All Chapters of The CEO's Personal Maid: Chapter 121 - Chapter 130

"Sina lolo at lola ang inaalala ko, Brandon. Hindi ako nakapagpaalam na gagabihin ako. Paniguradong nag-aalala na sila.""Let's explain to them after this," aniya at inilapit ang bibig sa kutsara na hawak ko.Nang makapagpahinga siya ay sinamahan niya ako sa labas para maghanap ng signal. Una naming tinawagan sina lolo at lola bago si Tita Karina para magpaalam na dito na kami sa resort magpapalipas ng gabi.Mabilis na pumayag si lola nang mabanggit ko sina Ally, Brandon at Wilson. Si Tita Karina, medyo maraming itinanong."Marami ba kayo r'yan? Ilan ang kwartong pagtutulugan ninyo?""Dose po kami, tita. Hiwalay naman po ang kwarto ng mga babae at lalake," ako na ang sumagot dahil parang walang ideya si Brandon. Mabuti na lang ay ipinaliwanag na ito ni Ally sa akin kanina."'Wag kayong magpapalasing, ha? Ririka, babae ka, maging alerto ka r'yan.""Opo, tita.""Brandon, ikaw naman, matanda ka na, alam mo naman na siguro ang limitasyon mo?""Yes.""O sige, mag-ingat kayo r'yan. Sasabihi

Naalimpungatan ako nang marinig ang pag-ring ng phone ko. Isa iyong alarm. Nakapikit ko iyong hinanap at napahawak sa sensitido nang maramdaman ang sakit ng ulo. Hindi lang iyon dahil masakit ang buong katawan ko. Lalo na ng hita ko, para iyong nangalay!Idinilat ko ang mga mata at nakita ang hindi pamilyar na kwarto. Nanlaki ang mga mata ko at napatingin sa paligid. Mag-isa ko! Napatingin ako sa sarili at nakitang nakasuot ako ng t-shirt, iyong pinahiram ni Samantha sa akin at denim pants. Napakurap ako at naalala ang nangyari sa amin ni Brandon. Ibig sabihin, panaginip ko lang iyon? Nakahinga ako ng maluwag at kinuha ang phone na nasa table na katabi ng kama. Pinatay ko ang alarm at nakitang alas kwatro na ng madaling araw. Bumangon ako at pagtayo ay naramdaman ko ang sakit sa pagitan ng hita ko. Siguro, masyadong masikip ang suot kong pang-ibaba kaya gano'n.Lumabas ako at hinanap si Brandon. Base sa natatandaan ko, dito ko siya sinamahan para matulog kagabi. Nasaan siya? Dinala

Hindi ako nakatulog ng maayos kaya puyat ako kinabukasan. Isinubsob ko ang sarili sa pag-aaral, tulad ng gawain ko noong hindi ko pa nakikilala si Brandon. Kailangan kong magsipag ngayon. Lalo na dahil baka paalisin na kami rito. "Ally, baka may alam kang raket?" "Kailangan mo, Pres? Sagutin mo na lang si Brandon, solve financial problem niyo!" sagot niya at humalakhak pero napabuntonghininga lang ako."Joke lang, Pres! Speaking of Brandon, wala pa rin bang balita sa kanya?"Okay siya. Wala siya kahapon kasi bumalik na si Erika. Buhay 'yong asawa niya, Ally.""For real?!" Nalaglag ang panga niya at napatakip pa ng bibig. "E 'di ano nang score sa inyo ni Brandon?""Wala na," mapait na sagot ko kaya napangiwi siya."Bumalik naman na kasi ang original!" sagot niya dahilan para hindi ako maka-ilag. Original si Erika tapos ako ano?"Si Brandon? Absent pa rin?" tanong ni ma'am nang mag-check ito ng attendance. Napatingin ako sa bakanteng upuan sa tabi ko at tumango."Yes, ma'am.""Paki-co

Nagmadali akong tumakbo palabas sa kwartong iyon. Pinahid ko ang mga luha sa pisngi ko bago binuksan ang pinto.Napaawang ang labi ko nang makita kung sino ang nakatayo sa tapat no'n. "E-erika," tawag ko sa kanya. Mula sa mukha, bumaba ang tingin niya sa katawan ko at sa likuran ko nang maramdaman ang presensya ni Brandon doon. "Rika!" tawag sa kanya ni Brandon at lumabas ng kwarto para lapitan siya. "What are you doing here?" Pero nasa akin pa rin ang mga mata ni Erika. Nakakapagtaka dahil hindi siya nagsasalita kahit kanina pa bumuka ang bibig niya. Parang gusto niya akong sigawan pero hindi niya magawa. Siguro, galit siya sa akin dahil iniisip niya, may nangyari sa amin ni Brandon sa kwartong iyon."Rika, let's go upstairs," pangungumbinsi sa kanya ni Brandon at humarang pa siya sa pwesto ko para tabunan ako mula sa paningin ni Erika. "You should rest.""Erika," tawag ko sa kanya. "Kung ano mang iniisip mo, mali 'yon. Wala kaming ginagawang masama ng boyfriend mo. Sana 'wag ka n

"Apo!"Dala ko ang tinapay at inumin na ibinigay sa akin nang makita si lola. Kaagad niya akong niyakap. Gano'n din si lolo na nakasuot ng face mask dahil nasa Hospital kami at mahina na ang immune system niya."Anong nangyari? Ayos ka lang ba?""Opo, la. Pero si Tito Canor po, hindi." Namuo ang luha sa mga mata ko at piniling 'wag na munang i-kwento sa kanila ang nangyari dahil katapat lang namin si Erika at si Tita Karina. Walang emosyon sa mga mata niya habang nakatitig sa akin. Mabilis kong iniwas ang tingin ko sa kanya at piniling kumain na lang dahil nanghihina ako. Tahimik lang akong kumain. Si lola naman ay maingay dahil may kausap sa phone niya. "Oo, kasama ko siya ngayon. Kausapin mo, hijo," aniya at ibinigay sa akin ang keypad na phone niya.Inilagay ko iyon sa tenga ko at pinakinggan ang boses ng kabilang linya. "Ririka, nabalitaan ko 'yong nangyari sa bahay niyo! Okay ka lang?""Oo, Wilson," pagod na sagot ko sa kanya. "Ano bang nangyari?" naiinis na ang tono niya. "Pu