"Ako dapat ang nagtatanong sayo niyan, ma'am. Saan ka pupunta?" Tanong ulit ng driver kay Amelia. “Hindi ko alam! Oh. Aking. Diyos! Hindi niya sinabi sa akin ang lokasyon!"Hinawakan niya ang mga upuan ng kotse at hinila ang sarili pasulong. "Simulan mo nang magmaneho!" Sigaw niya kaya napaatras ang driver."Gusto mo magsimula akong magmaneho nang walang patutunguhan?"“Oo! Iyan ang eksaktong sinasabi ko sa iyo. Magmaneho ka na!" She yelled, at kinaladkad niya ang gamit pabalik.Biglang umabante ang sasakyan kaya mas lalo pang naitulak si Amelia. “Pero saan…”“Isang itim na Mercedes Benz! Nakasakay siya sa itim na Mercedes Benz. Kung napakabilis mo, sasalubungin natin siya at susubaybayan hanggang makarating tayo sa venue.”“Ma’am, higit sa isang Mercedes Benz na sasakyan sa highway. Kailangan mong maging mas tiyak, okay?"“Ituloy mo lang ang pagmamaneho. I can guess it's his car kapag nakita ko. Pumunta ka nang mabilis hangga't kaya mo!"Si Amelia ay hindi kailanman naging napakabali
Nang matapos ang pagsusuka ni Amelia ay naghilamos siya sa mukha at tumakbo palabas ng restroom. Tumakbo siya pabalik sa kung saan niya nasagasaan si James at nakita niyang wala na ito roon.Nakita niya ang isang lalaking nakatayo sa tabi ng entrance, nakasuot ito ng asul at itim na uniporme.“Excuse me, sir. Pakiusap, alam mo ba kung saan nagaganap ang mga pagpupulong kasama ang mga CEO? Dapat nandoon ako pero wala akong ideya kung saan iyon.”Ang mga mata ng security man na nakausap niya ay gumagala sa kanyang katawan mula ulo hanggang paa. Iniisip niya kung ano ang gagawin ng isang mukhang hindi classy sa isang napakagandang event.“Nasa kabila. Nasa unang conference room sila."Tinuro niya paharap, at lumingon naman si Amelia sa direksyon na tinuro niya."Salamat!"Dali-dali siyang tumakbo sa corridor na nasa harapan niya, habang ang kanyang mga mata ay abala sa pagtingin sa mga pintuan.Hindi nagtagal, nakarating siya sa ikaapat na pinto at nakita niya ang isang tag na may nakala
Natapos ang meeting, at sunod-sunod silang lumabas sa conference room. Ang kumpanya ni James, at ang isa pa ay nanalo sa kompetisyon.“Congratulations, Mr. James. Napakahusay ng ginawa ng iyong assistant! I’m so impressed. Sinong mag-aakalang magkakaroon siya ng mga ganoong salita sa kanyang bibig."Binati ng chairman si James, at napangiti ng mahina si James. Si Amelia na nakatayo sa likuran niya ay hindi napigilang mapangiti.“Mas maganda rin sana ang dating secretary ko. Huwag mo siyang masyadong pasayahin. Mas maganda sana ang ginawa niya.”Napatingin siya sa mukha niya, at tumigil siya sa pagtawa. 'Bakit hindi siya masaya? At least nanalo tayo.’"Naiintindihan kita. Ngunit dapat pa rin tayong magdiwang. May party dito ngayong gabi. Ang mga masuwerteng kumpanya ay dapat na nasa paligid upang magdiwang."“Oo naman. Tiyak na dadalo ako,"“Imbitado ka rin, Miss Amelia.”Tumingin ito sa kanya, at tuwang-tuwa itong tumango. "Opo, ginoo. Salamat sir."Umalis ang chairman, at nagsimulang
Umuwi si Amelia at nilagyan ng ointment ang nasunog niyang dibdib, at gumaan ang pakiramdam niya. Nagsimula siyang maghanda para sa hapunan nang wala sa oras.Tawagan niya si Elena para tulungan siyang pumili ng damit, ngunit nang pumunta siya, sinabi ni Elena na abala siya, ngunit makakasama siya sa loob ng ilang minuto.“Amelia, hindi na ako busy ngayon. Pwede ba akong pumasok?” Kumatok si Elena sa pinto ni Amelia at hinintay itong sumagot.“Oo, pasok ka! I didn’t lock the door,” tugon ni Amelia, na naghagis pa ng mga damit mula sa kanyang aparador.Pumasok si Elena sa apartment ni Amelia at hinanap ang sala gamit ang kanyang mga mata. Bumagsak ang mga mata niya sa nakabukas na pinto ng kwarto ni Amelia, at naglakad siya papunta sa pinto.Nalaglag ang panga niya nang makita kung gaano kalat ang kwarto ni Amelia. Napakaraming damit ang nasa sahig, ang iba ay nasa kama, at kahit kakaunti ang nakahanap ng daan patungo sa kanyang nakatayong salamin."Ano sa bastos na pangalan ang nangya
Tinakpan ni Amelia ang kanyang bibig pagkatapos niyang isigaw ang pangalan ni James. Sa sandaling iyon ay alam niyang nag-f**ked up siya."May tao dito." Narinig niyang sabi ng boses ng babae, at nanlaki ang mga mata niya.'Hindi ko hahayaang makita nila ako.'Tumakbo si Amelia palabas ng banyo, tuluyang nakalimutan ang kanyang nasirang makeup. Tumayo siya sa hindi kalayuan sa banyo at bumuntong hininga.'Bakit si Mr. James ay nakikipagtalik sa isang babae sa isang banyo? Maaaring umuwi na lang siya, o dinala siya sa isang hotel. Paano kung may makakita sa kanya?’“Amelia?” Isang pamilyar na boses ang tumawag kay Amelia mula sa kanyang pag-iisip, at tumingala siya. Nakita niya si Mr. Charles Parker na nakatayo sa harapan niya. Bakas sa mukha niya ang pagtataka."Ginoo. Charles, Magandang gabi sir," tugon niya, na nagpahayag ng nerbiyos at pekeng ngiti."Anong nangyari sa'yo?" Takang tanong ni Charles."Wala. Ayos lang ako, sir." Bahagya siyang yumuko habang nagsasalita."Hindi, hindi
Nakarating sila sa likod ng kumpanya, at walang ingat na hinila ni James si Amelia pasulong, na halos bumagsak sa lupa sa kanyang mukha.“Ano ang naisip mo? Ano ang problema mo? Anong klaseng stupid makeover yan?!"Napatalon si Amelia nang marinig ang galit niyang boses. Napalunok siya ng mariin at biglang nag-init ang mga mata."I... I'm sorry, I...""Huwag kang umiyak! Wala itong epekto sa akin! Hindi mo ba tiningnan ang sarili mo sa salamin?!" Siya ay sumigaw.“Ginawa ko, ngunit sinabi sa akin ng aking kaibigan na ito ay maganda! Hindi ako fashionista pero siya, kaya naniwala ako sa kanya. Paumanhin, Ginoong James. Kailangan kong maghugas ng mukha nang marinig ko ang mga komento ng mga reporter habang dumadaan ako. I'm very sorry para sa kahihiyan na ito. Tatanggapin ko ang mga kahihinatnan nito.""Siyempre gagawin mo. Tanggal ka na sa trabaho! Hindi mo maaaring patuloy na gawin ito sa aking kumpanya. Hindi ka karapat-dapat na tumuntong sa aking kumpanya."Tumalikod si James para u
~ Ang Susunod na Araw ~Nagmamadaling lumabas si Amelia sa kanyang apartment at ni-lock ang pinto. May sampung minuto lang siya para makarating sa kumpanya. Kahit na kaya pa niya, gusto niyang makarating doon sa lalong madaling panahon.Late na siyang nagising dahil late na siyang umalis sa party. Hindi pa handa si James na umalis sa party kung kailan niya gusto, kaya wala siyang pagpipilian na manatili sa tabi niya.Bago siya makalayo sa kanyang pintuan, bumukas ang pinto ni Elena, at tumalikod si Amelia. Nakita niya si Elena na nakatayo sa pintuan.Ngumiti ng malawak si Elena sa kanya, ngunit labis na nasaktan si Amelia para ngumiti ito pabalik sa kanya. Naalala niya ang ginawa nito sa kanya kagabi."Magandang umaga, Amelia. Kailan ka bumalik kahapon?" Tanong ni Elena, napabuntong hininga naman si Amelia.“Late na akong nakabalik. Natutulog ka na siguro noong bumalik ako,” malamig na sagot ni Amelia.Napansin ni Elena ang paraan ng kanyang pagkilos, at lumabas siya ng kanyang apartm
Si Charles ay nakaupo sa isang restawran, naghihintay sa kanyang diborsiyadong asawa, si Helen. Nagkasundo silang dalawa na magkita dahil sa kanilang anak at wala nang iba pa.Sinilip niya ang kanyang wristwatch at nakitang malapit na ng tanghali.“Isa ito sa mga dahilan kung bakit galit na galit ako sa kanya. Bakit hindi na lang niya pinili ang tanghali para sa pulong kung hihintayin niya ako hanggang sa oras na ito?"Kinuha niya ang kanyang tasa ng kape at humigop. Tumingin siya sa labas ng restaurant sa transparent na dingding.Hindi nagtagal ay nakita niya ang isang nakaparada sa labas ng restaurant. Bumukas ang pinto ng sasakyan, at nakita niyang bumababa si Helen.Siya ay mukhang maganda gaya ng dati. Napalunok si Charles at umiwas ng tingin. Kinuha niya ang kanyang tasa ng kape at humigop muli.“Sorry talaga! Medyo na-delay ako sa airport,” wika ni Helen at umupo.Tumingala siya at tinitigan ang mukha niya. Walang pinagkaiba sa huli niyang pagkikita. Napakaganda at bata pa niya
~Pagkalipas ng Limang Taon~“Amelia!” Tawag ni Elena habang hinihila ang nakasisilaw na puting wedding gown na suot niya."Papunta na ako! Can't you stop making it so obvious na kinakabahan ka?! Araw ng kasal mo, hindi horror show night."Nagmamadaling lumabas ng silid si Amelia patungo sa sala kung saan naghihintay sa kanya si Elena at ilang kaibigan na mga bridal train."I'm sorry kung pinaghintay kita. Kailangan kong tiyakin na nakuha ko ang aking makeup nang tama dahil pinilit kong gawin ito sa aking sarili. Mahigit tatlong taon na akong nagsasanay para sa araw na ito. Para mag-makeup ako!" Proud niyang sabi."At hindi mo ako binigo! Napakaganda mo talaga, ate.""Salamat! Napakaganda mo rin! I bet mas magiging maganda ka kapag naglalakad ka sa aisle kasama ang tatay natin ngayon." Sagot niya na puno ng pananabik."Sa tingin mo ba makakarating siya? Sa tingin mo ba ay bibigyan siya ng hukom ng pansamantalang paglaya para lamang makadalo sa isang kasal?”"Huwag kang masyadong mag-al
~Makalipas ang Isang Taon~“Bababa!” Tawag ni Alice kay James, na abala sa pagkain ni Amelia sa labas ng kusina.“James... James... Ilang minuto na kayong tinatawagan ni Alice. Hindi ka ba pupunta at makita siya?" Halos hindi narinig ni James ang boses ni Amelia.Itinaas niya ang kanyang ulo mula sa pagitan ng mga binti ni Amelia at tiningnan ang mukha nito. Unti-unting sumimangot ang labi niya at tumayo.Hinalikan niya ang labi nito para matikman niya ang sarili sa bibig nito."Hindi ba pwedeng ihatid mo na lang siya sa school? Hindi niya ako hinahayaang maging freaky sa paraang gusto ko." Bulong niya ilang pulgada ang layo sa labi niya.Humalakhak si Amelia at hinila siya palapit gamit ang kanyang mga binti. “Sinabi ko na sa iyo na ginagawa ko iyon. Ayokong mag-aral siya sa Alabama. Punta tayo sa malayong lugar dito."“Para saan ba talaga? Ilang buwan mo na itong sinasabi at tinatanong kita kung saan tayo pupunta. Naiisip mo pa ba?"“Sinabi ko sa iyo na ipaalam sa akin kapag maaari
Sa halip na dumiretso sa bahay, bumaba si Penelope sa istasyon upang makita sina Hopper at Freddie. Hindi niya maitago sa sarili niya ang balitang buhay pa si Clara.Nakarating siya sa istasyon at naghintay hanggang sa oras na para sa conjugal visit.Nang oras na, hiniling niya na makita muna si Hopper. Dinala siya sa isang private room para makapag-usap sila.Masaya siyang hindi na niya kailangang manatili sa likod ng mesa para makausap siya sa pagkakataong ito. Sa wakas ay hahawakan na niya ito pagkatapos ng mahabang panahon.Makalipas ang ilang minuto, dumating na si Hopper. Agad siyang pumasok sa kwarto, sumilay ang ngiti sa kanyang mukha.Binuksan niya ang kanyang mga braso at niyakap siya. Handa na rin siyang yakapin siya."Kamusta ka, na-miss kita ng sobra." Sabi ni Hopper habang kumalas sa yakap."Na-miss din kita ng sobra, Hopper." Sagot niya at umupo na silang dalawa. Napabuntong-hininga si Penelope at napalunok habang nakaupo.Kumunot ang noo ni Hopper at tinignan siyang ma
“Oh please, sa tingin mo matatakot mo ako sa mga salitang yan? Ano ang maaari mong gawin sa akin, hun? Ang magagawa mo lang ay ipakulong ako tulad ng ginawa mo sa asawa ko, at sa wakas ay makakasama ko na rin siya. Hindi ako natatakot sa iyo, James."“Tama na, Inay! Hindi ko alam na maaari siyang maging insensitive tungkol sa bagay na ito. Ikaw ay malinaw na may kasalanan at ikaw ay kumikilos nang napakalakas. Mawawala sa iyo ang lahat ng gusto mo noon pa man at ang mga dati mong mayroon." sambit ni Elena.Napahawak si Penelope sa kanyang mga panga at umiwas ng tingin kay Elena. Sa kaibuturan niya, hindi niya ginustong maglalaro ito nang ganito kalala, ngunit ngayon ay dapat na ganoon, hindi siya kailanman magiging mahina sa harap nila.“Noon pa man ay alam ko na na miss na miss mo na ang asawa mo. Pero hindi ko akalain na aabot ka sa kulungan para lang makasama siya. Buweno, binabati kita, ang iyong hiling ay matutupad nang buo." dagdag ni James."Hindi." Wika ni Amelia pagkatapos ng
~Ang Susunod na Araw~Pagkaraang pakalmahin si Susan para hindi na siya mag-overthink sa sinabi ni Amelia sa kanya, gumaling siya at bago pa niya namalayan ay na-discharge na siya.Si Amelia lang ang kasama niya sa buong pananatili niya sa ospital. Hindi rin makakauwi si James dahil hindi niya ito kayang hayaang mag-isa.Hindi na niya hahayaang may mangyari muli sa kanya. ‘I have lost her once, and that would never respect himself anymore.’ Sabi niya sa sarili.Dinala si Susan sa bahay ni James pagkatapos niyang ma-discharge. Hinatid siya pauwi sakay ng kotse niya.Hiniling niya na hayaan ni Amelia na tawagan niya si Tonia at ipaliwanag kung ano ang nangyayari upang hindi siya mag-alala tungkol sa kanya.Sinabi sa kanya ni Tonia na hahanap siya ng oras para bisitahin siya bago matapos ang linggo. Sabik din siyang malaman ang higit pa tungkol kay Susan, dahil hindi niya nakita ang nakaraan niyang buhay noong kasama pa niya ito.Pagdating sa mansyon, bago pa man sila pumasok sa bahay, n
Sa buong impromptu ride papunta sa ospital, tahimik at gulat na gulat si Penelope.Paulit-ulit na tinatanong ni Elena kung bakit niya tinawag ang kakaibang babaeng iyon na Clara, pero parang natigilan siya para magsalita.Nakarating sila sa pinakamalapit na ospital, at si Susan ay isinugod sa emergency ward. Hiniling silang lahat na maghintay sa labas para gawin ng doktor at mga nars ang kanilang trabaho.Tila mas nag-alala si Amelia kaysa sa iba dahil natakot siya na baka may mangyaring masama sa kanya."Magiging maayos din siya, Amelia." Sinubukan siya ni James na aliwin. Umiling si Amelia at bumuntong hininga. “I asked her to come with me, and now this happens? Paano kung may mangyaring masama sa kanya? May guardian siya. Ano ang dapat kong sabihin sa kanya kapag nalaman niya ito?" Nag-aalalang sagot niya.Hindi alam ni James kung ano ang gagawin maliban sa pag-aliw sa kanya hanggang sa marinig nila sa doktor kung ano talaga ang nangyari. Wala pa siyang alam tungkol sa kanya."Hal
“James?!” Tumawag siya, nahuli ang lahat ng hindi alam.Ang mga pulis ay nagmamadaling lumabas sa kanilang mga pinagtataguan, at bago pa napagtanto ni Fred kung ano ang nangyayari, siya ay napapaligiran ng mga pulis na nakatutok sa kanya ng kanilang mga baril."Ang iyong mga kamay sa hangin!" Nagpahayag sila, at itinaas niya ang kanyang mga kamay.Lumabas din si James sa kanyang pinagtataguan at tumakbo papunta kay Amelia, na masaya ring tumatakbo papunta sa kanya habang nakaakbay si Alice.“Alice!” Masayang tawag niya at ibinuka ang kanyang mga braso. Tumakbo si Amelia sa kanyang mga bisig, kahit na medyo conscious siya tungkol kay Alice na dinala niya sa kanyang mga bisig.Ang unang ginawa ni James ay binuhat muna si Alice mula sa kanyang mga braso at saka niyakap si Amelia sa kanyang tagiliran. Si Alice ay tumabi, si Amelia naman ang tumabi."Na-miss kita ng sobra, James." Bulong ni Amelia at nagsimulang tumulo ang mga luha sa kanyang mga mata. Ipinikit ni James ang kanyang nag-iin
"Uuwi siya sa atin, Fred." sambit ni Amelia at binigyan ng panatag na tango si Susan."Ano? Baliw ka ba? Hindi ko maaaring hayaan ang isang estranghero na sumama sa amin sa bahay. Alam mo kung bakit hindi ko kaya." Galit na tugon niya.“Susan, pwede bang bantayan mo si Alice ng ilang minuto? Kailangan kong makausap ang lalaking ito."Matapos ibigay ang Walker kay Susan, lumapit siya kay Fred at huminga ng mahina habang nagsimula siyang magsalita.“Inagaw mo ako, hindi ba? Hindi lang ako, kundi ang anak ko.""Bakit mo ito sinsabi?" Halos agad niyang sinagot.“At simula nang mangyari ito, pagkatapos kong piliin na makasama ka, nabunggo na ba kita o sinubukang tumakas? Natutulog tayo sa iisang kama, alam ko kung saan mo itinatago ang mga susi ng pinto, kaya kung gusto kong tumakbo ay gagawin ko." Huminto siya saglit at naghintay ng iba pang sasabihin nito, ngunit hindi niya ginawa.“Kung hindi mo ako mapagkakatiwalaan, wala akong nakikitang dahilan kung bakit gusto mong makasama kami ng
Nakarating sina Amelia, Fred at Alice sa shopping mall pagkaraang ibinaba sila ng taxi."Nandito na tayo. Saan tayo magsisimula?" tanong ni Fred.“Kami o ako? Fred, hindi mo na kailangang lumibot para hanapin ang babaeng ito para sa akin. Ni hindi mo alam kung ano ang hitsura niya. Kapit ka lang kay Alice. Kapag tapos na ako, pupunta ako sa iyo. Mangyaring panatilihing ligtas ang Buhay. May tiwala ako sayo kaya hinahayaan kitang makasama siya."Ngumiti ng malawak si Fred at tumango. “Alam mo kung gaano kita kamahal ni Alice. Hinding-hindi ko hahayaang saktan ka ng sinuman. Iikot kami sa mall, siguro sa Game Center. Ngunit mangyaring huwag magtagal. Kung may nakita o napapansin kang kakaiba, tawagan mo ako. Tatakbo ako."Isang matamis na ngiti ang isinalaysay ni Amelia at tumango rin. Lumapit ito sa kanya at ginawaran siya ng malambot na halik sa pisngi."Salamat."Bahagyang napahawak si Amelia sa kanyang mga panga at lumingon. Luminga-linga siya sa mall at inalala kung saan siya unang