KABANATA 4

MARI

After realizing that my baby, Pepper, was gone, hindi ko na nagawa pang magpaalam kay Riya. I just turned the call off and rushed to find her.

At ngayon, sa tantiya ko ay humigit-kumulang tatlumpung minuto na ang mabilis na lumipas pero hanggang ngayon ay wala pa rin akong idea kung nasaan siya. And to make the matter even worst, unti-unti na rin akong nakakaramdam ng panghihina. Panic is attacking me real bad. Ramdam ko na ang panginginig ng katawan ko, ang pagkakapos ko sa hininga. Na kung nasa normal na sitwasyon lang siguro ako ay ako na mismo ang magvo-volunteer na magpadala sa ospital. But no, this is a different situation. A quiet worst one.

Kaya imbis na huminto ako ay ipinagpatuloy ko lang ang paglakad habang palinga-linga sa paligid. 

“Pepper! Come to me, please, baby! Huwag mo naman iwan si Mommy, o!” malakas ko pang sigaw habang naghahanap pa rin.

I can’t afford to lose her. Dahil bukod sa si Daddy ang may bigay no’n sa akin, alam ko rin na pinaglaanan niya talaga ng panahon at effort ang pagbibigay niyon sa akin. Bukod pa sa pera, siyempre. But damn that. Ang mahalaga lang sa akin ngayon ay makita ko na si Pepper bago pa mahuli ang lahat.

I continued to search the area until I reached a what seems to be a hidden part of the park. Madilim doon, masukal, puno ng iba’t-ibang halaman, bagama’t meron namang mga benches na gawa rin sa bato; iyon nga lang ay halatang pinaglipasan na ng panahon dahil luma na ang itsura at malumot pa. Tahimik din dito dahil ilang metro na rin ang layo nito sa bahagi ng parke kung saan mismo pumupunta at tumatambay ang karamihan sa mga dumadayo roon.

The ambiance of this place is a perfect view to trigger creeps to crawl even on my tiniest vein.

Tingin pa lang ay hindi na maganda ang nararamdaman ko sa paligid na iyon. Mabigat. May kung ano rin ang nagsasabi sa akin na huwag nang subukin pa na pumasok doon.

But you can’t just let that creep feeling to scare the hell out of you, Mari! Or sige, pumili ka na lang— iyang takot mo o si Pepper?

Sa isiping iyon ay para akong natauhan bigla. Like, paano kung doon nga napadpad si Pepper? Malamang na takot na takot na siya ngayon! Malamang din na naliligaw na siya at hinahanap na ako! Oh, my…

Pigil ang hininga na patakbo kong pinasok ang nakakatakot na bahaging iyon ng parke.

“Pepper! Nasaan ka na? Are you here, baby? Huwag kang matakot, nandito na rin si Mommy! I’ll get you, okay? Uuwi na tayo!” lakas-loob na sigaw ko ulit, umaasang makikita ko na sa wakas si Pepper. Kahit ang totoo ay mas lamang na ang duda sa isip ko na nandito nga sa lugar na ito si Pepper.

Paano ko nga ba namang mararamdaman ng maayos kung nandito nga si Pepper o wala? My fear is just becoming worst overtime. It’s taking over me! At sa tagal ko nang naghahanap, sa lawak ng park na ito, at sa dami nang tao na nandito ngayon ay hindi ko rin maiwasang makaramdam na ng kawalan ng pag-asa na makikita ko pa siya.

Pero kahit na gano’n ay nagpatuloy pa rin ako sa paghahanap. Hanggang sa kusa na akong mapahinto nang may marinig ako pamilyar na tahol. It was Pepper. I know, it’s her!

Oh, gosh…! Nandito lang ang baby ko!

Sigurado ako sa narinig ko. Hindi ako nagha-hallucinate lang o ano. Siguradung-sigurado ako na siya iyon. And that signal from her made me full of hope again. Parang awtomatikong nawala ang pagod at pag-aalala ko dahil sa simpleng boses niya na iyon. 

And with full speed, without any hesitation, I immediately run to cross the distance between where I am right now to where I think Pepper’s voice came from. At kung hindi ako nagkakamali, iyon na ang pinakadulong bahagi ng ‘nakakatakot’ na parkeng iyon.

Akala ko, magiging maayos na ang lahat dahil makikita ko na ulit si Pepper at makukuha ko na siya ulit. But, boy, was I wrong.

Pagkarating ko pa lang sa bungad ng dulong bahagi ng park ay kusa na naman akong napahinto. My panic attack even doubled as I stare on what’s in front of me. Mas madilim, mas masukal, at mas tahimik iyon kaysa sa kanina. Mas nakakatakot. Iyon ang tipo ng lugar na fit sa mga naiisip kong settings sa mga horror at thriller stories na nababasa ko. Iyong tipo ng lugar na kahit magsisigaw ka ay wala talagang makakarinig sa iyo. It was even creepier than before.

Iba na ang pakiramdam ko kanina, pero ngayon ay mas naiba pa. And yeah, you guessed it right. Mas lumala lang ang takot at pag-aalala ko sa mga posibleng mangyari hindi lang kay Pepper kundi para sa akin na rin. Dumidilim pa naman na.

Huminga ako ng malalim at pumikit, tsaka muling dumilat para matiim na pagmasdan ang kasukalan sa harap ko.

It’s now or never, Mari. You heard Pepper’s voice coming from here, right? Mas mabuti nang sumugal ka para makita kung nandito nga siya, kaysa bigla ka na lang umalis dahil nagpakain ka sa takot mo.

Tama. Hindi ako pwedeng basta na lang sumuko. Ngayon pa ba na may lead na ako kahit papaano sa kung saan ko posibleng makita ang baby ko?

Dala ang isiping iyon ay mabilis ko nang tinakbo ang masukal na daan papasok sa kaloob-looban pa ng tagong parke na iyon.

And for the nth time, I stopped again. Iyon ay nang mamataan ko ang isang malaking pigura ng lalaki. He’s huge. Kung purong Pinoy ang lalaking iyon ay hindi na talaga normal ang height niya. He’s more or less 6’3, kung hindi ako nagkakamali. And as for his face, hindi ko alam kung ano’ng itsura niya dahil nga nakatalikod siya sa akin. Shorts na pambahay at t-shirt lang din ang suot niya na. And of course, a simple flip-flops. 

I was about to ask him if there was a chance that he saw or even heard a puppy, but before I was able to, nanlaki na ang mga mata ko dahil narinig ko na naman ang boses ni Pepper. But now, it is much closer to me. At galing iyon sa nakatalikod na lalaki mismo!

Ngayon, mas sigurado na ako na hindi lang nandito si Pepper, kundi nasa lalaking iyon mismo siya!

I was about to charge straight to that creep, but then I realized something.

Paano kung hindi lang siya lalaki ‘lang’? What is he took Pepper for a purpose? Paano kung masamang tao siya? Kidnapper? Killer? O pyscho?

Sa konklusyon kong iyon ay biglang nabuhay ang dugo ko. Naging mas alerto ako.

Lumingon ako sa paligid at doon ko nakita ang mga piraso ng bato na nagkalat sa paligid. Kumuha ako ng isa tsaka ko ibinato iyon sa lalaki.

“You…! Give me my baby back! Kung ayaw mong may mas masama pang mangyari sa iyo!”