All Chapters of HIS TWO IDENTITIES : Chapter 1 - Chapter 9

NAVER's POV: "Hoy, Naver! Bakit tulala ka r'yan?!" Sigaw ni Dion sa akin nang mapansin na wala ako sa katinuan. Nasa loob kami ngayon ng bahay nila. Wala rito ang mga anak nila ni Kim dahil mga nag-aaral na. May mga kaniya-kaniya kaming ginagawa. Ako ay nakatingin lang sa aking laptop, naghahanap ng mapagbubuntungan ng aking kaisipan. Kanina pa ako panay hanap dito sa social media at maski sa PlayStore kaso hanggang ngayon wala pa rin akong makita. Kaso biglang napatigil ang aking mga paningin sa isang litrato na bumulaga na lang sa aking social media account. Isang larawan ng bata na hindi ko maintindihan kung bakit parang pamilyar na pamilyar siya sa akin. Kahit na wala naman akong nakilala na bata na katulad niya. Nakaupo siya sa swing sa mismong parke, sa sobrang luma na ng litrato, hindi na masyadong maaninag pa ang kabuuang mukha nito. Pero nakangiti siya habang nakapikit ang kaniyang mga mata. Halata rito ang matinding kasiyahan na minsan hindi ko naranasan noong ako'y bat

NAVER's POV: "Ayos lang ba 'tong suot ko? Hindi ba sumobra na ako sa pagiging bad boy look kong 'to? Bakit ito pa ang napili nila para sa akin? Tsk!" Usisa ko sa aking sarili habang nakatingin sa aking cellphone na nakapatay. Pinagmamasdan ang aking mukha na may fake piercing sa ibaba ng labi ko. Lalong-lalo na rin sa hikaw ko na dala-dalawa sa bawat tenga. Nakadikit lang ito, hindi ko ito pinabutasan dahil hindi ko gusto. Wala rin akong plano na magsuot ng mga ganito, ang dalawa lamang talaga ang may gusto na makita akong suot ito sa trabaho.Nakasuot ako ngayon ng simpleng black t-shirt na may tatak na ' I'm a goodboy' sa harapan na tinernuhan ng black leather jacket. At black pants na may belt with chain in it. Pinaresan din ng converse black rubber shoes. Nag-contact lense na rin ako na kulay brown para itago ang tunay na kulay ng mga mata ko. Napapansin ko na parang pupunta ako sa lamay, at hindi ang magtrabaho sa isang restaurant na nakita ko matapos ang isang linggo naming

***(Next Day)"You're too early, huh? So excited?" Napalingon naman ako sa aking likuran nang may marinig na nagsalita.Hindi na ako magtataka kung si Rin ang mabungaran ko. Sa lahat ng mga trabahador, tanging siya lang ang may tono ng pang-aasar sa tuwing siya ay nagsasalita.Napansin ko ito kagabi kasi hindi niya ako tinitigilan. He's the same like Dion.Binigyan ko naman siya nang walang emosyon na tingin bago muling ibaling ang aking sarili sa pinto na sarado. Gawa sa salamin na matibay ito. May nakalagay pa rin na 'Close' signage sa pinto.Tulog pa siguro ang dalawa. Sila lang naman ang natutulog dito at yung iba ay mas pinili na umuwi.Wala rin pala silang matutulugan dito."Why so cold?" "Aren't you gonna answer me?""Hey, Natz-""Can you stop pestering me?" Pagpapatigil ko naman dito nang mapansin na wala siyang balak na tumahimik sa kaniyang pananalita.Imbis na manahimik ang lalaki nagawa niya pang ngumisi sa aking harapan. Kaya napaismid na lang ako bago ko makita ang u

Nang makarating na ako sa kaniyang direksyon agaran kong hinawakan ang kaniyang kanang kamay. "Who are—" bago pa man siya makapagsalita, tiningnan ko siya nang walang ekspresyon na tingin.Kahit na boss ko siya sa pinagtatrabahunan ko wala na akong pake ro'n, alisin man niya ako sa trabaho, hindi na problema sa akin iyon. Marami pang work na p'wede mahanap, pero ang konsensya hindi mawawala sa sarili mo iyon.Pero sino bang tanga ang pupunta sa branch ng restaurant niya na naglalakad at walang sasakyan na gamit? "Just come with me before they get you." Malamig kong sabi habang patuloy pa rin siyang hinihila sa kung saan. Kabisado ko na rin ang buong lugar na ito dahil na rin sa isang rason—makatakas. Kapag kailangan kong umalis ng walang nakakakita. At naghahanap din ako ng ruta na hindi pa kabisado ng iba. Pasulyap akong tumingin sa likuran, wala akong nakita na sumusunod. Pero ramdam ko na may mga yapak sa kabilang direksyon namin. May daan din doon at medyo malapit na s

Another night has come. Ang bilis na talaga ng oras kung hindi mo papansin ay parang normal pa rin. Kung noon magkasabay kami ni Rin naglalakad, ngayon ay ako na lang. Sinabihan ko na rin siya na kung gusto niya akong maging kaibigan alisin niya sa kaniyang utak na humingi ng pabor sa akin. Dahil mag-e-expect lang siya sa wala. Kahit lumuhod pa siya sa harapan ko, hindi ako santo, tao lang din ako na tinalikuran na ang gawain na iyon. Hindi sa tuluyang kinalimutan dahil ramdam ko na hindi ko rin maiaalis sa sarili ko iyon. Pero sa ngayon gusto ko munang matahimik ang buhay ko na malayo sa gulo. Hindi muna ako pumunta ng bahay, naglakad ako palayo sa kung nasa'n ang direksyon ng pinaka-border ng siyudad na ito. May malaking pader sa kaliwa't kanan ng kalsada, sa gitna nito ay ang lugar na ng papasukan mo. Pero pagkatapak na pagkatapak ko pa lang sa kabilang side ng border na ito, nakita ko na si Thea na tumatakbo habang hinahabol siya ng mga taong iyon. Napahawak na la