All Chapters of BACHELOR SERIES #2: AXE FINN DEL FUENTE: Chapter 31 - Chapter 40

Napahilamos siya nang tumunog ang alarm clock. Inabot niya ito at pagkatapos ay padabog na pinatay ito.Hindi pa siya nakakatulog ngunit tumunog na ito, umaga na pala. Hindi niya inaasahang hindi siya makakatulog ng buong magdamag dahil lang sa kaiisip ng mga bagay- bayay. Ito ang unang beses na nangyari iyon sa kanya at dahil iyon kay Jazz.Hindi kase matanggap ng ego niya na may kasama na itong iba ngayon at si Vince pa talaga samantalang ginawa nito ang lahat para maakit lang siya noon. Idagdag pa na ang laki na ng pinagbago ng itsura nito kaysa sa noon dahil mas lalong lumitaw ang kagandahan nito.Bagamat hindi niya ito pinapansin noon ay nahuhuli niya pa rin ang kanyang sariling nakatitig at nakatanaw ito lalo na kapag nakaupo ito malapit sa kanilang pool habang nag- aaral, dahil mahilig itong tumambay doon.Pero dahil na rin sa galit niya sa ina nito dahil nga sa isip niya ay ginagamit nito ang ama niya ay nakuha niyang pagtakpan ang namumuong paghanga niya noon rito. Idagdag pa

Maaga ngang umalis si Vince nang umagang iyon dahil may aaksikasuhin pa daw ito. Siya ay naiwang nandoon lang sa bahay nito nakatanaw muli mula sa veranda ng kanyang silid.Hinihintay niya pa ring gumising ang kanyang anak. Gusto na niyang makausap ito at masabi na rito ang lahat- lahat mula sa umpisa.Wala na siyang dapat pang ilihim rito. Maganda na rin nga iyon para naman mawala na ng tuluyan ang tinik sa lalamunan niya na napakatagal niyang itinago rito. At alam niya na pagkatapos niyang makausap ang anak niya ay mas maiintindihan na nito ang lahat kung bakit takot at ayaw niya itong pauwiin ng Pilipinas.Ilang sandali pa ay bigla na lamang may yumakap mula sa likod niya. Paglingon niya sa kanyang likod ay si Vin iyon na halos namumugto pa ang mga mata dahil siguro nabusog itong matulog kaya namugto ang mga mata nito."Good morning Vin," nakangiting bati niya rito at pagkatapos ay niyakap ito. Agad din namang yumakap ito sa kanya at binati siya ng magandang umaga.Nginitian niya

Hindi niya alam kung gaano siya katagal na nakaupo habang yakap- yakap ni Aya. Kanina pa din siya nito sinasabihan na okay lang at huwag na siyang umiyak ngunit hindi niya mapigil ang kanyang luha.Lalo pa siyang napaiyak nang makita niya ang picture nitong nakasabit sa dingding katabi ng kanyang Tito. Isang dekada na nang huli niyang masilayan at makita ang mukha nito.Miss na miss na niya ito, ang tawa nito ang bonding nila at higit sa lahat ay ang pag- aalaga nito sa kanya."Huwag ka ng umiyak, Jazz." Sabi ni Aya habang hinihimas nito ang likod niya. Agad naman siyang umayos ng upo at nagpunas ng kanyang luha. Inabutan naman siya ni Vin ng tissue na naka- box at hindi niya alam kung saan nito iyon kinuha.Pero dahil nga umiiyak siya ay kinuha na lamang niya iyon isa pa ay nag- uumpisa na rin namang tumulo sipon niya.Kumuha siya ng tissue at suminga sa harap nila, wala na siyang pakialam kung mandiri pa ang mga ito sa kanya.Bigla namang napatawa si Aya."Grabe ka Jazz. Ang tanda

Mag- aala una na nga ng hapon pero wala pa rin si Vince. Nakaligo na siya ng mga oras na iyon at hinihintay niya lang talaga ito para tanungin.Gustong- gusto na niyang malaman ang magiging sagot nito. Dahil nga ng malaman niya na tatakbo ito sa pagiging Mayor ay ikinagpagtaka niya talaga.Nakaramdam siya ng antok at pagkatapos ay biglang napahikab. Ang tagal naman niyang dumating, bulong niya sa kanyang isip pagkatapos ay napapikit.NANG magising nga siya ay agad siyang napabalikwas bg bangon pagkatapos ay napatingin sa orasan. Nakatulog pala siya ng hindi niya namamalayan sa kahihintay niya kay Vince.Kinusot- kusot niya ang kanyang mga mata pagkatapos ay umalis na sa kama. Hapon na pala.Napahikab pa nga siya bago siya lumabas ng pinto. Dumating na kaya ito? Napatanong siya bigla sa kanyang isip. Pero napaka- imposible namang hindi pa rin ito dumating hanggang sa mga oras na iyon dahil hapon na.Lumabas siya ng kanyang silid pagkatapos ay kumatok sa silid ni Vince ngunit walang s

Kanina pa siya biling- baliktad sa kaniyang higaan ngunit hindi pa rin siya dalawin ng antok. Ewan niya ba ngunit tila ba may pumipigil pa sa kaniyang matulog. Napatitig siya sa orasan na nakasabit sa dingding, mag- aalas onse na ng gabi at gising na gising pa rin ang diwa niya.Siguro ay iniisip siya ni Axe Finn. Bigla naman siyang nagulat dahil sa iniisip niya, kung ano- ano na naman ang pumapasok sa utak niya na napaka- imposible namang mangyari. Alam niya namang hindi siya nito iisipin dahil wala lang naman siya rito. Isa pa ay sino ba sana siya sa buhay nito para pagka- abalahan nitong isipin siya? Wala naman. Wala naman siyang papel sa buhay nito.Napabuga na lamang siya ng hangin pagkatapos ay inabot ang kanyang cellphone na nasa tabi ng lampshade.Nakausap niya kanina si Eunice at ibinalita nitong naging maayos naman ang naging fashion show at nairaos naman daw. Nag- send din ito ng maraming pictures na kinuha sa mismong fashion show at nakita naman niyang magaganda talaga an