Share
บทที่ 1118
Related chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1119
ไป๋เฟยเฟยตกใจกับคำพูดกะทันหันของพี่ชายจนหน้าแดงก่ำ “พี่ใหญ่ ท่านคงเมาไปแล้ว ข้า... ข้าเป็นผู้ชายมาโดยตลอด จะเป็นผู้หญิงได้อย่างไร!”ไป๋ชิงชางอดไม่ได้ที่จะพูดว่า “เอาน่า พี่หวังไม่ใช่คนนอก ยิ่งไปกว่านั้น คืออีกไม่นานเจ้าจะได้กลับมาใช้ตัวตนเดิมในอีกไม่ช้าแล้ว!”“พี่หวังโปรดยกโทษด้วย เหตุผลที่น้องสาวของข้าแกล้งปลอมตัวเป็นผู้ชายก็เพื่อปกปิดการดำรงอยู่ของข้า ตระกูลไป๋ของข้ามีลูกชายที่ออกไปกระทำการใหญ่ข้างนอก ทำให้นางต้องปลอมตัวเป็นข้ามาโดยตลอด เพื่อให้ข้าสามารถวางแผนต่าง ๆ ได้สะดวกขึ้น”“ตอนนี้ตระกูลไป๋ได้ก่อตั้งต้าเป่ยแล้ว เจ้ายังอยากเป็นผู้ชายไปตลอดชีวิตอยู่อีกหรือน้องสาว!”“ข้าคิดว่าพวกท่านคงไม่เชื่อหรอก พี่หวัง เหตุใดท่านไม่ขอให้ภรรยาทั้งสามของท่านช่วยพาน้องสาวของข้าไปแต่งตัวเสียใหม่ล่ะ?”ไป๋ชิงชางพูดเช่นนี้ ทำให้หวังหยวนสับสนเล็กน้อยหูเมิ่งอิ๋งและหวงเจียวเจียวก็ตกตะลึงเช่นกัน แต่ดวงตาที่สวยงามของหลี่ซื่อหานกลับมีฉายแววแปลกประหลาดขึ้นมาเพราะนางมองท่าทางเขินอายของไป๋เฟยเฟยแล้วพอจะคาดเดาบางอย่างได้ในใจ!แต่นางก็ไม่ได้คัดค้าน!เพราะนางรู้ว่าไป๋เฟยเฟยเป็นคนที่เข้ามาช่วยพวกนางไว้ต
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1120
ไป๋ชิงชางหัวเราะ“สวย สวยเหลือเกิน! น้องสาว จากนี้ไปเจ้าเป็นตัวของตัวเองได้แล้ว”ไป๋ชิงชางเป็นคนแรกที่พูดขึ้นมา“น้องหญิงไป๋งดงามยิ่งนัก ผิวพรรณก็ดี ใครได้แต่งงานกับน้องหญิงไป๋ในอนาคตคงโชคดีมากเป็นแน่”ตอนนี้หลี่ซื่อหานหัวเราะแล้วอดไม่ได้ที่จะพูดหวังหยวนได้ฟังเช่นนี้ จึงกลับมามีสติสัมปชัญญะอีกครั้งเอ๊ะ?ไป๋ชิงชางมีเจตนาเช่นนั้นจริง ๆ!การมอบลูกสาวของตระกูลไป๋ให้เขาหมายความว่าอย่างไร?แม้ว่าเขาและไป๋เฟยเฟยจะรู้จักกันดี แต่มันคือมิตรภาพระหว่างลูกผู้ชาย แม้ว่าเขาจะรู้มานานแล้วว่าไป๋เฟยเฟยเป็นผู้หญิงปลอมตัวมา แต่เขาไม่เคยถือว่านางเป็นผู้หญิงเลยเพราะในยุคที่เขาจากมานั้น มีผู้หญิงหลายคนที่ชื่นชอบการเป็นผู้ชาย...แม้ในตอนที่เขาเห็นไป๋เฟยเฟยและสตรีในชุดม่วงอยู่ด้วยกัน เขาก็คิดว่าพวกนางเป็นคู่เลสเบี้ยน...“ฮ่าฮ่าฮ่า เรื่องนี้... ข้าไม่รู้จริง ๆ ว่าต้องทำอย่างไรดี แม้ว่าตระกูลไป๋ของข้าจะไม่เคยใส่ใจกับเรื่องนั้น แต่ในแผ่นดินในปัจจุบันมีผู้ชายน้อยเกินไปที่จะมีความคู่ควรกับน้องสาวของข้า”“หากไม่มีสิ่งที่เรียกว่าสามอาณาจักร บางทีอู๋หลิง เซิ่งตงฉยง และแม้แต่หมานต๋าถูก็อาจจะเป็นไปได้”
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1121
เพราะองครักษ์ในหมู่บ้านต้าหวังนั้นเข้มงวดมากทำให้นางเข้าไปได้ยากมาก!ดังนั้นจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องจากมา!“ชายที่ชื่อหวังหยวนคนนี้รับมือได้ยากจริง ๆ แต่ไม่สำคัญหรอก! ถ้าเจ้ายังฆ่าเขาไม่ได้ก็ไปฆ่าคนอื่นก่อน!”เซิ่งตงฉยงกล่าว หลังจากหงหยิ่งได้ฟังแล้วจึงพยักหน้าทันที“นายท่านโปรดสั่งได้เลยเจ้าค่ะ”เซิ่งตงฉยงคิดอยู่พักหนึ่งแล้วพูดว่า “คิดหาวิธีสังหารฮองเฮาต้าเย่องค์ปัจจุบัน!”หงหยิ่งออกจากห้องตำราโดยไม่ลังเล นางใช้ประโยชน์จากค่ำคืนอันมืดมิดออกจากอาณาจักรต้าอันเข้าสู่ต้าเย่อย่างเงียบเชียบ!ในขณะนี้ไป๋เหยียนเฟยรู้สึกโกรธมาก เพราะการก่อตั้งอาณาจักรของตระกูลไป๋และตระกูลเซิ่งแต่ว่า...นางก็รู้ด้วยว่าตนเองทำอะไรไม่ได้เลยจริง ๆ!แม้ว่าราชสำนักจะอยู่ในความสับสนอลหม่าน แต่ก็โชคดีที่นางยังสามารถควบคุมราชสำนักได้อยู่แต่ในเวลาไม่ถึงครึ่งปี นางไม่ได้นอนหลับสบายเลยสักคืนและไม่มีวันไหนที่นางไม่ซึมเศร้าไป๋หลิงรู้สึกเป็นทุกข์อย่างยิ่ง เมื่อเห็นไป๋เหยียนเฟยนั่งมองสาส์นกราบทูลอยู่ในห้องตำราหลวงแต่ก็ต้องยอมปวดใจ เพราะนางเองก็รู้ว่าตนเองทำอะไรไม่ได้ในสถานการณ์นี้จริง ๆตระกูลเซิ่งและตร
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1122
ไป๋เหยียนเฟยที่อยู่ในห้องนอนพลิกตัวไปมาเพราะนอนไม่หลับเลย ขณะนี้นางลุกขึ้นมานั่งดื่มชาที่โต๊ะน้ำชาเงียบ ๆ ดวงตาของนางเต็มไปด้วยความหม่นเศร้า!นางเป็นเพียงผู้หญิงคนหนึ่งผู้ไม่มีที่พึ่งพามากนัก นางจึงต้องทนอยู่เพียงลำพังในราตรีอันมืดมิดนางไปนั่งเหม่อข้างหน้าต่างมุมหนึ่งด้วยความรู้สึกหนักใจไม่รู้ว่าเวลาล่วงเลยไปนานเพียงใด แต่นางก็ผล็อยหลับไปในที่สุด!เวลาผ่านไปนาทีต่อนาที ในที่สุดก็ถึงเวลาเที่ยงคืนการหายใจของไป๋หลิงสม่ำเสมอขึ้น แม้ว่านางจะหลับสนิทแต่ก็ยังคงนั่งประจำที่ส่วนสาวใช้ในวังทั้งสองคนก็หลับไปแล้วหงหยิ่งยังคงลืมตาอยู่ในความมืดเมื่อเห็นพวกนางกำลังนอนหลับสนิทจึงค่อย ๆ ย่องเข้ามาข้างในพลางยกยิ้มมุมปากฝีเท้าของนางเงียบเชียบจนน่ากลัวราวกับไม่มีการเคลื่อนไหวเลย!ไม่นานนางก็เดินผ่านไป๋หลิงและคนอื่น ๆ ไปที่ประตู จากนั้นค่อย ๆ แง้มเปิดประตูอย่างแผ่วเบา!แล้วแอบเข้าไปอย่างเงียบเชียบราวผีเสื้อกระพือปีกนางเดินตรงไปที่เตียงโดยไม่ได้สังเกตว่าไป๋เหยียนเฟยกำลังนอนหลับอยู่ที่มุมหนึ่งของห้องนางเดินไปที่เตียงแล้วหยิบกริชในมือออกมา จากนั้นเปิดม่านเตียงเตรียมจะลงมือสังหาร!แต่วิน
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1123
ไป๋เหยียนเฟยพ่นลมหายใจ นัยน์ตาฉายแววเย็นชายิ่ง“ฮองเฮา เหตุ... เหตุใดพระองค์จึงบรรทมตรงนี้ล่ะเพคะ”ไป๋หลิงอดถามไม่ได้ไป๋เหยียนเฟยเหลือบมองเตียงแล้วถอนหายใจ “วันนี้ข้านอนไม่หลับ เลยมานั่งข้างเตียงแล้วเผลอหลับไป”“ถ้าคืนนี้ข้านอนบนเตียงก็เกรงว่า...”ไป๋เหยียนเฟยยังพูดไม่จบ แต่ไป๋หลิงก็เข้าใจแล้ว!หากฮองเฮานอนอยู่บนเตียงจะต้องตายอย่างแน่นอน!“มันเป็นความผิดของข้าเองที่ประมาทเลินเล่อไปชั่วครู่ สมควรตายเพคะ!”ไป๋หลิงรีบคุกเข่าลงบนพื้น แต่ไป๋เหยียนเฟยรีบช่วยพยุงนางขึ้นมา“การลอบสังหารทุกครั้งนั้นเป็นอันตรายถึงชีวิต ยิ่งกว่านั้นคือคนเมื่อครู่นี้มีเก่งกาจมากจนไม่สามารถเอาชนะได้ มันเป็นเรื่องปกติ ข้าไม่ได้บาดเจ็บ ย่อมละเว้นโทษ”ไป๋เหยียนเฟยแค่นยิ้มแต่ในใจกลับรู้สึกหวาดกลัว!“ฮองเฮา ท่านไม่ต้องกังวลเพคะ ต่อไปข้าจะใช้ความระมัดระวังอย่างดีและจะไม่ยอมให้เรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้เกิดขึ้นอีกเพคะ!”ไป๋หลิงก็กลัวเช่นกัน!ขอบคุณสวรรค์ที่ดลใจให้คืนนี้ฮองเฮาไม่ได้นอนบนเตียง ไม่เช่นนั้น...ต้องสิ้นไปแล้วแน่นอน!หากฮองเฮาสิ้นพระชนม์ ต้าเย่ก็จะวุ่นวายอย่างหนัก!“ตระกูลเซิ่งทำทุกวิถีทางที่เป็นไ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1124
คราวนี้การลอบสังหารล้มเหลวอีกครั้ง ทำให้เซิ่งตงฉยงย่อมโกรธมากแต่เขาก็รู้ด้วยว่าการสังหารผู้ปกครองอาณาจักรนั้นเป็นเรื่องยาก!ดังนั้นเขาจึงไม่ได้พูดอะไรมากเมื่อหงหยิ่งล้มเหลวยิ่งกว่านั้นคือหากนางสามารถลอบสังหารได้สำเร็จ ก็จะเป็นเรื่องน่าเหลือเชื่อ แต่หากนางล้มเหลวก็ไม่สำคัญ!เพราะตระกูลเซิ่งไม่ได้ตั้งความหวังว่าการลอบสังหารครั้งนี้จะต้องสำเร็จ!“นายท่าน ข้าล้มเหลวอีกแล้ว ท่านโปรดลงโทษด้วยเจ้าค่ะ!”หงหยิ่งกลับมาคุกเข่าลงกับพื้นเซิ่งตงฉยงโบกมือ “ไม่สำคัญ นี่เป็นงานยากตั้งแต่แรกอยู่แล้ว เจ้ารอดชีวิตกลับมาได้ก็นับว่าดีแล้ว”“แต่ว่า...”หงหยิ่งอ้าปากอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ในที่สุดก็เงียบไปเซิ่งตงฉยงยกยิ้มแล้วพูดว่า “สาเหตุที่ข้าเข้มงวดกับเจ้าก็เพราะว่าให้เจ้าเรียนรู้พัฒนาทักษะตัวเอง และข้ากังวลเรื่องความล้มเหลวของเจ้า!”“ถ้าเจ้าล้มเหลวเพียงครั้งเดียว ก็หมายถึงการสูญเสียชีวิตของเจ้า!”“ดังนั้นเมื่อถึงเวลานั้น ข้าจะไม่ยอมให้ล้มเหลว!”“แต่ครั้งนี้มันต่างออกไป แทนที่จะหวังว่าจะประสบความสำเร็จ ข้ากลับหวังว่าเจ้าจะรอดชีวิตกลับมา ตราบใดที่ไม่ใช่ภารกิจที่สำคัญที่สุดและไม่มีความแน่น
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1125
“ใช่แล้ว ข้าอยากให้เจ้าค้นหาคนของเขาทั้งหมด อย่างน้อยก็ในต้าอัน เพื่อจะได้กำจัดพวกเขาได้ในคราวเดียว!”“ข้าไม่อนุญาตให้สายลับของหวังหยวนมาปรากฏตัวในต้าอันของเรา ไม่เช่นนั้นหากมีปัญหาเกิดขึ้นก็อาจจะส่งผลกระทบต่อแผนการของเราได้”หลังจากฟังเซิ่งตงฉยงพูดจบ หงหยิ่งก็พยักหน้า“คุณชายหวังไม่ต้องกังวล คราวนี้ข้าจะทำให้สำเร็จอย่างแน่นอนเจ้าค่ะ!”หงหยิ่งพูดด้วยความมั่นใจเซิ่งตงฉยงพยักหน้า “ดี ข้าจะปล่อยให้เป็นหน้าที่ของเจ้า”เมื่อพูดจบเขาก็จากไปทันที เขาไว้วางใจหงหยิ่งมากกว่าใคร!ในเวลาเดียวกัน ไป๋ชิงชางได้กลับไปยังเมืองหลวงมานานมาแล้ว เพื่อไปพบกับไป๋เจิ้นถังผู้เป็นบิดาแล้วเล่าสิ่งที่หวังหยวนพูดให้ไป๋เจิ้นถังฟังอย่างชัดเจนหลังจากได้ฟังเช่นนี้ ไป๋เจิ้นถังก็ตกใจเช่นกัน!“หวังหยวนผู้นี้มีพรสวรรค์ยิ่งนัก น่าเสียดายที่พวกเราไม่อาจดึงตัวเขามาใช้ได้ ไม่เช่นนั้นแผ่นดินนี้จะมีอะไรให้ต้องกังวลอีก?”ไป๋เจิ้นถังรู้สึกเสียดายเช่นเดียวกับไป๋ชิงชาง “ท่านพ่อ แม้ว่านี่จะเป็นเรื่องจริง แต่ข้าคิดว่าการที่หวังหยวนอยู่ห่างไกลจากพวกเราเช่นนี้ก็ไม่เป็นอะไรหรอกขอรับ!”“เพราะหากเขาวางใจ พวกเราก็วางใจได้เ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1126
อาณาจักรต้าเป่ยดำเนินการตามนโยบายใหม่ทันที เห็นได้ชัดว่ากำลังฟื้นตัว!ความจริงทุกคนต่างเข้าใจสถานการณ์นี้ดีว่าการแก้ไขปัญหาสามอาณาจักรนั้นยาก ไม่ต้องพูดถึงว่ามีการทำศึกสงครามกันมานานมากแล้วยิ่งไปกว่านั้นคือสงครามเพิ่งจบลง แม้ว่ากองกำลังของทุกฝ่ายจะไม่เท่ากัน แต่ก็เห็นได้ชัดว่าเป็นไปไม่ได้ที่จะสามารถกวาดล้างคู่ต่อสู้ได้ในคราวเดียว!ดังนั้น...สถานการณ์ที่มั่นคงเช่นนี้จึงดูปกติมากไปหน่อย!“พี่หยวน ตระกูลไป๋ได้ดำเนินการตามนโยบายของท่านแล้ว ตอนนี้คนมากมายจากทั่วสารทิศกลับมาบ้านที่อาณาจักรต้าเป่ยแล้ว!”ช่วงนี้เกาเล่อค่อนข้างผ่อนคลาย เพราะเมื่อมีบางอย่างเกิดขึ้นแล้วมีองค์กรเครือข่ายผีเสื้อช่วยเหลือก็จะง่ายขึ้นมาก!ทุกคนอยู่ในตำแหน่งเฉพาะ คอยติดตามความเคลื่อนไหวต่าง ๆ โดยที่สามารถปกปิดตัวตนของตนเองได้เป็นอย่างดี จึงไม่ต้องใช้ความพยายามมากเท่ากับตอนก่อตั้งในตอนแรก“ตระกูลไป๋เป็นคนดีมาก อย่างน้อยเมื่อเทียบกับราชวงศ์ตระกูลเซิ่ง ข้าคิดว่าแผ่นดินนี้เหมาะสำหรับพวกเขามากกว่า”หวังหยวนไม่ได้พูดไร้สาระ แต่เขาพูดตามที่ใจคิดจริง ๆ“อืม... พี่หยวน ท่านไม่มีความคิดอยากครองแผ่นดินนี้บ้างจริงหรือ
Latest chapter
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1279
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1278
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1277
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1276
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1275
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1274
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1273
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1272
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1271
