6- The Encounter

Mabilis na lumipas ang isang linggong pananatili ni Madison sa mansyon. Bukod sa pag-aayos niya ng mga gamit sa kaniyang kuwarto ay naging abala rin siya sa pagtulong sa kusina lalo sa pagluluto. Pinipigilan man siya ng mga katulong lalo na nang kanilang Nanay Rosie ay wala rin nagawa ang mga ito.

Simula ng dumating siya ay sa mansyon na rin natutulog si Ethan, at ang isang guest room nila sa second floor na katapat lamang ng kuwarto niya ang inukopa nito."A bodyguard that sleeping and resting inside our house at sa guest room pa. Ganoon ka ba talaga ka-espesyal para kay kuya?" ang gumugulo sa isipan niya, habang umiinom ng tsokolate sa balkonahe ng pangalawang palapag ng mansyon. Nasa ganoon siyang pag-iisip ng maramdamang may tao sa kaniyang likuran. Naamoy niya rin kasi ang pamilyar na pabango, kaya nilingon niya ito at tiningnan. Nang makumpirma ang nasa isip ay tumalikod siyang muli at tinanong ito.

"What is it that you want?" ang walang emosyon niyang tanong kay Ethan.

Tumikhim ito at naglakad papunta sa kaniyang harapan. She jerked her head up, only to see a Greek God standing in front of her. His beards were cleanly shaved, neatly cut hair, and he smelled of mint and his manly Tom Ford perfume. Napakurap-kurap si Madison at dahan-dahang naghiwalay ang kaniyang mga labi. "What the h*ll! Is He a God?! Ethan, please stop staring at me like that." Parang halos lalabas na sa kaniyang dibdib ang puso niya sa sobrang lakas ng sipa nito na parang kabayo.

"What?" ang muli niyang tanong dito habang nakataas ang isang kilay. Hindi niya ipinahalatang naakit siya ni Ethan sa muli nilang paghaharap. He's dressed to impress in a black coat, dark blue long sleeve, and grey necktie. This man does not have the demeanor of a bodyguard. Like her brothers, he appeared to be bossy and expensive. Huminga muna ito ng malalim bago siya sinagot.

"Your brother allowed you to visit your dad today, in case you changed your mind. And don't ever try to sue me again unless you want your brothers to start worrying and send you back to Australia. If you still want to go to the hospital, I'm just downstairs. Call me if you need anything." He said authoritatively, his hands inside both side pockets of his black pants.

Pagkatapos noon ay umalis na ito sa kaniyang harapan at bumaba. Naiwan siyang tigagal at nakaawang ang mga labi."What?! Bodyguard ba talaga 'yon?!" Gusto na niyang tawagan ang kaniyang Kuya Miguel para sabihing palitan na ang kaniyang bodyguard. Nag-init bigla ang ulo niya sa inasal ni Ethan sa kaniya kaya mas napili na lamang niyang ipagpatuloy muna ang pag-bebreakfast kaysa isipin nang isipin ang isang iyon.

Habang humih*gop ng tsokolate ay nilapitan siya ni Jam para itanong kung ano’ng gusto niyang ulam para sa tanghalian. Napansin ni Jam na medyo iritado ang kaniyang awra kaya nagtanong ito. "Ma'am Madison may problema po ba?"

Upang mabawasan ang init ng ulo ay sinabi niya kay Jam ang ginawa sa kaniya ng pinakapreskong bodyguard na nakilala niya. Tumayo siya at humalukipkip sa harap ni Jam. "My bodyguard try to ruin my day. Daig pa si kuya kung umasta. Gan’yan din ba siya sa inyo kapag kausap kayo, na parang siya ang may-ari ng bahay na ‘to kung makapagsalita?"

"Sino po Ma'am, si Sir Ethan po ba?"

Napakunot-noo siya sa itinawag ni Jam kay Ethan. "Sir Ethan ba kamo?"paglilinaw na tanong niya sa sarili. Nagtataka man ay tumango pa rin siya.

"Mabait naman po si Sir Ethan sa amin, parang sina Sir Miguel at Sir Mikael din po kapag kinakausap kami. Hindi rin naman po siya suplado o mayabang. Katunayan po no’ng nakaraang pasko, nagpunta po sila dito at binigyan kaming lahat ng mga regalo kasama-"

"Jam!" sabay silang napalingon dahil sa pagtawag na iyon ni Nanay Rosie kay Jam. Nasa dulo ito ng hagdanan at hindi na lumapit pa sa kanila. "Nako ikaw talagang bata ka, kanina pa kitang hinahanap para makapagluto na nang tanghalian. Nariyan ka lang pala! Hala kilos na at wala tayong matatapos na gawain n’yan eh!" ang sermon ni Nanay Rosie sa katulong.

Hindi na nakapagtanong si Madison dahil dali-dali itong bumaba nang hagdan."Sino daw kasama no’n?! So, it means matagal na talaga siya kilala ni kuya at nakakapunta na pala dati dito sa bahay. Hindi na pala ako dapat magtaka kung kilala siya ng lahat ng tao dito, except sa akin."

Naalala ni Madison ang sinabi ni Ethan, pumapayag na ang kaniyang kuya na puntahan ang kanilang ama sa ospital. Nang huli kasi silang magkausap ng kapatid tungkol sa kalagayan ng ama, at sabihing pupuntahan niya ito sa ospital ay hindi siya nito pinayagan. Mahigpit siya nitong pinagbawalan at ikinalungkot niya iyon.

"Kuya, bago sana ako mag-umpisa sa trabaho, gusto ko puntahan si dad. Gusto ko siyang yakapin at halikan. Sigurado kasi ako na kapag nag-uumpisa na akong magtrabaho, ay madalang ko na lang siya madadalaw doon."

"I think it's not a good idea right now, Madi."

"Bakit naman kuya? Gustong-gusto ko na makita si daddy please!"

"Madi, did you forget that it's dad who wants to keep you from coming home to keep you safe? Do you think if dad notices you're here, it'll make his situation better? The doctors told us a week ago that He's showing signs that he can hear what's going on around him. He's responding to the doctors' calls and instructions. He can't open his eyes because of eye damage, but he can feel and hear. Gusto mo bang mag-isip si daddy kung bakit ka naririto?"

"I'm sorry. I... I miss him."

"I know Madi, I know. We all do. But we have to make sure that you and dad are both safe. Don't worry, one of these days you can visit him. But let me arranged a schedule for you para ma advice ang mga doctors and nurses na nagbabantay sa kaniya."

Pagkatapos noon ay wala na siyang nagawa kun'di panoorin na lamang ang mga videos na ipinadadala ni Kate sa kaniya. Isa si Kate sa mga private nurse ni Mr. Aviera. Hindi na rin ito humihingi ng extra salary sa pag-aalaga at pagbabantay sa daddy nila. Bukod sa magiging father-in-law na nito ang matanda, ay mahal na rin daw ni Kate ito na lalong ikinahanga ni Mikael sa dalaga.

NGAYON ay masaya siyang naghahanda para sa unang pagkakataon na masisilayan ang ama sa ganoong sitwasyon. Hindi man ito ang reunion na gusto niya ng kanilang ama, ay ayos na rin para sa kaniya ito basta alam niyang buhay at lumalaban para mabuhay ang kanilang ama.

Yellow puff doll dress na above the knee ang kaniyang isinuot at isang flat white doll shoes ang ipinareha niya rito. Naglagay lamang siya ng kaunting lipstick, at nilagyan ng hairclip ang bagsak na hanggang tainga niyang buhok. Muli niyang pinasadahan ng tingin ang sarili sa whole body mirror sa kaniyang walk-in closet. Maging ang kuwarto niya ay bago ang disenyo. Dati ay built-in cabinet lamang ang mayroon doon, ngayon ay naka walk-in closet na ito. Gusto niyang yakapin at pasalamatan ang kaniyang Ate Celine sa make-over na ginawa nito sa kuwarto niya.

Pababa na siya sa hagdan ng matanawan niya si Ethan. Nakatalikod ito at nakatayo sa nakabukas na two door glass papunta sa malawak nilang hardin, mukha din may malalim na iniisip."Wow! always ready huh," she smirked.

Nasa baba na siya hindi kalayuan kay Ethan ng tawagin niya ito. "Ethan, are we ready?" tanong niya rito, ngunit parang wala itong narinig. "Medyo bingi pa yata. Sayang ang gandang lalaki mo," bumuntong-hininga siya para ulitin sana ang tanong pero napapitlag siya sa buo at lalaking-lalaking boses nito.

"I know what you’re thinking, hindi ako bingi. I'm just giving you some space to check on yourself," humarap na ito sa kaniya nang nakangiti.

Napalunok siya sa sinabi nito. "Manghuhula ba ‘to? Parang lahat na lang yata ng iniisip ko alam ng taong ito eh, at nakuha pa talagang ngumiti,"pero inirapan niya ito.

Nagsalitang muli si Ethan ng hindi siya umimik. "Baka kasi may nakakalimutan ka pa."

Nagpipigil lamang si Madison na sagutin ito. Ayaw niyang masira na naman ang magandang mood niya dahil para sa kaniyang daddy ang araw na ito, kaya pinili niyang hindi ito patulan kahit nagtataka na siya sa mga inaasta nito. Madami rin silang bodyguards, pero kakaiba itong isang 'to. "Nothing. Let's go, my dad is waiting." Pagkasabi ay tumalikod na siya at nauna nang lumabas ng bahay.

Natigilan si Madison sa harapan ng isang mamahaling sasakyan na nakaparada mismo sa harapan ng bahay nila. Isang Audi R8 na kulay asul iyon at mukhang bago pa. Kasunod na niya si Ethan na hawak ang susi ng sasakyan. "Whose car is this?" ang namamangha niyang tanong kay Ethan, habang nakaawang din ang mga labi na sinusundan ito ng tingin.

Nilampasan siya nito at bumaba sa tatlong baitang na hagdan at umikot sa driver's seat bago nagsalita. "Mine," binuksan nito ang pintuan. Akmang sasakay na si Ethan ng muli niyang lingunin si Madison dahil hindi pa rin ito umaalis sa kaniyang puwesto nang dahil sa gulat.

Bilang isang Aviera, alam niyang kayang-kaya rin ng mga kapatid niyang bumili ng mamahaling sasakyan kagaya ng nasa harapan niya. Sa katunayan, tinanong na siya ng kaniyang Kuya Miguel kung anong sasakyan ang ipapadeliver sa mansyon para sa kaniya. Ipinagtataka niya sa parte ni Ethan, na kung isang bodyguard lamang ang trabaho nito ay kung paano nagawa ng binata ang bumili ng bilyong halaga ng sasakyan.

"Are you just gonna stand there... or are you coming with me?" malapad itong ngumiti.

"What the f*ck! I swear to all gods and saints that no bodyguard can afford this kind of multibillion car,"bumuntong-hininga si Madison bago bumaba ng hagdan. Nang makababa ay dahan-dahan niyang binuksan ang pinto ng passenger seat ng sasakyan.

Alam niyang nagmumukha siyang praning sa ginagawa niya, pero hindi lang talaga siya makapaniwala na kay Ethan ang sasakyan na iyon. Tahimik siyang sumakay at sinaraduhan ng hindi kalakasan ang pinto ng sasakyan. Nang makaupo na siya ng maayos ay saka lamang nagsalita uli si Ethan. "Wear your seatbelt please."

Dahan-dahan niya ring inabot ang seatbelt na nasa tagiliran at inilock iyon sa kabilang side ng kaniyang upuan. Tahimik lamang siya dahil hanggang ngayon ay hindi niya pa rin makuha ang mga sagot sa tanong niya.

Si Ethan, isang malaking tanong sa kaniya ang pagkatao nito. Kung bakit malaki ang tiwala ng mga kapatid niya rito, kung bakit kilala ito ng mga kasama nila sa bahay, kung bakit sa guest room din ito natutulog. Ang pananamit, mga mamahaling suot na gamit at maging ang sasakyan na mayroon ito. Paano? Nagulat siya ng magsalita ito at humarap sa kaniya kaya napalingon na rin siya dito.

"Ms. Madison, I know you're still uncomfortable being with me. I can feel it everytime na lalapitan kita. Aaminin ko, this is my first job as a bodyguard,” he cleared his throat, unsure whether he will reveal his true identity to Madison. Dahil kung aaminin niya, ay siguradong magugulo ang kaniyang mga plano. "Because Miguel and I are good friends, which is why he chose and entrusted you to me. I apologize if I have offended you," ang napili niyang sabihin kay Madison.

Napakurap-kurap naman si Madison sa sinabing iyon ni Ethan. Nakatitig lamang ito sa kaniya at naghihintay ng sasabihin niya. Pero dahil sa mga titig na iyon ni Ethan ay nanlalambot siya sa hindi niya alam na dahilan.

"Ms. Madison?" pukaw ni Ethan sa kaniya.

"Madi, just call me Madi. Naiilang ako sa Ms. Madison na ‘yan. I'm not used to it, lalo na kung Ma'am Madison pa itatawag mo sa akin. Kung kaibigan ka ni kuya then good. Hindi na rin ako mag-aalala o magtataka kung bakit kilala ka halos lahat ng tao rito sa bahay. Atleast, hindi na rin ako magtataka kung bakit sa guest room ka natutulog. So, puwedeng kuya na rin ang itawag ko sa’yo?" ang kalmado niyang sagot sa mga naunang sinabi nito sa kaniya."Tama ako, hindi talaga bodyguard ang trabaho mo, now I know how can you afford that expensive stuff you have including this awesome car."

Napangiti si Ethan sa mga sinabi niya at humarap sa manibela bago nagsalitang muli. "No, I hate the word if it was you. Your voice is like a sweet melody, and calling me kuya doesn't fit you, so call me Ethan," lumingon siya muli kay Madison at ngumiti.

Napaawang na naman ang mga labi ni Madison sa sinabi nito, at parang may nagliliparang paruparo sa kaniyang tiyan."Kinikilig ako! Kinikilig ako!" gusto niyang isigaw. But like what her concious mind always telling her, kumalma siya at tumango-tango na lamang. Pero agad ding natigilan nang biglang may maalala. "Wait, ikaw ba ‘yong bagong best friend ni Kuya Miguel?" ang may pagdududa niyang tanong kay Ethan. Pati mga tingin niya ay parang nanunuri.

Sa pagkakataong iyon ay si Ethan naman ang natigilan pero agad ding nakabawi. "Ah, yes. Ako nga," sabay ngiti na halos hindi lumabas ang kaniyang mga ngipin. Hindi sigurado si Ethan sa mga susunod na isasagot niya kay Madison sakaling magtanong itong muli. Kinakabahan siya, 'yon ang malinaw.

"Oh, I see," malungkot ang mga mata niyang bumaling sa harapan ng sasakyan. "Medyo hawig kasi kayo ng mata no’ng dating best friend ni kuya na namatay dahil sa car crash habang nasa race."

Ethan then cleared his throat before speaking. "Na…nakuwento nga sa akin ni Miguel. I feel sorry for him."

"Sana nga nakilala mo rin siya. Mabait at mapagmahal sa pamilya si Gale, I mean.. Kuya Gale. Mabuti rin siyang kaibigan ni kuya. Halos parang anak na rin ang turing noon sa kaniya ni mommy at daddy," she smiled. "I hadn't seen him since my eighth birthday. You know, he promised me something. That was the last time I saw him." nangingilid na ang mga luha ni Madison. "I know I was too young then, but I still remember."

Mariin nang napapikit at napalingon sa katabi niyang bintana si Ethan, sunod-sunod din na napalunok dahil sa mga narinig niya mula kay Madison. Parang may malaking bato ang nakabara sa lalamunan niya, pumipigil sa mga luhang gustong lumabas sa kaniyang mga mata. Hindi niya alam, pero nasasaktan siya sa sitwasyon nila ngayon.

DALAWANG oras bago nila narating ang St.Lukes sa Taguig kung saan naka-confine ang kanilang ama. Nang makapasok sila sa basement para mag-park ay hindi muna siya pinababa ni Ethan. May tinawagan muna ito at ilang minutong nag-usap bago sila tuluyang bumaba ng sasakyan. Kahit hindi siya nagtatanong ay sinabi pa rin ni Ethan kung sino, at tungkol saan ang ginawa nitong pagtawag.

Ayon kay Ethan, isang asset sa loob ng ospital ang tinawagan nito. Binabayaran ito ng mga kapatid niya para magpanggap na isang utility doon sa floor kung saan naka-confine si Mr. Aviera. Alam din daw ito ng pamunuan ng ospital, pumayag daw ang mga ito para na rin sa dagdag seguridad ng kanilang ama. Ginawa raw ito ng mga kapatid niya dahil minsan ng may nagtangkang pumasok sa ICU kung nasaan ang kaniyang daddy at muntikan ng maturukan ng maling gamot. Kaya minabuti na nilang maglagay ng asset na kilala ang bawat doctor at nurse na papasok sa kuwarto ng kanilang ama.

Nasa fifth floor at dulong bahagi na iyon ng ospital kaya iisang way lang ang dadaanan at binabantayan. May tatlo hanggang limang pulis din ang nandoon para magbantay. Bumukas ang elevator sa ikalimang palapag at magkasabay nilang tinungo ang ICU ng floor na iyon.

"On one condition, Madi, you are not permitted to enter dad's room. He may hear and feel you. Let's not endanger his life by worrying about you. All this time, and perhaps at this time, he is still thinking that you, mom, and Celine are safe. We wanted dad to recover as soon as possible to end all of this. Listen and follow everything that Ethan says to you."

Kaya heto siya ngayon nasa labas lamang ng ICU na iyon. Pero nakikita naman niya ng buo ang kalagayan ng ama. Isang malaki at mahabang bubog ang nagsisilbing viewing spot kung saan nakikita rin ng mga nurse at doctor ang kanilang ama. Durog na durog ang puso ni Madison habang titig na titig sa walang malay niyang ama.

Maraming aparato ang nakakabit sa bawat parte ng katawan ng daddy niya. Hubad ito at may benda sa dibdib at sa ulo. May nakalagay din na oxygen tube sa ilong at naka respirator. Kita niya ang makinang naglilikha ng ingay upang makita kung normal ang paghinga nito. Ang kumot ay hanggang baywang lamang upang hindi matakpan ang kung ano pang nakakabit sa katawan. Lumapit siya sa bubog at inilapat ang kanang kamay sa parteng dibdib ng ama. Pakiramdam niya ay parang nakahawak na rin siya rito.

"Ano’ng ginawa nila sa daddy ko? Ano’ng kasalanan ng daddy ko sa kanila para pahirapan ng ganito? Bakit si daddy? Mabuting tao ang daddy ko. Hindi niya deserve ang mahirapan ng ganito," ang halos bulong lamang na lumalabas sa bibig niya. Katabi niya lamang si Ethan na nakatuon din ang tingin sa matanda. Wala itong maisagot sa lahat ng sinabi ni Madison kun'di ang paulit-ulit na pagbuntong-hininga.

"Ipinapangako ko daddy, hindi mo pagsisisihan ang pag-uwi ko. Tutulungan ko si Kuya Miguel at Mikael na hanapin ang may kagagawan nito sa kompanya lalo na sa atin. Pagsisisihan nilang binangga nila ang isang Aviera. Sisiguraduhin kong mabubulok sila sa kulungan." Galit na bulong nang isip niya. Naninikip din ang dibdib niya dahil sa nakikita niyang paghihirap ng ama. Pero ang ipinangako niyang pagbabayarin ang may kagagawan nito sa ama ay kan'yang tutuparin.

Nagtagal pa sila ng isang oras doon. Nag-usap din kasi sila ni Kate tungkol sa mga nangyari. Hindi na niya kasi minsan naabutan ito sa bahay. May mga oras na darating si Kate pero tulog na siya, at minsan aalis din ito ng tulog pa siya o kaya ay sa bahay ng mga magulang umuuwi. Hindi ikinababahala ni Mikael ang kaligtasan ni Kate, dahil angkan ng mga sundalo ang pamilya ni Kate. Bukod sa marunong itong gumamit ng baril at may lisensiya, isa rin itong black belter graduate.

Tumawag lamang si Miguel kay Ethan kaya kinailangan na nilang umuwi. Naglalakad na sila papunta sa elevator ng bumukas iyon at iluwa si Jacob Thompsons. Ang anak ng isa sa mga kaibigan ng kanilang ama. Kita ni Madison kung paano ito sobrang nagulat nang makita siya, pero ng makabawi ay lumawak ang pagkakangiti nito sa kaniya.

"Madison is that you?!"

"Yes! Kuya Jacob it’s me Madi," gumanti rin siya ng ngiti sa binata. Kasabay noon ay ang paglapit nito sa kaniya at paghalik sa pisngi. Nagulat man ay hindi nito pinahalata at binigyan ng malisya. Ganoon naman kasi ito kahit sa kaniyang mommy at Ate Celine.

"Kailan ka pa nakauwi? Ang sabi kasi sa akin ni Migz nasa ibang bansa ka pa raw at nag-aaral. Pinipilit ko nga siya sabihin sa akin para mapuntahan kita at mabisita kung sakaling nasa travel ako," ang nakangiti pa ring sabi nito. "Well, are you busy, can I invite you for a cup of coffee? Matagal na rin kasi ‘yong huli nating pagkikita. Ilan taon ka nga noon huling party ng company?" dere-deretso, at hindi man lang siya binigyan nito ng pagkakataong makapagsalita ng bigla pang sumingit si Ethan.

"She's busy, and no time for a cup of coffee with you. Her brother asked me to bring her home safe.and.sound," sa matigas na boses at may diin ang bawat salita sa huli nitong sinabi na ikinagulat nina Jacob at Madison.

Nagtitigan ang dalawang binata. Hindi, nagsusukatan ng tingin ang mga ito. Parehong nanlilisik ang mga mata sa isa't-isa na ikinabahala ni Madison. Magsasalita na sana siya ng maunang magsalitang muli si Ethan.

"Let's go, Madi, your brother might be home now, and you know how much he despises waiting." Hinawakan siya nito sa baywang upang igiya papasok ng elevator.

Nasa loob na sila ng magpahabol muli ng salita si Jacob. "I'll see you around Madison."

Sinamaan lalo ito ng tingin ni Ethan na kanina pa niya ipinagtataka. Pababa na ang elevator ng pagalit siyang magtanong dito. "What was that?!" nakatagilid siya paharap kay Ethan at nakahalukipkip ang mga braso.

"Not now Madi," ramdam niya ang tensyon at masamang mood nito, kaya pinili niya munang manahimik hanggang sa makasakay ng sasakyan at makarating ng bahay.

Siniguro lang ni Ethan na nakapasok na siya ng bahay bago ito nagtungo sa library kung nasaan si Miguel.