All Chapters of บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่: Chapter 961 - Chapter 970

“ไม่เข้าใจหรือ? ฮ่องเต้ซิงหลงมีองค์ชายคนโต แม้ว่าพระองค์อายุยังน้อย แต่ก็มีอายุสิบปีแล้ว ซ้ำยังเป็นเด็กอัจฉริยะ ราชสำนักมีเสนาบดีฝ่ายซ้ายและฝ่ายขวาทั้งสองคนคอยชี้แนะ ขณะเดียวกันก็ยังมีปรมาจารย์ทั้งสามท่านยังอยู่ ยิ่งกว่านั้นมีหกกระทรวงเป็นศูนย์กลาง องค์ชายรัชทายาทก็พอจะควบคุมราชสำนักได้แล้ว!” “มีอัครเสนาบดีจำนวนมากอยู่ อันที่จริงไม่สำคัญเลยว่ามีฮองเฮาหรือไม่ ทว่าเหตุใดฮองเฮาถึงสามารถปกครองราชสำนักได้เล่า?” หลังจากพูดเช่นนี้จบ ทุกคนก็ตกใจ! ถูกต้อง! เรื่องนี้มีปัญหาแน่นอน! องค์ชายใหญ่อายุสิบปีแล้ว! มีเสนาบดีและผู้ช่วยที่มีความสามารถมากมายในการชี้แนะปกครองใต้หล้าเช่นนี้ แค่นี้ก็เพียงพอแล้ว! “ฉะนั้น เกรงว่าทั้งหมดนี้เกิดจากฝีมือของฮองเฮา!” “หากเป็นเช่นนั้น การสิ้นพระชนม์อย่างน่าสงสัยของจักรพรรดิองค์ปัจจุบันอาจเป็นเพียงฝีมือของสตรีผู้ชั่วร้ายคนนี้!” “หึ! ได้ครองบังลังก์อย่างไม่ถูกต้อง จะเกิดหายนะอย่างแน่นอน หากสตรีผู้นี้ครองบังลังก์ ต้าเย่ของเราจะต้องจบสิ้นอย่างแน่นอน!” มีการถกเถียงทุกประเภท เห็นได้ว่าหลายคนไม่เต็มใจที่จะปล่อยให้ฮองเฮาปกครองราชสำนัก! ไม่เพียงแต่ไม่เต็ม

นางอยากจะจัดระเบียบใหม่ให้หมด แต่นางต้องมีความสามารถพอจึงจะทำได้!ดังนั้น เมื่อนางคิดถึงเรื่องเหล่านี้นางก็ปวดหัว!“ฮองเฮา ท่านทรงงานหนักมาหลายวันแล้ว ดูเหนื่อยล้ายิ่งนัก ไม่เช่นนั้นก็พักผ่อนก่อน แล้วค่อยอ่านสาส์นกราบทูลต่อก่อนหรือไม่เพคะ”ไป๋หลิงยืนอยู่ข้าง ๆ แล้วรีบแนะนำอย่างนอบน้อมไป๋เหยียนเฟยถอนหายใจ หลังจากได้ฟังคำพูดของไป๋หลิงนางจะพักผ่อนอย่างสงบในสถานการณ์เช่นนี้ได้อย่างไร?“ไป๋หลิง เดิมทีข้ารู้เพียงว่าฝ่าบาททรงงานหนัก เพื่อรับผิดชอบราชสำนัก ตอนนี้ข้าเริ่มรับผิดชอบราชสำนักแล้ว ข้าตระหนักได้ว่ามันไม่ง่ายอย่างที่คิดไว้เลย!”ไป๋เหยียนเฟยถอนหายใจ หลังจากพูดเช่นนี้ ไป๋หลิงก็คลี่ยิ้ม“แน่นอนว่าต้องเป็นเช่นนั้น คนเพียงคนเดียวต้องดูแลแผ่นดินอันใหญ่โตถึงเพียงนี้ จะง่ายดายได้อย่างไรเล่าเพคะ!”“เพียงแต่... ความโกลาหลได้เกิดขึ้นแล้ว แม้ว่าตระกูลไป๋จะไม่ได้ดำเนินการใด ๆ ในตอนนี้ แต่ตระกูลเซิ่งได้เริ่มลงมือแล้ว ฮองเฮา ท่านต้องระวังให้มากขึ้นนะเพคะ!”ไป๋หลิงเตือน ไป๋เหยียนเฟยก็เข้าใจเช่นกันแต่ความกดดันในใจนางนั้นท่วมท้นยิ่งนัก!วิธีการของตระกูลเซิ่งเป็นเรื่องที่นางไม่เคยคิดมาก่อ

หากวัสดุที่ใช้ทำไม่แข็งแรงพอ อาจเกิดอุบัติเหตุจากการกระแทกเบา ๆ ได้แต่สิ่งที่เขาคาดไม่ถึงก็คือไม่มีปัญหาอะไรเลย เมื่อมันถูกโยนลงพื้นก็ไม่ได้ระเบิดออก!“ฮ่าฮ่าฮ่า! ไม่มีปัญหา!”หวังหยวนดีใจมาก หยิบมันกลับขึ้นมาพร้อมกับรอยยิ้ม“ต่อไปก็ถึงเวลาทดสอบจริงแล้ว!”หวังหยวนสูดหายใจเข้าลึก ๆ ดึงสลักออก แล้วโยนมันออกไป!ทันใดนั้นเมื่อระเบิดตกลงบนพื้น ไม่กี่วินาทีต่อมาก็มีเสียงระเบิดดังสนั่นน่าตกใจ!สิ้นเสียงดังตูม หลุมขนาดใหญ่ก็ปรากฏบนพื้น!หลายคนที่เดินเข้าไปดูต่างตกตะลึง!อานุภาพทำลายล้างรุนแรงเกินไปแล้ว!หากมีคนหลายสิบคนอยู่ใกล้บริเวณที่กลายเป็นหลุมใหญ่ ทุกคนคงร่างระเบิดตายหมด!“นี่มันสุดยอดเกินไปแล้ว!”“สามี นี่มันอะไรกัน!”“พี่หยวน สิ่งนี้มีพลังแข็งแกร่งเกินไปแล้ว!”ทุกคนต่างอุทาน หวังหยวนยกยิ้มก่อนที่จะพูดชื่ออย่างเป็นทางการ“สิ่งนี้เรียกว่าระเบิดมือ!”เมื่อเห็นอานุภาพทำลายล้างรุนแรงเช่นนี้ หวังหยวนก็พอใจมาก!เมื่อถึงเวลาที่ต้องต่อสู้จริง ๆ ต่อให้มีคนไม่กี่คน ก็ต้องชนะแบบชวนอึ้งได้แน่นอน!“ท่านลุง จู่ปัน ยิ่งเราทำสิ่งนี้ได้เยอะเพียงใดก็ยิ่งดี แต่จำไว้ว่าต้องระวังให้มาก!”

ในขณะนี้ ไป๋เหยียนเฟยกำลังนั่งอยู่บนบัลลังก์ หลังจากเห็นหวังหยวนเข้ามา นางจึงเงยหน้าขึ้นมองนี่เป็นครั้งแรกที่นางได้เจอหวังหยวน!มองเพียงปราดเดียว นางก็สามารถบอกได้ว่าหวังหยวนนั้นไม่ธรรมดา!“ได้ยินชื่อท่านหมิงถันมานานแล้ว เพิ่งได้เจอในวันนี้ ช่างไม่ธรรมดาเลยจริง ๆ”ไป๋เหยียนเฟยรีบลุกขึ้นพูดด้วยรอยยิ้ม“ถวายบังคมฮองเฮา”หวังหยวนโค้งคำนับ แล้วพูดด้วยรอยยิ้ม“ไม่จำเป็น ท่านหมิงถัน กรุณานั่งลงเถิด!”ฮองเฮาขอให้หวังหยวนนั่งลงทันที นางเตรียมน้ำชาไว้แล้ว และส่งให้หวังหยวน“ขอบพระทัยฮองเฮา”หวังหยวนยิ้ม จากนั้นมองไป๋เหยียนเฟยแล้วพูดอีกครั้ง “ฮองเฮา ท่านแอบให้ข้าเข้ามาในวังหลวง ไม่ทราบว่าเกิดอะไรขึ้นหรือพ่ะย่ะค่ะ?”ไป๋เหยียนเฟยหัวเราะ “ท่านหมิงถัน ท่านมีความสามารถที่ยอดเยี่ยม เหตุใดท่านจะไม่รู้ว่าข้าขอให้ท่านมาเพราะเหตุใด?”หวังหยวนดื่มชาหมดในอึกเดียว แล้วพูดว่า “เพราะเรื่องขององค์ชายใหญ่และเสียนกุ้ยเฟยหรือพ่ะย่ะค่ะ?”ไป๋เหยียนเฟยพยักหน้าทันที “ท่านคิดได้เร็วมาก คาดเดาได้ถูกต้องทันที”“ฮ่าฮ่า ฮองเฮายกย่องเกินไปแล้ว ทุกวันนี้เรื่องนี้ถูกพูดถึงมากที่สุดในแผ่นดิน ตระกูลเซิ่งนั้นทั้งใ

“ฮองเฮาโปรดไตร่ตรองให้รอบคอบ หากท่านประกาศทั่วแผ่นดินว่าท่านจะแต่งตั้งองค์ชายใหญ่เป็นเจ้าผู้ครองแคว้น มอบดินแดนแคว้นกู่ให้เขา และสัญญากับเขาว่าจะมีเกียรติและความรุ่งโรจน์ตลอดชีวิต เหล่าราษฎรในแผ่นดินนี้จะคิดอย่างไร?”หวังหยวนมองฮองเฮาที่กำลังคิดอยู่นาน ก่อนที่นางจะพูด“ตามเหตุการณ์ปัจจุบัน เหล่าราษฎรในแผ่นดินจะยังคงคิดว่าข้ากำจัดผู้เห็นต่าง และปูทางให้โอรสของตนเอง!”คำพูดของฮองเฮาถูกต้อง หวังหยวนพยักหน้าเห็นด้วย“ถูกต้อง! แต่ฮองเฮา ไม่ว่าท่านจะทำอะไร ข้าเกรงว่าทุกคนในแผ่นดินจะพูดเช่นนี้ ดังนั้นมันจะดีกว่าหากท่านยอมรับ แล้วทำตามวิธีนั้น!”“ท่านสามารถอธิบายได้ว่า ท่านกังวลเรื่องความเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันในอนาคต และองค์ชายใหญ่จะมีความเจริญรุ่งเรืองตลอดชีวิต ด้วยวิธีนี้ แม้ว่าใครจะวิพากษ์วิจารณ์ท่าน แล้วจะพูดในเชิงลบอีกได้อย่างไร?”“การให้องค์ชายเป็นเจ้าผู้ครองแคว้น และประทานตำแหน่งศักดินาให้นั้น นับเป็นเพราะความโปรดปรานอันยิ่งใหญ่ และทุกคนในแผ่นดินจะได้เห็น!”“ยิ่งกว่านั้น ต่อให้ท่านไม่แต่งตั้งอย่างเป็นทางการ แคว้นกู่ก็จะยังเป็นของตระกูลเซิ่งอยู่ดีใช่หรือไม่?”“เหตุใดไม่มอบสิ่งที