Chapter 30

Maaga ngang umalis si Vince nang umagang iyon dahil may aaksikasuhin pa daw ito. Siya ay naiwang nandoon lang sa bahay nito nakatanaw muli mula sa veranda ng kanyang silid.

Hinihintay niya pa ring gumising ang kanyang anak. Gusto na niyang makausap ito at masabi na rito ang lahat- lahat mula sa umpisa.

Wala na siyang dapat pang ilihim rito. Maganda na rin nga iyon para naman mawala na ng tuluyan ang tinik sa lalamunan niya na napakatagal niyang itinago rito. At alam niya na pagkatapos niyang makausap ang anak niya ay mas maiintindihan na nito ang lahat kung bakit takot at ayaw niya itong pauwiin ng Pilipinas.

Ilang sandali pa ay bigla na lamang may yumakap mula sa likod niya. Paglingon niya sa kanyang likod ay si Vin iyon na halos namumugto pa ang mga mata dahil siguro nabusog itong matulog kaya namugto ang mga mata nito.

"Good morning Vin," nakangiting bati niya rito at pagkatapos ay niyakap ito. Agad din namang yumakap ito sa kanya at binati siya ng magandang umaga.

Nginitian niya