Lahat ng Kabanata ng JESICA'S HIDDEN DESIRES: Kabanata 1 - Kabanata 10

Year 2000:Mag-aalasingko ng hapon ng makarating ako sa mansiyon ng mga Guevara. Naroon na rin ang lahat ng mga taong nakikiramay sa kanila. At dahil mayaman sila dito sa aming baryo ay dinayo ng maraming tao ang naganap na hindi inaaasahan sa pamilya ng kaibigang kong si Carla. Si Carla, is my Best friend, ngunit lihim ko ring kaaway. Siya lang naman ang taong palagi kong kinaiinisan dahil sa maraming bagay. Nasa kanya na kasi ang lahat ng wala sa akin. Mabait na ama, masaya at mayamang pamilya. Pero ngayon tinatanong ko ang aking sarili, kung dapat pa ba siyang kainggitan? May dapat pa ba akong ikainis sa kanya. Alam ko naman na mabuti siyang tao. Kaya lang isang hindi maipaliwanag na galit at pagkamuhi ang nararamdaman ko mula sa aking kaibuturan. At iyon ay inililihim ko lamang. “Jessica! Wala na si Mama!” umiiyak na lumapit sa akin si Carla. Yumakap bigla, bagay na hindi ko matanggihang tanggapin at ibalik sa kanya. “It’s okay Carl

Nang makauwi ako sa apartment na tinutuluyan ko ay pagbibihis kaagad at pag-eempake ng mga gamit na dadalhin ko ang inatupag ko. Hindi pa alam ni Sir Delfin na ako ang makakasama niya papuntang Hongkong. Hindi ako nagsuot ng daring na damit, tulad noong pinuntahgan ko siya sa kanyang opisina. Iba na ang magiging atake ko ngayon, naisip ko lang na napaka-simple ng yumao nitong asawa, at ni minsan ay hindi nagawang mambabae nito. Kaya naman naisip ko na baka hilig nito ay iyong simpleng babae na tulad ng namatay na asawa. Kaya naman mas pinili ko iyong mga simpleng damit, at hindi daring ang datingan. Simple pero mukang elegante naman ang susuutin ko doon. At siyempre para sa aking mga make up ay ganun din. Hindi ako nagdala ng super pulang lipstick kundi yung ligth lamang. Matapo nga ng aking pag-aayos ay nagmamadali akong umalis patungong airport.Nang makarating ako doon nakita ko itong nakatayo roon at nakapamulsa. Matipuno at napakagwapo nito sa suot na amerkana. May d

Bago kami bumalik sa hotel at maghiwa-hiwalay ay kinuha ni Mr. Cheng ang cellphone number ko. At lahat ng social media accounts ko. Mukhang hindi ako tatantanan nito. Bukas ay ibang investors naman ang kakatagpuin namin. At bukas daw ay kailangan ko nang mag-fanction as a secretary.“Sandali nga Miss Assuncion, pwede ba bukas wear a formal attire, hindi naman tayo namamasyal dito,” seryosong sambit ni Mr. Delfin Guevara. Tapos noon ay pumasok na ito sa kwarto niya. Ako naman ay napsimangot. First time akong tinawag nito sa aking apelido. Kahit noon pa na palagi akong dinadala ni Carla sa opisina nito ay Jessica lang ang itinatawag nito sa akin.“Humm, mukhang may nagbabago na sa pagtingin niya sa akin,” napapangiti kong sambit sa aking isipan. At sinansabi ko sa sarili ko na bukas ay makakahuli na ako sa bitag ko. Para sa akin ang paibigin ang isang lalaki ay singdali lamang ng paghuhubad ng isang sapatos. Kaya alam na alam ko kung saan patutungo ang mga ginagawa ko.-----------------

Huling-huli sa akto, at ang kasalanan ay natatatak na sa isipan ng isang tao. KABANATA 7Nang magbalik ako sa opisina ay ikinagulat ko na naroon pala si Carla. “O Carla nandito ka pala?” tanong ko sa kanya nang makapasok ako sa opisina.“Nasaan si Papa? Galit ba siya sa akin dahil iniwan ko kayo kanina?”seryosong tanong ni Carla.“Um… I think hindi naman, masaya pa nga naming tinapos ang lunch eh, sayang daw kasi yung mga food. Alam mo naman ang Papa mo ayaw no’n ng nagsasayang ng pagkain.”“Ah ganon ba? Okay lang pala si Papa kahit ikaw lang ang kasama niya. Alam mo parang nagbago na si Papa sa akin, simula ng mamatay si Mama, si Papa nawalan na ng time sa ‘kin, parang nakalimutan na niyang may anak pa siya!” Umiiyak na na nadakot nito ang suot na palda ng bistida. At mahigpit na nakuyumos iyon.“Don’t say that Carla, unawain mo na lang si Sir Delfin, alam mo lalaki kasi ang Papa mo, maybe may pangangailangan siya na hindi ikaw ang makapagbibigay,” sabi niya habang lihim na nangi

Simula ng mga nakataling kasalanan…. KABANATA 9 Three months later: Simula ng ikinasal kami ay sa mansiyon na 'ko ng mga Guevara tumira. At siyempre buhay reyna ang turing sa akin ng lahat ng mga naroon. Minsan lang ay naiinis ako, dahil dumadalaw roon ang inay ko, at humihingi ng tulong kay Delfin, na mabigyan ng maayos na abogado, ang asawa niyang hindi naman naging ama sa aming lahat. At kahit kailan ay hindi ko na gusto pang tulungan na makalaya ang lalaking iyon. "Honey, alam mo gusto kong tulungan ang Itay mo," sambit sa akin ni Delfin habang nasa harap kami ng hapagkainan. "Bakit pa? Isang malaking kalokohan iyang sinasabi mo Delfin, kung magpapalaya ka lang ng isang kriminal sana lahat ng masasama palayain mo na lang," sagot ko sa kanya na ipinakita sa aking expression ang galit. Nakatingin lang noon si Carla, at nakikinig sa usapan. "Pero Honey, alam mo awang-awa naman ako sa Inay mo." Hinagod pang lahat ni Delfin ang natitirang kanin sa pinggan nito sa pamamagitan ng h