All Chapters of บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่: Chapter 1371 - Chapter 1380

ในปีนั้นตอนที่ต้องไปช่วยเอ้อหู่ หวังหยวนก็เดินทางไปยังเมืองหลวงต้าเย่เพียงลำพัง!ตอนนี้ถึงคราวที่เขาตกอยู่ในอันตราย พี่น้องกลุ่มนี้ก็ไม่มีใครยอมถอยหนี!แค่นี้ก็เพียงพอแล้ว!เป็นเรื่องยากที่ชีวิตนี้จะมีพี่น้องที่ดีสักสองสามคน แต่หวังหยวนมีพี่น้องที่ดีมากมายเช่นนี้ เขาจึงมีความสุขมาก!หลังจากตัดสินใจเรื่องนี้แล้ว หวังหยวนก็ไปพบนักโทษสามคน แล้วถามหาที่ตั้งของหมู่บ้านหุบเขาธารสวรรค์ทันทีพวกเขาสามคนถึงกับอึ้งจนแทบพูดไม่ออก “คุณชายหวัง ท่านจะไปหมู่บ้านหุบเขาธารสวรรค์หรือ นี่... นี่ไม่ใช่การหาเรื่องตายหรอกหรือ?”เมื่อหวังหยวนได้ยินดังนั้นก็ยิ้มแล้วกล่าวว่า “หากข้าไม่บอกว่าตัวเองคือหวังหยวน แล้วใครจะรู้ล่ะ?”“ยิ่งกว่านั้นคือเหตุผลที่พวกเจ้ามาที่หมู่บ้านต้าหวัง ก็เพราะรู้ว่าข้าอยู่ที่หมู่บ้านต้าหวังไม่ใช่หรือ?”“หากข้าไม่อยู่ พวกเขาจะไปตามหาข้าที่ไหน?”หลังจากที่หวังหยวนพูดจบ ทั้งสามคนก็พยักหน้าหากหวังหยวนไม่เปิดเผยตัวตน พวกเขาก็คงไม่รู้ว่าหวังหยวนเป็นใคร!แต่ถึงจะพูดเช่นนั้น แต่การไปที่หมู่บ้านหุบเขาธารสวรรค์ก็ยังเต็มไปด้วยอันตรายอยู่ดี เพราะหากถูกเปิดเผยตัวตนก็คงจะต้องตายอย่างแน่

“ผ่านไปครึ่งวันแล้วก็ยังไม่มีใครออกมาเลย เงียบจริง ๆ!”หวังอู่ขมวดคิ้วมองไปยังหมู่บ้านหุบเขาธารสวรรค์ที่อยู่ไกลออกไปเมื่อได้ยินเช่นนั้น ลูกน้องที่อยู่ข้าง ๆ ก็อดไม่ได้ที่จะพูดว่า “หมู่บ้านหุบเขาธารสวรรค์นี้เป็นเช่นนี้มาโดยตลอด แทบจะไม่เห็นผู้คนเข้าออกอยู่แล้วขอรับ”“ไม่รู้ว่าภายในสถานที่แห่งนี้จะเป็นอย่างไรกันแน่”“พี่หวัง ท่านว่า... สถานที่แห่งนี้จะเป็นเหมือนกับที่ลูกพี่บอกว่าเป็นถํ้าพยัคฆ์วังมังกรจริงหรือขอรับ?”ลูกน้องคนนั้นถามด้วยความอยากรู้อยากเห็นหลังจากได้ฟังแล้ว หวังอู่ก็พยักหน้า“อย่าตั้งคำถามกับการตัดสินของลูกพี่ เขาบอกว่าใช่ก็ต้องใช่!”หวังอู่พูดจบ นัยน์ตาของเขาก็เต็มไปด้วยความเคารพจากนั้นพวกเขาก็เริ่มเดินพักผ่อนหย่อนใจ“พี่หวัง สถานที่แห่งนี้ดีจริง ๆ อากาศดี น้ำใส อาหารวันนี้ก็อร่อยด้วย!”“โดยเฉพาะเนื้อย่างนี้ ข้าชอบมากทุกครั้งที่ได้กินจริง ๆ!”เพื่อให้ลูกหลานเศรษฐีเหล่านี้มาที่นี่ หวังอู่จึงเตรียมอาหารอร่อย ๆ ไว้มากมาย“อาหารรสเลิศจะขาดสุราได้อย่างไร มาเถิด ดื่มกันเถิด พี่น้องทั้งหลาย!”หวังอู่พูดจบก็หัวเราะเสียงดัง จากนั้นก็ดื่มกับทุกคนเขาเป็นคนที่ต้านท

เมื่อได้ยินเช่นนั้น หวังอู่ก็ไม่ลังเลที่จะพูดว่า “เพื่อไม่ให้เป็นที่สังเกตและเข้าใกล้หมู่บ้านหุบเขาธารสวรรค์ได้โดยไม่ให้คนอื่นแปลกใจ ข้าจึงตั้งใจไปเที่ยวพักผ่อนแถวนั้น เพราะที่นั่นมีทัศนียภาพที่สวยงามขอรับ”“ดังนั้นข้าจึงเชิญพวกคุณชายสองสามคนที่สนิทสนมกันไปเที่ยวพักผ่อนด้วยกันขอรับ!”“ระหว่างรับประทานอาหาร เนื้อก็หมด เพราะข้าตั้งใจเอาไปน้อยจะได้ทำทีว่าไปซื้อเนื้อที่นั่น ในป่ารกร้างย่อมไม่มีที่ไหนที่มีเนื้อเลย ข้าจึงเสนอให้ไปซื้อที่หมู่บ้านหุบเขาธารสวรรค์!”เมื่อได้ยินเช่นนั้น เกาเล่อก็ตาเป็นประกายและพยักหน้าทันที“เจ้าหนุ่ม เจ้าเก่งมากเลยนะ ถือว่าเป็นแผนการที่ไร้ที่ติ คนทั่วไปมองไม่ออกจริง ๆ”“ปลอมตัวเป็นคนเมามาซื้อเนื้อ ใครจะมองออก แล้วก็ยังเป็นคุณชายหนุ่มที่มีชื่อเสียงในเมืองอีกด้วย ใช้ได้ ใช้ได้! เจ้าเล่าต่อสิ”เกาเล่ออดชมไม่ได้ เมื่อได้ยินเช่นนั้น หวังอู่ก็เล่าต่อว่า “หลังจากนั้นข้าก็ทำทีไปหาซื้อเนื้อ พวกท่านทั้งหลายลองทายดูว่า ข้าเห็นอะไร?”เมื่อหวังอู่พูดจบ ต้าหู่ก็อดใจไม่ไหว“รีบเล่ามาสิเจ้าเด็กนี่ จะพูดเยิ่นเย้อให้พวกข้าอยากรู้เช่นนี้เพื่ออะไร!”ต้าหู่จ้องหน้าเขา หวังอ

คนคนเดียวฆ่าคนไปมากมายถึงเพียงนี้ และหลายคนก็ถูกสังหารด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว!เขาเป็นยอดฝีมือระดับไหนกันแน่!“อาจารย์ชิงอี ข้าขอถามเหตุผลได้หรือไม่ขอรับ?”หวังหยวนรีบถาม เมื่ออาจารย์ชิงอีได้ยินเช่นนี้ก็อดไม่ได้ที่จะพูดว่า “อย่าเรียกอาจารย์ชิงอี อาจารย์ชิงอีตลอดเวลาเลย ข้าชื่อโม่ชิงอี ต่อไปนี้เจ้าเรียกข้าว่าพี่ชิงอีก็ได้ การเติมคำว่าอาจารย์ ทำให้ข้าดูเหมือนเป็นผู้ฝึกตนจริง ๆ”หลังจากที่โม่ชิงอีพูดจบก็พูดต่อ “ส่วนเหตุผลนั้น ประเดี๋ยวข้าจะบอกเจ้าเป็นการส่วนตัว ตอนนี้ข้าต้องบอกเรื่องอื่นให้พวกเจ้าได้รู้ก่อน”“เกี่ยวกับเรื่องของวิทยายุทธ!”เมื่อได้ยินเช่นนี้ หวังหยวนและคนอื่น ๆ ก็ตกตะลึงวิทยายุทธหรือ?เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับวิทยายุทธอย่างไร!แต่พวกเขาไม่ได้เอ่ยคำใด เพียงแค่ตั้งใจฟังขณะนี้โม่ชิงอีลุกขึ้นยืน จากนั้นจึงค่อย ๆ อธิบายว่า “เส้นทางวิทยายุทธนั้นยาวนานและเกี่ยวข้องอย่างมากกับพรสวรรค์และความเพียร!”“สิ่งที่เรียกว่าการฝึกฝนก็คือการนำพลังจากฟ้าดินเข้าสู่ร่างกาย ดูดซับแก่นแท้ของสุริยันจันทรา ดูดซับพลังจากเมฆสีม่วงทิศบูรพา”“หมุนเวียนพลังลมปราณทั้งใหญ่และเล็กในจุดสำคัญข

“เหมือนกับเจตจำนงแห่งดาบ เหมือนกับเจตจำนงแห่งการฆ่า!”“ขอบเขตนั้นลึกลับมาก บางคนใช้เวลาทั้งชีวิตก็ไม่สามารถก้าวข้ามได้ บางคนก็เข้าใจแจ่มแจ้งได้ในชั่วข้ามคืน”“ขั้นสวรรค์ทดสอบความสามารถในการรับรู้โดยกำเนิดที่แท้จริง”เมื่อโม่ชิงอีกล่าวจบ เขาก็โบกมือไปที่หนึ่ง ทันใดนั้นดาบราชวงศ์ถังในมือของต้าหู่ก็สั่น แล้วพลังปราณก็ดูดเข้ามา ดาบราชวงศ์ถังจึงตกไปอยู่ในมือของโม่ชิงอี!“นี่... นี่คือเจตจำนง!”เมื่อพูดจบเขาก็สะบัดดาบเบา ๆ ทันใดนั้นก็มีเสียงดังออกมาจากดาบ!พลังดาบอันรุนแรงพวยพุ่งออกมา!“ดาบเล่มนี้... มีเจตจำนงแห่งการฆ่า!”เมื่อโม่ชิงอีพูดจบก็เคลื่อนไหวโดยไร้เสียง จากนั้นฟันดาบออกไปอย่างรุนแรง!ทำให้ดาบเล่มนี้ก็ระเบิดพลังดาบออกไปกว่าสิบเมตร ทำให้พื้นดินกลายเป็นร่องลึกในทันที!เรื่องนี้ทำให้พวกเขาต้องปรับความรู้ความเข้าใจใหม่ทั้งหมดอีกครั้ง!พลังของดาบเล่มนี้ แม้แต่กระสุนปืนก็ยังต้านทานไม่ได้!หรือเรียกได้ว่าเร็วเกินไป เร็วกว่ากระสุนปืนเสียอีก!ในขณะที่ต้าหู่และเกาเล่อตกใจ หวังหยวนก็มีสีหน้าไม่สู้ดี!เพราะถ้าแม้แต่กระสุนปืนก็ยังเทียบไม่ได้ นั่นก็หมายความว่าปืนคาบศิลาของเขาจะทำให้