All Chapters of My Favorite Bodyguard: Chapter 1 - Chapter 10

Naglalakad na si Madison sa hallway ng building kung saan niya papasukan ang unang subject para sa araw na ito ng marinig niyang may tumawag sa kaniya. "Madi!" sigaw ni Patz. Ang best friend at kasama niya sa condominium na binili ng kaniyang daddy bago siya magsimulang mag-aral sa Australia. Malapit lang ang condominium niya sa kanilang paaralan kaya walking distance lamang ito kapag papasok sila. She'd lived alone for a year when Patz arrived looking for a safe refugee. Madison's condo is large enough for both of them. It has a laundry room, a large kitchen and dining area, and a spacious living room. Aside from the library room, it has two other large rooms, one of which Madison allowed Patz to use. Mula sa kaniyang condo ay kitang-kita ang maraming gusali ng siyudad sa ibaba kasama na ang paaralan nila dahil nasa 22nd floor ito. Pinatuloy niya si Patz nang walang bayad dahil hindi naman siya umuupa doon, sarili na niya itong property dahil sa kaniya na ipinangalan ng kaniyang da

Patz blinks her eyes several times while her lips are slightly parting. Madison saw in her best friend's eyes that she didn't like her idea. Dahil alam nitong seryoso siya at hindi na magbabago ang lahat oras na nakapagdesisyon na. "Patz, I need to go home to my family. They needed help; I know. Kahit hindi magsalita si kuya, I know they do. Masyadong mabigat ang mga nangyayari, at hindi nila kakayanin ni Mikael ito," seryoso niyang paliwanag kay Patz. "Teka, sandali lang Madi, hindi ko alam kung may amnesia ka na o talagang matigas ang ulo mo. Kasasabi lang ng kuya mo 'di ba? Baka lalo lang makasama sa sitwasyon kapag nandoon ka," may pag-aalalang sagot ni Patz sa kaniya. "What do you want me to do? Sit here while watching tv and eating popcorn, and wait who is next from my family will lay on a hospital bed?" ang mangiyak-ngiyak niyang sagot kay Patz. "But Madi-" "What if you're the one who's wearing my shoes?" putol ni Madison sa gusto pa sanang sabihin ng kaibigan. "Will you

"Madi, Ethan wants to shake your hand, show him some gratitude," pukaw ni Miguel sa kaniya.Hindi naman niya binigo ang mga ito. Isa pa, hindi niya ugali ang mamahiya ng tao kahit pa gaano siya kagalit o inis dito. Inabot niya ang kamay ni Ethan at bahagya itong nginitian. "Hi," maikli niyang bati rito. Mabilis din niyang binawi ang kamay dahil hindi niya matagalan na nakahawak ito sa kaniya. Hindi dahil sa ito ang unang beses na may nakipagkamay sa kaniya na lalaki, dahil iyon sa kakaibang pakiramdam niya rito."What the... ang lambot ng kamay niya. A bodyguard huh."Tumagos ang tingin niya sa likod ni Ethan kung saan nakikita niya si Mikael na ngiting-ngiti na siya namang ikinakunot ng kaniyang noo."Nothing is funny here Mik," ang naiinis niyang sabi sa kakambal. Hindi pa siya nagtatagal ng isang linggo dito sa Pilipinas, pero heto ang kak*mbal at nag-uumpisa na naman siyang asarin."Hey relax! I'm just smiling and enjoying the view. Akala ko naman kasi hindi ka na marunong makipagk

Naiwang nakatayo sa likod ng malapad na pintong iyon si Madison pagkatapos isara ni Ethan at walang lingon itong nagtungo sa library dahil naghihintay doon si Miguel. Wala siyang nagawa kun'di titigan ang malapad nitong likod habang nasa magkabilang bulsa ng pantalon ang mga kamay.Kanina, habang nasa daan pauwi, ay pasimple niya itong nililingon dahil sa pananah*mik nito. Nagtataka pa rin siya kung bakit ganoon na lamang ang naging reaksiyon ni Ethan ng magkita sila ni Jacob, gayong unang beses pa lang naman ng mga itong nagkaharap."Magkakilala kaya silang dalawa?" tanong niya sa sarili. "O baka naman dahil ng isyu sa kompanya? Pero, ano naman ang pakialam ni Ethan sa bagay na iyon?" Sa tagal niyang nawala ay hindi na niya alam kung ano’ng mga nangyayari sa loob ng limang taon.Sinundan niya lang ito ng tingin hanggang sa makapasok sa library. Napabuntong-hininga siya at napagdesisyunan na lamang na magtungo sa kusina. Saktong nandoon ang kanilang Nanay Rosie at si Jam na nag-aayos

A middle-aged man stands near the large glass window, holding a glass of expensive brandy. He's wearing a white long-sleeved and misplaced necktie, black pants, and black shoes with his back to the recorder, which was playing on the top of a large mahogany table with two men seated in front of it. They're all paying attention to Madison's speech."I know who you are.""I'm not going to mention your name because you have to deliver this message to your boss. You should know that my brothers and personal bodyguard are capable of doing the same thing you did to me last night or much worse.""Tell your boss I'm not afraid of him! I will not back down and hide so they can destroy everything my family built with their sweat and care for 35 years. Inform your boss that he is not going to win over me. They may feel victorious in ambushing my father to steal the company, well I'm sorry about that. You've threatened the youngest Aviera, and she's ready to fight.""Well, it appears that your spy