Semua Bab Love by Chance (The Billionaire's Forgotten Love): Bab 21 - Bab 30

( Cole's POV )"Daw---- Dawn!"I waived my hand at binilisan pa ang hakbang para malapitan siya agad ngunit naantala ako nang may mga babaeng nagsilapitan sa akin."Hello po! Pwede magpapicture?""Ang gwapo niyo po!"My brows furrowed. The fuck! Ngayon lang ba sila nakakita ng ganitong hitsura? Parang mga ignorante ang mga babae rito. This is not the first time na nangyari ito, katunayan maraming beses na sa tuwing pagala gala ako sa labas.Itinaas ko ang kamay ko para pigilan ang mga ito and I shooked my head. "Excuse me, nagmamadali ako." Mariing wika ko at wala ng balak na pansinin pa sila. Alam kong dismayado silang lahat pero wala akong pakialam dahil si Dawn ang pinuntahan ko rito.Ngunit ako naman ang nadismaya nang mawala si Dawn sa paningin ko. Nalingat lang ako saglit ay naglaho rin siya na parang bula.Damn. Hindi naman siguro siya manhid para di malaman na siya ang pinuntahan ko rito. Nginitian ko pa nga siya.Nagpalinga linga ako sa paligid at gayun na lamang ang pagtataka

"Nakuha ko na yung pinadala mo. Mabuti naman Zelena at malaki na ang pakinabang mo ngayon. Sana laging ganito ha para hindi naman sumasakit ang ulo ko sa mga bayarin. Ayos lang na wag ka munang umuwi rito at tumulong sa 'kin basta ba makakapagpadala ka palagi ay wala tayong magiging problema."Ganito ang bungad sa 'kin ni Tiya Lucita sa kabilang linya. Yung imbes na magpasalamat ay parang pinapamukha pa sa 'kin na wala akong naging pakinabang sa kanya. Na kung tutuusin ay hindi ko naman obligasyon ang mga bayarin niya sa bahay. Gusto ko nalang talagang magmura sa isipan ko."Sige po Tiyang, ibababa ko na po." Tanging nasabi ko bago pinutol ang tawag at baka makapagsalita pa ako ng masakit."Why are you sad sweety?" Naramdaman ko kaagad ang yakap ni Cole sa beywang ko habang hinahalik halikan nito ang buhok ko."Si Tiyang, pero wala yun! Sanay na naman ako." Ani ko at mapait na ngumiti.Pinaharap niya ako. Marahan niyang hinahaplos ang mukha ko bago nito hinalikan ang tungki ng ilong ko

"Sweetheart tingnan mo! Ang daming stars." Manghang turan ko habang nakaturo ang mga mata sa maliwanag na kalangitan. Napakagandang tingnan ang ningning ng mga bituin sa langit."Yeah, ang ganda. Kasing ganda mo." Sagot naman ni Cole kaya natatawang hinampas ko siya sa braso. Ang loko puro na lamang pakilig! Nakaupo kami ngayon sa may buhangin habang sumisimsim ng wine. Sadyang napakaromantic ng lugar, bagay na bagay sa magkasintahang gaya namin. Nag overnight kami ngayon, sinusulit ang araw na magkasama, ang araw wala akong pasok at pareho kaming hindi busy.He chuckled at kinabig ako ng yakap kaya napasiksik ako sa matipuno niyang mga braso."Totoong kasing ganda ka ng bituin na yun sweetheart." Anito sabay turo sa malaki at pinakamakinang na bituin. "Kasi sa dinami dami ng babae, namumukod tangi ang kinang mo. Nakuha mo nga ang puso ko ng walang kahirap hirap." Dagdag na puri pa niya kaya di ko mapigilan ang sariling sumiksik sa bandang leeg niya para dampian ito ng pinong halik d

Naging abala na ako nang makarating sa bahay ni Tiyang. Nasa ospital na sila nina Emily at Ericka kaya pumunta agad ako ng palengke para makapagbukas sa tindahan niya.Marami na agad mamimili kaya maging pagtext kay Cole ay nakaligtaan ko na. Tanghali na ng maalala kong tingnan ang cellphone ko.At di nga ako nagkamali dahil marami ng missed calls na galing sa kanya."Sweetheart, nakarating ka na ba?""Kumusta ka diyan? Busy ka ba? You're not answering my calls.""I miss you already. Please bumalik ka kaagad."Kilig na kilig naman ako habang binabasa ang mga mensahe niya. Di na ako nagreply at tinawagan na lamang siya."Salamat naman at nagparamdama ka na. Nag- aalala na 'ko sayo eh at the same time nagtatampo na rin." Bungad nito sa kabilang linya na may himig pagtatampo nga. Naiimagine ko na kung anong hitsura niya ngayon kaya napangiti ako."Sweety, sorry na kasi ngayon lang ako nakapagcellphone. Sobrang busy kasi dito at ako lang mag- isa ngayon. Babawi ako sayo mamaya kapag hindi

Dahil hindi pa humuhupa ang galit ni Tiyang nang makauwi ay sa labas ng bahay niya ako pinatulog, sa isang maliit na balkonahe. Parusa raw ito dahil sa kalandian ko na hangga't hindi ko naihaharap sa kanya ang ama ng anak ko, para pagbayarin na rin sa mga nagastos niya, ay hinding hindi ako makakapasok muli sa pamamahay niya. At alam ko na tototohanin niya lahat ng mga sinabi niya.Pero syempre hindi ko naman hahayaang si Cole ang magbayad sa kung anumang halaga ang hihingin ni Tiyang. Kung magbibigay man siya sa ngayon ay babayaran ko rin siya pagdating ng panahon, kapag may stable na akong trabaho balang araw."Ate gamitin mo 'to." Abot sa 'kin ni Emily ng unan at kumot. "Pagpasensiyahan mo na kung wala kaming magagawa sa ngayon para makatulong sayo." Naluluhang turan pa nito na ikinahaplos ko sa braso niya."Salamat Emz. Nauunawaan ko naman si Tiyang. Ayos lang ako dito. Aalis din ako bukas ng umaga para hintayin ang nobyo ko sa terminal." Kampanteng sagot ko dahil alam ko namang s