All Chapters of The CEO's Secret Twin : Chapter 11 - Chapter 20

Bago mag 6 AM ay umaalis nako ng bahay. Tulog pa nga ang kambal kaya ibinilin ko na lamang kay mama na siya na ang maghatid sa kanila sa school at ako naman ang kukuha sa kanila mamaya pag-uwian na. Half-day lang naman ang class nila at 1 pm sila nagsisimula kaya mga alas kuwatro na rin sila umuuwi. Saktong 7 AM ang madalas kong dating dito sa kumpanya. Ito rin ang unang araw na magsisimula ang project ng mga Lao's sa Villamor's Company. At bilang head ng finance marketing ng aming team ay bale magiging doble na nga ang trabaho ko. “Hi, Mei. Good morning,” bati ko kay Mei nang makasalubong kami sa elevator. “Good morning din ma'am,” sagot niya sa akin. Tinapik ko siya sa braso sabay ngiti. “Hay, huwag mo na nga akong tawaging ma'am. Sien, na lang.” Napansin ko na masaya siya. Simula noong una naming pagkikita at hanggang ngayon ay hindi nagbago ang ngiti niya sa akin. Mga ilang taon na rin ang naging pagsasama namin. “Talaga? Sobrang tagal kong hinin

“Mommy, let's go! I'm ready!” Nataranta ako sa sigaw ng anak kong babae. Linggo nga'yon at wala akong trabaho. Ipapasyal ko ang kambal, niyaya ko si mama na sumama pero magpapa-iwan lang daw sya sa bahay. Maging si Andrei ay mas gustong magpa-iwan na lang din. Ang kapatid niya lang naman ang may gustong pumunta ng Mall dahil si Andrei ay mas gusto sa park na malapit lang dito sa amin. Nagpaalam na nga ako kay mama na aalis na kami at lumabas na nga kaming tatlo ng bahay at nagpara ng taxi. Napansin ko nga na sobrang luma na ng sapatos ni Andrei, isa lang din ang pares niya ng sapatos. Mabuti si Andi dahil may dalawang pares siya ng sandal. Hindi ko pinangarap na ganito ang sasapitin ng mga anak ko. Sobrang nagtitipid nga rin ako dahil alam kong darating ang araw na kakailanganin ko ng malaking halaga ng pera. Pero kahit man gano'n ay hindi iyon pwedeng gawing rason ko para hindi ko maiparanas sa kambal ang mga bagay na gusto nila. Binilhan ko sila par

“Can I get your number? Or I’ll give my number na lang to you, basta call me anytime pag nakapag-desisyon ka na.”Nagpasalamat ako sa in-offer niya, medyo matagal din kami nag-usap about sa naging successful niyang business. May 10 branches na siya ng well known coffee shop and ang sabi niya may bagong i-open ulit sila na branch, pwede niya raw akong kunin para maging manager sa branch na iyon and if maging permanent ako mabilis niya lang akong ma-promote para hindi raw masyadong mabigat ang trabaho ko. Sobrang laking opportunity ito at ayokong sayangin pa.“Anyway, kamusta si tita. Ang sabi ni Ate sumama raw siya sayo rito.”“Kaya nga, ayoko sana na narito siya mas lalo lang kami nagkakagulo ni Ate pero hindi ko rin siya pwede iwan don, gusto ko makabawi sa pamilya ko lalo na kay mama…”“I know your situations before and I’m sorry if I wasn’t there to help you..”“Ano ka ba, tapos na yon. Ayoko na rin pag-usapan pa.” Sinusubukan kong maiba ang topic namin at baka mapunta pa kami tun

Tumango sa sinabi ni Secretary hildalgo at kinuha ko ang ibang papers rito, agad na ako nagpaalam dahil mas nagmamadali siya. I know na gusto niyang lumipat o umalis ako rito sa maagang panahon, hindi ko na rin papatagalin pa kung iyon ang nakakabuti para malayo ako sa gulo.Maiintindihan naman ako ng mga anak ko na hindi nila makikilala ang ama nila.“Sumunod po kayo sa akin ma’am,” ang sabi ng guard ng makarating ako sa nasabing resort. “Room 43 po si sir Villamor, hindi ko na po kayo masasamahan ma’am.”“It’s okay, maraming salamat,” aniya ko rito.Masyado naman marami ang room rito, pumasok na nga ako ng elevator at pinindot ang pinakataas na floor. Wala rin katao-tao rito.Narito na ako sa tapat ng pintuan, sinugurado ko ngang tama ang room na kakatukin ko. Nang kumatok ako ay parang may maliit na sensor or scan ang tumunog at bigla na itong bumukas.“Sir?” sambit ko ng wala akong taong makita.Masyadong malawak ang lugar sa loob ng kwarto, malinis na sala ang nadatnan ko nang m

“In exchange, pwede kitang pahiramin ng masusuot and I will sign that right away but you must admit it first.”“Okay fine, yes, its true.”Matapang akong humarap sa kaniya at tiningnan siya ng seryoso. Alam kong alam niya kung ano ang totoo, sadyang gusto niya lang aminin ko pa. Hindi ko na maintindihan ang sarili niya, para akong mababaliw.Yakap ko ang katawan ko habang nakaharap pa rin sa kanya. “Bigyan mo na ako ng pamalit, p-please,” pakiusap ko.Hindi siya sumagot at lumapit lang sa akin."I do have a hot shower," sambit niya. "Take the towel, or maybe you want to get out naked."Napatingin ako sa baba niya, gusto niyang ako mismo ang kukuha sa towel na suot niya? Mas nakaramdam ako ng lamig at mas lalong nanginig ang kamay ko. Alam kong wala siyang ibang suot kapag kukunin ko ang towel, wala rin akong nakikitang extrang damit niya.“Go. I will call for the clothes, so better hurry.” May halong pang-iinis na sabi niya, sabay smirk.“P-pwede mo naman iabot sa akin… “"No, you're