Lahat ng Kabanata ng A Naive Bride For The Sophisticated CEO (Filipino version) : Kabanata 11 - Kabanata 20

Nang matapos ang pagsusuka ni Amelia ay naghilamos siya sa mukha at tumakbo palabas ng restroom. Tumakbo siya pabalik sa kung saan niya nasagasaan si James at nakita niyang wala na ito roon.Nakita niya ang isang lalaking nakatayo sa tabi ng entrance, nakasuot ito ng asul at itim na uniporme.“Excuse me, sir. Pakiusap, alam mo ba kung saan nagaganap ang mga pagpupulong kasama ang mga CEO? Dapat nandoon ako pero wala akong ideya kung saan iyon.”Ang mga mata ng security man na nakausap niya ay gumagala sa kanyang katawan mula ulo hanggang paa. Iniisip niya kung ano ang gagawin ng isang mukhang hindi classy sa isang napakagandang event.“Nasa kabila. Nasa unang conference room sila."Tinuro niya paharap, at lumingon naman si Amelia sa direksyon na tinuro niya."Salamat!"Dali-dali siyang tumakbo sa corridor na nasa harapan niya, habang ang kanyang mga mata ay abala sa pagtingin sa mga pintuan.Hindi nagtagal, nakarating siya sa ikaapat na pinto at nakita niya ang isang tag na may nakala

Umuwi si Amelia at nilagyan ng ointment ang nasunog niyang dibdib, at gumaan ang pakiramdam niya. Nagsimula siyang maghanda para sa hapunan nang wala sa oras.Tawagan niya si Elena para tulungan siyang pumili ng damit, ngunit nang pumunta siya, sinabi ni Elena na abala siya, ngunit makakasama siya sa loob ng ilang minuto.“Amelia, hindi na ako busy ngayon. Pwede ba akong pumasok?” Kumatok si Elena sa pinto ni Amelia at hinintay itong sumagot.“Oo, pasok ka! I didn’t lock the door,” tugon ni Amelia, na naghagis pa ng mga damit mula sa kanyang aparador.Pumasok si Elena sa apartment ni Amelia at hinanap ang sala gamit ang kanyang mga mata. Bumagsak ang mga mata niya sa nakabukas na pinto ng kwarto ni Amelia, at naglakad siya papunta sa pinto.Nalaglag ang panga niya nang makita kung gaano kalat ang kwarto ni Amelia. Napakaraming damit ang nasa sahig, ang iba ay nasa kama, at kahit kakaunti ang nakahanap ng daan patungo sa kanyang nakatayong salamin."Ano sa bastos na pangalan ang nangya

Nakarating sila sa likod ng kumpanya, at walang ingat na hinila ni James si Amelia pasulong, na halos bumagsak sa lupa sa kanyang mukha.“Ano ang naisip mo? Ano ang problema mo? Anong klaseng stupid makeover yan?!"Napatalon si Amelia nang marinig ang galit niyang boses. Napalunok siya ng mariin at biglang nag-init ang mga mata."I... I'm sorry, I...""Huwag kang umiyak! Wala itong epekto sa akin! Hindi mo ba tiningnan ang sarili mo sa salamin?!" Siya ay sumigaw.“Ginawa ko, ngunit sinabi sa akin ng aking kaibigan na ito ay maganda! Hindi ako fashionista pero siya, kaya naniwala ako sa kanya. Paumanhin, Ginoong James. Kailangan kong maghugas ng mukha nang marinig ko ang mga komento ng mga reporter habang dumadaan ako. I'm very sorry para sa kahihiyan na ito. Tatanggapin ko ang mga kahihinatnan nito.""Siyempre gagawin mo. Tanggal ka na sa trabaho! Hindi mo maaaring patuloy na gawin ito sa aking kumpanya. Hindi ka karapat-dapat na tumuntong sa aking kumpanya."Tumalikod si James para u

Si Charles ay nakaupo sa isang restawran, naghihintay sa kanyang diborsiyadong asawa, si Helen. Nagkasundo silang dalawa na magkita dahil sa kanilang anak at wala nang iba pa.Sinilip niya ang kanyang wristwatch at nakitang malapit na ng tanghali.“Isa ito sa mga dahilan kung bakit galit na galit ako sa kanya. Bakit hindi na lang niya pinili ang tanghali para sa pulong kung hihintayin niya ako hanggang sa oras na ito?"Kinuha niya ang kanyang tasa ng kape at humigop. Tumingin siya sa labas ng restaurant sa transparent na dingding.Hindi nagtagal ay nakita niya ang isang nakaparada sa labas ng restaurant. Bumukas ang pinto ng sasakyan, at nakita niyang bumababa si Helen.Siya ay mukhang maganda gaya ng dati. Napalunok si Charles at umiwas ng tingin. Kinuha niya ang kanyang tasa ng kape at humigop muli.“Sorry talaga! Medyo na-delay ako sa airport,” wika ni Helen at umupo.Tumingala siya at tinitigan ang mukha niya. Walang pinagkaiba sa huli niyang pagkikita. Napakaganda at bata pa niya

Kinaladkad ni Amelia ang kanyang mga paa sa kalyeng kinaroroonan ng kanyang apartment, umiiyak nang husto.Lahat ng dumaan sa kanya ay nakatingin sa kanya. Lahat sila ay nagtaka kung ano ang nangyari sa kanya, ngunit hindi nila tinanong kung ano ang nangyari.“Paano ko tatawagan si Mr. James ngayon? Galit na galit siya sa akin bukas. Kung hindi ko ipagpatuloy ang paggamit ng telepono bukas, tapos na ako!""Ang lahat ng pera ko ay ninakaw, hindi ako makakabili ng isa pa maliban kung umuwi ako at pumili ng higit pang pera. Pero hindi na ako makakabalik dito ngayong gabi, gabi na."“Bakit ang mundo laban sa akin? Bakit galit na galit ka sa akin!” Umiyak siya ng malakas na parang sanggol.Patuloy niyang kinakaladkad ang kanyang mga paa, nakayuko ang kanyang ulo sa kalungkutan, at ang kanyang bag ay walang ingat na nakasabit sa kanyang balikat.Wala siyang pakialam sa mga mata na nakatitig sa kanya. Nawasak siya.She shuffled past the mall on her street and before he could take five footst