All Chapters of A Naive Bride For The Sophisticated CEO (Filipino version) : Chapter 1 - Chapter 10

Lumabas si Amelia Cooper mula saBluehills gate ng kolehiyo at lumingon upang tingnan ang gusali nito sa huling pagkakataon sa ilalim ng liwanag ng buwan.Ang mga panlabas na ilaw sa dingding ng mga pader ng kolehiyo ay nagliliwanag sa kanyang napaka-magandang balat. Ang kanyang asul na mga mata ay kumikinang sa ilalim ng maliwanag na mga ilaw, at ang kanyang pulang kolorete ay kumikinang.Sa wakas ay natapos na siya sa kolehiyo, at hindi lang tapos, ngunit nagtapos siya bilang isa sa mga pinakamahusay na estudyante sa faculty of arts, department of mass communication.Mami-miss niya nang husto ang pag-aaral, hindi dahil may mga kaibigan siyang nakagawa ng mga alaala, kundi dahil hindi na siya makakatakas sa pagpapahirap ng kanyang mga pinsan ngayon.*Noong siya ay limang taong gulang, ang kanyang mga magulang ay pinatay sa harap mismo ng kanyang mga mata ng ilang masasamang tao. Hindi nila siya kinausap ni hindi man lang siya nilalagyan ng daliri. Walang tigil sa pagiisip si Amelia k

Walang katapusang tumitig si Amelia sa itim na onyx na malalalim na mata ng napakarilag na lalaki na idiniin ang labi nito sa labi niya.Ang kanyang sandalwood cologne ay sumalakay sa kanyang mga butas ng ilong, at ayaw niyang kumalas ang pagkakahawak sa kanyang mamahaling suit.Inilarawan niya ang simula ng isang kuwento ng pag-ibig tulad ng dati niyang napapanood sa mga pelikula, kung saan ang ginang ay nabangga ng isang lalaki at sila ay nag-iibigan pagkatapos.Siya ay masyadong nabigla at nabihag sa kanyang mga dakilang anting-anting upang malaman kung ano ang gagawin.“Ano ba!” Si James Parker, ang lalaking napagkakamalang hinalikan ni Amelia, ay nagmamadaling humiwalay sa kanya at bumagsak sa sahig sa kanyang mga puwitan.Agad na nawala si Amelia sa kanyang mga pantasya at napaluhod. Naramdaman niya ang pumipintig na sakit sa likod ng kanyang ulo, at unti-unti niyang hinawakan ang likod ng kanyang ulo."I'm so sorry, Mister. I…” Napatigil siya sa pagsasalita nang may tumulak sa

Nakarating si James sa kanyang opisina, binuksan ang pinto at pumasok. Sumunod si Amelia sa kanyang likuran bago sumara ang pinto. Tumingin siya sa paligid ng opisina nito at nawala sa kagandahan nito.Amoy bagong libro ang opisina niya. Ang dingding at tiles nito ay puti at kumikinang na malinis, ang puting PVC na blind folds na nakasabit sa kanyang bintana ay walang bahid, at ang mga upuan, mesa at sopa ay nakaupo sa tamang pwesto.Dalawang leather na upuan sa opisina ang nasa harap ng kanyang makintab na kahoy na mesa, at sa likod ng kanyang mesa ay isang executive chair para sa kanya.Tumungo siya sa desk niya at umupo sa gilid nito. Ang kanyang kanang paa ay nakasabit sa hangin, habang ang kanyang kaliwang paa ay nasa sahig.Ang kanang binti ng kanyang pantalon ay hinila pataas habang siya ay nakaupo, na nagpapakita ng kanyang makapal na itim na medyas at isang maliit na bahagi ng kanyang mabalahibo ngunit malinis na binti.“Ngayon, sabihin mo sa akin. Bakit ka nandito?" Ipinaton

Pagkaalis ni Freddie sa silid ni Amelia, tumayo siya at nagsimulang maglakad sa gitna ng kanyang silid.“Pwede ba akong magtrabaho sa opisina niya? hindi ko akalain. Galit siya sa akin, at nakakatakot siya.Hindi ito magandang ideya. Hindi ko akalain na makakatrabaho ako ng maayos sa kumpanya niya. Paano kung may masira ako, at kailangan kong humingi ulit ng tawad! Oh Diyos, hindi ito mabuti. Bakit ganito ang buhay ko!" Umupo ulit si Amelia sa kanyang kama at napayuko sa lungkot at pag-iisip.Ang biglaang tunog na narinig niya sa kanyang pinto ay nagpawala sa kanyang isip, at nakita niyang pumasok si Hudson.Tumayo siya sa pintuan niya at tinitigan siya ng diretsong mukha. "Marumi pa ang kwarto ko," Aniya, at bumangon si Amelia.“Naghahanda ako sa pagpunta. Ako ay. Paparating na,” nauutal niyang sabi, at lumapit si Hudson sa kanya. Napalunok siya ng mariin at tinitigan siya habang papalapit ito sa kanya."Naghahanda ka bang pumunta at nakaupo ka?" Tanong niya, at dahan-dahan niyang in

“Maraming salamat sa pagtulong mo sa akin sa pag-aayos kahapon, Elena. Kinailangan kong gawin ang lahat ng gawain nang mag-isa kung wala ka. May emergency meeting ang tito ko,” sabi ni Amelia kay Elena habang nakatayo sa harap ng kanyang pintuan.Si Amelia ay nakasuot ng puting plantsadong sando at itim na pantalon sa opisina. May dala siyang itim na tote bag na nakasabit sa kanyang balikat. Nasa bag niya ang mga credential niya. Nakahanda na siyang mag-apply ng trabaho sa kumpanya ni James."Wala yun, Amelia. You are my new neighbor and it's only nice of me to help you out," sagot ni Elena, at tuwang tuwa si Amelia."So... saan ka pupunta? Papasok ka na sa trabaho?" Tanong niya, at napabuntong-hininga si Amelia. “Hindi naman, Elena. Mag-a-apply lang ako ng trabaho. Sana matanggap ako sa kumpanya."Ngumiti si Elena at tumango. “Mukhang matalino ka. Matatanggap ka. I wish you good luck.” Tumango si Amelia at ngumiti ng malawak. "Salamat. At ikaw? Hindi ka ba magtatrabaho?" Tanong niya,