Hulog sa bitag, pain ang sariling kaligayahan at katawan upang masilo ang tunay na hinahangad! CHAPTER 6 Three months later: Lumipas nga ang tatlong buwan at ang mga nangyari sa amin ni Delfin ay hindi na niya nalimutan. Mula noon ay naging malalim na ang aming relasyon. Nang makabalik kami mula sa Hongkong, bumili ito ng isang condo unit para sa ‘kin. Kung saan malapit lang din iyon sa building ng aming opisina. “Hi, how are you, here?” Nakangiti niyang tanong sa akin ng dumating siya rito sa bahay ko ng gabing iyon. “Honey, kumusta?” Sabay yakap ko kaagad kay Delfin at halik sa mga labi nito. Mabilis din niya akong niyakap at gumanti sa aking paghalik. Lumalim pa iyon hanggang sa makarating kami sa aking kwarto at napahiga na niya ako. Sumandali akong tumigil sa paghalik sa kanya. “Why, hindi mo ba gusto ang ginagwa ko sa’ yo Jessica?” Tanong nito sa akin ng mapansing ibinaling ko ang aking tingin sa ibang bahagi. “Hanggang kailan pa ba ako maghihintay? Ganito ba tayo lagi? M
Huling-huli sa akto, at ang kasalanan ay natatatak na sa isipan ng isang tao. KABANATA 7Nang magbalik ako sa opisina ay ikinagulat ko na naroon pala si Carla. “O Carla nandito ka pala?” tanong ko sa kanya nang makapasok ako sa opisina.“Nasaan si Papa? Galit ba siya sa akin dahil iniwan ko kayo kanina?”seryosong tanong ni Carla.“Um… I think hindi naman, masaya pa nga naming tinapos ang lunch eh, sayang daw kasi yung mga food. Alam mo naman ang Papa mo ayaw no’n ng nagsasayang ng pagkain.”“Ah ganon ba? Okay lang pala si Papa kahit ikaw lang ang kasama niya. Alam mo parang nagbago na si Papa sa akin, simula ng mamatay si Mama, si Papa nawalan na ng time sa ‘kin, parang nakalimutan na niyang may anak pa siya!” Umiiyak na na nadakot nito ang suot na palda ng bistida. At mahigpit na nakuyumos iyon.“Don’t say that Carla, unawain mo na lang si Sir Delfin, alam mo lalaki kasi ang Papa mo, maybe may pangangailangan siya na hindi ikaw ang makapagbibigay,” sabi niya habang lihim na nangi
Ang relasyong nalamatan hindi na kailanman maibabalik sa dati, at ang tiwalang nawala ay hindi na kayang muling ibigay, ito ba ang nararapat para sa kanya? KABANATA 8 One month later:Isang family meeting ang aming dadaluhan ni Delfin. Sa bandang huli ay walang nagawa si Carla, sa kagustuhan ng kanyang ama. Pilit na sinusuyo ni Delfin si Carla, ngunit hindi naman niya ako magawang bitiwan lalo pa nga at alam na ni Carla na may nangyari na sa amin ng ama niya. At nahihiya man si Delfin sa mga nangyari ay kailangan na niyang panindigan anumang naganap sa amin. “Are you happy?” mapaklang tanong ni Carla sa akin habang nasa loob na kami pareho ng sasakyan. Hindi pa nakasakay si Delfin dahil may kinuha pa sa kanyang kwarto. “Are you happy for seducing my Papa and yet nakuha mo ang gusto mo!” Ngumiti na lamang ako kay Carla bago ko ito sagutin, “Diba sabi mo dati mahal mo ako?” Napa-cross arms pa ako at nakatitig sa kanya habang sinisipat kung hanggang saan ang kayang ititig nito sa aki
Simula ng mga nakataling kasalanan…. KABANATA 9 Three months later: Simula ng ikinasal kami ay sa mansiyon na 'ko ng mga Guevara tumira. At siyempre buhay reyna ang turing sa akin ng lahat ng mga naroon. Minsan lang ay naiinis ako, dahil dumadalaw roon ang inay ko, at humihingi ng tulong kay Delfin, na mabigyan ng maayos na abogado, ang asawa niyang hindi naman naging ama sa aming lahat. At kahit kailan ay hindi ko na gusto pang tulungan na makalaya ang lalaking iyon. "Honey, alam mo gusto kong tulungan ang Itay mo," sambit sa akin ni Delfin habang nasa harap kami ng hapagkainan. "Bakit pa? Isang malaking kalokohan iyang sinasabi mo Delfin, kung magpapalaya ka lang ng isang kriminal sana lahat ng masasama palayain mo na lang," sagot ko sa kanya na ipinakita sa aking expression ang galit. Nakatingin lang noon si Carla, at nakikinig sa usapan. "Pero Honey, alam mo awang-awa naman ako sa Inay mo." Hinagod pang lahat ni Delfin ang natitirang kanin sa pinggan nito sa pamamagitan ng h
Mas bumibigat na mga kasalanan, hindi na kayang pigilan, patuloy na mababaon sa mga lihim na pagnanasa ng isipan.KABANATA 10One year later: Mahigpit kong nahawakan ang pregnancy test kit. Ilang ulit akong paikot-ikot sa loob ng aming banyo. Ayoko muna sana itong mangyari sa akin, hindi pa ako handa, at hindi ko pa nagagawa ang mga dapat kong gawin. At ang isa sa mga tunay na dahilan, hindi ko naman talaga mahal si Delfin.Ano na ngayon ang mangyayari nito sa akin? Makakaya ko bang ituloy ang batang ito na nasa sinapupunan ko? O maari rin namang magamit ko ito para maging matibay ang kapit ko sa kayamanan ng mga Guevara.At ang kailangan ko lang naman ay dispatsahin si Carla. “Sweetie, ano na? Hindi ka pa ba lalabas diyan?” tanong ni Delfine habang excited na malaman ang resulta. Matagal na nitong nais na magbuntis ako, kaya lang ay iniinuman ko iyon ng pills ng lingid sa kaalaman niya. Ngunit nakalimot ako at nagmintis, kaya ito, natupad ang nais ng matandang iyon. Hindi ko nais na
“Kasinungalingan at pagpapanggap, kaya nitong sirain ang iyong buhay!” KABANATA 11 Mahigit isang linggo na rin na hindi nagkikibuan ang mag-ama, kahit na sumasabay naman si carla sa agahan sa amin sa araw-araw. Bago ito pumasok sa opisina, matapos ang ingkwentro nilang mag-ama ay lalo pang naging malamig ang kanilang relasyon bilang mag-ama. Ako naman ay kunwaring tahimik lamang, lalo na ngyong okay na sa akin ang kalagayan ko. Simula kasi ng malaman ni Delfin na buntis ako ay medyo nag-lilo na rin ito sa sex. Mabuti na lang, blessing in disguise rin pala ang batang ito sa akin. Pero, sorry na lang, hindi ko pa rin ito maaring ituloy. Mas malaking responsibilidad kasi ang ibibigay nito sa akin. At ayokong matulad siya sa akin, na balang araw ay sabihin din niya sa akin na sana ay hindi na lang siya ipinanganak sa mundo. Ang hirap, ang hirap ng ganito. Kaya patawarin mo na lang ako anak, pero hindi kita maaring buhayin. Magiging impyerno lang ang buhay mo rito sa mundong ito. Alas-
Buhay ang inutang, buhay din ang kabayaran? Ganyan nga kaya ang panungkulan ng May Kapal? KABANATA 12 2 MONTHS LATER: Medyo malaki na ang tiyan ko, at ang paglaki ng balakang ko at unti-unti kong pagtaba ang siyang nagbibigay sa akin ng matinding prutration. Ewan ko ba kung bakit ko nararamdaman ang mga ganitong bagay, pero ayoko nito. Dalawang buwan na mahigit ang lumilipas at unti-unting lumalaki ang batang ito sa sinapupunan ko. Nakita ko si Carla, masayang nakikipag-usap sa mga katulong ng mansiyon, at alam kong ako na naman ang pinag-uusapan nila. Alam ko dahil ilang beses ko na silang narinig at nahuli. Mabilis akong lumapit sa mga ito, nasa kusina sila, si aling Mildred na taga-luto, at si Mila, na katulong lang din doon ang mga kausap niya. “Anong pinag-uusapan niyo? Ako na naman ba?” taas ang kilay kong tanong sa kanila. Nakita kong nangamutla ang kanilang mga mukha sa takot. “Jessica, ano bang pinagsasabi mo?” nakakunot ang noong tanong ni Carla. Napabuga naman ako ng
Isang meserableng buhay sana ang kanya nang makikita, sa mundong ito na puno ng pagkakasala….KABANATA 13Jessica’s POV:A week later: Matapos ang ilang operasyon sa akin, ilang linggo rin ang lumipas, nagising akong wala na ang anak ko, wala na ang sanggol na kinaiinisan ko, sa aking sinapupunan. Alam kong dapat na maging masaya ako, pero ano itong nararamdaman ko, bakit ako nakakaramdam ng matinding kalungkutan?Malakas akong napasigaw. At sa sobrang galit, ay naihagis ko ang lahat ng mga nakalagay sa lamesitang nasa tabi lang ng kama ko, naka-comfine pa rin ako sa hospital.“Jessica! Plaese calm down!” narinig ko ang boses ni Carla. Naroon na naman ito, pagkatapos ng lahat ng mga nangyari sa amin ay naroon na naman ito. Nagpapanggap na mabait.“Jessica, huminahon ka muna,” sabi pa nitong muli.“Huminahon? Paano ako hihinahon? Pinatay mo ang anak ko! Masama ka! Pinatay mo siya!” malakas kong paratang sa kanya. Gusto kong isipin niya sa sarili niya na masama siya. Walang kapatawaran
EPILOGUE 23rd person’s POV: ONE YEAR LATER:“Lhyeon, kumusta ka na?”“O Carla, ayos lang ako, ikaw?” tanong nito kay Carla. Ngumiti muna ang dalaga bago tuluyang lumapit sa lalaking si Lhyeon. Parati itong nakatingin sa malayo, at tinatanaw ang malawak na dagat, sa itaas naman noon ay ang kulay asul na kalangitan.“Araw-araw na lang na ginawa ng Diyos ay narito ka sa dalampasigan, ano bang ginagawa mo rito?”“Wala lang, gusto ko lang nang nasisinagan ng mainit na sikat ng araw, at ang hangin dito sa dalampasigan gusto kong nalalanghap,” muli itong tumingala at sumimsim ng sariwang hangin, patuloy nitong nilalanghap ang hanging iyon habang dumarampi sa kanilang mga mukha.“Ayos ka lang ba rito? Hindi ka ba nahihirapang mamuhay rito?” tanong ni Carla. Mula noon ay nakita niyang sumilay na naman ang mga malulungkot na ngiti sa mga labi ni Lyeon.Nang maganap ang gang rape sa tahanan ng Papa ni Carla, sa Laguna, at inakala nitong patay na si Jessica, nagpasaya itong manirahan sa malay
Sa mundong puno ng pagdurusa, sa mundong mayroon pa palang hustisya, para sa mga taong nagawan ng pagkakasala, mayroong nakatingin at gumaganti, para sa mga taong hindi naghihiganti!EPILOGUE 1NASA loob pa rin kami ng mall, at ayaw niyang bitiwan ang isang palapulsuhan ko. Bagkus ay mas lalo pa niyang hinila ito. Naiinis akong napasunod sa kanya. Hindi ko maunawaan kung saan ba niya ako dadalhin. Pumunta siya sa sinehan at nagbayad doon ng tiket, hindi na inalintan kung anong klaseng palabas ba ang meron sa loob. Nagsimula na ang pelikula, at isa palang triple x rated ang napasukan namin. Sakto pang bed sceen, grabe ang intense ng mga kaganapan sa malaking screen, at halos lahat ng nakikita ko ay puro couple, at ang iba ay nadadala na sa mga napapanood nila at kulang na lang ay magmistulang motel ang loob ng sinehan. Hindi ako nakatiis at nauna na ‘kong lumabas sa kanya.Sumunod naman ito sa akin na lumabas, sa hall way pa lang ay napahawak na ako sa gilid ng pader, ang bilis ng tib
Pagsisi ay hindi sapat para sa isang taong tulad kong naging makasalanan, kulang pa ang buhay, at kamatayan para ipambayad sa aking mga pagkakasala….KABANATA 27Nang magising ako ay narito na ako sa isang malapagamutang silid. Ngunit natitiyak kong hindi. Hindi ko alam kung anong naganap matapos kong makatulog at hindi ko na rin alam kung ilang araw na ba akong natutulog? Wala akong maalala sa mga oras na wala akong malay, hindi ko alam kung buhay pa ba siya, o tinuluyan nang patayin ni Delfin. Isang mahinang pag-ingit ng pintuan ang nagpalingon sa akin sa gawing iyon. Si Carla, papalapit siya sa akin. “Mabuti naman at nagising kana, ang akala kasi namin mamatay ka na e,” sambit nito na nakangiti pa. Hindi ko mabakas ang galit sa mga mata nito. Hindi ko makita ang hinagpis at sakit na nararamdaman nito. Ito ba ang naidulot sa kanya ng lahat, masaya pa rin siya. Samantalang ako nagdurusa! “A-anong nangyari sa akin?” tanong ko sa kanya.
Kahit anong bait ng isang tao, kapag nasaktan ito, mangangagat at mangangagat na parang hayop!KABANATA 26Ibinaba nito ang zipper ng suot na pantalon, at mula roon ay tumambad sa aking harapan ang nakaumbok na nitong pagkalalaki, at saka itinuro. Umupos sa swivel chair at sinensyasan akong gawin ang isang paraan na nais niya. Iyong ginagawa ng babaeng bayaran. “Bakit ayaw mo? Sige patayin niyo na ang lalaking iyan!” galit na sambit nito sa mga tauhan niya. “Huwag! Huwag parang awa mo na Delfin, huwag mo na lang siyang idamay, ako ang may kasalanan ng lahat ng ito, ako dahil sa mga maling ambisyon ko, huwag mo na siyang idamay pakiusap!” “Ambisyon? Anong bang ambisyon mo? Yumaman, magkaroon ng pera, magkaroon ng lahat ng bagay na mayroon ka ngayon, may bagay pa ba akong hindi nakayang ibigay sa iyo? Sumagot ka!” halos mag-init ang lamang loob ni Delfin, habang tinatanong ako, at ang nangangalit niyang mga mata ay tanging kay Lhyeon lamang nak
Kung minsan iyong taong labis mong kinaiingitan, ay siya palang taong hindi mo dapat higitan.KABANATA 25“Carla! Alam kong wala akong karapatang gawin ang mga bagay na ito, pero isang kahilingan na lang!” sambit ko habang hawak ang mga binti niya. Mukha akong kawawang nakakapit sa mga binti niya at halos maglumuhod na sa kanya. “Ano pa Jessica! Ano pang hihilingin mo para sa iyong sarili? Ginawa ko na ang lahat, ginawa ko na lahat, para tulungan ka,” sambit pang muli ni Carla. “Hindi ako hihingi ng tulong para sa aking sarili, para na lang sa anak ko, tu--tulungan mo siya, tulungan mo ang anak namin ni Lhyeon, huwag mo siyang hayaang mapahamak, pakiusap!” “Sa lahat ng ginawa mo sa ‘kin! Ang lakas pa ng loob mong humingi ng pabor! At hinihiling mo sa akin na pangalagaan ko ang resulta ng kataksilan niyo! Sa aming mag-ama!” “Carla, pakiusap, para na lang kay Jenny,” sambit rin ni Lhyeon. Lumapit si Carla kay Lhyeon, at m
Walang lihim na hindi nabubunyag, walang kasalanang walang kaparusahan, kamatayan ang kabayaran ng mga kasalanan!KABANATA 243rd person POV:Nang umalis si Delfin sa mansiyon ay naglagi ito sa Villa niya sa laguna. Naroon lamang ito at nag-iisip-isip ng mga bagay na gagawin nito sa mga natuklasan. Nagkukuyos ang damdamin nito dahil sa sobrang pagkapahiya na nagawa siyang lokohin ni Jessica. Isang hampas lupang babae, na dinamitan lang niya at pinulot buhat sa basura.Oo, inaamin niyang siya ang nakauna sa dalaga noong unang makuha niya ito. Na siyang nagpahanga sa kanya pero hindi sapat, para lokohin siya, at gawing tanga sa napakatagal na panahon, ng kanyang buhay na kasama ito. Marami siyang isinakripisyo masunod lamang ang mga luho at mga layaw nito.Halos paikutin na nito ang buhay nilang mag-ama sa mga palad nito. Ngunit hindi manlang niya natunugan o nahulaan ang mga kalokohang kayang gawin nito sa kanya. Kaya ngayon ay umupa siya ng magaling na private investigator, para lang
Kasalanan ang isang hadlang upang ang tao ay mabuhay na masaya. At ang galit na sanhi ng inggit ay hindi na kailanman magwawakas!KABANATA 23Jessica’s POV: Hindi ko alam ngunit mainit ang ulo ni Delfin ng makauwi na ito sa mansiyon. Medyo matagal itong nawala, noong nakaraang buwan kasi ay nagtungo na naman ito sa probinsiya ng Samar, natagalan ito roon at kababalik lamang kaninang umaga, “Honey, kumusta naman ang lakad mo? Ang tagal mo ro’n ha?” wala sa loob na nakumusta ko siya. Nakaupo ako sa harap ng isang neo classical dressing table kung saan mayroong malaking salamin, nakikita ko roon ang mahaba kong buhok habang sinusuklay ko ito. Walang kibong umupo si Delfin sa gilid ng kama namin. Marahan niyang hinubad ang sapatos niya at tinanggal ang mga medyas na suot niya. “Ikaw kumusta ka rito sa mansiyon?” malamig na tinig nitong tanong sa akin. Tumayo siya at saka naghubad naman ng suot na suit. Ibinagsak nito ang suit sa ibabaw ng kama. Na
Isang kasalanang dulot ng kabiguan, daragdagan ng isa pang kasalanan, masunod ka lamang.KABANATA 22Mag-aalas-dos ng madaling araw nang magising akong may humahaplos sa ‘kin. Napamulat ako, hindi ko namalayang nakatulog pala ako sa loob ng banyo. At ngayon ay hawak niya ako sa kanyang kandungan habang nakaupo sa nakatakip na bowl, kap’wa kami walang saplot.Ang isang kamay niya ay masuyong humahaplos sa isang dibdib ko, habang masuyo niyang hinahalikan ang leeg ko. Halik na tila gutom na gutom at sabik na sabik sa isang pagkain ang kanyang paghalik. Puno ng pagsuyo, at iyo ay nagbibigay sa akin ng ibayong sarap sa pakiramdam.Hindi ko akalaing narito kami ngayon sa tagpong ito ni Lhyeon. Hindi ko akalaing na matapos niyang saktan ang damdamin ko ay narito siya upang paghilumin ang sugatan kong puso. “Hindi kita matiis!” sambit nito habang marahang minasahe ang dalawang dibdib ko. Iniayos niya ang ng posisyon. Ngayon ay nakaupo na rin ako sa kanyang kanduangan. Nakabuka ang mga hita
Isang utos na mahirap sundin, ngunit para sa’yo ay aking gagawin, kahit masadlak pa sa apoy ng kasalanan.KABANATA 21Sa nalaman ko kay Carla, nakadama ako ng kaunting awa, awa na nauwi sa salitang “mabuti nga”, isang salitang nakapagbibigay sa akin ng satisfaction. Iyon siguro ang isa sa mga nakikita kong katagumpanyan ko. Isang malungkot na bahagi na naman ng buhay niya ngayon ang nagawa kong gawin. Siyempre ako naman talaga ang dahilan kung bakit nagkaganoon si Lhyeon. Pero hindi ko sinabi sa kanyang huwag niyang gawin ang bagay na iyon kay Carla. Gusto ko ngang ankinin niya ito. Kunin niya ng buong-buo. Para kapag dumating na iyong time na magkaalaman na kami, wala nang matitira pa sa kanya.Gusto kong lumuha siya ng matindi, gusto ko mabuhay siya sa lungkot ng mga alaala nilang dalawa, lalo na kapag tuluyan na siyang iniwan ni Lhyeon.“Lhyeon! Ano itong nabalitaan ko?” galit kong tanong sa kanya. Nasa may pasilyo kami, nakasalubong ko siya nang papasok na ako sa aming silid.“Ano