บทที่ 842

เมื่อเสียนกุ้ยเฟยได้ยินคำพูดเหล่านี้ นางก็ขมวดคิ้วทันที!

นี่เป็นเรื่องจริงหรือ?

“ท่านหมอหลวงทั้งสอง ข้าอยากรู้จริง ๆ พระวรกายของฝ่าบาทแข็งแรงมาโดยตลอด เหตุใดจู่ ๆ ถึง…”

หลังจากที่เสียนกุ้ยเฟยพูดจบ หมอหลวงทั้งสองก็ตอบด้วยรอยยิ้ม

“กุ้ยเฟยอย่าได้กังวลเลย อาการเครียดก็เป็นเช่นนี้ หากไม่ใส่ใจ อาการก็จะกำเริบขึ้นพ่ะย่ะค่ะ”

“แม้ว่าพระวรกายของพระองค์จะอ่อนแอเล็กน้อย แต่ก็ไม่ใช่ปัญหาใหญ่ โปรดอย่ากังวล กระหม่อมจะรักษาให้ดีที่สุดพ่ะย่ะค่ะ”

หมอหลวงทั้งสองคิดจริง ๆ ว่าเสียนกุ้ยเฟยกังวลเพราะอาการของฮ่องเต้

ทั้งที่ความจริงแล้ว นางอยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นต่างหาก!

“ถ้าอย่างนั้นก็ขอบคุณท่านหมอทั้งสอง”

เสียนกุ้ยเฟยไม่สามารถหาสาเหตุได้ นางคิดได้เพียงว่ามันมีสาเหตุมาจากการทำงานหนักเกินไปของฝ่าบาท!

ในเวลาเดียวกัน ฮ่องเต้ซิงหลงเพิ่งผล็อยหลับไป แต่มีความกังวลบางอย่างเกิดขึ้นในราชสำนัก

เนื่องจากหมานอี๋ต่างจับตามองด้วยสายตากระตือรือร้น และเรื่องเหล่านี้ยังไม่ได้รับการจัดการอย่างชัดเจน ไม่ว่าจะเป็นเสนาบดีฝ่ายซ้ายหรือฝ่ายขวา หรือเหล่าเจ้ากรมต่างก็กังวลอย่างยิ่ง!

ไป๋เหยียนเฟยหรี่ตาลง หลังจากคิดอยู่ครู่หน