4- The Bodyguard

 Natigil lamang sa pagmumuni-muni si Madison nang pumasok ang mga katulong bitbit ang kaniyang mga gamit. Their housemaids were the same housemaids when she left to Australia. Hindi sila basta-basta nagtatanggal ng mga tauhan kung walang mabigat na dahilan. Itinuturing nilang kapamilya ang bawat isa kaya naman minamahal din sila ng mga ito.

"Ah, Nanay Rosie, pakidala na lang po ng mga gamit ko sa kuwarto. Salamat po," ang nakangiti niyang pakiusap sa matanda.

Ang tinawag niyang Nanay Rosie ang pinakamatagal na nilang kasambahay. Naging mayordoma na nga nila ito. Simula ng magbuntis si Mrs. Aviera kay Miguel ay katulong na nila si Nanay Rosie, kaya naman para sa kanilang magkakapatid ay itinuturing na rin nila itong ina. Nginitian niya ang mga kasunod nitong kasambahay na nakangiti rin naman sa kaniya.

"Naku Madison iha, hindi pa nalilinis at naaayos ang kuwarto mo. Halos katatapos lang din kasi ng full renovation nitong mansyon bago mangyari ang-" natigil sa pag-iikot ang mga mata ni Madison dahil nabitin ang sinasabi ng kaniyang Nanay Rosie kaya nilingon niya ito. Sa paglingon niya ay kitang-kita ni Madison ang namumula nitong mga mata. Imbes na ituloy ng matanda ang sinasabi ay iniba na lamang nito ang dahilan.

"Hay! ikaw naman kasing bata ka, hindi naman namin alam na darating ka. Kung sana nagpasabi ka man lang ay nakapaghanda rin ako ng mga paborito mong pagkain," ang napili ng matanda na sabihin sa kaniya.

Lumapit siya kay Nanay Rosie at pumuwesto sa likuran nito, dahil masyado siyang matangkad ay bahagya siyang yumuko at ipinatong ang baba sa balikat ng matanda at yumakap sa baywang nito mula sa likod. "Sorry na po 'nay, gusto ko lang po kasi makauwi kaagad, tsaka na mi-miss ko na rin kasi kayong lahat," napanguso siya sa kaniyang sinabi.

Hinarap siya ng matanda at mahinang tinapik-tapik sa pisngi, kita na niya ngayon ng malapitan ang naluluha nitong mga mata. "Naku, ikaw talagang bata ka o-o, hanggang ngayon magaling ka pa rin maglambing. Masaya ako at hindi binago ng limang taon na pananatili mo sa Australia at pagkakawalay mo sa amin ang pagiging malambing mo."

Medyo nag-alala siya sa itsura ng matanda, alam niyang hindi dahil sa paglalambing niya kung bakit bigla itong napaluha. Marahil ay naalala nito ang mga nangyayari sa kanilang pamilya. Magsasalita na sana siya ng bigla ulit itong umimik.

"Oh paano, doon ka na lang muna matulog ngayong gabi sa kuwartong ginagamit ni Kate kapag naririto siya. Ang alam ko ay night shift ang batang iyon ngayon kaya siguradong hindi uuwi 'yon dito. Kung sakali man, ay sasabihin ko sa kaniyang naririto ka na," tumingin muna ito sa ikalawang palapag ng mansyon bago muli siyang hinarap.

"Ang kuwartong iyon pa lamang kasi ang nalilinis dahil boluntaryong nilinis iyon ni Kate. Ipapaakyat ko na lang din muna sa kuwarto mo itong mga gamit mo. Bukas na bukas ay lilinisin namin ng maayos ang kuwarto mo. Papalitan pa ulit namin iyon ng mga kurtina at kobre kama," ngumiti ito sa kaniya habang nakahawak sa magkabila niyang braso.

Hindi na siya nagulat na minsan nananatili sa mansyon si Kate o kaya ay doon umuuwi. Engaged na naman ito sa kakambal niya. Bahagya lang siyang napangiti dahil naisip niya na mabuti at ipinagkakatiwala na nang mga magulang ni Kate ang kanilang anak kay Mikael.

"Teka nga pala iha, ano ba itong mga dala-dala mo at ke bibigat naman yata?" puna ng matanda sa mga paper bags na nasa sahig habang sinisilip ang mga laman.

"Ah, oo nga po pala, mga pasalubong ko po lahat 'yan sa inyo. Kayo na po 'nay ang bahalang mamigay ng mga 'yan sa iba natin kasama dito sa bahay. Hindi ko po kasi alam ang mga sizes ng damit nila." Pagkatapos niyang sabihin iyon ay may kinuha siya sa kaniyang medium size shoulder bag na maliit din na paper bag at iniabot sa matanda. "Nay, eto po ang para sa inyo," nakangiti siya nang iabot iyon kay Nanay Rosie.

Kinuha iyon ng matanda at binuksan. "Naku naman anak! mukhang mamahalin ito ah. Nag-abala ka pa talagang bilhin ito para sa akin."

"Nay, maliit na bagay lang po 'yan. Gusto ko po palagi n'yong isuot 'yan, para kahit saan kayo magpunta ay palagi n'yo akong kasama," muli siyang ngumiti. Napayakap tuloy ng mahigpit sa kaniya ang matanda.

PAGKATAPOS niyang kumain ay dumeretso na siya sa kuwartong tutulugan niya ngayong gabi."Siguro naman bukas ay malilinis na kaagad ang kuwarto ko at puwede ng doon matulog. Nakakahiya kay Kate kung dito pa ako makikitulog." Napansin niya kasing may mga gamit na pambabae, at sigurado siyang kay Kate ang mga iyon.

Nakaligo at nakapag-toothbrush na rin siya, ngayon ay nakahiga na sa kama. Nag-iisip siya ng puwedeng idahilan sa mga kapatid niya, dahil siguradong pipilitin siya ng mga ito na bumalik nang Australia if she shows weakness and she didn't want that to happen. Bukas na rin niya pupuntahan ang kanilang daddy sa ospital para mabantayan at makita ang kalagayan nito.

Nakatulog na siya sa dami ng mga iniisip, marahil ay dahil na rin sa pagod dahil hindi naman siya gaanong nakapagpahinga sa hotel. Rinig niyang may bumukas na pinto, balot siya ng comforter dahil nilakasan niya ang aircon. Dahil sa mabibigat niyang mga mata, ay hindi na siya nag-abalang idilat iyon upang tingnan kung ang kuwartong tinutulugan niya nga ang bumukas na pinto. Rinig din niya na parang may naglalakad sa loob ng kuwarto dahil sa mga yabag ng sapatos nito pero hindi niya na lang pinansin."Pagod ka lang Madison," bulong ng isip niya. Pero naririnig niya rin na parang may nagsasalita at lumilinaw sa kaniyang pandinig ang mga iyon habang palapit sa kaniya.

"Ugh Babe, I am so exhausted. I need you right now. I miss your curves, your lips, and f*ck your brea*ts. I am so hard down there, and we desperately need you. I miss you, babe."

Ngayon ay sigurado na siyang nasa kuwarto nga ang lalaking iyon. Ramdam niya ang paglubog ng kama sa kaniyang likuran dahil tumabi ito sa kaniya. Bigla na lamang siyang napadilat at napabalikwas ng bangon dahil sa pagyakap at halik ng isang lalaki sa kaniyang pisngi. Agad siyang tumalon sa kama at tinungo ang switch ng ilaw.

"What the h*ll you think you're doing?!" ang sigaw ni Madison. Pareho silang nagulat nang humarap siya sa lalaki. "Mikael?!"

"Madison?!" Gulat na gulat ito at nanlalaki pa ang mga matang nakatingin sa kaniya.

Hindi niya kaagad naisip na nasa kuwarto nga pala siya ni Kate kaya malamang ay sa kuwartong iyon talaga dederetso si Mikael sa pag-aakalang si Kate ang maaabutan nitong nakahiga sa kama.

"What the h*ll Madi! What are you doing here? Were you supposed to be in Australia? When did you arrive? Why aren't you sleeping in your room?" ang sunod-sunod nitong tanong sa kaniya. Tumayo na sa kama si Mikael nang makabawi sa gulat na siya ang nakita at hindi ang fiancee. Bahagya ring inayos ang coat na halos mahubad na pati ang kulay itim na mamahaling belt nito.

Naisuklay naman ni Madison ang sariling mga daliri sa magulong buhok. Naglalakad na siya palapit ulit sa kama habang nagsasalita at naupo sa kabilang dulo, habang si Mikael ay nasa kabilang dulo rin at sinusundan siya ng tingin. Nakatayo at nasa magkabilang baywang ang mga kamay. "I just arrived yesterday."

She scoffs and rolled her eyes then faces Mikael again. "They haven't cleaned it yet, so, Nanay Rosie allowed me to use this room only for tonight, she said Kate is on duty and won't come home." Tinitigan niya muna si Mikael bago nagtanong. "May I?"

Bumuntong-hininga naman si Mikael at tumango, na ngayon ay nakawak na sa nose bridge nito ang mga daliri sa isang kamay habang nakapikit at ang isa ay nanatili sa baywang. Nang mag-angat ito ng tingin sa kaniya ay napansin ng kapatid na pigil-pigil niya ang tawang gusto ng pakawalan. Nangunot ang noo nito at napatingala sa kisame bago ulit siya balikan ng tingin.

"Good Lord Madi, I am so near of stripping you. Bakit ba kasi nilakasan mo ang aircon tapos balot na balot ka?" sumeryoso ulit itong nakatingin sa kaniya.

"Sorry okay. I use to do this in Australia. Hindi pa ako nakakapag-adjust hello!" Umirap siya dito at agad ding binalikan ng tingin si Mikael na parang nang-aasar. "I had no idea you talked dirty before making love to your fiancée, it's kinda awkward, you know." Hindi na napigilan ni Madison ang mapahagalpak ng tawa sa nakitang reaksyon ng kakambal sa sinabi niya. Tiningnan lang siya nito ng masama at iiling-iling.

"All right, go back to sleep. We'll discuss it in the morning. I'll notify kuya that you've arrived, prepared for his unstoppable sermon. You're a tough cookie, princess. And please, I am sorry about this," naglalakad na si Mikael patungo sa pinto ng muling magsalita si Madison.

"Have a good sleep...Babe!" malawak ang pagkakangiti niya ng lingunin ni Mikael.

Umikot ang mga mata ni Mikael dahil sa pang-aasar niya. "Shut up!" tuluyan na itong lumabas ng kuwartong iyon.

Tatawa-tawa pa din siyang bumalik sa pagkakahiga para ituloy ang tulog dahil ramdam pa niya ang antok at pagod.

NAGISING siya sa mahihina at sunod-sunod na katok ng isa sa mga katulong nila. Nang tingnan niya ang bedside clock ay alas nuwebe na nang umaga. Nasapo niya ang kaniyang noo dahil tinanghali na siya ng gising. Bumangon siya para pagbuksan ang katulong.

"Magandang umaga po Ma'am Madison. Pasensya na po kayo sa abala, pero pinagigising na po kayo ni sir Miguel." Ang bilis naman ni Mikael ibalita ito sa kuya nila. Gusto yata siya nitong gantihan. Pero ang totoo ay bigla siyang kinabahan, alam niyang galit na galit ang kuya niya sa mga oras na ito. "Sige Ate Jam, susunod na po ako." Pagkaalis ng katulong ay naligo siya ng mabilis at nag-toothbrush. In twenty minutes, she's done and now on her way to the first floor of the house.

Nasalubong niya si Jam at tinanong kung nasaan ang mga kapatid. Itinuro siya nito sa library na nagsisilbing opisina na nang mga ito. Habang palapit siya ay naririnig niya ang palitan ng boses ng mga kapatid. Pero rinig niya rin na may isa pang boses na hindi pamilyar sa kaniya at kausap ito ng mga kapatid niya. They're talking about business. "May bisita?"ang naitanong niya sa sarili. Bahagyang nakabukas ang pinto pero kumatok pa rin siya bilang respeto na ikinatahimik ng mga ito.

"Come in please," ang matigas at buong-buong boses ng kaniyang Kuya Miguel.

Kabado siyang pumasok at ang una niyang nakita ay si Mikael na nakaupo sa single couch. Naka black pants lamang ito at v-neck gray shirt, naka black leather shoes. Ganoon din ang kanilang kuya, pero kulay asul na v-neck shirt naman ang suot nito. Nasa likod ito ng office table at nakaupo sa swivel chair nito at deretsong nakatingin sa kaniya. Tama nga siya, may ibang tao sa loob ng library na kausap ng mga kapatid. May isa pang lalaki na naroon na halos katulad ng mga kapatid niya ang tindig. Nakaupo rin ito sa pangtatluhan namang sofa. Seryoso na ang mukha ng mga ito. Napako ang tingin niya sa hindi kilalang lalaki."Guwapo ha!" komento ng kabilang bahagi ng utak niya.

"I am now aware that you misinterpreted my advice and simple instructions during our last conversation. Stay.Where.You.Are. What was it that you didn't get, Rhian Madison?" ang matigas na boses na iyon ng kanilang Kuya Miguel ang nakapagpalingon sa kaniya dito.

Binigkas nito ng buo ang kaniyang pangalan kaya alam niyang galit ito. Laging ganoon ang kanilang kuya kapag nagagalit, at kahit si Mikael ay nakaranas ng tawagin ng kuya nila sa buo nitong pangalan. Kinabahan na naman siya dahil alam niyang isa pa sa ikinagagalit nito ay ang pag-uwi niya ng hindi ipinaalam sa kanila. Mataas ang respeto niya sa kuya nila hindi dahil sa panganay ito. Bukod doon ay hindi niya maitatangging mabuting tao ito, at walang ibang hinangad kun'di ang ikakabuti rin ng bawat miyembro ng pamilya. Kahit ang mga kasambahay ay mataas ang paggalang kay Miguel ganoon din si Mikael.

Pero kahit magalit pa ito ng husto ay hindi na siya babalik ng Australia kung iuutos man nito sa kaniya na bumalik muli roon. Paano ba, maggagalit-galitan din ba siya, or she would stay calm and humble? Kasalanan naman niya talaga dahil nagdesisyon siya nang mag-isa. Pero kasalanan nga ba ang isipin na tumulong sa kinakaharap na problema ng pamilya? Anak din naman siya, kapatid. Kaya hindi maiaalis ng mga ito sa kaniya ang sobrang matakot at mag-alala.

Ayaw na niya bumalik ng Australia. Umalis siya roon nang buo ang loob na harapin ang kuya niya. Sa huli, napili niya ang maging kalmado. Deretso niyang tiningnan ang kapatid at nagsalita. "Go ahead and get mad at me, kuya. But I wasn't born as Aviera to let my family suffer. I'm not going to sit on my couch and wait for your call to hear more bad news. I have no intention of leaving you two to deal with this on your own," sandali niyang nilingon si Mikael at pagkatapos ay ibinalik muli kay Miguel ang mga mata bago nagpatuloy.

"I hate the thought of me that you and Mikael are hurting like dad. I hate to think that we're losing every piece of our godd*mn business, our company. No! You can't expect me to watch our family failing. So, I am sorry because I'm here. After all, I'm worried. I am sorry if I wanted to take care of dad because I love you, this family, and everything dad built. I apologize because I choose to help instead of wasting time and money in Australia," ang dere-deretso at malumanay niyang litanya sa harap ng mga kapatid at ng isang estranghero.

Halos maluha na si Madison dahil sa bigat ng kalooban niya. Dahil ang gusto niya lang naman ay maintindihan ng mga kapatid niya na nag-aalala siya habang nasa malayo, kaya ginusto niyang makauwi para makatulong. Nakatingin lamang si Miguel sa magkasalikop nitong mga kamay na nasa ibabaw ng lamesa habang pinakikinggan ang mga sinasabi niya. Si Mikael at ang lalaki ay sa sahig nakapako ang mga mata.

"What, wala ba sila sasabihin?" tanong niya sa sarili habang nagpapalipat-lipat sa mga ito ang kaniyang tingin.

Pagkatapos ng ilang minutong katahimikan ay nagsalita si Miguel. "So, it appears that I am unable to persuade you to return to Australia? Very well. Isa ka ngang Aviera," iiling-iling si Miguel habang dahan-dahang tumatayo at sinasabi ang mga ito.

Nagbubunyi ang damdamin niya. Parang may piyesta sa dibdib niya at nagsisigawan. Atlast, she will stay. Sasabihin na sana niya sa kaniyang Kuya Miguel na magtatrabaho na rin siya sa kompanya ng magsalita itong muli.

"And as a punishment for disobeying me as your eldest brother, I'd like to introduce you to..." at iginawi sa puwesto ng estranghero ang isang kamay nito. "Ethan Carlos, your new bodyguard."

"Ano, may punishment?! Bodyguard?! Why the hell do I need a bodyguard! I am not a kid anymore," Gusto niyang isigaw iyon. "Talaga bang iniisip ng kuya ko na pabigat lang ako at kailangan ng bodyguard. Iniisip ba niya na hindi ko kayang pangalagaan ang sarili ko? Kanina lang, nagpipiyesta sa loob ng dibdib ko, ngayon nagkakagulo na. I don't need a f*cking bodyguard!"

Tumayo ito, lumapit sa kaniya at naglahad ng kamay upang makipagkamay. Hindi niya ito maabot dahil gulat na gulat siya. "Hi Madison. Ethan here," ang muli nitong pakilala sa sarili.

"His full, male voice is the sweetest voice I've ever heard. D*mn!"

"Madison! kumalma ka utang na loob," mula sa kamay ng ipinakilalang si Ethan ay nag-angat siya ng tingin dito. Nakangiti pa rin ito sa kaniya at naghihintay na abutin niya ang kamay nito.

Matangkad, she guesses a 6ft height is a better description dahil nakatingala siya dito sa height niyang 5'6. He has oval-shaped brown eyes, medium-thick eyebrows, a pointed nose, and thin red lips complemented by a set of white teeth and clean-cut hair."Parang ang sarap niyang halikan,"

"Goodness gracious me Madison, stop it!" saway niya sa sarili. She noticed his six-pack abs holding the thick linen in his fitted brown shirt, and look like it was comfortable for him. In his arms is an expensive Patek Philippe watch that he is clutching. He wears Tom Ford perfume, which has a soothing scent. And a pair of Bentley sunglasses hung below his neck in his shirt. She doesn't recognize the brand of the shoes he's wearing, but she's d*mn sure those pairs are among the most expensive things this man is wearing. He looks exactly like her brothers.

"And come again, he's going to be my bodyguard?! Dahil kung hindi ipinakilala ni kuya na magiging bodyguard ko ang lalaking ito, iisipin kong isa itong bilyonaryo o nagmamay-ari ng malaking kompanya. How is it possible for a bodyguard to afford the most expensive brands on earth? Seryoso ba ang mga kapatid ko rito?"napansin niyang titig na titig pa rin sa kaniya si Ethan at malawak pa rin ang pagkakangiti nito.

"Please, don't stare at me like that. Boy, I'm melting right now, and my inner thighs are sweating, godd*mn it!" sa huli, pinili niya ang inis na reaksyon habang nakatingin siya sa pinakamahal na bodyguard sa mundo. Iba ang nakikita niya rito, hindi naman ito mukhang masamang tao, pero sigurado siyang hindi bodyguard ang totoo nitong trabaho. Sino ba talaga ito?

"H*ll no," bulong niya habang dahan-dahang umiiling.