Chapter 7

Nang makarating na ako sa kaniyang direksyon agaran kong hinawakan ang kaniyang kanang kamay.

"Who are—" bago pa man siya makapagsalita, tiningnan ko siya nang walang ekspresyon na tingin.

Kahit na boss ko siya sa pinagtatrabahunan ko wala na akong pake ro'n, alisin man niya ako sa trabaho, hindi na problema sa akin iyon.

Marami pang work na p'wede mahanap, pero ang konsensya hindi mawawala sa sarili mo iyon.

Pero sino bang tanga ang pupunta sa branch ng restaurant niya na naglalakad at walang sasakyan na gamit?

"Just come with me before they get you." Malamig kong sabi habang patuloy pa rin siyang hinihila sa kung saan.

Kabisado ko na rin ang buong lugar na ito dahil na rin sa isang rason—makatakas.

Kapag kailangan kong umalis ng walang nakakakita. At naghahanap din ako ng ruta na hindi pa kabisado ng iba.

Pasulyap akong tumingin sa likuran, wala akong nakita na sumusunod. Pero ramdam ko na may mga yapak sa kabilang direksyon namin. May daan din doon at medyo malapit na sa isa pang daan na kapag lumiko ay makikita na kami.

"Let's go to the left side. That's the only way and my house too." Muling sabi ko, hindi ko na narinig na nagsalita ang babae kaya hinayaan ko na lang din.

Nakarating kami sa bahay na mapayapa. Pero hindi ako nagpakampante. Matapos naming makapasok dito nanatili lang ako sa pintuan, may maliit na butas sa susi-an, doon ko pinagmasdan ang labas. May gate din sa bahay bago pa man sila makapasok malalaman ko na agad na nandito sila.

Marahan akong napahawak sa tiyan habang seryoso pa rin na nakamasid sa labas. Napansin ko ang pitong kalalakihan na may mga mask ang mukha na marahang tumatakbo sa direksyon na ito.

May isa ang napatigil at napalingon sa aking bahay kaya napadiin ang paghawak ko sa direksyon ng baril na dala-dala ko.

Ilang segundo lang siyang tumingin sa bahay bago tuluyang nakisama sa kanila. Kahit na nakalayo na ang mga iyon, may napansin akong kakaiba sa leeg ng taong iyon, natatanging siya lang ang hindi gan'on kahaba ang mask na suot, saka may ilaw din sa mga bahay-bahay dito sa lugar namin kaya hindi nakawala sa akin ang tattoo na iyon.

A skull with a snake that circled in it. I know who has that kind of tattoo in the Underground Society. An organization where everyone keeps talking about how dirty they are.

I didn't know that I'd face one of its members.

Wala akong plano makisali sa kung ano mang alitan ng boss namin. Hanggat maaari ay ayokong masangkot sa gulo ang organisasyon na meron kami.

Hindi sa hindi namin kaya ang organisasyon na ito.

Sadya lang na hindi sila dapat pang bigyan ng kahit anong atensyon. Iyon lang naman ang kagustuhan ng organisasyon na iyon—ang makuha ang atensyon ng lahat ng nasa rankings.

But what's the reason why they chasing her? Did she do something wrong about them? It's inevitable if we're talking about them.

Akala nila sila na ang makapangyarihan, maling kilos mo lang o may nagawa ka lang na maliit na bagay sa kanila ay parang tinatapakan mo na raw sila.

Yet, it's not my problem anymore.

"Thank you." rinig kong sabi ng nasa likuran ko.

Nang lingunin ko siya at maski na rin ang nasa labas, muli kong binigyan siya ng pansin.

Nakatayo siya sa likuran ko, naka-cross arms. Pero halata sa mukha niya na sinsero siya sa sinabi niya.

"They might come again. You can spend the night here."

"Eh? Are you sure? Where's your parents—"

" They're not here. You can use the bed." Sabay turo ko pa sa isang pintuan sa kaliwa kung saan nandoon ang kwarto ko.

Hindi gan'on kalakihan ang bahay. Tama lang para sa isa o dalawang tao.

"How about you?" Nag-aalinlangan pa nitong tanong.

Itinuro ko pa ang couch na hindi gan'on kaliit. Sakto na sa akin.

"Why?"

Napataas naman ang kilay ko sa narinig ko, "We can't share the bed, do you want to?" matapos kong sabihin iyon napansin ko pa ang paghawak nito sa kaniyang katawan na animo'y pi-no-protektahan ang sarili sa akin.

"H-hey!" sita niya. Kita ko pa ang pamumula ng kaniyang mukha dahil sa aking sinabi.

Kaya hindi ko sinasadyang magpalabas ng mahinang tawa sa aking nakita. Lumingon pa ako sa kabilang direksyon upang itago ang aking sarili na hindi mapigilan ang pagtawa dahil sa kilos ng babae na ito.

Akalain mo iyon, akala ko wala rin siyang pake sa mga tao pero nagkakamali pala ako. Madali lang pala siyang asarin kung nanaisin mo.

'Hah! Nakahigante rin ako sa hindi paglingon nito sa akin noong nakaraan.'

"Hey, can you shut up? It's not a good joke!" She hissed.

"But—" pangbibitin ko pa sa aking sasabihin." We can do it if you want?" Patay malisya kong dagdag sa aking sinabi, ngayon pinipigilan ko na ang sarili ko sa pagtawa.

Pero hindi pa rin pala kasi nakita ko na siyang naghahanap ng matatapon sa akin dahil aligaga na siya sa kakatingin sa paligid. Ang kaninang namumula niyang mukha dahil sa kahihiyan, ngayon ay napalitan ng inis sa aking ginagawa.

Kaya napaangat agad ang aking mga kamay. "I'm just kidding! I'm not that kind of person."

"I don't believe you." Nanlilisik pa ang kaniyang mga mata sa sinabi. Hindi talaga naniniwala na sa aking sinasabi.

"You can double lock the door if you're not trusting me. I mean it." Ang kaninang natatawa kong mukha ay napalitan na ng pagkaseryoso.

Nakaramdam na naman kasi ako na may mga yapak na paparating ulit sa amin kaya itinaas ko ang kamay ko sa kaniyang harapan at binigyan ng sign ang babae gamit ang aking kanang hintuturo habang nakatingin ang aking mukha sa mismong pintuan.

Marahan pa akong naglakad pabalik sa pinto. Pero napaliko agad ako sa kaliwang direksyon nito nang marinig ang kahol ng aso at sa maliit na butas ay napansin ko ang katawan na handa ng tumingin sa maliit na siwang na ito.

Bigla ko ring naalala ang babae, tiyak na mabibisto agad kami kapag nakita ng taong ito ang babae. Kaya napaharap agad ako sa kung nasa'n ito, gan'on na lang ang gulat ko sa nakita.

'How come?'

Paano siya nakarating agad sa CR nang isang iglap kahit malayo iyon sa kinaroroonan niya.

" Did you see anyone?" Napatigil lang ako sa pag-iisip ko nang marinig na magsalita ang nasa labas ng pintuan na ito.

"No, but I hear someone's voice here."

"Baka natutulog na rin sila. Are you sure na dito iyon?"

"Impossible na matutulog agad sila, sure rin ako na may napansin ako rito kanina pagdaan natin." Pangungumbinsi pa ng lalaking iyon sa kasamahan.

Sa salita pa lang nito alam ko na kung sino, siya lang naman yung lumingon sa direksyon ng bahay. Malakas ang pandama niya.

Napahawak ako sa direksyon ng baril ko, naghahanda na kung may mangyaring hindi inaasahan.

" Nagmamalik-mata ka lang, tara na baka makita pa tayo ng mga tao rito dahil sa kahol ng aso." Dinig kong sabi muli ng isa pa.

Bago lang iyon na pumunta rito, panigurado ako.

"S-sige." Halata na nagdadalawang-isip pa ang lalaki pero sa huli napansin ko na naglalakad na ang mga ito papalayo sa kinaroroonan namin.

Hindi ako kumilos, hindi ako nagbigay ng kahit anong ingay na makakapag-trigger sa mga taong iyon.

Kunting mali lang ang gawin ko, mapapasabak agad ako sa gulo.

Kahit na ayaw kong ipakita ang gan'ong side ko.