All Chapters of บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่: Chapter 1681 - Chapter 1690

1862 Chapters

บทที่ 1681

“แน่นอนว่ามีขอรับ!” ถงจื่อเจี้ยนเอ่ยขึ้นอีกครั้ง “ไม่ว่าสุดท้ายแล้วใครจะเป็นผู้ครองบัลลังก์ ผลลัพธ์ก็มีเพียงทางเดียวเท่านั้น คืออาณาจักรต้าเป่ยจะแตกแยกจนล่มสลาย!” “เหล่าขุนพลจะก่อกบฏขึ้น!” “ขุนพลแต่ละคนก็จะแย่งชิงดินแดนของตนเอง ผลลัพธ์ก็จะไม่ต่างกันอยู่ดีขอรับ!”ถงจื่อเจี้ยนมองเห็นข้อดีข้อเสียอย่างทะลุปรุโปร่ง คำพูดของเขาดุจดั่งเสียงอสนีบาตที่ปลุกคนหลับใหลให้ตื่นขึ้น! หวังหยวนตบศีรษะตัวเองเบา ๆ แล้วเข้าใจในทันที!ถึงแม้จะให้ไป๋เฟยเฟยขึ้นครองราชย์ นางก็คงไม่สามารถยึดอำนาจไว้ได้อย่างมั่นคง อำนาจทางทหารยิ่งเป็นไปไม่ได้! บัดนี้เหล่าขุนนางในอาณาจักรต้าเป่ยต่างต่อต้านไป๋ฝูซาน นั่นหมายความว่าขุนพลแต่ละคนจะนำทหารของตนเองเข้าร่วม! เมื่อฮ่องเต้องค์ใหม่ขึ้นครองบัลลังก์ ฐานอำนาจก็จะยังไม่มั่นคง! ในสถานการณ์เช่นนี้จะเป็นอย่างไรไปได้! ไป๋เฟยเฟยไม่สามารถควบคุมสถานการณ์ได้ ฮ่องเต้องค์อื่นก็เช่นกัน!“ท่านขุนพล!” “หากอาณาจักรต้าเป่ยเกิดความขัดแย้งและแตกแยกอย่างไม่เคยปรากฏมาก่อน นี่จะเป็นประโยชน์อย่างยิ่งต่อเราขอรับ!”“เราจะได้ประโยชน์จากสถานการณ์นี้!” “เพราะถึงตอนนั้น จะสามาร
Read more

บทที่ 1682

เขาไม่สนใจจะให้เกียรติไป๋ชิงชางอีกต่อไป แม้ว่าเขาจะเป็นลูกพี่ลูกน้องกับไป๋ชิงชาง และสาเหตุที่เขาได้เป็นขุนพลผู้มีชื่อเสียงก็เพราะว่าไป๋ชิงชางเช่นกัน แต่เขาก็เกลียดชังไป๋ชิงชางมานานแล้ว! เพียงแต่ไม่มีโอกาสแย่งชิงอำนาจเท่านั้นหากก่อความวุ่นวาย เขาก็จะกลายเป็นคนไร้พ่อไร้เจ้า! แน่นอนว่าจะต้องถูกผู้คนติฉินนินทา! แม้จะได้เป็นฮ่องเต้ แต่ก็ไม่ใช่ผลลัพธ์ที่เขาต้องการ!ในพริบตาเดียวก็มาถึงนอกวังหลวงที่ประตูเมืองทหารรักษาการณ์ขวางทางอยู่ ทหารคนหนึ่งกล่าวว่า “ท่านขุนพล! ที่นี่เป็นหน้าวังหลวง ท่านไม่จำเป็นต้องยกกองทหารม้าเข้ามาด้วยหรอกขอรับ!” “ให้ทหารอยู่ที่นี่ ส่วนท่านโปรดตามข้ามาเถิด!” “ฝ่าบาททรงรออยู่แล้วขอรับ!”หลังจากได้ยินสิ่งที่ทหารพูด ไป๋ฝูซานก็โกรธมากจนชักดาบออกมาจ่อคอทหารคนนั้น! ทันใดนั้นทหารคนอื่นก็ตึงเครียดในทันใด รีบชูหอกขึ้นชี้ไปที่ไป๋ฝูซาน!“พวกเจ้าบังอาจชักอาวุธใส่ท่านขุนพลไป๋เลยหรือ?” “รนหาที่ตายกันหรืออย่างไร?”ขุนพลคนหนึ่งที่คอยติดตามไป๋ฝูซานตวาด“หากไม่ใช่เพราะท่านขุนพลไป๋ไปรบ อาณาจักรต้าเป่ยจะมีดินแดนมากมายเช่นนี้หรือ?” “จะสงบสุขเช่นนี้ได้อย่างไร?”
Read more

บทที่ 1683

“ดี! ดีเหลือเกิน!” ไป๋ฝูซานพูดออกมาด้วยความยินดี แต่ในแววตาของเขากลับปรากฏความกังวลและความเฉียบคม! “เท่าที่ข้ารู้มา พระพลานามัยของฝ่าบาทแข็งแรงดีเสมอมา และไม่เคยได้ยินว่าฝ่าบาทประชวร!” “เหตุใดจึงจะสละราชสมบัติอย่างกะทันหัน?” “หรือว่ามีเหตุผลอื่นซ่อนอยู่?”ไป๋ฝูซานสามารถก้าวขึ้นมาถึงตำแหน่งนี้ได้ในวันนี้ ไม่ใช่เพียงเพราะได้รับการสนับสนุนจากไป๋ชิงชางเท่านั้น แต่ยังเป็นเพราะความสามารถของตนเองอีกด้วย! รวมถึงการมีขุนพลและทหารชั้นยอดมากมาย จึงไม่ใช่คนธรรมดาเลย! ถึงแม้จะดีใจ แต่ก็ยังคงคิดมากอยู่!หานเทารีบอธิบายอย่างรวดเร็ว “ท่านขุนพลไป๋คงไม่ทราบ! แม้ฝ่าบาทจะเป็นฮ่องเต้ผู้ชาญฉลาด แต่ท่านผู้เป็นพระอนุชาของพระองค์คงไม่รู้เรื่องงานอดิเรกของฝ่าบาทใช่หรือไม่?” “ฝ่าบาททรงสำราญอยู่กับเหล่าสนมในวังหลวงทั้งวัน บัดนี้ยิ่งร้ายแรงกว่าเดิม!” “เมื่อไม่นานมานี้ พระพลานามัยของพระองค์จึงทรุดโทรมลง หมอหลวงตรวจแล้วจึงรู้ว่าพระองค์ประชวรด้วยโรคร้ายแรง และเป็นโรคเกี่ยวกับเรื่องนั้น…” “จึงไม่สามารถบอกทุกคนได้ มิฉะนั้นจะกลายเป็นเรื่องตลกน่าขายหน้าใช่หรือไม่?” “ด้วยเหตุนี้ พระองค์จึงตัดสินใจสละ
Read more

บทที่ 1684

ขุนนางฝ่ายพลเรือนและฝ่ายทหารมากมายตามไป! แต่เมื่อเข้าไปในวังหลวงก็เห็นเงาร่างเคลื่อนไหว ทหารรักษาพระองค์และทหารถือขวานที่เตรียมไว้ก่อนหน้านี้ ปรากฏตัวขึ้นอย่างรวดเร็ว ต่างรีบเข้ามาล้อมไป๋ฝูซานไว้ทันที! ไป๋ฝูซานมีทหารองครักษ์คอยคุ้มกัน แต่ก็มีจำนวนน้อย สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปในทันใด!เขาจ้องมองหานเทา แล้วชักดาบออกมาขณะกล่าวอย่างเย็นชา “หานเทา! เกิดอะไรขึ้น?” “ท่านไม่ได้บอกว่าฝ่าบาทต้องการจะพบข้าหรอกหรือ?” “นี่คือวิธีการที่ฝ่าบาทจะมาพบข้าหรือ?”หานเทาเยาะเย้ย “ท่านเป็นเพียงกบฏเท่านั้น! อาศัยอำนาจทางการทหารคุกคามพวกข้า!” “ตอนนี้ก็ไม่ได้ให้เกียรติฝ่าบาทอย่างจริงใจด้วยซ้ำ!” “ฝ่าบาทต้องการกำจัดกบฏอย่างท่านมานานแล้ว!”เหล่าขุนนางที่อยู่เบื้องหลังต่างก็เริ่มด่าทอสาปแช่งไป๋ฝูซาน! “ถูกต้อง! ท่านเป็นคนทำลายชาติที่สมควรถูกกำจัด!” “หากไม่ใช่เพราะท่านล้มเหลวในการควบคุมทหารใต้บัญชาของตัวเอง หวังหยวนจะมาโจมตีด่านจวี้เป่ยได้อย่างไร?” “ทำให้เราต้องย้ายเมืองหลวง! ทั้งหมดเป็นความผิดของท่าน!” “กำจัดไป๋ฝูซาน!”เกาเล่อแอบเข้ามาในฝูงชนตั้งแต่แรกแล้ว เมื่อเห็นสถานการณ์เป็นเช่นนี้ย่อมรู้สึ
Read more

บทที่ 1685

“ฆ่ามัน!” เมื่อเสียงสั่งการของไป๋ฝูซานดังก้อง เหล่าทหารของเขาต่างพุ่งเข้าใส่ศัตรูอย่างบ้าคลั่ง หานเทานำเหล่าทหารเข้าต่อสู้ ทั้งสองฝ่ายปะทะกันอย่างดุเดือดเลือดไหลนอง เสียงแห่งความตายดังกึกก้องไปทั่วฟ้า!เหตุการณ์นี้ช่างโหดร้ายทารุณนัก!เกาเล่อนำเหล่าทหารต่อสู้อย่างสุดกำลัง ตราบใดที่อาณาจักรต้าเป่ยตกอยู่ในความวุ่นวาย พวกเขาก็จะยิ่งมีโอกาส! หวังหยวนจะสามารถยึดครองดินแดนได้มากขึ้น บัดนี้หวังหยวนเตรียมตัวจะขึ้นครองราชย์แล้ว จึงต้องมีฐานที่มั่น อาศัยเพียงแคว้นเดียวย่อมไม่เพียงพอในพริบตาเดียว เนื่องจากหานเทาและพวกพ้องเตรียมพร้อมอยู่แล้ว และไป๋ฝูซานก็ไม่ได้นำทหารมาด้วยมากนัก ในชั่วพริบตาเดียว กองทัพของไป๋ฝูซานก็ล้มตายจนหมดสิ้น!แม้แต่พวกทหารองครักษ์ไม่กี่คนที่อยู่ข้างกายเขาก็เสียชีวิตอย่างน่าสลดใจในที่นั้นเลือดสีแดงฉานไหลนองหน้าวังหลวง อากาศล้วนเต็มไปด้วยกลิ่นคาวเลือด หานเทาโยนดาบเปื้อนเลือดทิ้งไป สายตามองไปที่ศพของไป๋ฝูซาน แล้วจึงเดินเข้าไปหา จากนั้นเตะศพของไป๋ฝูซาน และกล่าวอย่างเย็นชา “กบฏสมควรตาย” “เจ้ามีชีวิตอยู่รอดได้ถึงทุกวันนี้ก็เป็นเพราะโชคชะตาของเจ้า!”แล้วเข
Read more

บทที่ 1686

“นางเป็นเพียงสตรี แม้ว่านางจะเป็นองค์หญิง แต่สตรีจะมาเป็นฮ่องเต้ได้อย่างไร?” “ไม่ใช่เพียงข้าที่ไม่ยอมก้มหัวให้สตรี คนอื่น ๆ ก็เช่นกัน” “เรื่องนี้ก็ต้องขอบคุณท่านเกา เรื่องก่อนหน้านี้จะยกโทษให้ ฝ่าบาทก็คิดเห็นเช่นเดียวกัน”ช่างโกหกหลอกลวงกันได้อำมหิตนัก! เกาเล่อกำหมัดแน่น เขาอยากจะฆ่าหานเทา! หานเทาเป็นภัยคุกคามมากกว่าไป๋ฝูซาน เพราะเป็นคนอันตรายที่มีความรอบคอบ วางแผนทุกอย่าง แม้แต่ตัวเขาเองก็ถูกหลอกใช้ ต่อไปนี้จะเป็นศัตรูสำคัญในอนาคตแน่นอน! หากไม่กำจัดเขาจะเกิดปัญหาขึ้นอีกมากมาย! แต่ตอนนี้มีคนมากมาย หากเขาลงมือ เขาและพวกพ้องจะต้องตายในทันทีขณะที่เขากำลังลังเล ไป๋ชิงชางก็เดินมาแต่ไกล ทหารรักษาพระองค์มากมายอยู่ข้างหลังเขา ไป๋ชิงชางสวมชุดเกราะ ท่าทางดูสง่างามยิ่ง!“ท่านเกา” “ข้าได้ยินว่าท่านมีส่วนช่วยเหลือมาก ต้องขอบคุณท่านจริง ๆ” “ท่านบอกมาได้เลยว่าท่านต้องการอะไร?” “ตราบใดที่ทำให้ท่านพอใจได้ ข้าจะให้ท่าน!”ไป๋ชิงชางเดินมาหาเกาเล่อ สายตาจ้องมองเกาเล่อ ในเหตุการณ์ครั้งนี้ เกาเล่อมีบทบาทสำคัญ หากไม่มีข่าวสารของเขา และการร่วมมือกับหานเทา ก็คงไม่มีเหตุการณ์ในวันนี
Read more

บทที่ 1687

“ท่านเกาเป็นคนฉลาด” “ท่านยังมีมิตรสหายมากมายมาด้วย คงไม่อยากให้พวกเขาตายไปพร้อมกับท่านใช่หรือไม่?”หานเทาเดินเข้าไปกระซิบข้างหูเกาเล่อ คำพูดเหล่านั้นเป็นเพียงการแสดงให้คนอื่นได้ยินเท่านั้นเกาเล่อได้ช่วยอาณาจักรต้าเป่ยกำจัดศัตรูภายใน นับเป็นผู้มีพระคุณของอาณาจักร และไป๋ชิงชางก็ได้กล่าวไว้แล้วเมื่อสักครู่นี้ หากข่มเหงเกาเล่อในตอนนี้ ก็จะทำให้ไป๋ชิงชางถูกประชาชนตำหนิ แม้แต่ขุนนางในราชสำนักก็จะผิดหวัง หานเทาจึงไม่ทำเช่นนั้น แต่หากจะไว้ชีวิตเกาเล่อ ก็ต้องให้เกาเล่อเข้าใจถึงผลดีผลเสียเกาเล่อหันไปมองเหล่าทหารข้างหลังเขา พวกเขาเหล่านี้เป็นสายลับที่เขาฝึกฝนมาอย่างดี เรียกว่ายอมเสียสละเลือดเนื้อเพื่อหวังหยวนได้ครั้งนี้พวกเขารู้ว่าอาจจะตาย แต่ก็ยังติดตามมา พวกเขาล้วนเป็นชายชาตรีผู้กล้าหาญ เขาไม่สามารถปล่อยให้พวกเขาตายที่นี่ได้…เกาเล่อลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ในท้ายที่สุดก็พยักหน้า “เช่นนั้นก็ไปกันเถิด”หานเทายิ้มอย่างพึงพอใจ วางมือลงบนไหล่เกาเล่อราวกับเป็นพี่น้องสนิทกันมานาน “รีบจัดการทำความสะอาดที่นี่ให้เรียบร้อย”หานเทาสั่ง แล้วทุกคนก็ตามไป๋ชิงชางเข้าไปในวังหลวงในขณะเดี
Read more

บทที่ 1688

สายตาของหวังหยวนจับจ้องไปที่ถงจื่อเจี้ยน การมีที่ปรึกษาสำคัญอยู่เคียงข้างย่อมทำให้เขาสบายใจขึ้น โชคดีที่ใต้อำนาจของเขามีบัณฑิตและที่ปรึกษาอยู่ไม่น้อย และในบรรดาคนเหล่านี้ ผู้มีความรู้สูงสุดก็คือถงจื่อเจี้ยน ยิ่งไปกว่านั้น เขายังมีความรู้ด้านกลศึก จึงยิ่งเป็นที่โปรดปรานของหวังหยวนยิ่งนักเหล่าขุนพลหลายนายต่างจ้องมองไปที่ถงจื่อเจี้ยน“ท่านขุนพล”“ข้าเห็นว่าถ้อยคำของขุนพลทั้งสองนั้นมีบางอย่างที่ยังไม่เหมาะสมขอรับ”“ถึงแม้ว่าด้วยวิธีนี้ เราจะจัดการเรื่องราวต่าง ๆ ได้มาก แต่ข้าเกรงว่าท่านเกาจะต้องสิ้นชีพในเมืองนั้นเสียก่อนขอรับ”“และอีกประการหนึ่งคือ ทุกท่านอย่าลืมว่าทหารเหล่านั้นล้วนเป็นทหารของไป๋ชิงชาง ล้วนอยู่ใต้บังคับบัญชาของอาณาจักรต้าเป่ย”“เหตุผลที่ให้เกาเล่อกำจัดไป๋ฝูซาน ก็เพื่อหวังให้องค์หญิงไป๋เฟยเฟยขึ้นครองราชย์ หากองค์หญิงขึ้นครองราชย์แล้ว และสามารถรักษาความสงบเรียบร้อยของราชสำนักได้ย่อมเป็นเรื่องที่ดีที่สุด”“เราจะได้ผูกมิตรกับอาณาจักรต้าเป่ยอย่างถาวร อนาคตย่อมจะร่วมทุกข์ร่วมสุขกันได้ เป็นประโยชน์แก่เรามากมายมหาศาล!”“แต่ก็มีอีกสถานการณ์หนึ่ง นั่นคือหากองค์หญิงไป๋เฟ
Read more

บทที่ 1689

ชายผู้นั้นประสานมือแล้วโค้งคำนับหวังหยวน จากนั้นจึงแนะนำตัวหวังหยวนโบกมืออย่างไม่สบอารมณ์ “ไม่จำเป็นต้องมากพิธีรีตองที่นี่ บอกความประสงค์ของท่านมาเถิด”“ไป๋ชิงชางต้องการอะไรกันแน่?”เสียงของหวังหยวนเย็นชาเป็นพิเศษ เขากล่าวคำต่อคำอย่างไม่อ้อมค้อมส่วนเอ้อหู่และเอ้อหู่ต่างก็จับด้ามดาบไว้แน่น พร้อมที่จะชักดาบออกมาได้ทุกเมื่อ!มีคำกล่าวว่าสงครามระหว่างสองอาณาจักรจะต้องไม่สังหารทูต แต่หากถูกบีบจนถึงที่สุด พวกเขาก็ยินดีที่จะฝ่าฝืนกฎเกณฑ์นั้นเพื่อข่มขู่ไป๋ชิงชาง! เพราะหากไม่จัดการให้เด็ดขาด ในอนาคตเขาอาจจะยิ่งหยิ่งผยองมากขึ้น“ท่านขุนพล”“นี่คือจดหมายที่ฝ่าบาททรงเขียนด้วยพระองค์เอง โปรดรับไว้ด้วย”ข่งอันหยิบจดหมายออกมาจากแขนเสื้อ แล้วส่งให้คนข้าง ๆหวังหยวนรับจดหมายมาอ่านอย่างรวดเร็ว สีหน้ายิ่งมืดมนลงขึ้นไปอีก ชั่วร้าย! ไม่คิดเลยว่าไป๋ชิงชางจะมีแผนการอื่นอีก และการกักขังเกาเล่อล้วนแต่มีแผนการอยู่เบื้องหลัง!“ข้าเข้าใจสิ่งที่ฝ่าบาทจะสื่อแล้ว”“เหนื่อยล้าจากการเดินทาง ท่านไปพักผ่อนก่อนเถิด”หวังหยวนกล่าวอย่างเรียบเฉย จากนั้นจึงตะโกนบอกคนรอบข้าง “ทหาร!”“พาท่านข่งไปพักผ่อนนอก
Read more

บทที่ 1690

นัยน์ตาของหวังหยวนฉายแววยากจะหยั่งถึง แม้ว่าเอ้อหู่จะกล้าหาญ ไม่เกรงกลัวฟ้าดิน แต่คนที่เขาเกรงกลัวที่สุดก็คือหวังหยวน เมื่อได้ยินเสียงของหวังหยวน เขาก็รีบหยุดฝีเท้า แต่มือที่ถือดาบไว้ก็ยังกำแน่นและสั่นเทา ต้าหู่ดึงเขากลับไป และกล่าวขึ้นอีกครั้งว่า “ทุกอย่างควรฟังคำสั่งของท่านขุนพลก่อน เราไม่ควรตัดสินใจเอง ไม่เช่นนั้นจะทำให้ท่านขุนพลไม่พอใจ” เอ้อหู่จึงพยักหน้าตาม“หากเราฆ่าข่งอัน ในอนาคตย่อมถูกประณามจากคนทั้งแผ่นดินเป็นแน่”“ข้าเชื่อว่าไป๋ชิงชางได้คำนึงถึงเรื่องนี้แล้ว จึงส่งข่งอันมาส่งสาร ข่งอันถือเป็นคนมีฝีมือ ถึงแม้จะรู้ว่าอาจจะต้องตาย แต่ก็ไม่ยอมถอย”เหล่าขุนพลต่างเงียบ พวกเขาไม่สนใจว่าข่งอันเป็นใคร และไม่ต้องการรู้ว่าไป๋ชิงชางคิดอย่างไร พวกเขาต้องการช่วยเกาเล่อออกมาโดยเร็วที่สุด! แล้วบุกเมืองทันที!“เนื่องจากไป๋ชิงชางได้เสนอเงื่อนไขมาแล้ว เราก็จะทำตามที่เขาต้องการ”“ในอดีตเราสามารถยึดด่านจวี้เป่ยได้ อนาคตเราก็จะทำได้เช่นกัน”“ยิ่งไปกว่านั้น อาณาจักรต้าเป่ยเพิ่งสูญเสียขุนพลชื่อดังอย่างไป๋ฝูซานไป ถึงแม้ไป๋ชิงชางจะมีความสามารถในการรักษาขวัญกำลังใจของทหาร และยึดอำนาจทาง
Read more
PREV
1
...
167168169170171
...
187
DMCA.com Protection Status