Isang nakakondisyon na pagpapatawad

Nakarating si James sa kanyang opisina, binuksan ang pinto at pumasok. Sumunod si Amelia sa kanyang likuran bago sumara ang pinto. Tumingin siya sa paligid ng opisina nito at nawala sa kagandahan nito.

Amoy bagong libro ang opisina niya. Ang dingding at tiles nito ay puti at kumikinang na malinis, ang puting PVC na blind folds na nakasabit sa kanyang bintana ay walang bahid, at ang mga upuan, mesa at sopa ay nakaupo sa tamang pwesto.

Dalawang leather na upuan sa opisina ang nasa harap ng kanyang makintab na kahoy na mesa, at sa likod ng kanyang mesa ay isang executive chair para sa kanya.

Tumungo siya sa desk niya at umupo sa gilid nito. Ang kanyang kanang paa ay nakasabit sa hangin, habang ang kanyang kaliwang paa ay nasa sahig.

Ang kanang binti ng kanyang pantalon ay hinila pataas habang siya ay nakaupo, na nagpapakita ng kanyang makapal na itim na medyas at isang maliit na bahagi ng kanyang mabalahibo ngunit malinis na binti.

“Ngayon, sabihin mo sa akin. Bakit ka nandito?" Ipinatong niya ang kanyang mga braso sa kanyang kanang binti at tinitigan siya.

"Ermm, nandito ako para humingi ng tawad sa nangyari sa party kagabi." Nakayuko siya habang nagsasalita.

"At anong nangyari sa party kagabi?" Tinaasan siya nito ng kilay.

Umangat ang ulo ni Amelia at tumingin sa kanya.

'Bakit niya ako tinatanong ng ganyan? Alam na alam niya ang nangyari. Kailangan pa ba nating balikan iyon?'

"Nahulog kita at pinahiya kita sa harap ng lahat," tugon niya.

Hindi siya kumportable dahil sa mga titig nito sa kanya, kaya napayuko siya. Itinakip niya ang kanyang mga kamay sa kanyang likuran at nanatiling nakayuko ang kanyang ulo.

Bumaba ang mga mata ni James sa kanyang katawan, mula ulo hanggang paa. Si Amelia ay hindi tumitingin sa kanyang mukha, ngunit ramdam niyang nakatitig ito sa kanya.

"Iyon lang ba ang ginawa mo?" Tanong niya, at dahan-dahan niyang iniangat ang ulo niya.

"Kaya laktawan mo ang bahagi kung saan ka nagnakaw ng halik, at kailangan kong matamaan ang aking mga puwit sa sahig?!" Lalong lumakas ang boses niya, at napaatras si Amelia.

“I… I’m sorry about that too. It was a mistake, and I promise it won’t happen again,” She said, and James let out a slight cold laugh.

“Hindi na mauulit? Hindi mo kailangang sabihin iyon bago ko malaman. Walang makakapagpahalik sa isang tulad mo. You should be happy you got that close to me in the first place,” He stated, and Amelia nodded.

“I’m very sorry, Mr. James. Mangyaring tanggapin ang aking paghingi ng tawad.” Itinaas niya ang ulo niya at tinignan ang mukha nito. Ito ay ang parehong malamig na tingin niya sa.

"Hindi ko alam kung sino ang nagpapaniwala sa iyo na kaya mong humingi ng tawad sa akin ng ganito, at makikinig ako. Hindi mo kilala ang taong niloko mo."

Nakaramdam ng pananakot si Amelia sa kanyang sinabi. Nataranta siya at hindi na alam ang gagawin.

“Pakiusap, Mr. James, tanggapin mo ang aking paghingi ng tawad. Seryosong kailangan ko ito. Ang aking tiyuhin ay hindi magiging masaya hangga't hindi mo tinatanggap ang aking paghingi ng tawad. Nagkasala ako sa iyo, at taos-puso akong nagsisisi. Gagawin ko ang lahat para mapatawad mo ako." Ibinaba niya ang itaas na bahagi ng katawan niya kaysa kanina, at pinagdikit niya ang dalawang palad niya na parang nagdarasal.

"May gagawin ka ba, hun?" Tanong niya at tumayo sa desk niya. Mabagal ngunit tiyak na mga hakbang ang ginawa niya kay Amelia. At bawat hakbang niya ay parang tren ang pulso ni Amelia.

Tumingala siya at nang makita niyang papalapit na siya, nagsimula siyang umatras nang dahan-dahan.

Si James ay patuloy na lumalapit sa kanya, at siya ay patuloy na naglalakad pabalik. Naikuyom niya ang kanyang panga nang makaramdam siya ng sakit sa kanyang nasugatang binti. Nagkamali siya ng pressure dito.

Nanginginig ang kanyang gulugod habang ang iba't ibang nakakatakot na pag-iisip ay tumatakbo sa kanyang ulo.

‘Anong gagawin niya? Bakit siya lumalapit? Sasampalin niya ba ako? Itutulak niya ba ako sa sahig gaya ng ginawa ko sa party?’

Nakita ni James na napakapit siya sa couch, at ang gilid ng labi nito ay nakakurba sa isang evil smirk.

Bago ito namalayan ni Amelia, nahulog siya sa sopa, at ang kanyang nasugatan na binti ay nagpadala ng isang masakit na mensahe sa kanyang gulugod at sa kanyang utak.

"Arrghh," d***g niya at hinawakan ang kaliwang paa niya sa sakit. Napakunot ang kilay ni James at agad na napaatras matapos niyang marinig ang pag-ungol nito.

“Anong mali?” Parang natatakot siya.

Pinikit ni Amelia ang kanyang mga mata at umiling. “Wala lang. Please accept my apology, Mr. James,” She responded, and he scoffed.

“Kaya nagkunwari kang nasasaktan para mapatawad kita, hun?”

Sumandal siya at inilagay ang mga kamay sa sandalan ng sopa, hindi kalayuan sa ulo niya. Nanlaki ang mga mata ni Amelia, at mabilis niyang ibinaba ang kanyang ulo.

Pakiramdam niya ay nanginginig ang kanyang puso habang ang parehong pabango na naramdaman niya mula sa katawan nito sa party ay tumatakip sa hangin sa paligid niya.

“Ako... hindi ako nagpapanggap. Ang sakit talaga ng paa ko," She muttered.

Inilapit ni James ang kanyang mukha sa kanyang ulo at sinabing, "Tumingin ka sa akin kapag nagsasalita." Kinagat niya ang kanyang mga ngipin habang nagsasalita.

Mabilis na itinaas ni Amelia ang kanyang ulo at tumingin sa kanyang mga mata. Wala pang dalawang pulgada ang layo ng mukha nito sa mukha niya.

Ang kanyang napakarilag na asul na mga mata ay bumaon nang malalim sa kanyang nakakaakit na itim at bahagyang malalaking mata. Pagkaraan ng ilang minuto, ang titig ay masyadong matindi para sa kanya, at dahan-dahan niyang ibinaba ang kanyang mga mata sa kanyang tuwid, pababang ilong.

Napakakinis nito na gusto niyang ilapat ang daliri dito nang mabilis. Sa ilalim ng kanyang ilong at sa itaas ng kanyang hugis-kupido na pang-itaas na labi, ay ang kanyang magaan na bigote na nakadugtong sa kanyang maayos na pinutol na balbas.

Pinagpatuloy pa ni Amelia ang mga labi na kumukuha ng pagkabirhen ng kanyang mga labi. Matambok at basa ang kanyang mga labi na parang may gloss, pero hindi.

Habang patuloy na nakatitig ay nakaawang ang seksing labi nito, at narinig ni Amelia ang mapang-akit na boses nito sa kanyang tenga.

"Bakit pakiramdam ko gusto mo ng isa pang halik mula sa akin?" Mapang-akit na kuminang si James, at mabilis niyang hinagis ang mukha sa gilid.

“Hindi po Mr. James. Wala akong hinihiling kundi kapatawaran mula sa iyo. That’s all,” She mumbled, at napabuntong-hininga si James. Ang sariwa at mint niyang hininga ay humaplos sa kanyang mukha at ang kanyang mga mata ay napapikit.

Nakita ni James na namula ang pisngi niya, at napaatras siya, nagpakawala ng kaunting tawa.

“Sabi mo nasaktan ka diba? Tingnan ko. Hindi ko mapapatawad ang isang sinungaling." Inikot niya ang office chair na mas malapit sa kanya at umupo doon. Tinitigan siya nito, naghihintay na ipakita sa kanya ang nasugatan niyang binti.

Maingat na iniunat ni Amelia ang kanyang kaliwang binti pasulong at dahan-dahang ibinulong ang kanyang pantalon. Napakaingat niyang huwag hawakan ang benda na nakabalot sa kanyang sugat.

Huminto siya sa pag-roll ng jeans niya sa ibaba ng kanyang tuhod, na inilantad ang kanyang balingkinitang binti. Tinitigan ni James ang benda sa binti niya at saka tumingin sa mukha niya.

"Kailan ito nangyari?" Tanong niya, at napatingin siya sa mukha niya. ‘Nag-aalala ba siya sa akin?’ Napaisip siya bago sumagot. "Kagabi."

Ibinaba niya ang kanyang nakabalot na pantalon at kinaladkad ang kanyang binti sa kanyang sarili.

"Well, that is none of my business," Malamig niyang tugon at tumayo. Pumunta siya sa executive chair niya at umupo doon.

"Matatanggap mo ang aking kapatawaran sa isang kondisyon."

Nang marinig ang kanyang pahayag, mahigpit na hinawakan ni Amelia ang sandalan at tumayo. Tumalon siya at tumingin sa kanya.

"Ano ang kondisyon, Mr. James?" Nag-aalalang tanong niya.

“May ninakaw ka sa akin, at ngayon ay may utang ka sa akin. Kailangan mong hanapin ang pinakamamahal ko at gawin ito para sa akin. Then I’ll forgive you,” sabi niya, at kumunot ang noo ni Amelia. Nawala siya.

“Ano ang pinakamamahal mo, Mr. James? Hahanapin ko ito at ihahatid sa iyo."

Dahil sa pananabik sa boses niya, napangiti si James. Alam niyang hindi pa niya napagtatanto ang gulo na pinasok niya sa sarili niya.

“Iyon ay sa iyo upang malaman. Umalis ka na sa opisina ko. May trabaho pa akong gagawin." Kinuha niya ang file na nasa harapan niya, at binuksan iyon.

Ibinuka niya ang kanyang bibig para magsalita ngunit iniwasan siya ng kamay ni James na nakataas sa ere.

“Iyon lang muna sa ngayon. Ayokong makarinig ng kahit ano mula sa bibig mo."

Kinuha niya ang casing ng kanyang recommended glasses at binuksan iyon. Isinuot niya ito at nag-cross legs. Inangat niya ang file at sinimulang basahin.

Dahan-dahang tumango si Amelia at tumalikod na para umalis. Kinaladkad niya ang kanyang mga paa sa pinto at binuksan iyon. Tiningnan siya ni James ng isang ngiti sa mukha bago siya tuluyang lumabas ng opisina.

Dumeretso siya sa elevator at pinindot ang open button. Hinintay niyang bumukas ang pinto ng elevator at nang bumukas ito ay maringal na lumabas si Ava mula rito.

Tumigil ang pagtibok ng puso ni Amelia nang makita siya. Nakasuot siya ng napakaikli at expose na pink na gown.

Nakasuot siya ng kulay-rosas na fur na sumbrero na nakadikit sa kanyang blonde na buhok, at sa kanyang mga payat na binti ay nagniningning, mahal, pink na boot-heels.

Pinasadahan niya ng kayumangging mga mata ang katawan ni Amelia nang may pagkasuklam, at bago pa siya magawa ni Amelia, itinulak niya ito palayo, at nahulog si Amelia sa lupa.

Sinigurado niyang protektahan niya ang kanyang nabugbog na binti sa lahat ng paraan, at dumapo siya sa kanyang kanang bahagi.

"Ang isang madungis na tulad mo ay hindi dapat matagpuan sa mga klaseng lugar tulad nito. Madudumihan mo ang hangin."

Nagpakawala siya ng masamang tawa at lumakad palayo, iginalaw-galaw ang kanyang balakang na parang hindi mahigpit na nakakabit sa kanyang baywang.

Tinitigan siya ni Amelia at nakita siyang pumasok sa opisina ni James. ‘Di siya nag-abalang kumatok. Ano ang nangyayari sa pagitan nila? Magkasama ba sila?’