All Chapters of บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่: Chapter 651 - Chapter 660

หลังจากที่หวังหยวนพูดจบ ต้าหู่และคนอื่น ๆ ต่างก็ตกตะลึง! คิดไม่ถึงว่าหวังหยวนจะใช้วิธีนี้ หากว่าเผยแพร่ออกไปจริง ๆ นั่นหมายความว่าคุณชายตระกูลฟ่านผู้นั้นก็ถึงจุดจบมิใช่หรือ? วันรุ่งขึ้น ข่าวเกี่ยวกับธนาคารเทียนเซี่ยแพร่กระจายอย่างรวดเร็ว และทุกคนก็รู้เรื่องนี้ทันที! พวกเขาต่างตกใจมากจนคิดไม่ถึงเลยว่าจะกล้าปล้นค่ายต้าเฟิงจริง ๆ! เรื่องนี้ไม่สามารถสรุปได้เพียงการเอะอะโวยวายอีกต่อไป! พูดได้คำเดียวว่าแกว่งเท้าหาเสี้ยน! ชาวบ้านทั้งเฉิงโจวต่างเริ่มค้นหาทุกที่ทันที ท้ายที่สุดตามรายงานของธนาคารเทียนเซี่ย เงินหลายแสนตำลึงทองเหล่านี้ไม่ได้ออกจากเฉิงโจว! ในขณะนี้ ภายในจวนของผู้ว่าราชการฟ่านต้าเสียนและฟ่านซือเสวี่ยนกำลังนั่งอยู่ในห้องโถง เช่นเดียวกับเฉิงเหลียวและเฉิงอู่จี้ “ใต้เท้าเฉิง ข้ายังต้องการความช่วยเหลือจากท่านในเรื่องนี้... ท้ายที่สุดแล้ว นี่ไม่ใช่เงินจำนวนเล็กน้อยเท่านั้น…” ฟ่านต้าเสียนยกมือขึ้นแล้วยิ้มพร้อมพูดอย่างสุภาพ แม้ว่าเขาจะไม่พูด แต่เฉิงเหลียวก็ย่อมทำสุดความสามารถ ในเมื่อเงินจำนวนนี้... หากเขาไม่สามารถหาจากในเฉิงโจวได้ และอาจทำให้บางคนขุ่นเคือง เช่นนั้นก็

หวงปี๋จื่อและคนอื่น ๆ ต่างน้อมรับคำสั่งทันที และตอนนี้ได้นำคนนับพันพุ่งไปยังเฉิงโจวอีกครั้ง! “ใกล้แล้ว...เฉิงโจวใกล้จะจะขอความช่วยเหลือแล้ว เมื่อถึงตอนนั้นเราก็จะสามารถควบคุมเฉิงโจวได้ ลมฝนก็ไม่อาจหยุดยั้งได้!” เจิ้งเซิ่งหัวเราะด้วยสายตาที่มุ่งมั่น! ในขณะที่ ภายในเฉิงโจวยังไม่รู้เรื่องนี้ และยังตกใจกับการปล้นทองคำ ไป๋เฟยเฟยก็รู้ข่าวนี้เช่นกัน จากนั้นหัวเราะเสียงดังออกมาทันที “หวังหยวนผู้นี้โหดเหี้ยมจริง ๆ เขาพูดคำเดียวก็ได้เงินมาหกแสนกว่าตำลึงทองจากธนาคารเทียนเซี่ยในคราวเดียว น่าสนใจ น่าสนใจจริง ๆ!” ทันทีที่ได้ยินเช่นนี้ สตรีในชุดกระโปรงสีม่วงก็ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง “หวังหยวน? เจ้าแน่ใจได้อย่างไรว่าเป็นเขา?” ไป๋เฟยเฟยกล่าวอย่างราบเรียบว่า “นอกจากเขาแล้วจะมีใครอีกเล่า? คงมีคนในเฉิงโจวไม่มากนักที่กล้าปล้นธนาคาร นอกจากนี้เงินจำนวนนี้ก็ไม่ไหลออกไปข้างนอก และยังอยู่ในเมืองนี้ ข้านึกไม่ออกเลยว่าจะมีใครอื่นที่กล้าทำเช่นนี้อีก!” “สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ ไม่มีกำลังที่จะทำสิ่งนี้ได้!” คนอื่นไม่รู้ แต่นางรู้ดีว่าหวังหยวนเป็นคนเดียวที่ทำได้! คนรอบตัวของเขาไม่ใช่คนธรรมดาเลย! “เป็

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ไป๋เฟยเฟยก็เหลือบมองสตรีในชุดกระโปรงสีม่วง สตรีในชุดกระโปรงสีม่วงถึงกับพูดว่า “เหอะ ๆ ข้าไม่กล้าเดิมพันกับท่าน ในเมื่อสหายหวังกล้า ไม่อย่างนั้นเจ้าลองเดิมพันดูไหมล่ะ?” ไป๋เฟยเฟยกระพริบตา ถึงแม้ว่านางจะชอบเดิมพัน แต่นางก็เดิมพันเฉพาะเมื่อนางมั่นใจเท่านั้น ทว่า... ตอนนี้นางรู้สึกไม่แน่ใจแล้ว! แน่นอนว่าโดยปกติแล้ว นางคิดว่าเป็นเรื่องไร้สาระที่จะมีทองคำอยู่ในน้ำ แต่หวังหยวนเป็นคนพูดเรื่องนี้ขึ้นมา นางจึงรู้สึกเชื่อครึ่งหนึ่งไม่เชื่อครึ่งหนึ่งจริง ๆ! “ทำไมเล่า เจ้าไม่กล้าเดิมพันหรือ? หากว่าเจ้าชนะเดิมพัน ข้าสามารถตอบตกลงเงื่อนไขของเจ้าได้หนึ่งเรื่อง เงื่อนไขใดก็ได้!” หวังหยวนยิ้มและพูด และเมื่อได้ยินสิ่งนี้ ไป๋เฟยเฟยก็กระพริบตา “เช่นนั้นหากว่าข้าแพ้แล้วท่านชนะล่ะ? ข้าต้องทำสิ่งใด?” ไป๋เฟยเฟยเตรียมพร้อมที่จะฟังสิ่งที่หวังหยวนพูดก่อนที่จะตัดสินใจว่าจะเดิมพันหรือไม่ “ง่าย ๆ… เมื่อถึงเวลาเจ้าก็แค่ช่วยข้าขนทองออกจากเมืองก็พอแล้ว” ทันทีที่ได้ยินเช่นนี้ ไป๋เฟยเฟยก็ตกตะลึง “ง่ายเช่นนี้เลยหรือ?” หวังหยวนพยักหน้า “แน่นอน” “ตกลง! ถ้าอย่างนั้นข้าขอเดิมพั

เจิ้งไท่ชิงและเจิ้งเซิงสองพ่อลูกต่างยิ้มเบา ๆ แล้วเริ่มยกทัพทันที! กองทัพชิงชวนที่มีกำลังพลมากกว่าสามหมื่นนายกำลังมุ่งหน้าไปยังเฉิงโจวอย่างมหาศาล! ในขณะนี้ ผู้ตรวจราชการมณฑลเฉิงเหลียวรู้สึกตื่นเต้นมากเมื่อได้รับจดหมาย! “เยี่ยมไปเลย เจิ้งไท่ชิงส่งกองกำลังมาที่เฉิงโจวเพื่อช่วยข้าปราบพวกโจรจริง ๆ!” หลังจากที่พูดจบ เฉิงอู๋จี้ที่อยู่ด้านข้างก็รู้สึกปิติเล็กน้อย เมื่อเป็นเช่นนี้เรื่องนี้ก็สามารถจัดการได้แล้ว! หวังหยวนย่อมไม่สนใจเรื่องทั้งหมดนี้อย่างแน่นอน ในทางกลับกัน เขากำลังวางแผนที่จะส่งทองคำออกไปและขอให้ไป๋เฟยเฟยช่วยส่งออกไป สำหรับการเดินทางมาเฉิงโจวครั้งนี้ สำหรับเขาถือว่าภารกิจจบลงแล้ว ดังนั้นจึงไม่มีเหตุผลที่จะอยู่ต่อ อย่างไรก็ตาม เขาไม่รู้ว่ากองทัพชิงชวนมาถึงแล้ว... เฉิงโจว! เพื่อปกป้องเมืองทั้งสามเมือง พวกเขาเปิดประตูเมืองและเชิญกองทัพชิงชวนเข้ามา! “ฮ่าฮ่าฮ่า ใต้เท้าเจิ้ง เชิญ!” ผู้นำองครักษ์ของทั้งสามเมืองรีบไปแสดงความเคารพ แต่ในขณะนี้ เจิ้งไท่ชิงกลับหัวเราะขึ้นมา “องครักษ์ทั้งสามท่าน ไม่ต้องมากพิธี ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป... กองทัพชิงชวนของเราจะรับหน้าที่ปกป

“สารเลว!” “เจิ้งไท่ชิง เจ้ารังแกข้ามากเกินไปแล้ว ถึงกับไม่ยอมให้เฉิงโจวของข้ายอมจำนน!” ในขณะนี้ เฉิงเหลียวก็ได้รับตำราม้วนไม้ไผ่มาจากด้านนอก พร้อมมีสีหน้าตกตะลึงทันที! หากกองทัพชิงชวนไม่ยอมรับการยอมจำนน ไม่ว่าจะเป็นเปิดเมืองหรือไม่ก็ตาม เมืองนี้ก็จะถูกสังหารหมู่! ไม่ให้เหลือราษฎรแม้แต่เพียงผู้เดียว! “ท่านพ่อ...เช่นนั้นเราควรทำอย่างไรดี เมื่อเรื่องต่าง ๆ เกิดขึ้นแล้ว...เราต้องตายสถานเดียวงั้นหรือ!” ตอนนี้เฉิงอู๋จี้ตื่นตระหนกแล้ว เขายังไม่อยากตาย! เมื่อคิดถึงตรงนี้ เฉิงเหลียวก็สูดหายใจเข้าลึก จากนั้นมีแสงริบหรี่แวบขึ้นมาในดวงตาของเขา “มีวิธีเดียวเท่านั้นที่จะแก้ไขวิกฤตินี้ได้!” หลังจากที่เฉิงเหลียวพูดจบ เฉิงอู๋จี้ก็ตกตะลึงและสับสนอยู่ครู่หนึ่ง “ยังมีวิธีอื่นอีกหรือ?” เฉิงอู๋จี้คิดไม่ออก เฉิงโจวของพวกเขาสามารถทำอะไรได้อีกเมื่อต้องเผชิญกับกองทัพสามหมื่นนาย! “ถูกต้อง! ขอให้หวังหยวนทำหน้าที่เป็น...เสนาธิการทหาร!” เมื่อเฉิงเหลียวเอ่ยพูด เฉิงอู๋จี้ก็ตกตะลึงทันที แต่สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปมาก ทันใดนั้นก็ได้สติขึ้นมา! “ท่านพ่อ ท่านหมายความว่าขอให้หวังหยวนทำหน้าที่เป็นที่เ