All Chapters of Maid Ako Ng Amo Ko: Chapter 51 - Chapter 60

"Kumusta ka mommy?" "Ito, nahihirapan ako anak, namimiss ko ang daddy mo, namimiss ko ang pagsilbihan siya. Hindi ako sanay matulog na wala siya sa tabi ko. Kahit na minsan mainit ang ulo n'ya ay sanay na ako, dahil minahal ko siya kahit na gano'n siya... hindi naman niya pinaramdam sa akin na hindi niya ako mahal, palagi siyang nag-aalala kapag may sakit ako. Palagi niya akong inilalabas sa tuwing may free siyang oras. Hindi ko naramdaman na nagkaroon siya ng ibang babae, dahil ramdam ko naman na mahal niya ako. Hindi ko akalain na magkakaroon pa siya ng babae, sa kabila ng magandang pagsasama namin." Umiyak si Mommy, at maging ako'y naiyak na rin. Hinawakan ko siya sa kamay at pinisil-pisil iyon. "Mahal ko rin po si Dad, kaya naman hindi ko rin siya kayang tiisin," nagtatakang tumitig sa akin si Mommy. "Kasama ko po siya, mom." Nagulat ito at napalingon sa likod. Nakatayo si Dad sa bukana ng pinto. Sinenyasan ko siya, kaya lumapit si Dad at tumayo kami ni Mommy. Nang nasa harapan

    KINABUKASAN ay muli kaming nagkita ni Donna sa labasan upang alamin kung nabenta na ba ang alahas na nakulimbat namin kagabi. Ngunit nakasimangot itong dumating sa aming tagpuan.         “Malas talaga ang araw ko ngayon. Hindi kinuha ang necklace dahil masyado raw mahal ang kuwintas na ’to. Binabarat ako kaya naman hindi ko na lang ibinigay,” saad ni Donna na halata pa rin sa mukha nito ang pagkainis na nararamdaman.         Nakaupo ako sa mahabang silya at umiinom ng softdrinks. Ito ang almusal ko sa umaga dahil sanay na akong malamig kaagad ang hinahanap pagkakagising ko.        Kinuha ko ang necklace at tinitigan ko ang pendant.         “Impyernes, maganda talaga ang kuwintas na ito. Sige, hindi muna natin ibebenta ang isang ’to para magamit ko sa mga susunod nating target. Para namang magmukha akong class.” Wala kasi akong borloloy na nilalagay sa katawan, dahil sa pananamit at manipis na make-up na lang ako bumabawi.  

#TarantadongBabaeKabanata 4     MATAPOS ang trabaho ni Joshua sa opisina ay kaagad siyang nagtungo sa opisina ng ninong niya. Pinatatawag kasi siya nito dahil may importante raw itong sasabihin. Tamang-tama lang dahil makakausap niya ang ninong niya at makakapagpaalam siya na magli-leave muna siya ng ilang linggo para asikasuhin ang pagpapakasal nila ni Alisha. Ilang buwan na kasi siyang kinukulit ni Alisha at kung hindi niya magagawa ito'y muli na namang babalik ito sa ibang bansa upang magtrabaho. Pigilan man niya itong pumunta sa ibang bansa ay wala naman siyang magagawa dahil kahit nga siya ay hindi kayang tuparin ang pangako niyang magpapakasal sila. Ninong, bungad ni Joshua sa pintuan. O, nariyan ka na pala Joshua. Halika, pumasok ka at may importante tayong pag-uusapan. Tumuloy naman si Joshua at komportableng naupo sa harapan ng table nito. Kumusta, Joshua. Congratulations nga pala sa successful ng team n

   MATAPOS maibenta ang mga nakulimbat na relo ay ipinabenta ko na ’yon kay Donna. Natulog maghapon at nang magising ay naroon na si Nanay—nakikiusap na umuwi na ako ng bahay. “Anak, patawarin mo ako kung naglihim kami sa ’yo. Hindi ko pinaalam sa ’yo ang katotohanan dahil natatakot akong umalis ka katulad na lang nito,” umiiyak na saad ni Nanay sa akin. Umiiyak din ako, ngunit tahimik dahil kinikimkim ko lahat ng sama ng loob. Hindi ako tumitingin sa kaniya dahil sa galit na nararamdaman ko. “Kaya pala ganiyan kayo sa akin, palagi ninyong sinasabi na hindi ako nagmana sa sipag ninyo. ’Yon pala ay dahil hindi n'yo ako tunay na anak. Nay, ang sakit malaman na ampon lang pala ako. Ngayon nangangapa ako kung sino ba talaga ako. Saan ako nanggaling, at ano ang tunay kong pagkatao?” “Anak, alam ko na mahirap sa ’yong patawarin ako. Pero nagbabakasakali pa rin ako

    GALIT na galit ako nang hindi ako sunduin ni Joshua sa bahay. Kaya naman kinabukasan ay ako ang gumawa ng paraan upang magtagpo ulit kami. Pumunta ako sa mismong pinagtatrabahuhan niya upang doon siya komprontahin.         “Akala yata ng mokong na ’yon maiisahan niya ako! Hindi niya alam na marami akong plano at walang makakapigil sa akin dahil ako yata si Kim.” Pasakay na sana ako ng elevator nang makasabay ko ang taong pakay ko kung bakit lumalapit ako kay Joshua— si Leo Angon.        “O iha, nandito ka pala!” gulat na saad ni Leo.         Napangiti ako sa matanda. Pagka-buenas ko nga naman o! Akalain mong magtatagpo ulit kami.        “Sir, kumusta po kayo?” bati ko.         Pumasok si Leo sa elevator, kaming dalawa l