All Chapters of บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่: Chapter 841 - Chapter 850

ฮ่องเต้ซิงหลงรู้สึกหนักใจอย่างยิ่ง อดพูดไม่ได้ว่า “เกิดอะไรขึ้นกับข้าหรือ?”ดวงตาของไป๋เหยียนเฟยแดงก่ำ นางเริ่มพูด “ฝ่าบาท พระองค์ทรงกังวลเรื่องกิจการบ้านเมืองมากเกินไป หมอหลวงบอกว่าพระองค์ชี่และเลือดเสียสมดุล ไม่ใช่อาการป่วยร้ายแรง พระองค์แค่ต้องดูแลพระวรกายให้ดีเพคะ”“สาวใช้ของข้าปรุงยาบำรุงให้พระองค์แล้ว ดื่มให้รู้สึกดีขึ้นเถิดนะเพคะ”ฮ่องเต้ซิงหลงสูดหายใจเข้าลึก ๆ ยังคงรู้สึกกระสับกระส่ายเล็กน้อยแท้จริงแล้ว เขามีความสงสัยในใจว่าเหตุใดถึงเป็นเช่นนี้“เรียกหมอหลวงมา ข้าอยากถามเรื่องอาการของข้า”ไป๋เหยียนเฟยย่อมไม่ใส่ใจ นางได้เชิญหมอหลวงทุกคนในราชสำนักมามากถึงเจ็ดหรือแปดคนพวกเขาทั้งหมดมาเข้าเฝ้าฮ่องเต้ซิงหลง หลังจากตรวจชีพจรของเขาแล้ว ก็พบว่าไม่มีอะไรผิดปกติ!เป็นเพียงชี่และเลือดเสียสมดุลเล็กน้อย ซึ่งเกิดจากความเหนื่อยล้า“ฝ่าบาท การสูญเสียพละกำลังของพระองค์ อาจเกิดจากความเหนื่อยล้าหรือโหมงานมากเกินไปพ่ะย่ะค่ะ ไม่ได้เป็นโรคร้ายแรง แค่ต้องได้รับการดูแลอย่างระมัดระวังเท่านั้น พระองค์ก็จะหายดีพ่ะย่ะค่ะ”หมอหลวงทั้งหลายพูดอย่างเร่งรีบ พูดจบ ฮ่องเต้ซิงหลงก็พยักหน้า“เหตุใดอากา

ไป๋เหยียนเฟยส่ายหน้าแล้วพูดว่า “ข้าเป็นแค่ผู้หญิงคนหนึ่งเท่านั้น ท่านใต้เท้ามีอะไรจะรายงานหรือไม่?”“ถ้ามีก็ว่าไป ถ้าไม่มีก็แยกย้ายกันออกไปเถิด”หลังจากพูดจบแล้ว หยางเฟิ่งกั๋วก็หายใจเข้าลึก ๆ และอดไม่ได้ที่จะพูดว่า “ฮองเฮา ตอนนี้ทุกอย่างจัดการได้ง่ายแล้ว แต่เรื่องหมานอี๋นี้ ...”“ฝ่าบาททรงกำลังคิดว่าใครควรรับผิดชอบภารกิจนี้ แต่ฝ่าพระบาทไม่มีกำลังในขณะนี้ หากภารกิจนี้ยังไม่อาจแน่ใจได้ ก็กังวลว่าหมานอี๋จะใช้โอกาสนี้โจมตีต้าเย่ ด้วยการบุกรุกชายแดน!”หลังจากพูดเช่นนี้ ไป๋เหยียนเฟยก็หัวเราะในใจ นั่นคือสิ่งที่ไป๋เฟยเฟยพูดจริง ๆ!แม้ว่าจะไม่พูดถึงมันด้วยตัวเอง พวกเขาก็จะลุกขึ้นมาพูดเช่นนี้อยู่ดี!“ท่านขุนนางชั้นผู้ใหญ่ ข้าเองก็เคยได้ยินเรื่องนี้มาบ้างแล้ว เนื่องจากฝ่าบาทยังไม่ได้เลือก และนี่คือสถานการณ์ตอนนี้ ข้าจึงจะตัดสินใจ ให้เราหารือร่วมกันเพื่อเลือกทูตไปเจรจากับหมานอี๋!”“ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนเป็นไปเพื่อต้าเย่ ท่านทั้งหลาย ขอพูดตามตรง หลังจากเหตุการณ์นี้ หากฝ่าบาทจะตำหนิ ข้าจะเป็นผู้รับผิดชอบเอง”หลังจากที่ไป๋เหยียนเฟยกล่าวคำเหล่านี้ เสนาบดีฝ่ายขวา เป้าชิงสื่อก็พูดทันที “ฮองเฮา ครั

หวังหยวนได้วางแผนไว้แล้ว ไม่เช่นนั้นเขาจะยอมไปหาหมานอี๋อย่างง่ายดายได้อย่างไร?“พวกเราหรือ?”หลี่ซื่อหานตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง ไม่เข้าใจว่าหวังหยวนจะสื่ออะไร“ครั้งนี้เราจะผ่านเมืองหยางและเมืองสู่ สถานที่ทั้งสองนี้อุดมสมบูรณ์มาก ธุรกิจของเราก็สามารถก่อร่างสร้างตัวที่นั่นได้”หวังหยวนพูดด้วยรอยยิ้ม ทำให้สตรีทั้งสามตกตะลึง!“สามี สถานการณ์เช่นนี้ ท่านยังคิดทำธุรกิจอยู่อีกหรือ?”หลี่ซื่อหานพูดด้วยความหงุดหงิด“ฮ่าฮ่าฮ่า ข้าตกลงกับตระกูลไป๋เพราะว่าอยากทำธุรกิจ ไม่อย่างนั้นเรื่องนี้คงไม่เกิดประโยชน์กับข้า แล้วเหตุใดข้าต้องไปด้วยล่ะ?”หลังจากที่หวังหยวนพูดเช่นนี้ หูเมิ่งอิ๋งก็อุทานออกมาทันที“คุณชาย ท่านกำลังบอกว่า... นี่คือแผนการของท่านตั้งแต่แรกหรือ?”“แต่ว่า... ระหว่างทางก็ต้องเผชิญกับอันตรายมามากมาย พวกเราจะทำธุรกิจดี ๆ ได้อย่างไร?”คนธรรมดาย่อมเข้าใจว่าต้องเป็นเช่นนี้เพราะตระกูลเซิ่งจะไม่ยอมให้หวังหยวนไปเป็นทูต!เกรงว่าตระกูลเซิ่งต้องลงมือเป็นแน่!ตราบใดที่หมานอี๋กดดันต้าเย่ ความเจริญรุ่งเรืองของพวกเขาก็จะยิ่งเพิ่มมมากขึ้นหลังจากนั้น...องค์ชายใหญ่แห่งตระกูลเซิ่งฉลาดที่ส

หลังจากที่จ้าวต้าฉุยทำสิ่งนี้สำเร็จ เขาก็ต้องตกใจมากเพราะสิ่งเหล่านี้ล้วนเกิดจากภาพวาดที่วาดโดยหวังหยวน เขากับจู่ปันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าสิ่งนี้จะเกิดขึ้นได้!หวังหยวนก็มีความสุขมากเช่นกัน ตอนนี้เมื่อผลิตปืนทรงอานุภาพเช่นนี้ได้แล้ว พวกเขาควรจะได้รับอนุญาตให้รู้วิธีใช้มันดังนั้นหวังหยวนจึงเรียกสตรีทั้งสามและต้าหู่มา คราวนี้เขาไม่ได้วางแผนจะพาคนไปเมืองหมานอี๋เยอะเกินไป เขาคัดเลือกคนมีฝีมือสิบคนในหมู่ทหารเกราะทมิฬไปด้วย กลุ่มสิบคนนี้ก็เพียงพอแล้ว!แต่ละคนจะได้รับปืนคาบศิลารุ่นพัฒนาแล้ว หลังจากสอนวิธีใช้ กลุ่มติดอาวุธของพวกเขามากกว่าสิบคนก็พร้อมรบ!ในกรณีนี้ แม้ว่าจะต้องเผชิญหน้ากับกองโจร ก็จะไม่กลัวอีกต่อไป!เขาไม่เชื่อว่าในฐานะที่เขาก็เป็นข้าราชการ ตระกูลเซิ่งจะสามารถส่งกองทหารไปจัดการกับพวกเขาได้หรือ?ยิ่งไปกว่านั้น ยังมีตระกูลไป๋ด้วย!เมื่อมีตระกูลไป๋ที่นี่ ก็เชื่อว่าการเดินทางครั้งนี้จะปลอดภัยขึ้นมาก!ท้ายที่สุด เมื่อเปรียบเทียบกับตระกูลอื่นแล้ว ตระกูลไป๋หวังว่าพวกเขาจะสามารถเข้าถึงหมานอี๋ และแก้ไขปัญหานี้ได้!หลังจากตัดไฟแต่ต้นลมแล้ว ก็สามารถจบเรื่องนี้ได้!หลังจากที่หวัง

พวกนางรู้ดีว่าภารกิจครั้งนี้ไม่ง่ายเลยอาจมีอันตรายมากมายแต่พวกนางเต็มใจที่จะอยู่กับหวังหยวน แม้ว่าพวกนางจะต้องสิ้นชีพก็ตามเช้าวันรุ่งขึ้น คณะเดินทางก็เตรียมสัมภาระออกเดินทางจากหมู่บ้านต้าหวังคนกลุ่มนี้รีบรุดไปข้างหน้า หลังจากเดินไปหนึ่งวัน แม้จะอยู่บนรถม้า แต่สตรีทั้งสามก็ยังเหนื่อยอยู่เล็กน้อย“พวกเจ้าต้องการน้ำหรือไม่?”หวังหยวนมองสตรีทั้งสามคน แล้วถามด้วยความเป็นห่วง“ขอบคุณสามี”หลี่ซื่อหานหยิบน้ำขึ้นมาจิบ จากนั้นได้ยินหวงเจียวเจียวพูดขึ้น ในขณะชี้อย่างตื่นเต้นไปในระยะไกล “คุณชาย มีโรงเตี๊ยมแห่งหนึ่งอยู่ไกลออกไป!”หวังหยวนมองแล้วพยักหน้าทันทีเขาหันกลับมามองทุกคนด้วยรอยยิ้ม แล้วพูดเบา ๆ “หลังจากเดินทางมานานถึงเพียงนี้ ข้าคิดว่าทุกคนคงเหนื่อยกันแล้วใช่หรือไม่?”“เราสามารถแวะพักที่โรงเตี๊ยมข้างหน้า พักผ่อนสักหนึ่งคืนก่อนที่จะเดินทางต่อได้”“ดีเลย คุณชาย เราเหนื่อยมากเหมือนกัน มีสถานที่พักผ่อนเติมความสดชื่นเช่นนี้ก็ดี”หูเมิ่งอิ๋งก็พูดด้วยรอยยิ้ม แล้วพยักหน้าเห็นด้วยเป่ยซานไม่มีอะไรจะพูด ตราบใดที่หวังหยวนตัดสินใจ เขาก็ยินดีติดตามไปไม่นานทั้งคณะก็มาถึงโรงเตี๊ยมห