บททั้งหมดของ บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่: บทที่ 1111 - บทที่ 1120

ทุกสิ่งที่ได้รับรู้ผ่านทางสายตา ทำให้ไป๋ชิงชางตกตะลึง!เขาอดไม่ได้ที่จะสูดหายใจครั้งแล้วครั้งเล่าและพูดด้วยความประหลาดใจ “คุณชายหวัง ท่านเป็นคนแปลกจริง ๆ การก่อสร้างที่นี่เหมือนแดนสวรรค์ ทำให้ข้าตกใจมาก!”เมื่อไป๋ชิงชางมาที่นี่ เขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเขาจะได้เห็นบ้านเรือนรูปทรงเช่นนี้ที่นี่ รวมไปถึงวิถีชีวิตของผู้คนที่นี่ที่ไม่เหมือนที่ใดด้วยหวังหยวนคิดวิธีการเช่นนี้ได้อย่างไร เขาเป็นคนแปลกอะไรเช่นนี้!และตัวอาคารที่นี่ก็สวยงามมากเสียจนพระราชวังเทียบไม่ได้เลย...“พี่ไป๋ วันนี้ท่านมาหาข้าด้วยเหตุอะไรหรือ?”หวังหยวนเชิญให้ไป๋ชิงชางและไป๋เฟยเฟยนั่งลงก่อน จากนั้นมองทั้งสองคนแล้วถามด้วยความสงสัยจู่ ๆ คำถามนี้ก็ทำให้ไป๋ชิงชางกลับมารู้สึกตัวอีกครั้ง หลังจากนิ่งอึ้งไปนานจากนั้นรีบพูดด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า “คุณชายหวัง วันนี้ข้ามาหาท่าน ก็เพื่อมอบของขวัญอย่างหนึ่งให้ท่าน!”เขาชี้ไปยังม้าที่ไป๋เฟยเฟยกำลังจูงอยู่ แล้วพูดอย่างสุภาพ “นี่คือม้าเหงื่อโลหิตที่ข้าเลือกมาให้ท่านเป็นพิเศษ มันสามารถเดินทางไกลได้หลายพันลี้ภายในหนึ่งวัน โดยไม่ต้องหยุดพัก!”น้ำเสียงของเขาขณะพูดบ่งบอกว่ากำลังอึดอัดเล

หวังหยวนรู้ดีว่าเมื่อตระกูลไป๋มาที่นี่ในวันนี้เพราะต้องมีบางอย่างเกิดขึ้น ซึ่งเขาพอจะเดาได้ราวหนึ่งหรือสองเรื่อง!ดังนั้นจึงเป็นเรื่องธรรมดาที่จะต้องระวังให้ดี จะได้ไม่ต้องกังวล และไม่ต้องสูญเสีย!ไป๋ชิงชางมองหวังหยวนก่อนสูดหายใจเข้าลึก ๆ แล้วพูดว่า “คุณชายหวัง ตระกูลไป๋ของเราหวังว่าคุณชายหวังจะร่วมรับใช้ราชสำนัก!”เขาพูดประโยคนี้ด้วยเสียงดังและทรงพลัง เห็นได้ชัดว่าเขาหวังว่าหวังหยวนจะจงรักภักดีต่ออาณาจักรต้าเป่ยอย่างจริงใจ!เพราะความสามารถและความเก่งกาจของเขาเป็นที่ประจักษ์แก่คนทั้งแผ่นดิน!“คุณชายหวัง แม้ว่าตระกูลไป๋ของเราจะเพิ่งก่อตั้งอาณาจักรขึ้น แต่โปรดเชื่อมั่นในความมุ่งมั่นของตระกูลไป๋ของเรา หากท่านสามารถเข้าร่วมราชสำนักได้ ท่านกับตระกูลไป๋ของเราจะได้ร่วมกันต่อสู้แบบร่วมหัวจมท้ายไปด้วยกันได้!”“เหล่าชาวบ้านในหมู่บ้านต้าหวังจะได้รับสิทธิประโยชน์ที่มีความพิเศษ และได้รับความโปรดปรานจากฮ่องเต้ในรุ่นต่อไป!”“บิดาของข้ากับข้ายังได้หารือเกี่ยวกับตำแหน่งทางการนี้แล้วด้วย มันคือตำแหน่งอัครมหาเสนาบดี โดยจะมีอัครมหาเสนาบดีเพียงคนเดียวในอาณาจักรต้าเป่ยของเรา และนั่นก็คือท่าน ท่านว่าอ

ไป๋ชิงชางมองหวังหยวนด้วยสีหน้าเคร่งขรึม ซึ่งทำให้หวังหยวนนิ่งอึ้งไปครู่หนึ่งมีเรื่องจะขอคำแนะนำงั้นหรือ?เห็นได้ชัดว่านี่ต้องเป็นเรื่องสำคัญ“พี่ไป๋โปรดบอกมาได้เลย”หวังหยวนไม่มัวคิดมาก เขาถามไปตามตรงไป๋ชิงชางได้ฟังเช่นนั้นจึงสูดหายใจเข้าลึก ๆ แล้วรีบกล่าว“คุณชายหวัง ข้ารู้ว่าท่านมีประสบการณ์ที่ยอดเยี่ยมและมีกลยุทธ์ที่ดีในการปกครองอาณาจักร ข้าจึงอยากถามท่านว่าจะทำให้อาณาจักรต้าเป่ยมีความมั่งคั่งในขณะนี้ได้อย่างไร เพราะหากทำได้ ราษฎรในอาณาจักรแห่งนี้จะสงบสุขและปลอดภัย!”หลังจากได้ฟังเช่นนี้ทุกคนก็ตกใจ!หญิงสาวทั้งสามไม่คาดคิดว่าไป๋ชิงชางจะถามคำถามนี้กับหวังหยวน!ตอนนี้เขาเป็นถึงไท่จื่อแห่งอาณาจักรต้าเป่ย แต่เขามาเพื่อขอคำแนะนำเกี่ยวกับปัญหานี้ เห็นได้ชัดว่าเขาเชื่อใจหวังหยวนเต็มที่!สำหรับไป๋เฟยเฟย นางก็มองหวังหยวนด้วยความอยากรู้อยากเห็นเหมือนกัน เพราะนางสงสัยว่าหวังหยวนจะตอบอย่างไร!คำแนะนำที่เขาให้ต้าเย่นั้นพิเศษมาก แต่ก็น่าเสียดายที่ฮ่องเต้ซิงหลงในเวลานั้นไม่สามารถเข้าใจเรื่องเหล่านี้ได้ จึงย่อมไม่ยอมรับแนวคิดจากเขาเลย!พ่อของนางก็รู้เรื่องนี้เช่นกัน แต่เขากลับเพียงแค่

หลังจากที่หวังหยวนพูดจบเขาก็มองไป๋ชิงชาง!“จะเกิดอะไรขึ้น... ถ้าพวกเขารวย ท่านเองก็น่าจะทราบว่าจะเกิดอะไรขึ้นใช่หรือไม่?”หลังจากที่หวังหยวนพูดจบ สีหน้าของไป๋ชิงชางก็เปลี่ยนไปทันที!ในสถานการณ์เช่นนี้!แน่นอนว่าเขารู้!เพราะนี่มีสาเหตุมาจากการที่ตระกูลไป๋ร่ำรวย!เมื่อร่ำรวยแล้วก็จะเริ่มคิดกระหายเรื่องอื่น!หากมีตระกูลใดตระกูลหนึ่งที่แอบพัฒนาอยู่เบื้องหลัง และแผ่นดินยังคงไม่แน่นอน ต้าอันยังคงพัฒนาและมีคนบางกลุ่มแอบซ่อนสะสมกำลังทรัพย์มากขึ้นเรื่อง ๆ นั่นไม่ใช่เรื่องดี!“คุณชายหวัง ท่านทำให้ข้านึกได้จริง ๆ!”ไป๋ชิงชางสูดหายใจเข้าลึก ๆ ด้วยสีหน้าตกใจ!“แน่นอนว่าสิ่งที่เรากำลังคาดหวังอยู่ตอนนี้คือความเจริญรุ่งเรืองร่วมกัน เมื่อทุกคนร่ำรวย อาณาจักรจึงจะมั่งคั่งและมีอำนาจได้อย่างแท้จริง”“เปิดตลาดกว้างเพื่อเพิ่มรายได้ และให้ทุกคนสามารถสร้างรายได้ย่อมจะเกิดเสถียรภาพ และผู้คนจะหลั่งไหลมาจากทุกสารทิศ!”“จับปลาให้ มิสู้สอนให้จับปลา นี่คือความจริงที่ง่ายมาก”หลังจากที่หวังหยวนพูดจบ ไป๋ชิงชางก็พยักหน้า “ใช่แล้ว ถูกต้องเลย!”“ดังนั้นความหมายของการกำกับดูแล ก็คือไม่ปล่อยให้มีการฉ้อฉลเกิ

ไป๋ชิงชางหัวเราะ“สวย สวยเหลือเกิน! น้องสาว จากนี้ไปเจ้าเป็นตัวของตัวเองได้แล้ว”ไป๋ชิงชางเป็นคนแรกที่พูดขึ้นมา“น้องหญิงไป๋งดงามยิ่งนัก ผิวพรรณก็ดี ใครได้แต่งงานกับน้องหญิงไป๋ในอนาคตคงโชคดีมากเป็นแน่”ตอนนี้หลี่ซื่อหานหัวเราะแล้วอดไม่ได้ที่จะพูดหวังหยวนได้ฟังเช่นนี้ จึงกลับมามีสติสัมปชัญญะอีกครั้งเอ๊ะ?ไป๋ชิงชางมีเจตนาเช่นนั้นจริง ๆ!การมอบลูกสาวของตระกูลไป๋ให้เขาหมายความว่าอย่างไร?แม้ว่าเขาและไป๋เฟยเฟยจะรู้จักกันดี แต่มันคือมิตรภาพระหว่างลูกผู้ชาย แม้ว่าเขาจะรู้มานานแล้วว่าไป๋เฟยเฟยเป็นผู้หญิงปลอมตัวมา แต่เขาไม่เคยถือว่านางเป็นผู้หญิงเลยเพราะในยุคที่เขาจากมานั้น มีผู้หญิงหลายคนที่ชื่นชอบการเป็นผู้ชาย...แม้ในตอนที่เขาเห็นไป๋เฟยเฟยและสตรีในชุดม่วงอยู่ด้วยกัน เขาก็คิดว่าพวกนางเป็นคู่เลสเบี้ยน...“ฮ่าฮ่าฮ่า เรื่องนี้... ข้าไม่รู้จริง ๆ ว่าต้องทำอย่างไรดี แม้ว่าตระกูลไป๋ของข้าจะไม่เคยใส่ใจกับเรื่องนั้น แต่ในแผ่นดินในปัจจุบันมีผู้ชายน้อยเกินไปที่จะมีความคู่ควรกับน้องสาวของข้า”“หากไม่มีสิ่งที่เรียกว่าสามอาณาจักร บางทีอู๋หลิง เซิ่งตงฉยง และแม้แต่หมานต๋าถูก็อาจจะเป็นไปได้”