All Chapters of บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่: Chapter 1821 - Chapter 1830

“พวกโจรส่วนใหญ่ถูกเราฆ่าแล้วขอรับ!”“เหลือหัวหน้าเพียงคนเดียว กำลังวิ่งไปทางนอกเมือง!”คนหนึ่งรีบตอบ“ได้ ข้าเข้าใจแล้ว!”“คนผู้นั้นสวมชุดดำปิดบังใบหน้าใช่หรือไม่?”หวังหยวนถามอีกคนนั้นรีบตอบว่า “ถูกต้องขอรับ!”“พวกเจ้ารีบกลับไปดูแลเอ้อหู่และซิ่วเอ๋อร์ ข้าเอาของมาแล้ว ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ต้องดูแลความปลอดภัยของทั้งสองคน!”เมื่อหวังหยวนสั่งการเสร็จ ทุกคนก็หันหลังกลับไปที่โรงเตี๊ยมส่วนหวังหยวนและต่งอวี่วิ่งไปนอกเมืองเนื่องจากทั้งสองคนวิ่งเร็วมาก และหัวหน้าคนนั้นก็วิ่งหนีมาพักใหญ่จึงเหนื่อยล้า ระยะห่างระหว่างเขากับหวังหยวนจึงค่อย ๆ ลดลง!เมื่อออกจากเมืองมาแล้ว ชายคนนั้นก็มองไปที่ป่า แล้ววิ่งเข้าไปในป่า!“คิดจะหนีรึ?”“แต่เจ้าไม่มีโอกาสนั้นหรอก!”หวังหยวนเย้ยหยัน เขาไล่ตามไปแต่ไม่ฆ่า ยังคงรักษาระยะห่าง นั่นก็เพื่อจะล่อให้เขาไปยังที่ ๆ ไม่มีคน เพื่อใช้สิ่งที่เขาเพิ่งสร้างเสร็จ!เพื่อให้ต่งอวี่ได้เปิดหูเปิดตา!หวังหยวนใช้กุญแจเปิดหีบ ทันใดนั้นปืนไรเฟิลซุ่มยิงก็ปรากฏขึ้น!ถึงแม้ต่งอวี่จะไม่รู้ว่านี่คืออะไร แต่ก็รู้สึกได้ถึงความแปลกใหม่จากโครงสร้างที่ประณีต!“พี่หยวน!”“น

ในความเข้าใจของต่งอวี่ อาวุธที่มีอานุภาพร้ายแรงมักเป็นอาวุธประชิดตัวเสมอ! ไม่เหมือนกับธนูและอาวุธลับบางชนิดที่มีระยะไกล ซึ่งมักจะไม่มีอานุภาพมากมายขนาดนี้! บัดนี้ความอยากรู้อยากเห็นของเขายิ่งทวีคูณ สิ่งใดกันหนอที่บรรจุอยู่ในหีบใบนั้น เหตุใดจึงมีพลังทำลายล้างถึงเพียงนี้?“พี่หยวน…”“ท่านจะมอบสิ่งนี้ให้ข้าหรือขอรับ?”“เช่นนั้นในตอนที่ท่านสร้างมันขึ้นมา ไม่ใช่ว่าสร้างมาเพื่อข้าโดยเฉพาะหรือ?”“เพียงท่านสอนวิธีใช้ให้ข้า แล้วข้าจะฝึกฝนอย่างหนัก ไม่นานข้าก็คงใช้มันได้อย่างคล่องแคล่วแน่นอนขอรับ!”ต่งอวี่ถูมือไป มาพลางมองหีบปริศนาเบื้องหลังหวังหยวน น้ำลายแทบจะไหลออกมา เขาปรารถนาสิ่งนี้ยิ่งนัก!หากรู้เช่นนี้ตั้งแต่แรก เขาก็คงไม่ปฏิเสธหวังหยวน! อานุภาพของสิ่งนี้เหนือกว่าธนูยิ่งนัก และยังพกพาสะดวกอีกด้วย หากได้ครอบครองอาวุธชิ้นนี้ย่อมเพิ่มพูนความแข็งแกร่งของเขาได้มากยิ่งขึ้น! เชื่อว่าไม่นานเขาคงจะกลายเป็นผู้ช่วยคนสำคัญของหวังหยวนได้อย่างแน่นอน!แต่หวังหยวนกลับส่ายหน้าและกล่าวอย่างช้า ๆ ว่า “ก่อนหน้านี้ข้าตั้งใจจะมอบมันให้เจ้า แต่บัดนี้ข้าเห็นว่าเจ้าไม่เหมาะสมที่จะใช้มัน!”“สิ่งนี

เนื่องจากรอบนอกของโรงเตี๊ยมเต็มไปด้วยสายลับของไป่ชิงชาง แม้ว่าหวังหยวนและพวกพ้องจะเคลื่อนไหวอย่างเป็นความลับ แต่ก็ไม่อาจหลบเลี่ยงสายตาคมกริบของไป๋ชิงชางได้ ข่าวนี้แพร่กระจายสู่วังหลวงอย่างรวดเร็ว!คืนนี้อัครเสนาบดีทั้งฝ่ายซ้ายและฝ่ายขวา ซ่งติ้งกั๋วและซือหม่าอันรีบรุดมายังตำหนักของไป๋ชิงชาง “ฝ่าบาท!” “โปรดอย่าลังเลอีกต่อไปเลยพ่ะย่ะค่ะ!” “หวังหยวนและพวกกำลังเตรียมออกจากเมือง หากพลาดครั้งนี้ก็จะไม่มีโอกาสอีก...”อัครเสนาบดีซ่งติ้งกั๋วเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเร่งเร้าซือหม่าอันพยักหน้าเห็นด้วย นี่คือโอกาสอันดีที่จะกำจัดหวังหยวน ไม่เช่นนั้นจะก่อให้เกิดอันตรายในภายหลังอย่างแน่นอน!ไป๋ชิงชางยกมือขึ้นนวดขมับตัวเองพลางครุ่นคิดถึงความเป็นไปได้ ยังไม่อาจตัดสินใจได้อยู่ครู่หนึ่ง...ขุนนางทั้งสองกระวนกระวายดุจมดในกระทะร้อน หวังหยวนกำลังหลบหนี ไม่ช้าก็จะออกจากเมืองปิง หากปล่อยให้หลุดไปได้ การจับกุมเขาจะยากลำบากยิ่งขึ้น หากยิ่งเสียเวลามากเท่าไหร่ โอกาสที่จะเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันก็ยิ่งสูงขึ้นมากเท่านั้น!ในขณะนั้นเอง ขันทีได้เดินเข้ามาจากนอกห้อง “ฝ่าบาท! ท่านหานเทา ขุนพลใหญ่ขอเข้าเฝ้าด่ว

สีหน้าของเอ้อหู่กับต่งอวี่เต็มไปด้วยความตึงเครียด หวังหยวนมีสถานะสูงส่งและมีตำแหน่งอันทรงเกียรติ ไม่อาจปล่อยให้ประสบอันตรายในที่แห่งนี้ได้!“ในเมื่อทุกคนมาด้วยกันแล้ว ข้าจะพาเจ้าทั้งสองกลับไปอย่างปลอดภัยด้วย!”“ไม่เช่นนั้นข้าจะไปอธิบายให้ผู้คนในหมู่บ้านต้าหวังฟังอย่างไรเล่า?”หวังหยวนขมวดคิ้วพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น เหล่าผู้ติดตามต่างซาบซึ้งในน้ำใจของเขา!“เจ้าตายที่นี่ นั่นคือคำอธิบายที่ดีที่สุดสำหรับพวกเขาแล้ว!”ขณะที่เหล่าผู้คนกำลังสนทนากันอยู่นั้น หานเทาพร้อมด้วยทหารม้าสามพันนายก็มาถึงทันได้ยินถ้อยคำของหวังหยวน ขณะนี้กำลังขี่ม้าอย่างองอาจ ในมือถือหอกยาว จ้องมองหวังหยวนด้วยสายตาเยือกเย็น!แต่สายตาของเขากลับจับจ้องไปที่หีบเบื้องหลังหวังหยวนมากกว่า!แต่เดิมไป๋ชิงชางได้ส่งมือสังหารไปขโมยหีบใบนี้ แต่ก็ไม่สำเร็จ ทำให้มีผู้เสียชีวิตจำนวนมาก!ซึ่งนั่นยืนยันได้ว่าภายในหีบใบนี้ต้องบรรจุสิ่งล้ำค่าไว้อย่างแน่นอน!“ผู้ปรารถนาให้ข้าตายมีมากมาย ด้วยวรยุทธ์แมวสามขาของพวกเจ้าจะมารั้งข้าไว้ได้อย่างไร?”“ดูสิว่าเจ้าจะมีฝีมือหรือไม่!”แม้เผชิญกับสถานการณ์อันตราย หวังหยวนก็ยังคงแสดงท่าทีเย่

หวังหยวนมองว่านซิ่วเอ๋อร์ในอ้อมกอดด้วยรอยยิ้มอันอ่อนโยน“ตื่นเต้นเจ้าค่ะ…”“แต่หากข้าสามารถเลือกได้ ข้าหวังว่าจะไม่มีเหตุการณ์ตื่นเต้นเช่นนี้อีกแล้ว”“กลัวแทบตายแล้วเจ้าค่ะ”เสียงว่านซิ่วเอ๋อร์แผ่วเบา นางแนบกายอยู่ในอ้อมแขนของหวังหยวน ความจำจากเหตุการณ์เมื่อครู่ยังคงวนเวียนอยู่ในหัวช่างน่ากลัวเหลือเกิน! นางเกือบต้องร่วมทางไปสู่ยมโลกกับหวังหยวนแล้วหวังหยวนลูบผมดำขลับของนางอย่างแผ่วเบา จากนั้นคว้าบังเหียนม้าแล้วกล่าวด้วยรอยยิ้ม “เหตุการณ์ตื่นเต้นเช่นนี้จะเกิดขึ้นอีกแน่นอน ใครบอกให้สามีของเจ้ามีความสามารถล่ะ?”“ผู้ปรารถนาจะสังหารข้ามีมากมายเหลือเกิน…”“นับไปนับมาก็คงนับไม่ถ้วน”ใบหน้าหวังหยวนไร้ซึ่งความกังวลและความเศร้าหมอง! ผู้ปรารถนาจะสังหารเขานั้นล้วนเป็นกองกำลังที่เป็นศัตรูของเขา! ตราบใดที่ใจเขาบริสุทธิ์ เพียงเท่านี้ก็พอแล้ว! อย่างน้อยปวงชนในดินแดนทั้งเก้าก็ยังคงสนับสนุนเขา แม้กระทั่งปรารถนาให้เขาขึ้นครองบัลลังก์เพื่อนำความสงบสุขมาสู่แผ่นดิน! แต่น่าเสียดายที่ยังมีหนทางอีกยาวไกล...ณ เมืองหลวงอาณาจักรต้าเป่ยหานเทาและพวกพ้องกลับมาถึงเมืองหลวงแล้ว บัดนี้ยืนอยู่ห