Semua Bab The Possisive Mafia King ( TAG-LISH ): Bab 111 - Bab 120

Ang mainit at matigas niyang pagkalalaki, naninigas sa ilalim ng kanyang sweatpants. I barely had time to react before my face brushed against it, feeling every inch of his throbbing length even through the fabric. My breath hitched, heart pounded wildly as the realization sank in, he was aroused, painfully hard, and it was all because of me. Ginamit ko ang aking mga kamay upang ilabas iyon mula sa suot niyang pants. Ramdam ko ang bigat at init nito sa palad ko, matigas, namimintig sa pananabik. I gave him a fellatio while he was busy ravishing mine with his mouth. His tongue worked relentlessly, sending waves of pleasure through me, habang ako naman ay pilit na inaangkin siya gamit ang aking bibig. It was such a wild position... an erotic standing 69. My body hung in the air, fully exposed, completely at his mercy. After feeling the warmth of my mouth, he started humping his hips against my face, pushing himself deeper with each thrust. Napakapit ako sa kanyang hita, pilit na

**Demetri's POV** "Oh? You're here?" Gulat na tanong ni Demetria nang madatnan niya ako sa loob ng penthouse habang nakaupo sa harap ng grand piano. Ang mapanuring tingin niya ay agad na sumipat sa akin, para bang nagtataka kung bakit narito pa ako ngayon. Napalingon ako sa kanya, saka sinipat ang itsura niya mula ulo hanggang paa. She looks absolutely breathtaking today, dressed in an elegant shimmering light blue gown that drapes gracefully over her figure. The soft, glistening fabric catches the light with every movement, perfectly complementing her fair complexion. "Saan ang punta mo?" tanong ko habang tinitingnan siya. "I was invited to High Society Brunch Gathering," sagot niya nang walang pag-aalinlangan, kasabay ng mahinang buntong-hininga. "Oh? That sounds like a wonderful gathering," sagot ko, bahagyang itinaas ang kilay habang pinagmamasdan siya. Napailing siya bago pinaikot ang mga mata, halatang hindi sang-ayon sa sinabi ko. "If I had a choice, I wouldn’t go," sag

Maging ang paghinga ko ay tila nahinto. Ang lalaking iyon… Nakita ko kung paano siya may ibinulong kay Mayor, at agad namang tumango si Mayor sa kanya. Ilang sandali lang ay dahan-dahang iniangat ng lalaki ang kanyang tingin at nagtama ang mga mata namin. Nanlaki ang mga mata ko. M-Marcus... He is alive! Kaagad siyang umiwas ng tingin. Kahit mahaba na ang kanyang buhok at may balbas pa siya, sigurado ako—si Marcus iyon. Habang hawak ko pa rin ang mikropono, nagpatuloy ako sa pagkanta. Hindi ko inalis ang tingin ko sa kanya, hindi alintana ang bigat ng damdamin ko sa sandaling iyon. Pilit kong pinanatili ang kumpiyansa sa boses ko, hanggang sa natapos ko ang kanta. Nagpalakpakan ang mga tao, at kasama na siya sa mga pumalakpak. "Isa pa!" sigaw ng crowd, halatang gusto pa nilang marinig akong kumanta. Hindi ko sila binigo. Muli kong tinugtog ang electric guitar at sinimulan ang panibagong kanta. Sa buong pag-awit ko, naroon lamang siya sa likod ni Mayor, nakiki-jamming sa musika

Noong tuluyan na silang maglaho sa paningin ko. Ramdam ko na parang may dumagan na bigat sa dibdib ko habang pinagmamasdan silang unti-unting nawawala sa paningin ko. Nang hindi ko na sila matanaw, napabuntong-hininga ako at nagdesisyong bumalik sa cabin. Pagkapasok ko sa loob, isinara ko ang pinto at napasandal saglit dito. Tila nawala lahat ng lakas ko. Tumungo ako palapit sa kama. Mula sa pagkakatayo, halos matumba ako sa rito. Naupo ako roon, saka dahan-dahang isinampa ang aking mga paa at niyakap ang aking mga tuhod. Walang tunog sa buong silid, tanging mabibigat kong paghinga ang maririnig. At doon na ako bumigay. Bumagsak muli ang mga luha ko. Para silang malakas na buhos ng ulan na matagal nang pinipigil ng langit. Muling sumagi sa isipan ko ang lahat ng pinagdaanan naming apat, ang sakit ng bawat sugat na iniwan ng nakaraan, ang sakripisyong kinailangan naming gawin para sa pagmamahal, ang kasinungalingang pumuno sa pagitan namin, ang pagtatraydor na naglagay ng lamat sa t

Dear Readers, Thank you for reading this story. Masaya ako para sa lahat ng nagpatuloy na basahin ito at sa walang sawang pag-aantay, kahit ang tagal-tagal kong mag-update. Sana huwag ninyong kalimutang mag-rate kahit papaano. Your rating has a huge impact and the power to help every author, as it allows us to reach and attract more readers. And then... Gusto ko lang i-share nang kaunti ang writing journey ko habang sinusulat ang librong ito. I started writing this more than two years ago, but then I went on a long hiatus. This was my first mafia book, and when I left it, it only had 34 chapters. Ang totoo niyan, minalas ako... na-reset ang phone ko, at nabura ang mahigit 50 chapters na naisulat ko na at kulang na lang sa edit. I was so brokenhearted at that time. Mas masakit pa siya sa naramdaman ko noong nag-break kami ng boyfriend ko, lalo na’t kasabay pa ng mental health struggles ko. Nawalan ako ng gana magsulat, kaya nagdesisyon akong huminto muna. But last year, when