บททั้งหมดของ บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่: บทที่ 671 - บทที่ 680

“ท่านที่ปรึกษามีความสามารถที่ยอดเยี่ยม ข้าน้อยละอายใจนัก ท่านที่ปรึกษาได้โปรดวางแผนหาทางรอดให้พวกเราด้วย!”“ท่านที่ปรึกษาได้โปรดวางแผนหาทางรอดให้พวกเราด้วย!”“ท่านที่ปรึกษาได้โปรดวางแผนหาทางรอดให้พวกเราด้วย!”พวกเขาที่ได้เห็นความสามารถที่แท้จริงของหวังหยวนแล้ว ในตอนนี้พวกเขาจึงมีความรู้สึกมั่นใจขึ้นมาแล้ว"ข้ารับปากกับพวกเจ้าไว้ว่าจะหาทางรอดให้ทุกคน มันจะเป็นจริง คำสัญญาของเมื่อวานเป็นจริงแล้ว ตราบใดที่เจ้าเชื่อในตัวข้า เฉิงโจวจะไม่ถูกตีแตก!"“คูเมืองที่ยังขุดไม่เสร็จเมื่อวานนี้ วันนี้ทำต่อให้เสร็จ แล้วสั่งการลงไปว่าทหารในเฉิงโจวอย่าพูดเรื่องจะพ่ายแพ้แม้แต่นิดเดียว อย่าทำลายขวัญกำลังใจของกองทัพ!”“ข้าได้ยินทหารพูดอย่างนี้ ฆ่านายร้อย นายร้อยพูดอย่างนี้ ฆ่านายพันนายพัน พูดอย่างนี้ ฆ่าแม่ทัพ!”“ถ้าท่านแม่ทัพพูดแบบนี้ พวกเราเฉิงโจวก็เตรียมตัวตายได้เลย!”หวังหยวนจ้องมองทุกคนด้วยสายตาเย็นชาและพูดอย่างนิ่ง ๆ หลังจากที่พวกเขาได้ฟัง สีหน้าของพวกเขาก็เริ่มจริงจังขึ้นทันที“น้อมรับคำสั่งท่านที่ปรึกษา!”หวังหยวนพยักหน้าแล้วพูดต่อ "บอกชาวบ้านด้วยว่าคำสัญญาเมื่อวานวันนี้เป็นจริงแล้ว บอกพวก

ดังนั้นความตั้งใจแต่เดิมของเขา คือเขาไม่เต็มใจอย่างยิ่งที่จะให้อู๋หลิงไป!“ฝ่าบาท โปรดให้อู๋หลิงเป็นผู้บังคับบัญชากองทัพด้วย!”ในเวลานี้ เจ้ากระทรวงกรมขุนนาง หยวนกวนหลวนลุกขึ้น เขาไม่ใช่ทั้งฝ่ายเสนาซ้ายหรือเสนาขวา แต่เขาเป็นคนที่เป็นกลางที่สุดในราชสำนัก ทำทุกอย่างเพื่อประโยชน์ของสถานการณ์โดยรวมแม้ว่าเขาจะรู้ว่าฝ่าบาทอาจจะไม่อยากได้ยินถ้อยคำเหล่านี้ แต่เขาก็ยังพูดต่อไปหลังจากได้ยินเช่นนั้น จักรพรรดิซิงหลงก็หายใจเข้าลึก ๆ และพยักหน้า“ข้าจะพิจารณาคำขอของเจ้า เอาล่ะ เลิกประชุมเถอะ”หลังจากพูดจบ จักรพรรดิซิงหลงก็ตรงกลับไปที่ห้องทรงพระอักษรทันที หลังจากเข้ามา สิ่งแรกที่เขาพูดคือ ให้คนเรียกอู๋หลิงมา!ในขณะนี้อู๋หลิงก็ได้รู้ข่าวว่าเฉิงโจวติดอยู่สถานการณ์วิกฤต แม้ว่าเขาจะกังวล แต่เขาเชื่อมั่นในความสามารถของหวังหยวนมาก!ทหารของอ๋องถูหนานจำนวนมากที่พ่ายแพ้ไปในวันนั้น ทหารแค่สามหมื่นนายของเจิ้งไท่ชิงไม่น่าจะเพียงพอที่จะทำร้ายท่านเสนาธิการทหารได้!ตอนนั้นเขาถูกจักรพรรดิซิงหลงเรียกตัวไปเข้าเฝ้า เขาจึงทำได้แค่เดินทางไปยังห้องทรงพระอักษรเท่านั้นเมื่อได้พบจักรพรรดิซิงหลง อู๋หลิงก็ถวายบังค

“ไม่เป็นไร การต่อสู้ครั้งนี้ เดิมทีต้องเสียคนไปหลายหมื่นคนอยู่แล้ว แต่ตอนนี้แค่ไม่กี่พันคนเท่านั้น มันไม่เป็นเรื่องใหญ่”“ข้าอยากรู้ว่าหวังหยวนยังมีวิธีอื่นอะไรอยู่อีก!”เจิ้งไท่ชิงไม่สนใจ ในความคิดของเขาเมื่อตีเมือง ก็ต้องมีคนตายมันก็เป็นเรื่องปกติอยู่แล้วเจิ้งเซิงพยักหน้าและตั้งใจมองกำแพงไฟนี้กำลังค่อย ๆ มอดลง มองดูแล้วอย่างน้อยไม่น่าจะมีภัยคุกคามใหญ่อะไร“โจมตีเข้าไปอีก!”การโจมตีระลอกที่สอง ทหารหลายพันนายเริ่มโจมตีเมืองในตอนนั้นหวังหยวนก็พูดว่า "ตอนนี้เป็นเวลาสำหรับสมรภูมิเลือดแล้ว ถ้าเราอดทนต้านไว้ได้ เราก็จะชนะ!"หลังจากที่หวังหยวนพูดจบ ต้าหู่และทหารเกราะทมิฬก็รีบขึ้นไปบนกำแพง พวกเขาทั้งหมดถือหน้าไม้ แม้ว่าพวกมันจะไม่ทรงพลังเท่ากับคันธนูเจาะเกราะ แต่พวกมันก็ยังคงมีประสิทธิภาพไม่ธรรมดาอยู่ดี!คนเหล่านี้เริ่มพังประตูเมือง และในเวลาเดียวกันก็เริ่มใช้บันไดปีนขึ้นมาโจมตีเมืองทั้งการกลิ้งหิน น้ำมันตะเกียง หอกปลายแหลม การต่อสู้นองเลือดที่แท้จริงได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว!หวังหยวนนั่งอยู่ที่นี่ มองไปไกล ๆ ตอนนี้น่าจะได้เวลาแล้ว!ใช้ลูกไม้กลอุบายสกปรกมากมาย การต่อสู้นองเลือดที่แ

“ไม่ได้ยกย่องเจ้า แต่ที่จริงมีเหตุผลสองอย่าง คือเจ้าอยากเกลี้ยกล่อมข้า ดังนั้นถ้าเจ้ายอมรับเงื่อนไขที่ข้าเสนอไป เจ้าก็ย่อมต้องยอมรับเป็นธรรมดาอยู่แล้ว”หลังจากที่หวังหยวนพูดจบ ไป่เฟยเฟยก็รู้สึกตื่นเต้น “พี่หวังกำลังวางแผนที่จะเข้าร่วมตระกูลไป๋ของข้าแล้วใช่ไหม?”คำพูดเหล่านี้ทำให้หวังหยวนสูดหายใจเข้าลึก ๆ “การเข้าร่วมตระกูลไป๋ของเจ้าไม่ใช่ไม่ดี แต่... ต้องรอให้ข้ารอดชีวิตกลับมาได้ก่อนแล้วค่อยว่ากัน”ทันทีที่พูดออกมา ทั้งไป๋เฟยเฟยและผู้หญิงชุดม่วงต่างก็ตกตะลึง!“รอดชีวิตกลับมา? อะไร... หมายความว่าไง?”ไป๋เฟยเฟยมีสีหน้าตกใจนางไม่เข้าใจเลย“เรื่องนี้…ข้าเล่าให้เจ้าฟัง เจ้าจะเข้าใจเอง”หวังหยวนวางถ้วยชาลงแล้วพูดอย่างใจเย็น "ข้าคาดว่าในอีกไม่กี่วันข้าจะต้องไปที่ราชสำนักหวง!""อะไรนะ!"ดวงตาของไป๋เฟยเฟยเบิกกว้างอย่างไม่อยากจะเชื่อ!“ไปนอกด่าน…หมายความว่าอย่างไร?”นางตกใจมากไม่ได้คิดเรื่องนี้ให้ละเอียด นางแค่ตกใจเท่านั้น“หรือว่า...เฉิงโจวจะพลาดไปแล้ว? ราชสำนักหวงจะพาท่านไป...ฆ่า?”ไป๋เฟยเฟยคิดถูกแล้ว แต่หวังหยวนหัวเราะออกมา“ผิดแล้ว เขาไม่ได้จะฆ่าข้า แต่... กำลังพยายามเกลี้ยกล่อ

หากอยากจะปกป้องครอบครัวและปกป้องตัวเองให้ได้ ก็ต้องยิ่งทำให้ตัวเองแข็งแกร่งขึ้นเท่านั้น!เรื่องแบบนี้เขาเข้าใจมานานมาแล้ว แต่เดิมทีเขาเองก็ไม่คิดอยากจะมีชื่อเสียงมากนัก และไม่มีใครสนใจเขาหลังจากการสังหารอ๋องถูหนาน หวังหยวนก็มีชื่อเสียง แม้ว่าหลายคนจะไม่เชื่อ แต่คนอื่น ๆ ก็ย่อมรู้ว่าหวังหยวนนั้นไม่ธรรมดาจะซ่อนเรื่องซุ่มซ่ามของตัวเองดูท่าคงยากแล้ว!ตอนนี้หวังหยวนต้องเริ่มลงมือแล้วเท่านั้นหลังจากได้ยิน ไป๋เฟยเฟยก็หัวเราะและรู้สึกตื่นเต้นมาก!“พี่หวัง ข้าจะไปเตรียมการ และท่าน...อาจมีอะไรให้ทำอีกมาก ข้าไม่รบกวนแล้ว”ไป๋เฟยเฟยกล่าวและกลับไปพร้อมกับรอยยิ้มหลังจากที่ไป๋เฟยเฟยกลับไปแล้ว หวังหยวนก็เขียนจดหมายสองสามฉบับและวางลงบนโต๊ะ จากนั้นเขาก็เรียกหาต้าหู่ หลี่ซือหาน วังฉงโหลว หลี่จ้าวหลิน และพวกถังหม่างเข้ามาด้วยพวกเขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับหวังหยวน แต่พวกเขาทั้งหมดก็ทำตัวเรียบร้อยและไม่พูดอะไร เพราะพวกเขาเห็นว่าท่าทางของหวังหยวนดูจริงจังขึ้นมาเล็กน้อย“ข้ามีเรื่องอยากจะบอก พวกเจ้าต้องจำเอาไว้ และทำตามที่ข้าได้บอกเอาไว้นะ”หลังจากที่หวังหยวนพูดจบ ทุกคนก็รีบพยักหน้าทันที“เรื