Lahat ng Kabanata ng Not Your Ordinary Cinderella Story: Kabanata 1 - Kabanata 10

FOR THE FIRST time in a long time, I finally decided to take some time off work from A&M Corporation. I am the head of the Accounting Department. Gusto kong mabisita ang ibang business ko na nasa ilalim ng pamamahala ni Fred.Ang assistant ko na si Paul ay pinayagan din na magbakasyon. And this guy is making me look like a gay for sticking around me in a weird way.“Master, we can enjoy the one-week vacation together, again!” he said out loud.Kita ko sa bukas na pinto ang ilan sa mga empleyado na nasa labas ng opisina ko. Napatingin sila sa gawi namin nang sabihin iyon ni Paul. Ang iba ay tila kinikilig. Ang ilan ay tila nandidiri.Who wouldn’t?! This guy was so clingy, though it is a must.I can’t let any woman come near around me at least a couple of meters. Hindi ko rin kayang makipag-usap sa kanila kaya hindi pwedeng hindi ko kasama si Paul.Kagat ang ibabang labi, tinapunan ko siya ng matalim na tingin.“Shut it!” puno ng pagtitimpi na bulong ko sa kanya.Tawa lang ang naging sa

AGE RANGE between twenty-two and twenty-five, middle class with stable job, and single—these are the list of women Paul and Fred prepared for me. Anim na taon na ang lumipas mula nang ihayag sa debut ko ang huling habilin na iniwan para sa akin ng adopted father ko na si Alfonso. The condition is effective until I turned twenty-eight. It was said that if I didn’t comply, all of his wealth will be bestowed and divided to Milady’s sons.I have no intention of doing this. But for some reason, in the whole month, AJ’s face was flashing nonstop whenever my mind is empty. Or should I say, she made it empty so she could fill it with her face?What am I even saying?But if I were to marry a girl, I want someone who is simple and easy to get along with. Gusto ko rin ang hindi maarte sa mga bagay-bagay at malumanay lang sa pagsasalita kahit na galit. Well, wala naman akong balak na mang-away. I will cherish my wife—if I find one.Isa-isa kong tiningnan ang mga profile ng mga babae sa ibabaw ng

I HAVE A BAD feeling about Allyah Jane Fernandez. I can already feel by her stare that she is not an ordinary person. Ayaw ko namang isipin na siya ang nagpapadala ng mensahe sa nakalipas na mga taon dahil ngayong taon lang nagkrus ang landas namin.At isa pa, kung isa lang din siyang kasangkapan, sino naman ang nasa likod niya?O kaya, ano ang pakay niya?Alam ko, wala akong binabanggang tao. I am living my life in full silence as I make a living with my businesses. Wala rin akong naagrabyado, kaya bakit pakiramdam ko, problema ang dala ng babaeng ito sa akin?Malaki lang ang boobs niya, kahit sino gugustuhin iyon sa kanya. I maybe attracted to her because of it, but that is all there is to her. Hindi ko gugustuhin na makasama siya sa iisang bubong.Magre-request ako kay Fred at Paul mamaya na sa ibang lugar na kami maghanap.Sana pakinggan ako ni Fred. Kapag siya pa naman ang nagdesisyon, hindi ko kayang hindian. Bukod sa lumaki ako sa pangangalaga niya, he has this domineering aura

IN ONE month, ikakasal na ang ex ko at wala pa akong pangregalo. Tumingin-tingin ako sa online. Marami naman akong nakita, pero parang gusto kong sa bahay na lang ang mga iyon. Ang gaganda kasi. And since I’m not that good with this kind of thing dahil puro lang pera ang binibigay ko as a gift, I will call for help.“Mama!”Hinanap ko sa buong kabahayan si Mama. Nakita ko siya sa likod-bahay na nagdidilig. Sa tabi niya ay ang bantay namin na si Mochi, taga-hila kapag sumasabit ang hose.“Alas kwatro pa lang, Mother!” Sinara ko ang gripo na sinuklian niya ng matalim na tingin. Niyakap ko na lang siya.“Ma, pasama ako sa bayan. Bili ng pangregalo sa kasal ng ka-batch ko.”Marahan na pinalo ni Mama ang braso ko kaya bumitaw ako. Umupo kami sa bench.“Ilang beses na kita sinamahan sa pamimili ng pangregalo mo sa parehong okasyon, magsawa ka naman! We always end up buying for our own, t

I AM STAYING in my boarding house with a few bottles of wine and vodka. Sakit ng katawan at ulo dahil sa alak ang hanap ko ngayon, hindi dahil sa mga taong makitid ang utak. At kapag ganito na umiinom ako, gusto ko ay mag-isa lang ako. Pero hindi ko maalala kung bakit at paanong narito si Neil at mataman akong pinagmamasdan.Masikip dito kaya hangga’t maari ay ayaw ko ng kasama.Sa maliit na kwarto ay pinagkasyang maliit na higaan, isang maliit na mesa, at aparador na pawang mga yari sa plywood ang makikita. Nakaupo ako sa sahig. Sa harapan ko ay may Bluetooth speaker, mga bukas na plastic ng junk foods, ang iba ay wala nang laman, at tatlong bote ng alak.Dumako ang tingin ko kay Neil na prenteng nakaupo sa upuan malapit sa pinto. He’s wearing his casual clothes—polo shirt, and shorts. Sa mahabang panahon na bakasyon ngayong taon, wala siyang ginawa kung hindi mag-gym, at kitang-kita naman ang resulta. The last time I saw him was