Lahat ng Kabanata ng The CEO's Secret Twin : Kabanata 1 - Kabanata 10

Nagising ako dahil sa sikat ng araw. Humikab ako sabay kusot ng aking mata. Akmang tatayo na sana ako pero napadaing ako nang makaramdam nang pananakit sa gitnang hita ko.Doon ko lang napagtanto na hubo’t hubad ako at napansin ko rin na may kulay pula sa bed sheet na aking hinihigaan.Gusto kong sumigaw pero inaalala ko muna kung bakit at paano ako napunta sa ganitong sitwasyon. Nang maalala ko ang lahat ay hinahanap ko siya pero mag-isa lang ako sa kama.Napansin ko naman ang cellphone malapit sa akin. Mabilis ko itong kinuha pero bumungad sa akin ang gwapong lalaki sa wallpaper. Siya nga.Nilibot ko ang aking paningin sa kabuuan ng kwarto na ito at sinigurado kong wala na siya.“Holy Mercy!” napasigaw ako sa gulat sabay ang pagbitaw ko sa hawak na cellphone.Mabilis naman akong tumahimik nang muntik na siyang magising. Nasa sahig siya at mahimbing pa rin ang tulog. Umiling ako at napa-iwas nang mapadpad ang tingin ko sa pwet niya.Mabuti na lang at nakadapa siya habang walang saplo

“S-Sir, pasensya na po talaga pero w-wala po akong alam sa mga s-sinasabi ninyo." Hindi ko alam kung ilang beses kong kailangang sabihin sa lalaking ito na wala akong alam sa kanyang mga sinasabi. Ginulo niya ang kaniyang buhok at malakas na nilapag sa harapan ko ang isang folder. “Don't you dare to deny!” madiin niyang sabi. “I also have the copy of CCTV footage in my condo before.” Napahigpit ang hawak ko sa aking bag. Hindi ko inaasahan ang mga sasabihin at ipapakita niya. Dapat hanggang ala-singko lang kami sa trabaho, ready na rin akong umuwi at hindi ko inaasahan na kakausapin niya na naman ako tungkol sa bagay na iyon. Tinapunan ko siya ng tingin bago buksan ang lumang white folder sa harapan ko. Masama ang tingin niya sa akin na para bang isang deny ko pa ay sasabog na siya sa inis. Dati kong resume form ang nasa folder. Sa pagkakatanda ko ay ito ang folder na naiwan at hindi ko na nakuha pa doon sa bar. Hindi ko rin p'wedeng sabihin na hindi ako iyon dahil nasa kanila ri

It's been 3 days nang umuwi ako sa amin para makuha ang mga anak ko. Hindi ko rin inaasahan na mas pinili ni mama na sumama sa akin kaya mas lalong lumaki ang galit ni Ate sa akin. Hindi ko siya masisi sa kung ano ang gusto niyang isipin at paniwalaan. Pero maipapangako ko sa kanya na aalagaan ko rin ng mabuti si mama. Sa tatlong araw na ibinigay ng CEO para sa ni-request kong leave ay nakalipat kami agad ng maayos sa isang maliit na apartment at napa-enroll ko na rin ang dalawa kong anak sa malapit na kindergarten school. Napahikab ako habang nag-ta-type ng documents sa computer. I was worried kung matatapos ko ba ngayong araw ang pinapagawa ng CEO dahil bukas na bukas ay isasama ako ng company para sa gaganaping meeting event. Nang mapansin kong natapos ko na ang kalahating documents na kakailanganin bukas ay mabilis na akong tumayo. “Ma'am, Sien. Sa inyo ba ito?" Napahinto ako sa pagbukas ng pintuan ng kausapin ako ni Mei. Medyo na-shock pa ako ng kaunti nang makita

Secretary George Hidalgo. A 52 year old man. He really looks young para sa edad nya. At base sa nabasa ko sa isa sa mga articles ay mag-30 years na siya naninilbihan sa pamilyang Villamor. Napaiwas ako ng magtama ang mga tingin namin sa side mirror ng kotse. Narinig ko ang kunwaring pag-ubo niya. “I'm sorry again, for what the CEO did to you this past days. I hope someday you'll forgive him.” “No, it's okay Sir. You don't need to apologize. Uhm, I guess I understand why he's acting weird,” sagot ko at mabilis na lamang tumingin sa labas at pinagmasdan ang dinadaanan namin. “He's not acting weird. He's just doing what he wants to. You better not to lie on him. Things got worst about the issues you made before—” Mabilis ko siyang binigyan ng hindi makapaniwalang tingin kaya hindi niya naituloy pa ang sasabihin. “S-sir, hindi ko rin ginusto ang nangyari. And it's been 4 or 5 years, why's everyone can't move on?!” Agad naman akong napahinto dahil sa si

Umaabot ng isang oras bago ako makauwi sa tinutuluyan namin ni mama at ng mga anak ko. Maaga nga akong umalis sa trabaho nga'yon para maisundo ko ang mga anak ko sa school nila. Sobrang hirap dahil araw-araw akong nag-co-commute buti na lang rin ay sobrang lapit ng kindergarten school sa amin. Walang ibang nakakaalam tungkol sa kambal kong anak maliban sa pamilya ko at sa mga taga doon sa probinsya namin. Hindi narin nakakapagtaka na alam ni Mich ang tungkol don. Panigurado ay alam niya rin kung sino ang ama ng mga anak ko. Kailangan ko pa rin malaman ngayon kung sino nga talaga ang nagpapahanap sa akin noon. Dahil kung ang CEO nga siguro ay pwede ko siyang pagkatiwalaan. Huminto na nga ang taxi na sinasakyan ko at mabilis na akong bumaba. Medyo paloob nga ang inuupuhan kong bahay kaya hindi rin masyadong nakikita kung saan ako banda tumutuloy. “Ma?” tawag ko habang papasok ng bahay. Naaamoy ko ang niluluto niyang biko. “Mommy!” Nagulat ako sa biglan