All Chapters of The Possisive Mafia King ( TAG-LISH ): Chapter 61 - Chapter 70

Demetri is gasping for breath and drenched in sweat, crouches behind a large rock, his eyes scanning the area for any sign of danger. They’ve been relentlessly pursued by their enemies for hours, and backup has yet to arrive. He’s lost all contact with Pluto and is now struggling with a gunshot wound to his shoulder.Napasilip siya sa kasama niyang tauhan. Nakaupo na ito sa lupa at nayuko ang ulo. Hinawakan niya ang buhok nito upang iangat ang ulo ng lalaki at inilapit ang taenga upang alamin kung humihinga pa ba ito. Napaupo naman siya sa tabi ng lalaki. Tuluyang natumba sa lupa ang bangkay ng kasama niya. Mukhang siya na lamang ang natitirang buhay.Kung magtagal pa siya rito ng ilang minuto, malamang hindi na siya makakalabas ng buhay sa kagubatang ito. Bigla siyang naalarma nang marinig ang tunog ng nababaling maliliit na sanga at mga tuyong dahon na naapakan. Alam niyang mga kalaban ito na walang kapaguran sa pagtugis sa kanya. Mahigpit niyang hinawakan ang natitirang sandata, ha

“T-Tiara...”sambit ni Snow habang nakaupo silang magkatabi sa sasakyang dumukot sa kanila. Nanlalamig at nanginginig ang kanyang mga kamay habang inabot ang kamay ni Tiara na naka-posas. Ngunit, kalmado pa ring napalingon sa kanya si Tiara, tila ba walang pakialam kahit na sila ay na-kidnap. "I h-hope Tyrone and Rogue are okay," dugtong ni Snow, kahit halata ang takot sa kanyang boses. Noong may humarang sa kanilang dinaanan, hindi na sila nagawa pang makapanlaban. Sobrang daming sasakyan ang nakaabang, kaya’t naisipan na lamang nilang magpaubaya. Hindi na siya nanlaban nang siya na mismo ang sadya ng mga armadong lalaki. Sinama ng mga ito si Tiara dahil nakiusap siya na isama ito, kahit na alam niyang madadamay lamang ang lady bodyguard niya kung sakaling patayin siya ng mga kidnapper. Nasa 20 minuto na ang biyahe at hindi niya matukoy kung nasaan na sila. Hindi maiiwasan ni Snow ang mag-alala kay Marcus at gayundin kay Demetri. Gusto na sanang itanong kay Tiara kung buhay pa ba

Snow's POVPagkarating namin sa Sapphirean building, diretso na kami papasok ng private elevator. Marahan lamang ang lakad ko habang nasa likuran ko naman si Tiara at Tyron. Nakasakay na si Demetri sa wheelchair habang tulak-tulak ito ni Rogue. Mukhang malala yata ang kalagayan ng aking asawa kasi hindi naman ito sasakay ng wheelchair kung hindi malala ang kalagayan nito.Pagkapasok namin sa private elevator, tumabi ako kay Demetri kahit alam kong mabigat pa rin ang loob nito sa akin. Nakaramdam ako ng pagod habang umaarangkada paitaas ang lift. Ang dami nangyare ngayong araw. A series of unexpected events unfolded. Napasilip ako sa suot kong relo. Medyo nabigla nga ako noong makita ko ang oras. Alas 3 na pala ng umaga, hindi ko man lamang namalayan ang oras. At tuluyan akong napahikab.Noong makapasok kami ng penthouse, umalis na rin ang tatlo. Ilang beses pa akong napahikab at alam kong pansin iyon ni Demetri. Antok na antok na talaga ako." Matulog ka na," ani Demetri. Gano'n pa ri

**Marcus' POV** Hindi ko maiwasan na mapangiti habang nakaunan sa braso ko si Snow. My heart swelled with joy at the thought that he had checked on me. I gently glanced at his peaceful face—he had fallen asleep right away, exhausted from lack of rest. With the utmost care, I pressed a soft kiss to his forehead and lightly caressed his smooth cheek. Letting out a few deep breaths, I shifted my gaze to the ceiling, lost in thought. Sandali kong naituon ang aking mga mata sa cellphone ko. I slowly reached for it on the nightstand, unlocked it, and secretly read the message. ‘Everything is set. You can’t back out of our deal now.’ "I froze for a moment, uncertainty creeping in. Was this plan really the right choice? There was no guarantee it would succeed, but I had no choice but to take the risk. I was done being kind. Being good was exhausting—especially when it only led to being taken advantage of." “Snow... My love, I am sorry,” pabulong na paumanhin ko kay Snow. “Maiintindiha

Maharan ko naman ibinaba ang suot niyang pants. Hindi ko tuloy napagilan na mapatitig sa nakaumbok na pagkalalaki niya. Napalunok pa nga ako ng laway dahil sa laki ng kàrgada nito. “ You want to touch it? Don't hesitate it's all yours, honey ” tila pangungumbinsi naman sakin ni Demetri. “ Tumigil ka nga,” tanging saway ko bago tinanggal ang telang nakabalot sa hita niya. Kaya pala hirap itong maglakad dahil may iniinda rin pala itong sugat sa hita. Sunod ko iyon na nilinis bago nilagay ng gamot at ibinalot muli sa tela. “Take me to the bathroom,” request ni Demetri sakin pagkatapos kong isuot ang pants niya. “ Maliligo ka?” Kuryos na tanong ko. “I want to pee,” sagot naman niya. Inalalayan ko siyang makatayo at sinamahan ko siya sa loob ng banyo at naisipan ko na maghugas ng kamay habang umiihi ang aking asawa. “Siguradong matatagalan pa ang paghilom ng mga sugat mo,” saad ko kay Demetri. “ Medyo. Bakit? Na-miss mo?” Napakunot naman ang aking noo dahil sa sinabi nito