로그인공유
บทที่ 1113
관련 챕터
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1114
หวังหยวนรู้ดีว่าเมื่อตระกูลไป๋มาที่นี่ในวันนี้เพราะต้องมีบางอย่างเกิดขึ้น ซึ่งเขาพอจะเดาได้ราวหนึ่งหรือสองเรื่อง!ดังนั้นจึงเป็นเรื่องธรรมดาที่จะต้องระวังให้ดี จะได้ไม่ต้องกังวล และไม่ต้องสูญเสีย!ไป๋ชิงชางมองหวังหยวนก่อนสูดหายใจเข้าลึก ๆ แล้วพูดว่า “คุณชายหวัง ตระกูลไป๋ของเราหวังว่าคุณชายหวังจะร่วมรับใช้ราชสำนัก!”เขาพูดประโยคนี้ด้วยเสียงดังและทรงพลัง เห็นได้ชัดว่าเขาหวังว่าหวังหยวนจะจงรักภักดีต่ออาณาจักรต้าเป่ยอย่างจริงใจ!เพราะความสามารถและความเก่งกาจของเขาเป็นที่ประจักษ์แก่คนทั้งแผ่นดิน!“คุณชายหวัง แม้ว่าตระกูลไป๋ของเราจะเพิ่งก่อตั้งอาณาจักรขึ้น แต่โปรดเชื่อมั่นในความมุ่งมั่นของตระกูลไป๋ของเรา หากท่านสามารถเข้าร่วมราชสำนักได้ ท่านกับตระกูลไป๋ของเราจะได้ร่วมกันต่อสู้แบบร่วมหัวจมท้ายไปด้วยกันได้!”“เหล่าชาวบ้านในหมู่บ้านต้าหวังจะได้รับสิทธิประโยชน์ที่มีความพิเศษ และได้รับความโปรดปรานจากฮ่องเต้ในรุ่นต่อไป!”“บิดาของข้ากับข้ายังได้หารือเกี่ยวกับตำแหน่งทางการนี้แล้วด้วย มันคือตำแหน่งอัครมหาเสนาบดี โดยจะมีอัครมหาเสนาบดีเพียงคนเดียวในอาณาจักรต้าเป่ยของเรา และนั่นก็คือท่าน ท่านว่าอ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1115
ไป๋ชิงชางได้ฟังแล้วก็รู้ว่าไม่ว่าอย่างไรหวังหยวนก็คงไม่ยอมเขาสูดหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนจะพูดอีกครั้ง “คุณชายหวัง ในเมื่อท่านไม่สนใจตำแหน่งอัครมหาเสนาบดี แล้ว... การร่วมธุรกิจล่ะ?”ไป๋ชิงชางต้องการทำธุรกิจกับหวังหยวน!เพราะสิ่งของของเขานั้นไม่ธรรมดา!สิ่งสำคัญที่สุดคืออาวุธร้ายแรงเหล่านั้น!“หากเป็นเรื่องธุรกิจย่อมได้! พี่ไป๋ ท่านบอกมาได้เลย!”หวังหยวนพูดด้วยรอยยิ้มทันที“คุณชายหวัง ข้าได้ยินมาว่าท่านมีอาวุธลับที่สามารถระเบิดได้ ทำให้สามารถสังหารศัตรูได้มากมายในคราวเดียว เมืองหวง หมานอี๋ และตระกูลเซิ่งล้วนพ่ายแพ้ด้วยอาวุธลับนี้ของท่าน!”“พวกเราตระกูลไป๋สนใจอยากรับซื้อเยอะเท่าที่ท่านมีเลย ว่าอย่างไร?”ไป๋ชิงชางเกิดความคิดนี้ขึ้นมา!แน่นอนว่าเป็นเรื่องปกติที่เขาจะอยากได้มาครอบครอง เพราะสิ่งนี้ดูเหมือนของที่ไม่น่าจะมีในโลกนี้!มันคืออาวุธสังหารที่แท้จริง!แต่หวังหยวนไม่ต้องการขายมันให้เขา!เพราะสิ่งนี้ไม่ใช่ของที่ควรจะมีในโลกนี้ มันก้าวหน้าไปมาก จนการดำรงอยู่ของมันฝ่าฝืนกฎของโลกนี้ด้วยซ้ำเหตุผลที่หวังหยวนสร้างมันขึ้นมา ก็เพื่อใช้ปกป้องตัวเองเท่านั้น!แต่ถ้าพวกเขานำมันไปใช้อาจก
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1116
ไป๋ชิงชางมองหวังหยวนด้วยสีหน้าเคร่งขรึม ซึ่งทำให้หวังหยวนนิ่งอึ้งไปครู่หนึ่งมีเรื่องจะขอคำแนะนำงั้นหรือ?เห็นได้ชัดว่านี่ต้องเป็นเรื่องสำคัญ“พี่ไป๋โปรดบอกมาได้เลย”หวังหยวนไม่มัวคิดมาก เขาถามไปตามตรงไป๋ชิงชางได้ฟังเช่นนั้นจึงสูดหายใจเข้าลึก ๆ แล้วรีบกล่าว“คุณชายหวัง ข้ารู้ว่าท่านมีประสบการณ์ที่ยอดเยี่ยมและมีกลยุทธ์ที่ดีในการปกครองอาณาจักร ข้าจึงอยากถามท่านว่าจะทำให้อาณาจักรต้าเป่ยมีความมั่งคั่งในขณะนี้ได้อย่างไร เพราะหากทำได้ ราษฎรในอาณาจักรแห่งนี้จะสงบสุขและปลอดภัย!”หลังจากได้ฟังเช่นนี้ทุกคนก็ตกใจ!หญิงสาวทั้งสามไม่คาดคิดว่าไป๋ชิงชางจะถามคำถามนี้กับหวังหยวน!ตอนนี้เขาเป็นถึงไท่จื่อแห่งอาณาจักรต้าเป่ย แต่เขามาเพื่อขอคำแนะนำเกี่ยวกับปัญหานี้ เห็นได้ชัดว่าเขาเชื่อใจหวังหยวนเต็มที่!สำหรับไป๋เฟยเฟย นางก็มองหวังหยวนด้วยความอยากรู้อยากเห็นเหมือนกัน เพราะนางสงสัยว่าหวังหยวนจะตอบอย่างไร!คำแนะนำที่เขาให้ต้าเย่นั้นพิเศษมาก แต่ก็น่าเสียดายที่ฮ่องเต้ซิงหลงในเวลานั้นไม่สามารถเข้าใจเรื่องเหล่านี้ได้ จึงย่อมไม่ยอมรับแนวคิดจากเขาเลย!พ่อของนางก็รู้เรื่องนี้เช่นกัน แต่เขากลับเพียงแค่
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1117
“ที่ข้ากำลังพูดถึงคือพูดโดยทั่วไป แน่นอนว่ามีผู้ชายบางคนที่เกิดมาพร้อมกับนิสัยละเอียด รอบคอบ และอดทนเช่นเดียวกับผู้หญิง แต่สุดท้ายก็เป็นส่วนน้อย”“งานบัญชีนั้นเป็นงานที่ต้องใช้เวลาจึงไม่อาจรีบร้อนได้”หลังจากที่หวังหยวนยกตัวอย่างนี้มาอธิบาย พวกเขาก็พยักหน้าอย่างเข้าใจนี่คือความจริง!ผู้หญิงมีความละเอียดรอบคอบมากกว่าผู้ชายจริง ๆ!“สิ่งที่ข้าต้องการจะบอกคือผู้หญิงควรเรียนอ่านเขียนด้วย อย่าคิดว่าการขาดความสามารถของผู้หญิงถือเป็นคุณธรรม นั่นเป็นความผิดพลาดครั้งใหญ่!”“ดังนั้น... ข้าจึงคิดว่าผู้ชายและผู้หญิงควรเท่าเทียมกันในเรื่องการศึกษา!”“ผู้หญิงก็ต้องเล่าเรียนเพื่อให้รู้หนังสือด้วย!”“อีกประเด็นหนึ่ง คือการศึกษานี้ต้องเป็นสิ่งที่ทุกคนเข้าถึงได้ เพื่อให้ทุกคนสามารถเรียนรู้ได้โดยไม่ต้องเสียค่าใช้จ่าย!”“ดังนั้นอาณาจักรจะต้องให้ทุนสนับสนุนจัดตั้งโรงเรียน จ้างอาจารย์ที่มีชื่อเสียงเพื่อให้เด็ก ๆ ได้เรียนรู้!”“ถึงตอนนั้นจะมีผู้สมัครเข้าสอบรับราชการจำนวนมากขึ้น โดยคนเก่งที่สุดเท่านั้นจึงจะถูกเลือก!”หลังจากที่หวังหยวนพูดจบ ไป๋ชิงชางก็รู้สึกเหมือนถูกฟ้าผ่า!หากทำเช่นนี้จริง ทุกคนใ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1118
หลังจากที่หวังหยวนพูดจบเขาก็มองไป๋ชิงชาง!“จะเกิดอะไรขึ้น... ถ้าพวกเขารวย ท่านเองก็น่าจะทราบว่าจะเกิดอะไรขึ้นใช่หรือไม่?”หลังจากที่หวังหยวนพูดจบ สีหน้าของไป๋ชิงชางก็เปลี่ยนไปทันที!ในสถานการณ์เช่นนี้!แน่นอนว่าเขารู้!เพราะนี่มีสาเหตุมาจากการที่ตระกูลไป๋ร่ำรวย!เมื่อร่ำรวยแล้วก็จะเริ่มคิดกระหายเรื่องอื่น!หากมีตระกูลใดตระกูลหนึ่งที่แอบพัฒนาอยู่เบื้องหลัง และแผ่นดินยังคงไม่แน่นอน ต้าอันยังคงพัฒนาและมีคนบางกลุ่มแอบซ่อนสะสมกำลังทรัพย์มากขึ้นเรื่อง ๆ นั่นไม่ใช่เรื่องดี!“คุณชายหวัง ท่านทำให้ข้านึกได้จริง ๆ!”ไป๋ชิงชางสูดหายใจเข้าลึก ๆ ด้วยสีหน้าตกใจ!“แน่นอนว่าสิ่งที่เรากำลังคาดหวังอยู่ตอนนี้คือความเจริญรุ่งเรืองร่วมกัน เมื่อทุกคนร่ำรวย อาณาจักรจึงจะมั่งคั่งและมีอำนาจได้อย่างแท้จริง”“เปิดตลาดกว้างเพื่อเพิ่มรายได้ และให้ทุกคนสามารถสร้างรายได้ย่อมจะเกิดเสถียรภาพ และผู้คนจะหลั่งไหลมาจากทุกสารทิศ!”“จับปลาให้ มิสู้สอนให้จับปลา นี่คือความจริงที่ง่ายมาก”หลังจากที่หวังหยวนพูดจบ ไป๋ชิงชางก็พยักหน้า “ใช่แล้ว ถูกต้องเลย!”“ดังนั้นความหมายของการกำกับดูแล ก็คือไม่ปล่อยให้มีการฉ้อฉลเกิ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1119
ไป๋เฟยเฟยตกใจกับคำพูดกะทันหันของพี่ชายจนหน้าแดงก่ำ “พี่ใหญ่ ท่านคงเมาไปแล้ว ข้า... ข้าเป็นผู้ชายมาโดยตลอด จะเป็นผู้หญิงได้อย่างไร!”ไป๋ชิงชางอดไม่ได้ที่จะพูดว่า “เอาน่า พี่หวังไม่ใช่คนนอก ยิ่งไปกว่านั้น คืออีกไม่นานเจ้าจะได้กลับมาใช้ตัวตนเดิมในอีกไม่ช้าแล้ว!”“พี่หวังโปรดยกโทษด้วย เหตุผลที่น้องสาวของข้าแกล้งปลอมตัวเป็นผู้ชายก็เพื่อปกปิดการดำรงอยู่ของข้า ตระกูลไป๋ของข้ามีลูกชายที่ออกไปกระทำการใหญ่ข้างนอก ทำให้นางต้องปลอมตัวเป็นข้ามาโดยตลอด เพื่อให้ข้าสามารถวางแผนต่าง ๆ ได้สะดวกขึ้น”“ตอนนี้ตระกูลไป๋ได้ก่อตั้งต้าเป่ยแล้ว เจ้ายังอยากเป็นผู้ชายไปตลอดชีวิตอยู่อีกหรือน้องสาว!”“ข้าคิดว่าพวกท่านคงไม่เชื่อหรอก พี่หวัง เหตุใดท่านไม่ขอให้ภรรยาทั้งสามของท่านช่วยพาน้องสาวของข้าไปแต่งตัวเสียใหม่ล่ะ?”ไป๋ชิงชางพูดเช่นนี้ ทำให้หวังหยวนสับสนเล็กน้อยหูเมิ่งอิ๋งและหวงเจียวเจียวก็ตกตะลึงเช่นกัน แต่ดวงตาที่สวยงามของหลี่ซื่อหานกลับมีฉายแววแปลกประหลาดขึ้นมาเพราะนางมองท่าทางเขินอายของไป๋เฟยเฟยแล้วพอจะคาดเดาบางอย่างได้ในใจ!แต่นางก็ไม่ได้คัดค้าน!เพราะนางรู้ว่าไป๋เฟยเฟยเป็นคนที่เข้ามาช่วยพวกนางไว้ต
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1120
ไป๋ชิงชางหัวเราะ“สวย สวยเหลือเกิน! น้องสาว จากนี้ไปเจ้าเป็นตัวของตัวเองได้แล้ว”ไป๋ชิงชางเป็นคนแรกที่พูดขึ้นมา“น้องหญิงไป๋งดงามยิ่งนัก ผิวพรรณก็ดี ใครได้แต่งงานกับน้องหญิงไป๋ในอนาคตคงโชคดีมากเป็นแน่”ตอนนี้หลี่ซื่อหานหัวเราะแล้วอดไม่ได้ที่จะพูดหวังหยวนได้ฟังเช่นนี้ จึงกลับมามีสติสัมปชัญญะอีกครั้งเอ๊ะ?ไป๋ชิงชางมีเจตนาเช่นนั้นจริง ๆ!การมอบลูกสาวของตระกูลไป๋ให้เขาหมายความว่าอย่างไร?แม้ว่าเขาและไป๋เฟยเฟยจะรู้จักกันดี แต่มันคือมิตรภาพระหว่างลูกผู้ชาย แม้ว่าเขาจะรู้มานานแล้วว่าไป๋เฟยเฟยเป็นผู้หญิงปลอมตัวมา แต่เขาไม่เคยถือว่านางเป็นผู้หญิงเลยเพราะในยุคที่เขาจากมานั้น มีผู้หญิงหลายคนที่ชื่นชอบการเป็นผู้ชาย...แม้ในตอนที่เขาเห็นไป๋เฟยเฟยและสตรีในชุดม่วงอยู่ด้วยกัน เขาก็คิดว่าพวกนางเป็นคู่เลสเบี้ยน...“ฮ่าฮ่าฮ่า เรื่องนี้... ข้าไม่รู้จริง ๆ ว่าต้องทำอย่างไรดี แม้ว่าตระกูลไป๋ของข้าจะไม่เคยใส่ใจกับเรื่องนั้น แต่ในแผ่นดินในปัจจุบันมีผู้ชายน้อยเกินไปที่จะมีความคู่ควรกับน้องสาวของข้า”“หากไม่มีสิ่งที่เรียกว่าสามอาณาจักร บางทีอู๋หลิง เซิ่งตงฉยง และแม้แต่หมานต๋าถูก็อาจจะเป็นไปได้”
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1121
เพราะองครักษ์ในหมู่บ้านต้าหวังนั้นเข้มงวดมากทำให้นางเข้าไปได้ยากมาก!ดังนั้นจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องจากมา!“ชายที่ชื่อหวังหยวนคนนี้รับมือได้ยากจริง ๆ แต่ไม่สำคัญหรอก! ถ้าเจ้ายังฆ่าเขาไม่ได้ก็ไปฆ่าคนอื่นก่อน!”เซิ่งตงฉยงกล่าว หลังจากหงหยิ่งได้ฟังแล้วจึงพยักหน้าทันที“นายท่านโปรดสั่งได้เลยเจ้าค่ะ”เซิ่งตงฉยงคิดอยู่พักหนึ่งแล้วพูดว่า “คิดหาวิธีสังหารฮองเฮาต้าเย่องค์ปัจจุบัน!”หงหยิ่งออกจากห้องตำราโดยไม่ลังเล นางใช้ประโยชน์จากค่ำคืนอันมืดมิดออกจากอาณาจักรต้าอันเข้าสู่ต้าเย่อย่างเงียบเชียบ!ในขณะนี้ไป๋เหยียนเฟยรู้สึกโกรธมาก เพราะการก่อตั้งอาณาจักรของตระกูลไป๋และตระกูลเซิ่งแต่ว่า...นางก็รู้ด้วยว่าตนเองทำอะไรไม่ได้เลยจริง ๆ!แม้ว่าราชสำนักจะอยู่ในความสับสนอลหม่าน แต่ก็โชคดีที่นางยังสามารถควบคุมราชสำนักได้อยู่แต่ในเวลาไม่ถึงครึ่งปี นางไม่ได้นอนหลับสบายเลยสักคืนและไม่มีวันไหนที่นางไม่ซึมเศร้าไป๋หลิงรู้สึกเป็นทุกข์อย่างยิ่ง เมื่อเห็นไป๋เหยียนเฟยนั่งมองสาส์นกราบทูลอยู่ในห้องตำราหลวงแต่ก็ต้องยอมปวดใจ เพราะนางเองก็รู้ว่าตนเองทำอะไรไม่ได้ในสถานการณ์นี้จริง ๆตระกูลเซิ่งและตร
최신 챕터
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2257
“พวกเจ้าออกไปก่อน”เมื่อเห็นว่าคนเหล่านั้นหน้าดำคร่ำเครียด ซือหม่าอันจึงโบกมือให้พวกเขาออกไปในชั่วพริบตา คนเหล่านั้นก็จากไปด้วยความโล่งอกพวกเขาถึงกับกังวลว่าหานเทาจะสังหารพวกเขาเพราะความโกรธด้วยซ้ำ...“ท่านขุนพลหานไม่ต้องโมโห”“อันที่จริง เรื่องเหล่านี้ล้วนสมเหตุสมผล”“แม้ว่าจะไม่มีตำแหน่งอันดับหนึ่งแห่งใต้หล้าแล้ว แต่ชื่อเสียงของพวกเราก็ไม่ค่อยดีนัก พวกเขาจะเดินทางมาได้อย่างไร?”“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ พวกเราก็สร้างหอไร้เทียมทานขึ้นมาเอง ท่านคิดเห็นเช่นไร?”ซือหม่าอันหรี่ตาลง ตอนนี้เขานั่งอยู่บนเก้าอี้ สายตาจับจ้องไปที่หานเทาหานเทากลืนน้ำลาย เอ่ยถามขึ้นว่า “ท่านมีความคิดดี ๆ แล้วหรือ?”ซือหม่าอันกล่าวว่า “หลายปีมานี้ ผู้คนต่างก็เกลียดชังอาณาจักรต้าเป่ย ถึงกับคิดว่าต้นตอของสงครามในดินแดนทั้งเก้าก็คืออาณาจักรต้าเป่ยของพวกเรา ดังนั้นพวกเขาจึงไม่อยากเข้าร่วมกับพวกเรา”“เช่นนั้นพวกเราก็นำยอดฝีมือจำนวนมากจากภายนอกเข้ามาเสริมสร้างความแข็งแกร่งให้กับตนเองสิ!”“ตามที่ข้ารู้ หวังหยวนมีน้องชายคนหนึ่งชื่อว่าไฉจวิ้น ทั้งสองไม่มีความสัมพันธ์ทางสายเลือด ว่ากันว่าเป็นพี่น้องร่วมสาบาน”“ไฉ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2256
“เมื่อคืนข้าไม่ได้บอกเจ้าแล้วหรือ ว่าอีกสองวันพวกเราจะกลับไปยังหมู่บ้านต้าหวัง?”“ท่านถงและคนอื่น ๆ ล้วนอยู่ที่หมู่บ้านต้าหวัง พวกเราไม่ต้องเป็นกังวลกับเรื่องราวที่นั่น”“เมื่อพวกเรากลับไปแล้ว ก็เพียงแค่ใช้ชีวิตให้มีความสุข”หวังหยวนไม่ใช่คนไร้ซึ่งความทะเยอทะยาน เพียงแต่ว่าเขาไม่ได้มีความรักชาติอันยิ่งใหญ่และคำนึงถึงปวงประชาเป็นหลัก!เขาเพียงต้องการดูแลครอบครัวของตนเอง รวมถึงสหายและพี่น้องที่อยู่เคียงข้าง!หากสามารถช่วยเหลือปวงประชาได้ ย่อมเป็นเรื่องดี แต่หากต้องเสียสละสิ่งใดจริง ๆ เกรงว่าเขาคงจะไม่ทำเช่นนั้น...แม้แต่การประชุมที่หอหลิวหลีในตอนนั้น ก็เป็นเพียงเพราะหวังหยวนต้องการความสงบสุข“ไม่ได้ ไม่ได้!”“ข้าไม่อยากกลับไปยังหมู่บ้านต้าหวัง!”“ข้าอยากจะติดตามท่านไปยังสถานที่ที่ผู้คนไม่พลุกพล่าน เมื่อข้าให้กำเนิดลูกแล้ว พวกเราค่อยกลับไปก็ได้ไม่ใช่หรือ?”หลิ่วหรูเยียนฉลาดยิ่งนักเมื่อกลับไปยังหมู่บ้านต้าหวัง นางจะสามารถติดตามหวังหยวนได้ทุกวันได้อย่างไร?อย่าว่าแต่ต้องการจะมีลูกเป็นของตนเองเลย เกรงว่าแม้แต่พื้นที่ส่วนตัวของเขากับนางก็ยังแทบจะไม่มี!ในบ้านยังมีพี่สาวอีกหลายคน
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2255
หวังหยวนได้ตัดสินใจแล้ว เรื่องราวในเมืองอู่เจียงใกล้จะสิ้นสุด เขาเตรียมที่จะกลับไปยังหมู่บ้านต้าหวังในอีกสองวันครั้งนี้เขาออกมานานกว่าครึ่งปี แม้ว่าพวกหลี่ซื่อหานจะไม่ได้เร่งรัดให้เขากลับบ้าน แต่ด้วยนิสัยของพวกนาง เกรงว่าคงจะอยากมาตามหาเขาแล้วกระมัง?มีปัญหาน้อยดีกว่ามีปัญหามาก รีบกลับไปยังหมู่บ้านต้าหวังย่อมดีกว่าอีกอย่างคือเมื่อมีคนรักใหม่แล้วจะลืมคนรักเก่าได้อย่างไร!ฝนตกทั่วฟ้าถึงจะถูกต้อง!“ท่านผู้นำ มีเรื่องสำคัญที่ต้องรายงานท่านขอรับ!”“ข้าเพิ่งได้รับข่าว หานเทาและซือหม่าอันได้ก่อตั้งสถานที่ที่คล้ายกับหอไร้เทียมทาน ตอนนี้กำลังรวบรวมยอดฝีมือทั่วหล้า!”“นี่มันจงใจเป็นศัตรูกับพวกเราชัด ๆ”“ข้าจึงอยากจะถามว่า ต่อไปพวกเราต้องทำการตอบโต้หรือไม่ขอรับ?”หากเป็นเมื่อก่อน เกาเล่อย่อมต้องการความมั่นคง ไม่เคยทำเรื่องหุนหันพลันแล่นในสถานการณ์เช่นนี้ ย่อมไม่เลือกที่จะปะทะกับหานเทาโดยตรงแต่ยามนี้แตกต่างออกไป เมื่อก่อนหวังหยวนมีเพียงแคว้นเดียวเท่านั้น ตอนนี้แม้ว่าจะเป็นเช่นนั้น แต่เผ่าทางเหนือทั้งหมดก็อยู่ภายใต้การบัญชาของหวังหยวนแล้ว และท่านไท่สื่อก็เป็นคนของพวกเขาด้วย!ประกอบก
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2254
กองทัพทั่วหล้าตกอยู่ในมือของเขาแล้ว!หากเกิดสงครามกับหวังหยวน เขาก็ต้องเป็นแนวหน้า!ซือหม่าอันหรี่ตา จากนั้นเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยว่า “เรื่องที่ท่านขุนพลหานกังวล มีหรือที่ข้าจะไม่กังวล?”“ข้าได้กราบทูลเรื่องนี้กับฝ่าบาทแล้ว แต่ฝ่าบาทกลับไม่ได้ใส่ใจ ตอนนี้ท่านโปรดปรานการใช้ดินปืน ซ้ำยังให้คนไปคิดค้นอาวุธร้อนเพิ่มด้วย!”“เพียงแต่ว่าการจะพัฒนาอาวุธร้อนให้สมบูรณ์ ไม่ใช่เรื่องที่จะทำได้ในชั่วข้ามคืน!”หานเทาถอนหายใจยาว มีหรือที่เขาจะไม่เข้าใจหลักการนี้?น่าเสียดายที่ไม่สามารถพูดคุยกับฝ่าบาทให้เข้าใจได้!“เช่นนั้นตามความคิดเห็นของท่านซือหม่า ต่อไปพวกเราต้องทำอย่างไร?”หานเทาเอ่ยถามเขาเป็นเพียงขุนศึก ในสถานการณ์เช่นนี้ ย่อมต้องการความช่วยเหลือจากซือหม่าอันเมื่อทั้งสองปรึกษาหารือกัน อาจจะสามารถหาผลลัพธ์ที่ดีได้!ซือหม่าอันหรี่ตาลง ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ใช้นิ้วเคาะโต๊ะเบา ๆ จากนั้นกล่าวว่า “หรือว่าพวกเราจะก่อตั้งสถานที่ที่คล้ายกับหอไร้เทียมทาน จากนั้นก็ป่าวประกาศเรื่องนี้ให้ทั่ว ให้ผู้คนทั่วหล้าเดินทางมา เช่นนี้แล้ว ต่อให้พวกเราไม่สามารถรวบรวมยอดฝีมือได้มากมาย อย่างน้อยก็ไม่ปล่อยให้
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2253
“เจ้านี่นะ! ถึงกับหึงหวงเพราะผู้ชายเลยหรือ? หากกลับไปยังหมู่บ้านต้าหวัง เช่นนั้นข้าจะมีความสุขได้อย่างไร?”หวังหยวนส่ายหน้าอย่างจนใจ ที่บ้านเขายังมีภรรยาสาวสวยอีกหลายคน ท่าทางของหลิ่วหรูเยียนเช่นนี้ ช่างทำให้เขารู้สึกหวาดหวั่นที่สำคัญที่สุดก็คือ ภรรยาในบ้านแต่ละคนล้วนไม่ใช่คนธรรมดา!โดยเฉพาะหวงเจียวเจียว นิสัยของนางร้อนแรงยิ่งกว่าไฟ นอกจากหลี่ซื่อหานและคนอื่น ๆ แล้ว ก็เกรงว่าจะไม่ยอมรับใครอีกหากสตรีทั้งสองนี้มาพบกัน ใครจะรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นแต่ในเมื่อรับพวกนางมาเป็นภรรยาแล้ว ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในอนาคต เขาก็ต้องรับผิดชอบทั้งหมดเวลาสามวันผ่านไปอย่างรวดเร็ว ในช่วงสามวันนี้ หวังหยวนอยู่ในหอไร้เทียมทานต้องยอมรับว่าการก่อตั้งหอไร้เทียมทานได้ดึงดูดผู้มีความสามารถมากมายมาให้หวังหยวนที่สำคัญที่สุดก็คือหวังหยวนเป็นเพียงผู้ดูแล เรื่องราวทั้งหมดมอบให้เกาเล่อจัดการ โดยเพียงแค่ใช้ชื่อเสียงของหวังหยวนเท่านั้น!ต้องรู้ว่าหวังหยวนมีชื่อเสียงไปทั่วทั้งดินแดนทั้งเก้า เป็นเช่นนี้มาโดยตลอด แม้แต่ปวงประชาแห่งดินแดนทั้งเก้าก็เคารพหวังหยวน แล้วใครเล่าจะไม่อยากมาอยู่ใต้บัญชาของหวังหยวน?ยิ่งไป
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2252
การประลองย่อมต้องดำเนินต่อไปเพียงแต่ว่าตำแหน่งอันดับหนึ่งแห่งใต้หล้านั้นมีมากมาย หวังหยวนจึงไม่ได้อยู่ดูการแข่งขันต่อคาดว่าในอีกหนึ่งเดือนข้างหน้า หอไร้เทียมทานคงจะคึกคักเป็นอย่างมากในไม่ช้า หวังหยวน ไฉจวิ้น และหลิ่วหรูเยียนทั้งสามก็กลับมาถึงห้อง ส่วนเรื่องภายนอกมอบให้เกาเล่อจัดการทันทีที่เดินเข้าห้อง หวังหยวนจึงรีบจับมือไฉจวิ้นมาตรวจดูอย่างละเอียด“พี่ใหญ่ ท่านไม่ต้องเป็นห่วงหรอกขอรับ ข้าสบายดี!”“ต่อให้ต้องประลองต่อ ข้าก็ยังไหว!”“เพียงแต่ข้าคิดไม่ถึงว่าเจ้านั่นจะยอมแพ้...”“เช่นนี้ก็ดี ทำให้ข้าไม่ต้องเปลืองแรง!”“อีกอย่าง หากต้องประลองกันต่อ เกรงว่าแม้แต่ข้าก็ไม่รู้ว่าจะสำเร็จหรือไม่...”นี่เป็นความจริงทุกคนรู้ว่าไฉจวิ้นมีพละกำลังมหาศาล ตัวเขาเองก็รู้ดีแก่ใจ แต่ขีดจำกัดของตนอยู่ที่ใด เกรงว่าแม้แต่เขาเองก็คงจะไม่รู้“เห็นว่าเจ้าไม่เป็นอะไร ข้าก็โล่งใจ”“แต่ต่อไปเมื่อทำสิ่งใด ต้องใช้ความคิดให้มาก”“แม้ว่าเจ้าจะมีพละกำลังมหาศาล แต่เหนือฟ้ายังมีฟ้า เหนือคนยังมีคน เจ้าไม่มีทางรู้ได้ว่าคู่ต่อสู้ของเจ้าแข็งแกร่งเพียงใด”“ดังนั้นเมื่อทำสิ่งใด อย่าได้อวดดี เข้าใจหรือไม่?”
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2251
“ช่างมีพละกำลังมหาศาลจริง ๆ!”ขณะที่หวังหยวนกับพวกกำลังสนทนากัน สายตาของพวกเขาก็จับจ้องไปที่ดาร์เนล ซึ่งในตอนนี้ได้ยกติ่งหนักถึงเจ็ดร้อยชั่งขึ้นเหนือศีรษะบนเวทีเหลือเพียงไฉจวิ้นและดาร์เนลเมื่อดาร์เนลยกติ่งขึ้นได้ สายตาของทุกคนต่างจับจ้องไปที่ไฉจวิ้น ตอนนี้เขาคือความหวังของปวงประชาแห่งดินแดนทั้งเก้า ตำแหน่งจอมพลังอันดับหนึ่งแห่งใต้หล้าจะไปตกอยู่ในมือของชาวต่างชาติได้อย่างไร?เช่นนี้แล้ว ภายภาคหน้าปวงประชาแห่งดินแดนทั้งเก้าจะเชิดหน้าชูตาได้อย่างไร?ทางด้านสายตาของหวังหยวนนั้นจับจ้องไปที่ดาร์เนล ไม่รู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่“ดูท่าแล้วไฉจวิ้นยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา ดาร์เนลมีความสามารถจริง ๆ ข้าเห็นว่าตอนที่เขายกติ่งขึ้นเมื่อครู่ไม่ได้มีความลังเลแม้แต่น้อย ช่างมีพละกำลังมหาศาลนัก หากบอกว่าคนผู้นี้คือจอมพลังอันดับหนึ่งแห่งใต้หล้า นั่นไม่ถือว่าเป็นการดูหมิ่นชื่อเสียงอันดับหนึ่งแห่งใต้หล้า”หลิ่วหรูเยียนที่อยู่ด้านข้างเอ่ยอย่างช้า ๆการกระทำทั้งหมดของดาร์เนลล้วนอยู่ในสายตาของพวกเขา นี่คือผู้ที่มีความสามารถอย่างแท้จริงหากเปลี่ยนเป็นคนอื่น เกรงว่าจะไม่มีใครทำได้อย่างเข้าไม่ใช่หรือ?
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2250
แต่ทั้งหมดนี้นั้น นับว่าเป็นความดีความชอบของปู่ของไฉจวิ้นด้วย หากไม่ใช่เพราะมีปู่ช่วยเหลืออยู่ข้าง ๆ และใช้ชีวิตอยู่ในป่ามาหลายปี แล้วเขาจะมีพละกำลังแข็งแกร่งเพียงนี้ได้อย่างไร?เมื่อไฉจวิ้นยกติ่งใหญ่ขึ้น ผู้เข้าแข่งขันคนอื่น ๆ ก็ทยอยแสดงความสามารถของตนน่าเสียดาย ในท้ายที่สุดผู้ที่สามารถยกติ่งใหญ่ขึ้นได้ นอกจากไฉจวิ้นแล้วมีเพียงชาวต่างชาติที่มาจากต่างแดนเท่านั้นเสียงปรบมือดังกึกก้องจากข้างล่างเวที “คนผู้นี้มีความสามารถยิ่งนัก”หวังหยวนกอดอกมองชาวต่างชาติผู้นั้น พลางกวักมือเรียกเกาเล่อในชั่วพริบตา เกาเล่อก็มาอยู่ข้างกายหวังหยวน แต่สีหน้ากลับดูตึงเครียด“คนผู้นั้นคือชาวต่างชาติที่เจ้าเพิ่งพูดถึงหรือ?”หวังหยวนชี้ไปที่อีกคนบนเวที แล้วเอ่ยถามเกาเล่อพยักหน้า จากนั้นก็ขมวดคิ้วเอ่ยว่า “คนผู้นี้มีที่มาไม่ธรรมดา ก่อนหน้านี้ข้าได้บอกข้อมูลของเขาให้ท่านทราบแล้ว คนผู้นี้มีชื่อว่าดาร์เนล ว่ากันว่ามีพละกำลังมหาศาลตั้งแต่เด็ก และเคยต่อยเสือร้ายตายด้วยหมัดเดียว!”“เดิมทีคิดว่าทั้งหมดเป็นเพียงเรื่องเล่า ตอนนี้ดูเหมือนว่าอาจจะไม่ใช่เรื่องโกหก...”สามารถยกติ่งใหญ่หนักห้าร้อยชั่งได้ นั่นก็
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2249
เขามีความมั่นใจในตัวน้องชายคนนี้ก่อนหน้านี้ หวังหยวนเคยเห็นความสามารถของไฉจวิ้นมาก่อน อย่าว่าแต่จะหาผู้ที่เทียบเทียมเขาในบรรดาคนรุ่นเดียวกันได้ยากเลย แม้แต่คนที่อายุมากกว่าเขาก็ยังไม่มีใครมีพละกำลังเท่าเขา!ยิ่งไปกว่านั้น หวังหยวนเองก็ยังไม่รู้ขีดจำกัดของไฉจวิ้น!ดูท่าแล้ววันนี้คงมีเรื่องสนุกให้ชมกันเกาเล่อกลับเอ่ยว่า “ข้าเห็นว่าไม่เป็นเช่นนั้น คนที่อยู่ข้างกายไฉจวิ้นล้วนไม่ใช่คนธรรมดา! หนึ่งในนั้นมาจากต่างแดน คนผู้นี้มีชื่อเสียงมานาน ว่ากันว่าสามารถยกหินใหญ่หนักสองร้อยจินได้ด้วยมือเดียว!”“หากใช้สองมือ คาดว่าของหนักห้าร้อยจินก็คงไม่คณนามือขอรับ!”นี่...หวังหยวนกลืนน้ำลาย คนเหล่านี้กินหินเป็นอาหารกันหรืออย่างไร?ฝึกฝนร่างกายจนแข็งแกร่งถึงเพียงนี้เลยหรือ?อย่าว่าแต่ยกของหนักห้าร้อยจินเลย แม้แต่สองร้อยห้าสิบจิน เขาก็ยังยกไม่ขึ้น!“รอดูไปก่อน ข้าก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าศักยภาพของไฉจวิ้นมีขีดจำกัดอยู่ที่ใด”“เจ้าจำไว้ว่าต้องไปเตือนเขาด้วยว่าอย่าได้มุทะลุดุดัน!”“เขายังเด็กนัก ภายภาคหน้ายังมีโอกาสอีกมากที่จะพิสูจน์ตนเอง หากได้รับบาดเจ็บเพราะเรื่องนี้แล้วนั้น ย่อมไม่คุ้มค่า”ห
