LOGINShare
บทที่ 1685
Last Updated:
2024-10-12 16:00:00Related chapters
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1686
“นางเป็นเพียงสตรี แม้ว่านางจะเป็นองค์หญิง แต่สตรีจะมาเป็นฮ่องเต้ได้อย่างไร?” “ไม่ใช่เพียงข้าที่ไม่ยอมก้มหัวให้สตรี คนอื่น ๆ ก็เช่นกัน” “เรื่องนี้ก็ต้องขอบคุณท่านเกา เรื่องก่อนหน้านี้จะยกโทษให้ ฝ่าบาทก็คิดเห็นเช่นเดียวกัน”ช่างโกหกหลอกลวงกันได้อำมหิตนัก! เกาเล่อกำหมัดแน่น เขาอยากจะฆ่าหานเทา! หานเทาเป็นภัยคุกคามมากกว่าไป๋ฝูซาน เพราะเป็นคนอันตรายที่มีความรอบคอบ วางแผนทุกอย่าง แม้แต่ตัวเขาเองก็ถูกหลอกใช้ ต่อไปนี้จะเป็นศัตรูสำคัญในอนาคตแน่นอน! หากไม่กำจัดเขาจะเกิดปัญหาขึ้นอีกมากมาย! แต่ตอนนี้มีคนมากมาย หากเขาลงมือ เขาและพวกพ้องจะต้องตายในทันทีขณะที่เขากำลังลังเล ไป๋ชิงชางก็เดินมาแต่ไกล ทหารรักษาพระองค์มากมายอยู่ข้างหลังเขา ไป๋ชิงชางสวมชุดเกราะ ท่าทางดูสง่างามยิ่ง!“ท่านเกา” “ข้าได้ยินว่าท่านมีส่วนช่วยเหลือมาก ต้องขอบคุณท่านจริง ๆ” “ท่านบอกมาได้เลยว่าท่านต้องการอะไร?” “ตราบใดที่ทำให้ท่านพอใจได้ ข้าจะให้ท่าน!”ไป๋ชิงชางเดินมาหาเกาเล่อ สายตาจ้องมองเกาเล่อ ในเหตุการณ์ครั้งนี้ เกาเล่อมีบทบาทสำคัญ หากไม่มีข่าวสารของเขา และการร่วมมือกับหานเทา ก็คงไม่มีเหตุการณ์ในวันนี
Last Updated : 2024-10-12บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1687
“ท่านเกาเป็นคนฉลาด” “ท่านยังมีมิตรสหายมากมายมาด้วย คงไม่อยากให้พวกเขาตายไปพร้อมกับท่านใช่หรือไม่?”หานเทาเดินเข้าไปกระซิบข้างหูเกาเล่อ คำพูดเหล่านั้นเป็นเพียงการแสดงให้คนอื่นได้ยินเท่านั้นเกาเล่อได้ช่วยอาณาจักรต้าเป่ยกำจัดศัตรูภายใน นับเป็นผู้มีพระคุณของอาณาจักร และไป๋ชิงชางก็ได้กล่าวไว้แล้วเมื่อสักครู่นี้ หากข่มเหงเกาเล่อในตอนนี้ ก็จะทำให้ไป๋ชิงชางถูกประชาชนตำหนิ แม้แต่ขุนนางในราชสำนักก็จะผิดหวัง หานเทาจึงไม่ทำเช่นนั้น แต่หากจะไว้ชีวิตเกาเล่อ ก็ต้องให้เกาเล่อเข้าใจถึงผลดีผลเสียเกาเล่อหันไปมองเหล่าทหารข้างหลังเขา พวกเขาเหล่านี้เป็นสายลับที่เขาฝึกฝนมาอย่างดี เรียกว่ายอมเสียสละเลือดเนื้อเพื่อหวังหยวนได้ครั้งนี้พวกเขารู้ว่าอาจจะตาย แต่ก็ยังติดตามมา พวกเขาล้วนเป็นชายชาตรีผู้กล้าหาญ เขาไม่สามารถปล่อยให้พวกเขาตายที่นี่ได้…เกาเล่อลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ในท้ายที่สุดก็พยักหน้า “เช่นนั้นก็ไปกันเถิด”หานเทายิ้มอย่างพึงพอใจ วางมือลงบนไหล่เกาเล่อราวกับเป็นพี่น้องสนิทกันมานาน “รีบจัดการทำความสะอาดที่นี่ให้เรียบร้อย”หานเทาสั่ง แล้วทุกคนก็ตามไป๋ชิงชางเข้าไปในวังหลวงในขณะเดี
Last Updated : 2024-10-13บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1688
สายตาของหวังหยวนจับจ้องไปที่ถงจื่อเจี้ยน การมีที่ปรึกษาสำคัญอยู่เคียงข้างย่อมทำให้เขาสบายใจขึ้น โชคดีที่ใต้อำนาจของเขามีบัณฑิตและที่ปรึกษาอยู่ไม่น้อย และในบรรดาคนเหล่านี้ ผู้มีความรู้สูงสุดก็คือถงจื่อเจี้ยน ยิ่งไปกว่านั้น เขายังมีความรู้ด้านกลศึก จึงยิ่งเป็นที่โปรดปรานของหวังหยวนยิ่งนักเหล่าขุนพลหลายนายต่างจ้องมองไปที่ถงจื่อเจี้ยน“ท่านขุนพล”“ข้าเห็นว่าถ้อยคำของขุนพลทั้งสองนั้นมีบางอย่างที่ยังไม่เหมาะสมขอรับ”“ถึงแม้ว่าด้วยวิธีนี้ เราจะจัดการเรื่องราวต่าง ๆ ได้มาก แต่ข้าเกรงว่าท่านเกาจะต้องสิ้นชีพในเมืองนั้นเสียก่อนขอรับ”“และอีกประการหนึ่งคือ ทุกท่านอย่าลืมว่าทหารเหล่านั้นล้วนเป็นทหารของไป๋ชิงชาง ล้วนอยู่ใต้บังคับบัญชาของอาณาจักรต้าเป่ย”“เหตุผลที่ให้เกาเล่อกำจัดไป๋ฝูซาน ก็เพื่อหวังให้องค์หญิงไป๋เฟยเฟยขึ้นครองราชย์ หากองค์หญิงขึ้นครองราชย์แล้ว และสามารถรักษาความสงบเรียบร้อยของราชสำนักได้ย่อมเป็นเรื่องที่ดีที่สุด”“เราจะได้ผูกมิตรกับอาณาจักรต้าเป่ยอย่างถาวร อนาคตย่อมจะร่วมทุกข์ร่วมสุขกันได้ เป็นประโยชน์แก่เรามากมายมหาศาล!”“แต่ก็มีอีกสถานการณ์หนึ่ง นั่นคือหากองค์หญิงไป๋เฟ
Last Updated : 2024-10-13บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1689
ชายผู้นั้นประสานมือแล้วโค้งคำนับหวังหยวน จากนั้นจึงแนะนำตัวหวังหยวนโบกมืออย่างไม่สบอารมณ์ “ไม่จำเป็นต้องมากพิธีรีตองที่นี่ บอกความประสงค์ของท่านมาเถิด”“ไป๋ชิงชางต้องการอะไรกันแน่?”เสียงของหวังหยวนเย็นชาเป็นพิเศษ เขากล่าวคำต่อคำอย่างไม่อ้อมค้อมส่วนเอ้อหู่และเอ้อหู่ต่างก็จับด้ามดาบไว้แน่น พร้อมที่จะชักดาบออกมาได้ทุกเมื่อ!มีคำกล่าวว่าสงครามระหว่างสองอาณาจักรจะต้องไม่สังหารทูต แต่หากถูกบีบจนถึงที่สุด พวกเขาก็ยินดีที่จะฝ่าฝืนกฎเกณฑ์นั้นเพื่อข่มขู่ไป๋ชิงชาง! เพราะหากไม่จัดการให้เด็ดขาด ในอนาคตเขาอาจจะยิ่งหยิ่งผยองมากขึ้น“ท่านขุนพล”“นี่คือจดหมายที่ฝ่าบาททรงเขียนด้วยพระองค์เอง โปรดรับไว้ด้วย”ข่งอันหยิบจดหมายออกมาจากแขนเสื้อ แล้วส่งให้คนข้าง ๆหวังหยวนรับจดหมายมาอ่านอย่างรวดเร็ว สีหน้ายิ่งมืดมนลงขึ้นไปอีก ชั่วร้าย! ไม่คิดเลยว่าไป๋ชิงชางจะมีแผนการอื่นอีก และการกักขังเกาเล่อล้วนแต่มีแผนการอยู่เบื้องหลัง!“ข้าเข้าใจสิ่งที่ฝ่าบาทจะสื่อแล้ว”“เหนื่อยล้าจากการเดินทาง ท่านไปพักผ่อนก่อนเถิด”หวังหยวนกล่าวอย่างเรียบเฉย จากนั้นจึงตะโกนบอกคนรอบข้าง “ทหาร!”“พาท่านข่งไปพักผ่อนนอก
Last Updated : 2024-10-13บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1690
นัยน์ตาของหวังหยวนฉายแววยากจะหยั่งถึง แม้ว่าเอ้อหู่จะกล้าหาญ ไม่เกรงกลัวฟ้าดิน แต่คนที่เขาเกรงกลัวที่สุดก็คือหวังหยวน เมื่อได้ยินเสียงของหวังหยวน เขาก็รีบหยุดฝีเท้า แต่มือที่ถือดาบไว้ก็ยังกำแน่นและสั่นเทา ต้าหู่ดึงเขากลับไป และกล่าวขึ้นอีกครั้งว่า “ทุกอย่างควรฟังคำสั่งของท่านขุนพลก่อน เราไม่ควรตัดสินใจเอง ไม่เช่นนั้นจะทำให้ท่านขุนพลไม่พอใจ” เอ้อหู่จึงพยักหน้าตาม“หากเราฆ่าข่งอัน ในอนาคตย่อมถูกประณามจากคนทั้งแผ่นดินเป็นแน่”“ข้าเชื่อว่าไป๋ชิงชางได้คำนึงถึงเรื่องนี้แล้ว จึงส่งข่งอันมาส่งสาร ข่งอันถือเป็นคนมีฝีมือ ถึงแม้จะรู้ว่าอาจจะต้องตาย แต่ก็ไม่ยอมถอย”เหล่าขุนพลต่างเงียบ พวกเขาไม่สนใจว่าข่งอันเป็นใคร และไม่ต้องการรู้ว่าไป๋ชิงชางคิดอย่างไร พวกเขาต้องการช่วยเกาเล่อออกมาโดยเร็วที่สุด! แล้วบุกเมืองทันที!“เนื่องจากไป๋ชิงชางได้เสนอเงื่อนไขมาแล้ว เราก็จะทำตามที่เขาต้องการ”“ในอดีตเราสามารถยึดด่านจวี้เป่ยได้ อนาคตเราก็จะทำได้เช่นกัน”“ยิ่งไปกว่านั้น อาณาจักรต้าเป่ยเพิ่งสูญเสียขุนพลชื่อดังอย่างไป๋ฝูซานไป ถึงแม้ไป๋ชิงชางจะมีความสามารถในการรักษาขวัญกำลังใจของทหาร และยึดอำนาจทาง
Last Updated : 2024-10-13บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1691
รุ่งเช้าวันต่อมา ที่กลางเมืองหลิงหลังจากเดินทางมาทั้งคืน เกาเล่อก็มาถึงกลางเมืองหลิง และตอนนี้กำลังยืนอยู่ต่อหน้าหวังหยวน ผมเผ้าของเขากระเซอะกระเซิง ดวงตาไร้ซึ่งชีวิตชีวา ดูอ่อนล้าซีดเซียว เขาคุกเข่าลงต่อหน้าหวังหยวน และตบหน้าตัวเองอย่างแรงสองที“ทุกอย่างเป็นแผนของข้าเองขอรับ”“เนื่องจากเกิดเรื่องใหญ่เช่นนี้แล้ว ข้าจึงต้องรับผิดชอบเต็มที่”“หากไม่ใช่เพราะแผนของข้าล้มเหลว เรื่องราวก็คงไม่เป็นเช่นนี้…”“ท่านขุนพลโปรดลงโทษข้าเถิดขอรับ”เกาเล่อรู้สึกเจ็บปวดในใจ ตลอดมาที่เขาได้ติดตามหวังหยวน ไม่เคยทำผิดพลาดเลยสักครั้ง แต่ครั้งนี้เป็นความผิดของเขาจริง ๆ ทำให้หวังหยวนต้องอับอายขายหน้า เหล่าทหารต้องถอนตัวออกจากด่านจวี้เป่ย… หากไม่ใช่เพราะเขาตัดสินใจผิดพลาด เหตุการณ์ก็คงไม่เป็นเช่นนี้ใช่หรือไม่?หวังหยวนส่ายหน้า แล้วช่วยประคองเกาเล่อให้ลุกขึ้น ช่วยปัดฝุ่นบนตัวเขา แล้วกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “เจ้าพูดอะไรเช่นนี้”“ก่อนทำเรื่องนี้ เจ้าไม่ได้ปรึกษาข้าหรือ?”“และข้าก็ตกลงกับเจ้าแล้ว ทุกอย่างจึงเป็นไปตามการกระทำของเจ้า”“ตอนนี้เกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้น ก็ไม่ควรโยนความรับผิดชอบทั้งหมดไป
Last Updated : 2024-10-14บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1692
“เนื่องจากขุนพลใหญ่ไป๋ฝูซานได้สิ้นชีพไปแล้ว บัดนี้ข้าจึงจะแต่งตั้งเจ้าเป็นขุนพลใหญ่คนใหม่ของอาณาจักรต้าเป่ย!”“ต่อไปนี้จงนำทัพสามกองทัพของข้า ขยายอาณาเขตให้แก่ข้า และทำให้อาณาจักรต้าเป่ยยิ่งใหญ่เหนือดินแดนทั้งเก้า!”ไป๋ชิงชางผู้ประทับอยู่บนบัลลังก์กล่าวอย่างช้า ๆเหล่าขุนนางทั้งฝ่ายพลเรือนและทหารต่างมองหานเทาด้วยสายตาอิจฉาริษยา ช่างเป็นการขึ้นสู่จุดสูงสุดอย่างรวดเร็วจริง ๆ ก่อนหน้านี้เป็นเพียงขุนพลไร้อำนาจ แต่บัดนี้กลับได้ตำแหน่งสูงส่ง และได้เป็นถึงขุนพลใหญ่! กล่าวได้ว่าอำนาจวาสนาแผ่ไพศาลไปทั่วแผ่นดิน!หลังจากได้เรียนรู้บทเรียนจากไป๋ฝูซานแล้ว ครั้งนี้ไป๋ชิงชางฉลาดขึ้นมาก เขาไม่ได้มอบอำนาจทางทหารทั้งหมดให้แก่หานเทา แต่เลือกที่จะบริหารจัดการโดยการกระจายอำนาจ ซึ่งวิธีนี้ย่อมมีข้อดีหลายประการ นั่นคืออนาคตจะไม่มีใครมาคุกคามอำนาจของเขาได้อีก! และไม่มีใครกล้าที่จะวางตัวเย่อหยิ่งต่อไป๋ฝูซานด้วย“ฝ่าบาท!”“มีข่าวสารด่วนจากกองทัพพ่ะย่ะค่ะ!”ข่าวด่วนจากแปดร้อยลี้มาถึง!สีหน้าของไป๋ชิงชางเปลี่ยนไปทันที เขารีบกล่าวว่า “รีบนำมาให้ข้าดู!”ไป๋ชิงชางอ่านข่าวแล้วก็ขมวดคิ้วกล่าวว่า “ไอ
Last Updated : 2024-10-14บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1693
เมื่อถึงวันที่แผ่นดินสงบสุขย่อมสามารถพักผ่อนได้ การซ่อมแซมกำแพงเมืองก็จะไม่สายเกินไปเหตุที่ต้องซ่อมแซมด่านจวี้เป่ย เพราะที่นี่เชื่อมต่อระหว่างอาณาจักรต้าเป่ยและเมืองหลิง ถือว่าเป็นประตูเมืองของเมืองหลิงเช่นกัน ดังนั้นหลังจากหวังหยวนยึดเมืองได้ จึงจำเป็นต้องซ่อมแซมให้ดี เพื่อป้องกันไม่ให้คนของอาณาจักรต้าเป่ยมาแย่งชิงไปได้อีกแต่สถานการณ์ในครั้งนี้แตกต่างออกไป เมื่อยึดเมืองได้แล้ว ก็เพียงแต่ค่อย ๆ ซ่อมแซม และพวกเขาจะนำทัพไปทางเหนือทันที! เพื่อบุกโจมตีเมืองหลวงของอาณาจักรต้าเป่ย หลังจากนั้นด่านจวี้เป่ยจะไม่ใช่เป้าหมายสำคัญอีกต่อไปเมืองโดยรอบตั้งอยู่ใกล้กันสามารถป้องกันกันได้ ทำให้ประหยัดปัญหาไปได้มากหลังจากต่อสู้มาครึ่งวัน เอ้อหู่ก็ยังไม่สามารถยึดเมืองได้ในกระโจมบัญชาการ“พี่หยวน!”“ทหารของอาณาจักรต้าเป่ยดูเหมือนจะเปลี่ยนไป ก่อนหน้านี้เมื่อเห็นปืนใหญ่ตระกูลหวัง พวกเขากลัวจนตัวสั่น ถึงแม้เราจะไม่บุกเมือง พวกเขาก็อยากจะมอบเมืองให้เรา!”“แต่ครั้งนี้ถึงแม้จะถูกระเบิดตาย พวกเขาก็ไม่ถอย ยังคงยึดเมืองไว้ตลอด!”“และด่านจวี้เป่ยทั้งสองด้านเป็นภูเขา พวกเขาอยู่บนที่สูง มองลงมา
Last Updated : 2024-10-14
Latest chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2066
“เท่าที่ข้ารู้ พรรคทมิฬมีทรัพย์สมบัติมากมาย!”“วันนี้ข้าเรียกพวกเจ้ามาก็เพื่อถามว่าทรัพย์สมบัติเหล่านั้นอยู่ที่ใด?”“ก่อนที่ข้าจะบุกหน้าผา ได้ยินว่าของพวกนั้นถูกขนย้ายไปแล้วจริงหรือไม่?”หวังหยวนมองไปที่โอวหยางอวี่ แล้วถามตรงประเด็นโอวหยางอวี่พูดไม่ออก ได้แต่อ้ำอึ้งอยู่พักหนึ่ง แต่ก็ไม่เอ่ยคำใด“ฮ่าฮ่าฮ่า!”ลั่วเฉินที่ยืนอยู่ข้าง ๆ หัวเราะลั่น“โอวหยางอวี่!”“เจ้าคิดว่าท่านประมุขไม่รู้ความทะเยอทะยานของเจ้าหรือ?”“เรื่องสำคัญเช่นนี้ จะบอกคนชั่วเช่นเจ้าได้อย่างไร?”“ตอนนี้แม้ว่าเจ้าจะประจบสอพลอก็คงไม่มีโอกาสแล้วกระมัง?”นี่...โอวหยางอวี่รู้สึกจนใจ หน้าแดงก่ำ เขาไม่รู้ที่ซ่อนทรัพย์สมบัติจริง ๆ!ไม่เช่นนั้นเขาคงบอกหวังหยวนไปแล้วเพื่อเอาชีวิตรอด!หวังหยวนจะมองความคิดของโอวหยางอวี่ไม่ออกได้อย่างไร?เขาหรี่ตาลง ก่อนจะเตะโอวหยางอวี่ แล้วหันไปพยักหน้าให้หลิ่วหรูเยียน เขาชี้ไปที่โอวหยางอวี่ แล้วกล่าวว่า “คนผู้นี้ไร้ประโยชน์ เจ้าจัดการเขาเถิด!”“จะปล่อยเขาไปหรือจะฆ่าเขาก็สุดแล้วแต่เจ้า ไม่ต้องถามข้า!”หลิ่วหรูเยียนดีใจ รู้สึกซาบซึ้งใจมากส่วนโอวหยางอวี่กลับมีสีหน้าหวาดกลัว รีบ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2065
“ได้เลย!”หวังหยวนยิ้มอย่างพึงพอใจ จากนั้นจึงพาหลิ่วหรูเยียนไปยังสวนหลังบ้านเนื่องจากงานเลี้ยงยังไม่เลิก ทุกคนยังคงดื่มกินอย่างสนุกสนาน หวังหยวนจึงใช้สวนหลังบ้านเป็นสถานที่สอบสวนไม่นานต่งอวี่ก็พาโอวหยางอวี่และลั่วเฉินมา ข้างหลังพวกเขามีทหารหลายคน“ท่านหวัง!”“ท่านโปรดอย่าทำร้ายข้าเลย!”“ก่อนหน้านี้ข้าตาบอด จึงได้ไปอยู่กับตานสยงเฟย แต่ตอนนี้ข้าสำนึกผิดแล้ว หากท่านให้โอกาสข้า ต่อไปข้ายินดีรับใช้ท่านให้ดีที่สุดขอรับ!”“หากท่านไม่ต้องการใช้ข้าก็ปล่อยข้าไปเถิด ข้าจะไม่ปรากฏตัวต่อหน้าท่าน และจะไม่สร้างความเดือดร้อนใด ๆ ให้ท่านแน่นอนขอรับ!”โอวหยางอวี่รีบคุกเข่าลงอ้อนวอนขอความเมตตา!ครั้งก่อน แม้แต่ตอนอยู่บนหน้าผา เขาก็หมดอำนาจแล้ว ได้แต่ถูกขังอยู่ในห้องทุกวันแม้ว่าเรื่องทั้งหมดจะเป็นเพราะหวังหยวน แต่เขาก็รู้ดีว่าตอนนี้เขาเป็นนักโทษ หากไม่สามารถพูดโน้มน้าวหวังหยวนได้ ต่อไปเขาก็คงมีแต่ต้องตายเท่านั้น!วันชื่นคืนสุขผ่านพ้นไปอย่างรวดเร็ว!หลิ่วหรูเยียนพ่นลมหายใจอย่างเย็นชา แล้วเบือนหน้าหนีด้วยความรังเกียจ ช่างเป็นคนขี้ขลาดนัก!เพิ่งจะพบหน้ากันก็คุกเข่าขอความเมตตาแล้วหรือ?ครั้งก
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2064
หวังหยวนเดินไปหาหลิ่วหรูเยียน แล้วถามด้วยรอยยิ้ม“ข้าจำได้”“เพียงแต่...”หลิ่วหรูเยียนมีท่าทีลังเล ครู่หนึ่งจึงกล่าวว่า “เพียงแต่สถานการณ์ตอนนี้ต่างจากตอนนั้น ข้าไม่ใช่คนไร้เหตุผลและรู้จักกาลเทศะ!”“ในเมื่อตานสยงเฟยมีประโยชน์ต่อท่าน ข้าจะฆ่าเขาเพื่อความสาแก่ใจเพียงครู่เดียวได้อย่างไร?”สุดท้ายหลิ่วหรูเยียนก็รีบวิ่งออกไป ไม่อยากเห็นหน้าตานสยงเฟยอีก!ไม่เช่นนั้นนางเกรงว่าตนเองจะอดใจไม่ไหว ลงมือฆ่าเขาจนทำลายแผนการของหวังหยวน!“เจ้าช่างโชคดี”“ดูเหมือนว่าเจ้าจะยังรักษาหัวไว้บนบ่าได้”หวังหยวนมองตานสยงเฟยด้วยสายตาเย็นชา ไม่ได้เอ่ยคำใด แล้วเดินออกไปข้างหลังมีเพียงเสียงหัวเราะอันน่ารังเกียจของตานสยงเฟยในเมื่อเขามีไพ่ตายอยู่ในมือก็ไม่ต้องกลัวตาย!สักวันหนึ่ง เขาจะต้องเป็นอิสระ!...“ช้าก่อน!”หลังจากออกจากคุกแล้ว หวังหยวนก็รีบวิ่งตามหลิ่วหรูเยียนไปหลิ่วหรูเยียนหันกลับมามองหวังหยวน แล้วถามด้วยความสงสัยว่า “มีเรื่องอะไรอีกหรือ?”“ข้าแค่อยากถามเจ้าว่า ในบรรดาคนของพรรคทมิฬที่พวกเราจับมาได้มีคนระดับสูงคนอื่น ๆ อีกหรือไม่?”พรรคทมิฬมีรากฐานที่แข็งแกร่ง มีสาวกมากมาย แสดงว่าคงคนม
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2063
ทันใดนั้น ตานสยงเฟยก็หัวเราะลั่น ปรากฏว่าเป็นเช่นนี้เอง!“ดูเหมือนว่าข้ายังมีประโยชน์อยู่บ้าง สิ่งที่เจ้าต้องการคือทรัพย์สมบัติของข้างั้นหรือ?”“แต่ก็ดี พวกเรามาทำข้อตกลงกัน!”“หากเจ้าปล่อยข้าไป ทรัพย์สมบัติและทรัพยากรทั้งหมดของข้าจะเป็นของเจ้า แต่หากเจ้าไม่ยอมรับข้อเสนอ เจ้าก็อย่าหวังว่าจะได้สิ่งเหล่านั้น!”ตานสยงเฟยกล่าว พร้อมกับจ้องหน้าหวังหยวน“จริงสิ”“หลิ่วหรูเยียนกลายเป็นคนของเจ้าแล้ว หากเจ้าไม่เชื่อคำพูดข้าก็ลองถามนางดู ว่าทรัพย์สมบัติของข้ามากมายมหาศาลจริงหรือไม่!”“ถามดูก็รู้ผล!”ตานสยงเฟยกล่าวอย่างมั่นใจเหตุผลที่เขาสามารถสร้างพรรคทมิฬและรวบรวมสาวกมากมายจนมีอิทธิพลในดินแดนทั้งเก้าได้ ก็เพราะเขามีทรัพย์สมบัติมหาศาล!แม้ว่าจะเทียบกับหวังหยวนไม่ได้ แต่เขาก็ไม่ใช่ธรรมดาอย่างแน่นอน!อย่างน้อยในดินแดนทั้งเก้าก็ยังมีที่ให้เขายืนหยัดในฐานะผู้นำ!หลิ่วหรูเยียนที่ยืนอยู่ข้างหลังหวังหยวนกำหมัดแน่น ไม่เอ่ยคำใด แต่ทุกคนต่างก็สัมผัสได้ถึงความโกรธของนาง!ความแค้นเพราะบิดาถูกสังหารนั้นไม่อาจลืมเลือน!ศัตรูอยู่ตรงหน้า แต่นางกลับทำอะไรไม่ได้ ช่างไร้ความสามารถ!“เขาพูดจริงหรือ?”
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2062
หลายปีมานี้นางเชื่อคำพูดของตานสยงเฟยมาโดยตลอด คิดว่าตัวเองเป็นเด็กกำพร้า แม้กระทั่งเกลียดชังบิดามารดาของตนเองด้วยซ้ำ!เหตุใดพวกเขาจึงทอดทิ้งนาง?ทำให้นางต้องระหกระเหินมานานหลายปี!แต่ทั้งหมดนี้กลับเป็นคำโกหกของตานสยงเฟย บิดามารดาของนางไม่ได้ทอดทิ้งนาง แต่ถูกตานสยงเฟยฆ่าตายต่างหาก!บัดนี้เมื่อความจริงปรากฏ นางจึงอยากไปเคารพหลุมศพของพวกเขา!เป็นการแสดงความกตัญญูและทำให้หมดห่วง“เป็นเช่นนี้เอง”หวังหยวนพยักหน้า“ได้!”“ในเมื่อเจ้าต้องการเช่นนั้น ข้าจะพาเจ้าไปที่คุกเอง”“เพื่อป้องกันไม่ให้ตานสยงเฟยใช้อุบายอันใด”หลิ่วหรูเยียนมีท่าทีแปลกไป อาจจะถูกตานสยงเฟยชักจูงได้หลิ่วหรูเยียนไม่ได้ปฏิเสธ นางพยักหน้า หวังหยวนจึงพานางไปที่คุกที่จวน ทุกคนยังคงดื่มกินกันอย่างสนุกสนาน!ภายในคุกเนื่องจากตานสยงเฟยและพรรคพวกล้วนเป็นคนชั่ว หวังหยวนจึงสั่งให้ขังพวกเขาไว้ที่ชั้นใต้ดินของคุกที่นี่มักจะใช้ขังนักโทษอุกฉกรรจ์ยิ่งไปกว่านั้น การจะหนีออกไปจากที่นี่ก็ช่างยากเย็นพอ ๆ กับการปีนสู่สวรรค์!“หวังหยวน!”“ข้าสำนึกผิดแล้ว ขอท่านปล่อยข้าไปเถิด!”“ต่อไปนี้ข้ายินดีอยู่เคียงข้างรับใช้ท่าน!”“
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2061
“เจ้าไม่มีอารมณ์จะทะเลาะกับข้า แสดงว่าเจ้าคงอารมณ์ไม่ดีจริง ๆ”“ถ้าอย่างนั้นทำไมไม่เล่าให้ข้าฟังสักหน่อยล่ะ อย่างน้อยก็ให้ข้าสนุกขึ้นมาบ้าง”หวังหยวนนั่งลงข้างหลิ่วหรูเยียน เขานั่งไขว่ห้างมือวางบนราวบันไดขณะมองหลิ่วหรูเยียนด้วยรอยยิ้ม“เหตุใดท่านถึงน่ารำคาญนัก?”“ดูไม่ออกหรือว่าข้าไม่อยากคุยกับท่าน?”“รีบกลับไปดื่มกับพวกเขาซะเถอะ จะมานั่งขวางหูขวางตาข้าทำไม?”หลิ่วหรูเยียนกลอกตามองหวังหยวนแท้จริงแล้ว นางเพียงแค่รู้สึกว่างเปล่าหลังจากได้ล้างแค้นสำเร็จ ราวกับชีวิตไม่มีจุดหมายอีกต่อไป นางไม่รู้ว่าจะทำอะไรต่อไป จึงทำให้ดูเหม่อลอยและเศร้าสร้อยแต่ไม่รู้ว่าทำไม ตั้งแต่วังหยวนมาที่นี่ นางกลับรู้สึกเหมือนมีชีวิตชีวาขึ้นมาอีกครั้ง“ว่ามาสิ เป็นอะไรไป?”หวังหยวนเปลี่ยนเรื่อง“ข้าอยากไปพบตานสยงเฟย”“ครั้งก่อนท่านสัญญากับข้าว่า เมื่อจับตานสยงเฟยได้จะให้ข้าจัดการเขา ยังจำได้หรือไม่?”หลิ่วหรูเยียนถาม“อืม...”หวังหยวนครุ่นคิด ใช้นิ้วเคาะขมับพิจารณาถึงข้อดีข้อเสียเรื่องของพรรคทมิฬเป็นเรื่องใหญ่ ไม่อาจตัดสินใจเพียงเพราะคำพูดของคนคนเดียวได้ ยิ่งกว่านั้น เพื่อจับตานสยงเฟย ยังต้องสูญ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2060
“หวังหยวน! เจ้าช่างน่ารังเกียจ! กล้าเล่นงานแบบไม่ทันตั้งตัวหรือ?”ตานสยงเฟยกล่าวอย่างเดือดดาลส่วนโอวหยางอวี่และลั่วเฉินเห็นท่าไม่ดี จึงไม่รีรอ รีบพาผู้ใต้บัญชาหนีลงจากเขา!แต่น่าเสียดาย ที่เชิงเขามีการวางกองกำลังดักไว้แล้ว!ตานสยงเฟยและคนอื่น ๆ ต่างถูกจับเป็น!การต่อสู้ครั้งนี้ หวังหยวนได้รับชัยชนะอย่างสมบูรณ์แบบ!แต่เนื่องจากหน้าผาแห่งนี้ตั้งอยู่ในที่ห่างไกล โดยรอบไม่มีบ้านเรือนหรือเมืองจึงไม่มีใครรู้เรื่องนี้ซึ่งเป็นสิ่งที่หวังหยวนต้องการเพราะที่นี่คืออาณาจักรต้าเป่ย หากหานเทารู้ว่าเขายกทัพมาในดินแดนของอาณาจักรต้าเป่ย ไม่ว่าด้วยเหตุผลอะไร พวกเขาก็อาจจะหาเรื่องจู่โจมได้!เมื่อถึงเวลานั้น เรื่องราวคงจะวุ่นวายและเกิดความขัดแย้ง!หลังจากที่จับตานสยงเฟยและพรรคพวกได้แล้ว หวังหยวนจึงรีบกลับเมืองอู่เจียงทันที!ใช้เวลาเพียงวันครึ่งก็กลับมาถึง!ระหว่างทาง แม้ว่าจะมีคนเห็น แต่มีเกาเล่อคอยนำทาง จึงไม่ทำให้คนของอาณาจักรต้าเป่ยรู้ตัว!...ณ ที่ว่าการเมืองอู่เจียงตอนนี้ทุกคนกำลังดื่มฉลองกันอย่างสนุกสนาน!คนที่นั่งอยู่บนบัลลังก์คือหวังหยวน!ส่วนเอ้อหู่และคนอื่น ๆ ต่างก็อยู่ที่
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2059
หลิ่วหรูเยียนไม่เอ่ยคำใด นางจ้องมองตานสยงเฟยด้วยความโกรธแค้นนางต้องการล้างแค้น!“ชีวิตของเขาเป็นของเจ้า ข้าจะช่วยจับเป็นให้!”“ส่วนต่อไป เจ้าจะจัดการเขาอย่างไรก็สุดแล้วแต่เจ้า!”หวังหยวนกล่าวจบก็หยิบปืนคาบศิลาออกมาจากอก แล้วเล็งไปที่ตานสยงเฟย“ในเมื่อเจ้ารู้จักข้าดี”“เจ้าควรรู้ว่าอาวุธลับของข้าไม่มีผู้ใดเทียบได้ ใช่หรือไม่?”“ข้าแนะนำให้เจ้ายอมจำนนเสีย จะได้ไม่เจ็บตัว!”หวังหยวนเตือนมุมปากของตานสยงเฟยกระตุก เขาสืบเรื่องของหวังหยวนมานาน จึงรู้จักหวังหยวนดี และจำได้ว่าอาวุธในมือของหวังหยวนคืออะไร!ไม่ต้องพูดถึงเขา แม้แต่ขุนพลที่เก่งกาจก็ยังไม่อาจหลบอาวุธนี้ได้!ทันใดนั้น ตานสยงเฟยก็คว้าตัวสาวกพรรคทมิฬคนหนึ่งมาใช้เป็นโล่มนุษย์!“ปัง!”เสียงปืนดังขึ้น สาวกพรรคทมิฬคนนั้นล้มลงกับพื้นต้องยอมรับว่าตานสยงเฟยช่างโหดเหี้ยม!เพื่อเอาชีวิตรอด กลับยอมเสียสละชีวิตคนอื่น ช่างน่ารังเกียจ!หวังหยวนยกปืนขึ้นอีกครั้ง ก่อนจะเล็งไปที่ตานสยงเฟย ไม่ให้เขามีโอกาสหนี!“หวังหยวน!”“วันนี้ไว้ชีวิตข้าเถิด ต่อไปข้าจะตอบแทนเจ้าแน่นอน!”“เจ้าคิดเห็นเช่นไร?”“การบีบให้ข้าจนตรอกไม่ได้เป็นผลดีต่อ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2058
ลั่วเฉินพยักหน้า ไม่เอ่ยคำใดอีก เพียงแค่รีบพาผู้ใต้บัญชาออกไป!เสียงโห่ร้องแห่งการฆ่าฟันดังขึ้น สาวกพรรคทมิฬล้มตายเป็นใบไม้ร่วง!ตานสยงเฟยเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดเขารู้สึกเจ็บปวดหัวใจ!สมาชิกพรรคทมิฬล้วนเป็นคนที่เขาฝึกฝนเอง เขาทุ่มเทมากมายเพื่อสร้างกองกำลังที่แข็งแกร่ง!เดิมทีเขาต้องการครองแผ่นดิน แต่ไม่นึกเลยว่าเรื่องราวจะกลายเป็นเช่นนี้!สูญเสียกำลังพลไปเยอะมาก!ปัญหาเกิดขึ้นมากมาย!“ตานสยงเฟย! อย่าหนีนะ!”“เจ้าคนสารเลว! หลอกลวงข้ามาหลายปี!”“ไม่เพียงแต่ฆ่าพ่อแม่ข้าเท่านั้น ยังฝึกฝนข้าให้เป็นเครื่องมือทำเรื่องเลวร้ายมากมาย!”“วันนี้พวกเราต้องตายกันไปข้างหนึ่ง!”ขณะที่ตานสยงเฟยกำลังจะลงจากเขา หลิ่วหรูเยียนก็วิ่งเข้ามา ในมือถือกริชเปื้อนเลือด สายตาเย็นชาราวกับคมดาบจ้องมองตานสยงเฟย!“มาคนเดียวหรือ?”เมื่อเห็นว่าหลิ่วหรูเยียนมาคนเดียว ตานสยงเฟยก็หัวเราะในลำคอ เขาหันมาคว้าทวนยาวจากมือผู้ใต้บัญชาที่อยู่ด้านข้าง!เหตุผลที่ตานสยงเฟยสร้างฐานะขึ้นมาได้ ไม่ใช่เพียงเพราะเขามีความคิดที่แตกต่าง แต่ยังเป็นเพราะฝีมือของเขาด้วย!ในยุคสงคราม ผู้แข็งแกร่งย่อมเป็นผู้ชนะ!ยิ่งกว่านั้น ฝีมือ
