para bigyan siya ng daan papasok sa sasakyan niya.Nagpalitan na rin kami ng number at social media accounts nang sa ganoon ay magkaroon pa rin kami ng contact sa isa’t-isa.Hanggang sa makaalis na siya ay nanatili pa rin ako sa kinatatayuan ko. I only walked away after his car was lost
MARIHindi ako makapaniwala sa ipinakita sa akin ni Riya. It was a picture of a bag with its indiicated price below.“Two freakin’ million dollars?!” bulalas ko habang nakatitig sa screen ng cell phone ni Riya.“Uh-uh. That is Hermès Kelly Rose Gold. And sorry to tell you but… it’s worth more than twice of a dollar million.” saad niya pa.Dahil doon ay nalipat ang paningin ko sa kanya.“What do you mean?” nagtataka at nabibigla pa ring saad ko.“That… bag is currently on the second rank of the most expensive in the whole wide world. Two million dollars it is, right. Gawa kasi ito sa pure rose gold at dotted ng one thousand one hundred sixty na diamonds, to be exact. Two years din ang tinagal bago magawa iyan pero sa buong mundo, twelve lang ang nag-eexist na ganiyan. So, you can imagine the urge of every wealthy individuals para makuha ang bag na iyan not only for it’s ability to stand for you as your financial status symbol. And by the time na ginusto ng dad mo na mabili ang isa sa l
MARIIt’s been an hour since SJ walked up to us and joined us for a drink. Pero hanggang ngayon, parang hindi pa rin ako makapaniwala na kasama nga namin siya. It’s just that… hindi pa rin mag sink in sa akin!“Hey, Mari, are you okay? Bakit hindi ka umiimik diyan?” Napapitlag ako nang marinig ang banayad na tinig na iyon na galing kay… SJ.Anyways, yeah. Siya nga talaga ‘yung lalaking bigla na lang lumitaw sa likuran ni Riya kanina. Hindi ako naghahallucinate lang o nagda-daydream. Totoong SJ siya at maging si Riya ay nakikita rin siya!And the only thing that got him here is that, hindi raw natuloy ang supposedly ay flight niya.“Private flight lang naman kasi iyon, actually. On the last minute, pinaalam ng guest na postponed na raw muna ang flight niya at ire-resched na lang daw.”“Eh, bakit ka nandito?”“Aray naman. Akala ko ba, okay na tayo?” tila offended na saad nito.Tiningnan ko naman siya ng masama.“That’s not what I meant, crazy. I mean, bakit ka nandito? Aren’t you shoul
MARIAfter dropping Riya home, nagpasiya ako na sabihin kay SJ na ihatid na lang ako pabalik sa café at nagsabing ako na ang bahalang umuwi.Pero gaya ng ginawa niya kanina at gaya na rin ng inaaasahan ko ay tumanggi siya, saying na masyado pang maaga at gusto niyang makasama pa ako para makilala namin ang isa’t-isa dahil pagkatapos daw ng araw na ito ay hindi niya na alam kung kailan pa siya magiging libre ulit.Tumanggi pa ako pero kalaunan ay wala rin akong nagawa. Masyadong malakas ang convincing power niya at may kung ano ring nag uudyok sa akin na sumama sa kanya.At gaya rin ng kanina, ang plano ko ay tumahimik lang sa buong durasyon ng biyahe namin. Sinusubukan pa rin naman niyang makipag usap sa akin at mapagsalita ako. Iyon nga lang ay hindi siya nagtatagumpay. At sinisiguro kong hindi siya magtatagumpay. MWEHEHEHE!“Hey, look. Kanina ko pa napapansin na parang iniiwasan mo ako. I mean, not literally, of course. Kaya nga magkasama tayo, right? What I mean is… you really seem
MARITatlong linggo ang mabilis na lumipas mula nang dalhin ako ni SJ sa napakagandang lugar na iyon. And well, guess what. Nasa Pilipinas pa rin ako!Hindi lang naman kasi ako ang nagdesisyon ukol sa bagay na iyon. I also asked my dad’s side. Hiningi ko rin ang opinyon nina Riya at Zequiel maging ng mga kasambahay namin at si Mang Dario. Ang tanging hindi ko na lang napagsasabihan sa desisyon kong iyon ay si Aunt Melissa.Hindi ko kasi alam at literal na wala kasi akong ideya kung ano ang maaari niyang maramdaman o sabihin sakaling malaman niya na na plano ko nang dito na lang sa Pilipinas mag stay for good. And by the way, noong sinabi ko na hate na hate ko ang Pilipinas, kalimutan niyo na iyon. Because to be honest, I am starting to fall in love with this amazing country again. Lalo na at nandito ang mga taong mahalaga sa buhay ko. Well, except nga from Aunt Melissa. But we’ll get to that.Anyway, okay naman na ang buhay ko rito sa Pilipinas in general. Malamang, gugustuhin ko bang
MARIAs SJ said, saktong alas sais y medya nga ng gabi ay nasa harapan na siya ng bahay namin.Sayang nga lang at hindi niya inabutan si Daddy. Nagkakilala na sana sila ng personal.But anyways, hindi ko na rin naman masyadong iniisip ang bagay na iyon dahil ang naglalaro lang sa isip ko ngayon ay ang nakita kong reaksiyon ni SJ nang salubungin ko na siya. He looked so surprise. Bahagya pang nanlaki ang mga mata nito, bahagyang napanganga, tsaka napangiti; sabay usal ng, “You look so gorgeous. Perfecty majestic.”Hanggang ngayon na nasa loob na ako ng sasakyan niya at nasa daan na kami papunta sa venue ay parang paulit-ulit ko pa ring naririnig iyon. May sirang plaka ba sa utak ko?“Hey, are you okay? Kanina pa kita kainakausap, hindi ka naman nagre-respond. May problema ba?”Napakurap-kurap ako nang marinig ko ang boses na iyon ni SJ. Napasulyap din ako sa kanya.“A-Ah… A-Ano… W-Wala namang problema. Sorry.” pagsisinungaling ko.“Are you sure? Kanina ko pa kasi napapansin na para kan
MARIMarami nang tao sa venue ng party ng mama ni SJ nang dumating kami roon. And as much as I want to look for Zequiel and Riya, wala naman akong nagawa nang hilahin ako ni SJ at sabihing kailangan ko siyang samahan na magpalit ng damit sa isa sa mga cottage. Ang galing lang. What a great waste of time.Kahit naiinis ako ay sinamahan ko na lang din siya dahil wala na rin naman akong choice. Ayoko namang mag-ikot mag isa sa party na iyon nang wala man lang kasamang kakilala kahit isa. Mahirap na, baka mapagkamalan pa akong gate crasher o kung ano pa man.Kanina, nang nasa sasakyan pa kami ay aligaga na ang isip ko sa pag-ooverthink ng paano kung may makakita sa amin na dumating ng magkasama? ‘Tapos makita rin kaming pumasok sa iisang cottage room? Iba na ang mundo ngayon at hindi na natin masasabi ang mga tumatakbo sa isip ng tao. Ayoko ring ma-issue sakaling may kahit isang makakilala sa akin sa party na iyon dahil paniguradong hindi lang ako ang maiiskandalo kundi ang buong pamilya
MARINang agawin sa akin ni SJ ang cell phone at nang bigla na lang niyang kausapin si Aunt Melissa ay wala na akong nagawa kundi ang matameme na lang at matahimik sa ibang tabi. Habang well, of course, hinihilig pa rin na sana ay lamunin na lang ako ng buo ng lupa.Pero sa kabila noon ay hindi ko rin naman maitatago at maipagkakaila na natatawa ako sa mga pinaggagagawa ngayon ni SJ.The conversation he’s having with my aunt is not just an ordinary conversation. Ang lying may it be, pero ang ginagawa niyang ‘iyon’ ay malaki at sobra pa sa sapat na rason para kahit papaano ay makahinga ako ng maluwag at maiwasan na ang pag aalala.Because SJ here is playing gay with Aunt Melissa. Nagbabakla-baklaan siya! And boy, he’s nailing it!Hindi ko alam at literal na wala akong ideya kung bakit niya ginagawa iyon. Basta, isang bagay lang ang batid at hinihiling ko— sana, makalusot ako sa galit at pagsusumbong ni Aunt Melissa kay Daddy sa pamamagitan ng pag arteng ito ni SJ!“Oh, is that so?” Ag
MARIFortunately, Dad went home just in time. Pero hindi ko na siya pinababa pa ng sasakyan at sumakay na lang kami ni Nina sa dala niyang sasakyan.We then went straight to the church where SJ organized our wedding.Ipinaliwanag ko na rin kay Daddy ang sitwasyon at nagpaliwanagan na rin kami roon. But little did he know that I have something in store for him.Sa kabila ng mahabang traffic ay nagawa pa rin naming makarating sa lugar na pagdarausan ng kasal.Pagbaba ko pa lang ng sasakyan ay hindi ko na agad maiwasang mamangha. Sa labas pa lang ay halatang halata na na pinaghandaan ang mangyayaring kaganapan ngayon.Napaiyak ako.I immediately run inside the church carrying the flower bouquet we just bought on our way here.Sa gitna ng aisle ay nakita ko ang isang lalaking hindi ko inakalang haharapin ko ulit. Si SJ.Tinawag ko ang pangalan niya, lumingon siya sa akin. And seconds later, we are hugging each other.“D-Dumating ka.” halata ang saya sa boses na saad niya.Tumango ako, umi
MARIOne month later…Pagkatapos ng naging disaster na engagement party ay umuwi na ulit ako sa amin.Of course, I have a lot of explaining to do with dad. Maging kay Aunt Melissa na umuwi na rin pala ng Pilipinas at nasaksihan din ang magulong party na iyon.Dad explained everything to me as well. Noong una, wala sana akong balak makinig but when he said a sentence that felt like a slap, I gave in.“You still didn’t tell me that you are going out with someone. Anak mo ako kaya karapatan ko ring malaman ang mga nangyayari sa iyo.”“That was just dating, anak. Ikaw nga, nagpakasal ka nang wala sinuman sa amin ang nakakaalam. Marriage is not a joke, Mari. Ama mo ako kaya may karapatan din akong malaman kung ano ang mga nangyayari rin sa iyo.”And so as that, we agreed to forgive each other. Iyon nga lang, hindi ko pa rin maiwasan minsan na magtampo sa kanya lalo na kapag naaalala ko na ang babaeng nakarelasyon niya ang siya ring ina ng naging asawa ko. Especially knowing that I treated
MARIDahil sa narinig kong mga sinabi ni SJ sa kausap niya ay mas lalo pa akong nabuhayan ng loob na gantihan siya. And tonight, in this engagement party, mangyayari na lahat ng pinaplano at dati ko pang ini imagine na mangyari.Isang oras bago ang nakatakdang event ay nasa venue na kami. I have to act like I care for everything. Nagkunwari akong chine check ang mga bagay bagay mula sa decorations, pagkain, at kung anu ano pa.Like I’ve said, masquerade ang theme ng party. Sinadya ko iyon nang sa ganoon ay hindi basta bastang magkakila-kilala ang mga taong sadya kong inimbita sa gabing ito. Lalung lalo na ang pamilya ni SJ at si Daddy. Maging sila Riya at Zequiel. Sa oras kasi na makilala ni SJ o ni Helena ang mga taong malapit sa akin na nandito ay malamang na maudlot ang mga nakalatag ko nang plano. Which I don’t want to happen of course.Paikot ikot lang ako sa event place, pretending to inspect every details of our party. Natahimik lang ako at napirmi sa isang lugar nang akayin na
MARIAnd so did we. It was finally happening.I couldn’t contain my happiness as I stared at the white dress that I was supposed to wear later that night. Our engagement night.Ilang oras na lang, mangyayari na lahat ng pinlano ko.People will finally know how cruel SJ and his mom are. Malalaman na rin ng mga ito sa wakas kung gaano kawalang hiya at kawalang awa ang mga ito. They will finally know how I suffered. How they played with me, and how I got involved with this mess just because of them.Sa kalagitnaan ng pagmumuni muni ko ay biglang tumunog ang cell phone ko. Tanda iyon na may tumatawag sa akin.Dali dali kong kinuha iyon para sagutin. It was Riya. Napangiti ako agad.“What’s up? Are you ready for tonight’s fun?” bungad ko agad.I am expecting her to have the same energy as I have. Pero hindi nangyari ang inaasahan kong iyon.“Are you… really sure of ruining this special night of yours? Sigurado ka na ba talaga sa mga gusto mong gawin?” instead, in a worried voice, she said
MARIMatapos naming mamili ng kung anu ano lang ay umuwi na rin kami. Nagluto, kumain, at ngayon ay magkatai na kaming nagpapahinga sa kama.It’s been a long and tiring day, somehow. And as much as I hate to admit it but… having SJ beside me takes a lot of frustration somehow.Hindi ko maintindihan kung bakit ganoon ang pakiramdam ko. Basta isa lang ang alam ko at ang paulit ulit na sinasabi ko sa sarili ko tuwing nakakaramdam ako ng ganitong pakiramdam— hayaan na lang at sulitin dahil pagkatapos naman ng plano ko, kapag naisagawa ko na ang paghihiganti ko ay hindi ko na mararanasan ulit ang ganitong kakaibang pakiramdam at pagkalito.“I am so sorry for frantically calling you earlier. I guess, I made myself look like a pathetic paranoid husband who’s afraid to lose his wife.” mahinang saad ni SJ pero sapat na iyon para makarating sa pandinig ko.“No need to be sorry. Naiintindihan ko. In fact, natutuwa nga ako, eh. Looking for me like that is just an indication that you really love m
MARIGaya ng pangako ko kay Riya nang araw na magkita kami ng hindi inaasahan ay nasundan pa nga iyon ng marami pang pagkikita.It’s already been a month, too. At lahat ng pagkikita na ginagawa namin ay palihim. Nasabi ko na rin sa kanya ang lahat ng nangyari maging ang mga nalaman ko. And as expected, she was shocked. Hindi rin daw niya maiwasan na makaramdam ng galit kay Helena at maging kay SJ mismo.And speaking of SJ, I hate him.I hate him not just because of what he did to me. Naiinis na rin ako sa kanya dahil… kahit malalim na ang galit ko sa kanya ay hindi ko pa rin maiwasang makaramdam ng kilig at kasiyahan tuwing may mangyayari o magagawa si SJ para sa akin na sa tingin ko ay genuine naman at hindi bunga lang ng pagkukunwari.“So, you’re saying that you’re already falling for him.” Awtomatiko akong napatingin kay Riya nang marinig ko ang mga sinabi niyang iyon.As I said, matapos ang naging unang pagkikita namin ay nasundan pa iyon ng mga patagong pagkikita. At isa sa mga
MARI Magkasama naming tinunton ni Nina ang daan patungo sa palikuran ng restaurant. Sinabihan ko siya na humanap ng ibang daan na hindi kami masusulyapan o magagawang lapitan ni Riya. I acted as if there is nothing going on. But when I and Nina reached the bathroom, I set off the composure. Especially when Nina said a thing. "You know that woman, don't you? I can see it in your eyes.” Napahilamos ako sa sarili ko at napasabunot din tsaka ako napaupo sa sahig. "She's… She's my best friend. Riya.” pag amin ko. Hindi ko naman na siya kinabakasan ng pagkagulat. Marahil dahil sabi nga niya ay alam niya nang magkakilala kami ni Riya sa unang tingin niya pa lang. "You don't expect to see her here, don't you?” tanong niya ulit. Tumango ako. "Halata nga.” sabi niya na naman. Sinundan niya pa iyon ng mahinang tawa. "If I were you, I'll make a move. Mahirap na dahil habang nandiyan siya, sigurado akong gagawin niya lahat para lang malapitang ka. And her, begging you? I'm sure hindi m
MARIIt is exactly a week after I had that medical test from Nina.Isang linggo na rin mula nang bumalik ang alaala ko. At isang linggo na rin mula nang magkunwari akong amnesiac pa rin sa harapan ni SJ at ng pamilya niya nang sa ganoon ay hindi niya mahalata ang mga pinaplano ko.But as for Riya, hindi pa rin ako nakakapag reach out sa kanya. I am still hesitant at nag iisip pa ako ng posibleng hakbang na hindi makakasira sa mga nakabinbin ko nang plano.By the way, nandito ako ngayon sa labas ng isang high end restaurant. Napag usapan kasi namin nina SJ at Nina na magkita rito. At first, I don’t want to. But after Nina said to me na sasama rin ang mga barkada ni SJ na malamang ay sila ring kasama nito nang gabing narinig ko ang usapan nila, bigla na akong nabuhayan at nagkainteres na sumama. Like, why not nga? Besides, naniniwala ako sa kasabihang “keep your friends close, but keep your enemies closer”.Nasa loob na ng restaurant si SJ at ang mga barkada nito samantalang ako ay nagp
MARI“That I can’t tell you now. Kung mayroon man, I suggest na huwag tayong masyadong mag expect dahil sa ngayon, mas lumiit pa ang tsansa ng pagbalik agad ng memorya niya. And if that would happen which I am hoping too, expect na natin na matatagalan talaga. And we’re not talking about just months in here. Mahaba habang proseso ang kakailanganing pagdaanan ni Mari para roon. And she’ll need a lot of support, of course. Lalung lalo na sa iyo na asawa niya.”Hindi lang iyon ang paulit ulit na ttumatakbo sa isip ko habang naglalakad kami ni SJ pabalik sa sasakyan.Lahat ng sinabi ni Nina kanina, lahat ng iyon ay sabay sabay na bumabalik sa isip ko.“As you can see, hindi na natagal ang examinations na ginawa ko kay Mari. Her case is too common already. Kinailangan ko lang na magtanong sa kanya ng ilang mga katanungan and of course, nag run pa rin ako ng tests para masiguro ang kalagayan niya.”“I know. But what we have to worry is that… sa nangyaring pagkakauntog niya, mas lumala pa an