Share
บทที่ 1120
Related chapters
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1121
เพราะองครักษ์ในหมู่บ้านต้าหวังนั้นเข้มงวดมากทำให้นางเข้าไปได้ยากมาก!ดังนั้นจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องจากมา!“ชายที่ชื่อหวังหยวนคนนี้รับมือได้ยากจริง ๆ แต่ไม่สำคัญหรอก! ถ้าเจ้ายังฆ่าเขาไม่ได้ก็ไปฆ่าคนอื่นก่อน!”เซิ่งตงฉยงกล่าว หลังจากหงหยิ่งได้ฟังแล้วจึงพยักหน้าทันที“นายท่านโปรดสั่งได้เลยเจ้าค่ะ”เซิ่งตงฉยงคิดอยู่พักหนึ่งแล้วพูดว่า “คิดหาวิธีสังหารฮองเฮาต้าเย่องค์ปัจจุบัน!”หงหยิ่งออกจากห้องตำราโดยไม่ลังเล นางใช้ประโยชน์จากค่ำคืนอันมืดมิดออกจากอาณาจักรต้าอันเข้าสู่ต้าเย่อย่างเงียบเชียบ!ในขณะนี้ไป๋เหยียนเฟยรู้สึกโกรธมาก เพราะการก่อตั้งอาณาจักรของตระกูลไป๋และตระกูลเซิ่งแต่ว่า...นางก็รู้ด้วยว่าตนเองทำอะไรไม่ได้เลยจริง ๆ!แม้ว่าราชสำนักจะอยู่ในความสับสนอลหม่าน แต่ก็โชคดีที่นางยังสามารถควบคุมราชสำนักได้อยู่แต่ในเวลาไม่ถึงครึ่งปี นางไม่ได้นอนหลับสบายเลยสักคืนและไม่มีวันไหนที่นางไม่ซึมเศร้าไป๋หลิงรู้สึกเป็นทุกข์อย่างยิ่ง เมื่อเห็นไป๋เหยียนเฟยนั่งมองสาส์นกราบทูลอยู่ในห้องตำราหลวงแต่ก็ต้องยอมปวดใจ เพราะนางเองก็รู้ว่าตนเองทำอะไรไม่ได้ในสถานการณ์นี้จริง ๆตระกูลเซิ่งและตร
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1122
ไป๋เหยียนเฟยที่อยู่ในห้องนอนพลิกตัวไปมาเพราะนอนไม่หลับเลย ขณะนี้นางลุกขึ้นมานั่งดื่มชาที่โต๊ะน้ำชาเงียบ ๆ ดวงตาของนางเต็มไปด้วยความหม่นเศร้า!นางเป็นเพียงผู้หญิงคนหนึ่งผู้ไม่มีที่พึ่งพามากนัก นางจึงต้องทนอยู่เพียงลำพังในราตรีอันมืดมิดนางไปนั่งเหม่อข้างหน้าต่างมุมหนึ่งด้วยความรู้สึกหนักใจไม่รู้ว่าเวลาล่วงเลยไปนานเพียงใด แต่นางก็ผล็อยหลับไปในที่สุด!เวลาผ่านไปนาทีต่อนาที ในที่สุดก็ถึงเวลาเที่ยงคืนการหายใจของไป๋หลิงสม่ำเสมอขึ้น แม้ว่านางจะหลับสนิทแต่ก็ยังคงนั่งประจำที่ส่วนสาวใช้ในวังทั้งสองคนก็หลับไปแล้วหงหยิ่งยังคงลืมตาอยู่ในความมืดเมื่อเห็นพวกนางกำลังนอนหลับสนิทจึงค่อย ๆ ย่องเข้ามาข้างในพลางยกยิ้มมุมปากฝีเท้าของนางเงียบเชียบจนน่ากลัวราวกับไม่มีการเคลื่อนไหวเลย!ไม่นานนางก็เดินผ่านไป๋หลิงและคนอื่น ๆ ไปที่ประตู จากนั้นค่อย ๆ แง้มเปิดประตูอย่างแผ่วเบา!แล้วแอบเข้าไปอย่างเงียบเชียบราวผีเสื้อกระพือปีกนางเดินตรงไปที่เตียงโดยไม่ได้สังเกตว่าไป๋เหยียนเฟยกำลังนอนหลับอยู่ที่มุมหนึ่งของห้องนางเดินไปที่เตียงแล้วหยิบกริชในมือออกมา จากนั้นเปิดม่านเตียงเตรียมจะลงมือสังหาร!แต่วิน
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1123
ไป๋เหยียนเฟยพ่นลมหายใจ นัยน์ตาฉายแววเย็นชายิ่ง“ฮองเฮา เหตุ... เหตุใดพระองค์จึงบรรทมตรงนี้ล่ะเพคะ”ไป๋หลิงอดถามไม่ได้ไป๋เหยียนเฟยเหลือบมองเตียงแล้วถอนหายใจ “วันนี้ข้านอนไม่หลับ เลยมานั่งข้างเตียงแล้วเผลอหลับไป”“ถ้าคืนนี้ข้านอนบนเตียงก็เกรงว่า...”ไป๋เหยียนเฟยยังพูดไม่จบ แต่ไป๋หลิงก็เข้าใจแล้ว!หากฮองเฮานอนอยู่บนเตียงจะต้องตายอย่างแน่นอน!“มันเป็นความผิดของข้าเองที่ประมาทเลินเล่อไปชั่วครู่ สมควรตายเพคะ!”ไป๋หลิงรีบคุกเข่าลงบนพื้น แต่ไป๋เหยียนเฟยรีบช่วยพยุงนางขึ้นมา“การลอบสังหารทุกครั้งนั้นเป็นอันตรายถึงชีวิต ยิ่งกว่านั้นคือคนเมื่อครู่นี้มีเก่งกาจมากจนไม่สามารถเอาชนะได้ มันเป็นเรื่องปกติ ข้าไม่ได้บาดเจ็บ ย่อมละเว้นโทษ”ไป๋เหยียนเฟยแค่นยิ้มแต่ในใจกลับรู้สึกหวาดกลัว!“ฮองเฮา ท่านไม่ต้องกังวลเพคะ ต่อไปข้าจะใช้ความระมัดระวังอย่างดีและจะไม่ยอมให้เรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้เกิดขึ้นอีกเพคะ!”ไป๋หลิงก็กลัวเช่นกัน!ขอบคุณสวรรค์ที่ดลใจให้คืนนี้ฮองเฮาไม่ได้นอนบนเตียง ไม่เช่นนั้น...ต้องสิ้นไปแล้วแน่นอน!หากฮองเฮาสิ้นพระชนม์ ต้าเย่ก็จะวุ่นวายอย่างหนัก!“ตระกูลเซิ่งทำทุกวิถีทางที่เป็นไ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1124
คราวนี้การลอบสังหารล้มเหลวอีกครั้ง ทำให้เซิ่งตงฉยงย่อมโกรธมากแต่เขาก็รู้ด้วยว่าการสังหารผู้ปกครองอาณาจักรนั้นเป็นเรื่องยาก!ดังนั้นเขาจึงไม่ได้พูดอะไรมากเมื่อหงหยิ่งล้มเหลวยิ่งกว่านั้นคือหากนางสามารถลอบสังหารได้สำเร็จ ก็จะเป็นเรื่องน่าเหลือเชื่อ แต่หากนางล้มเหลวก็ไม่สำคัญ!เพราะตระกูลเซิ่งไม่ได้ตั้งความหวังว่าการลอบสังหารครั้งนี้จะต้องสำเร็จ!“นายท่าน ข้าล้มเหลวอีกแล้ว ท่านโปรดลงโทษด้วยเจ้าค่ะ!”หงหยิ่งกลับมาคุกเข่าลงกับพื้นเซิ่งตงฉยงโบกมือ “ไม่สำคัญ นี่เป็นงานยากตั้งแต่แรกอยู่แล้ว เจ้ารอดชีวิตกลับมาได้ก็นับว่าดีแล้ว”“แต่ว่า...”หงหยิ่งอ้าปากอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ในที่สุดก็เงียบไปเซิ่งตงฉยงยกยิ้มแล้วพูดว่า “สาเหตุที่ข้าเข้มงวดกับเจ้าก็เพราะว่าให้เจ้าเรียนรู้พัฒนาทักษะตัวเอง และข้ากังวลเรื่องความล้มเหลวของเจ้า!”“ถ้าเจ้าล้มเหลวเพียงครั้งเดียว ก็หมายถึงการสูญเสียชีวิตของเจ้า!”“ดังนั้นเมื่อถึงเวลานั้น ข้าจะไม่ยอมให้ล้มเหลว!”“แต่ครั้งนี้มันต่างออกไป แทนที่จะหวังว่าจะประสบความสำเร็จ ข้ากลับหวังว่าเจ้าจะรอดชีวิตกลับมา ตราบใดที่ไม่ใช่ภารกิจที่สำคัญที่สุดและไม่มีความแน่น
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1125
“ใช่แล้ว ข้าอยากให้เจ้าค้นหาคนของเขาทั้งหมด อย่างน้อยก็ในต้าอัน เพื่อจะได้กำจัดพวกเขาได้ในคราวเดียว!”“ข้าไม่อนุญาตให้สายลับของหวังหยวนมาปรากฏตัวในต้าอันของเรา ไม่เช่นนั้นหากมีปัญหาเกิดขึ้นก็อาจจะส่งผลกระทบต่อแผนการของเราได้”หลังจากฟังเซิ่งตงฉยงพูดจบ หงหยิ่งก็พยักหน้า“คุณชายหวังไม่ต้องกังวล คราวนี้ข้าจะทำให้สำเร็จอย่างแน่นอนเจ้าค่ะ!”หงหยิ่งพูดด้วยความมั่นใจเซิ่งตงฉยงพยักหน้า “ดี ข้าจะปล่อยให้เป็นหน้าที่ของเจ้า”เมื่อพูดจบเขาก็จากไปทันที เขาไว้วางใจหงหยิ่งมากกว่าใคร!ในเวลาเดียวกัน ไป๋ชิงชางได้กลับไปยังเมืองหลวงมานานมาแล้ว เพื่อไปพบกับไป๋เจิ้นถังผู้เป็นบิดาแล้วเล่าสิ่งที่หวังหยวนพูดให้ไป๋เจิ้นถังฟังอย่างชัดเจนหลังจากได้ฟังเช่นนี้ ไป๋เจิ้นถังก็ตกใจเช่นกัน!“หวังหยวนผู้นี้มีพรสวรรค์ยิ่งนัก น่าเสียดายที่พวกเราไม่อาจดึงตัวเขามาใช้ได้ ไม่เช่นนั้นแผ่นดินนี้จะมีอะไรให้ต้องกังวลอีก?”ไป๋เจิ้นถังรู้สึกเสียดายเช่นเดียวกับไป๋ชิงชาง “ท่านพ่อ แม้ว่านี่จะเป็นเรื่องจริง แต่ข้าคิดว่าการที่หวังหยวนอยู่ห่างไกลจากพวกเราเช่นนี้ก็ไม่เป็นอะไรหรอกขอรับ!”“เพราะหากเขาวางใจ พวกเราก็วางใจได้เ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1126
อาณาจักรต้าเป่ยดำเนินการตามนโยบายใหม่ทันที เห็นได้ชัดว่ากำลังฟื้นตัว!ความจริงทุกคนต่างเข้าใจสถานการณ์นี้ดีว่าการแก้ไขปัญหาสามอาณาจักรนั้นยาก ไม่ต้องพูดถึงว่ามีการทำศึกสงครามกันมานานมากแล้วยิ่งไปกว่านั้นคือสงครามเพิ่งจบลง แม้ว่ากองกำลังของทุกฝ่ายจะไม่เท่ากัน แต่ก็เห็นได้ชัดว่าเป็นไปไม่ได้ที่จะสามารถกวาดล้างคู่ต่อสู้ได้ในคราวเดียว!ดังนั้น...สถานการณ์ที่มั่นคงเช่นนี้จึงดูปกติมากไปหน่อย!“พี่หยวน ตระกูลไป๋ได้ดำเนินการตามนโยบายของท่านแล้ว ตอนนี้คนมากมายจากทั่วสารทิศกลับมาบ้านที่อาณาจักรต้าเป่ยแล้ว!”ช่วงนี้เกาเล่อค่อนข้างผ่อนคลาย เพราะเมื่อมีบางอย่างเกิดขึ้นแล้วมีองค์กรเครือข่ายผีเสื้อช่วยเหลือก็จะง่ายขึ้นมาก!ทุกคนอยู่ในตำแหน่งเฉพาะ คอยติดตามความเคลื่อนไหวต่าง ๆ โดยที่สามารถปกปิดตัวตนของตนเองได้เป็นอย่างดี จึงไม่ต้องใช้ความพยายามมากเท่ากับตอนก่อตั้งในตอนแรก“ตระกูลไป๋เป็นคนดีมาก อย่างน้อยเมื่อเทียบกับราชวงศ์ตระกูลเซิ่ง ข้าคิดว่าแผ่นดินนี้เหมาะสำหรับพวกเขามากกว่า”หวังหยวนไม่ได้พูดไร้สาระ แต่เขาพูดตามที่ใจคิดจริง ๆ“อืม... พี่หยวน ท่านไม่มีความคิดอยากครองแผ่นดินนี้บ้างจริงหรือ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1127
หลังจากนั้นหงหยิ่งก็เดินออกไป ส่วนคนอื่น ๆ ก็รีบตามไปแสร้งทำเป็นต่อสู้กับนางทันใดนั้นเสียงการต่อสู้ก็ดังขึ้น!เมื่อเฉินอวิ๋นจื้อที่กำลังหลับใหลได้ยินเสียงการต่อสู้ดังมาจากภายนอก สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปทันที จากนั้นจึงเดินไปที่หน้าต่างพร้อมกับแหวกม่านออกเล็กน้อยเพื่อมองออกไปข้างนอก“ใครจะเข้ามาในตรอกมืด ๆ แห่งนี้กัน?”เขาขมวดคิ้วอยากจะออกไปดู แต่ไม่สามารถทำได้ เพราะสุดท้ายเขาก็มาจากองค์กรเครือข่ายผีเสื้อ และข้อมูลที่เขารวบรวมมาก็ไม่สามารถเปิดเผยได้!หากถูกเปิดเผย องค์กรเครือข่ายผีเสื้อจะสูญเสียความแข็งแกร่งไปมาก หรืออาจจะถูกทำลายลงเลยก็เป็นได้!เขาจึงไม่ได้ออกไปแต่ก็ยังคงเฝ้าดูสถานการณ์ต่อไปแต่ในขณะนี้ จู่ ๆ ก็มีร่างหนึ่งกระโจนเข้ามาในลานบ้านของเขา แล้วมาซ่อนตัวอยู่ข้างในทันทีสักพักกลุ่มคนเหล่านั้นก็เดินผ่านลานบ้านไป“ลอบสังหารหรือ? หรือว่าเป็นศัตรูกัน?”เฉินอวิ๋นจื้อขมวดคิ้ว และไม่ขยับตัวอย่างหุนหันพลันแล่นด้วยวิธีนี้เวลาจึงผ่านไปทีละนาที ในไม่ช้าก็ผ่านไปครึ่งชั่วยามแล้ว“คนผู้นี้ค่อนข้างสงบดีทีเดียว”เฉินอวิ๋นจื้อยกยิ้มพลางคิดกับตัวเองแต่จู่ ๆ ร่างที่ซ่อนตัวนิ่งอยู่
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1128
หงหยิ่งรู้ว่าเฉินอวิ๋นจื้อกำลังเล่นละครอยู่ นางจึงใช้ประโยชน์จากกลอุบายด้วยการเล่นละครกลับ!“ข้าได้รับบาดเจ็บ ถ้าเจ้าไม่อยากตายก็เชื่อฟัง และอย่าไปแจ้งเจ้าหน้าที่หรือส่งเสียงดัง!”หงหยิ่งพูดแล้วเตะเฉินอวิ๋นจื้อออก ก่อนจะนั่งลงบนเตียง“ไปเอาผ้าพันแผลมาให้ข้าหน่อย!”หงหยิ่งตะคอกอย่างเย็นชา เฉินอวิ๋นจื้อกะพริบตา ถ้าเขาไม่กลัวว่าคนจะสงสัยเรื่องตัวตนของเขา เขาคงจะฆ่าสตรีผู้นี้ไปนานแล้วแต่เมื่อเห็นความงามของนาง เฉินอวิ๋นจื้อก็สูดหายใจเข้าลึก ๆ แล้วไปทำตามคำสั่งด้วยการไปหยิบผ้าพันแผลและยารักษาแผลมาให้หงหยิ่งจ้องหน้าเฉินอวิ๋นจื้อแล้วบอกว่า “ทำแผลให้ข้าหน่อย หากเจ้ามีเจตนาชั่วร้าย ข้าจะฆ่าเจ้า!”หงหยิ่งพูดจบก็หันหลังไปถอดเสื้อออกทันใดนั้นแผ่นหลังที่ขาวเนียนสวยก็ปรากฏต่อหน้าต่อตาของเฉินอวิ๋นจื้อ แต่กลางแผ่นหลังมีบาดแผลลึก!หากไม่ใช่เพราะนางปิดกั้นคมดาบไว้ได้ในช่วงเวลาวิกฤติ ดาบเล่มนี้อาจตัดกระดูกสันหลังของนางได้!หงหยิ่งช่างโหดเหี้ยมยิ่งนัก นางไม่ลังเลเลยที่จะทำให้ตนเองได้รับบาดเจ็บสาหัสเช่นนี้ เพื่อทำให้เฉินอวิ๋นจื้อหลงเชื่อ!จนถึงตอนนี้เฉินอวิ๋นจื้อก็ไม่สงสัยอะไรเลย เขาแสร้งทำเ
Latest chapter
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1279
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1278
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1277
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1276
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1275
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1274
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1273
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1272
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1271
