Pagsisi ay hindi sapat para sa isang taong tulad kong naging makasalanan, kulang pa ang buhay, at kamatayan para ipambayad sa aking mga pagkakasala….KABANATA 27Nang magising ako ay narito na ako sa isang malapagamutang silid. Ngunit natitiyak kong hindi. Hindi ko alam kung anong naganap matapos kong makatulog at hindi ko na rin alam kung ilang araw na ba akong natutulog? Wala akong maalala sa mga oras na wala akong malay, hindi ko alam kung buhay pa ba siya, o tinuluyan nang patayin ni Delfin. Isang mahinang pag-ingit ng pintuan ang nagpalingon sa akin sa gawing iyon. Si Carla, papalapit siya sa akin. “Mabuti naman at nagising kana, ang akala kasi namin mamatay ka na e,” sambit nito na nakangiti pa. Hindi ko mabakas ang galit sa mga mata nito. Hindi ko makita ang hinagpis at sakit na nararamdaman nito. Ito ba ang naidulot sa kanya ng lahat, masaya pa rin siya. Samantalang ako nagdurusa! “A-anong nangyari sa akin?” tanong ko sa kanya.
Sa mundong puno ng pagdurusa, sa mundong mayroon pa palang hustisya, para sa mga taong nagawan ng pagkakasala, mayroong nakatingin at gumaganti, para sa mga taong hindi naghihiganti!EPILOGUE 1NASA loob pa rin kami ng mall, at ayaw niyang bitiwan ang isang palapulsuhan ko. Bagkus ay mas lalo pa niyang hinila ito. Naiinis akong napasunod sa kanya. Hindi ko maunawaan kung saan ba niya ako dadalhin. Pumunta siya sa sinehan at nagbayad doon ng tiket, hindi na inalintan kung anong klaseng palabas ba ang meron sa loob. Nagsimula na ang pelikula, at isa palang triple x rated ang napasukan namin. Sakto pang bed sceen, grabe ang intense ng mga kaganapan sa malaking screen, at halos lahat ng nakikita ko ay puro couple, at ang iba ay nadadala na sa mga napapanood nila at kulang na lang ay magmistulang motel ang loob ng sinehan. Hindi ako nakatiis at nauna na ‘kong lumabas sa kanya.Sumunod naman ito sa akin na lumabas, sa hall way pa lang ay napahawak na ako sa gilid ng pader, ang bilis ng tib
EPILOGUE 23rd person’s POV: ONE YEAR LATER:“Lhyeon, kumusta ka na?”“O Carla, ayos lang ako, ikaw?” tanong nito kay Carla. Ngumiti muna ang dalaga bago tuluyang lumapit sa lalaking si Lhyeon. Parati itong nakatingin sa malayo, at tinatanaw ang malawak na dagat, sa itaas naman noon ay ang kulay asul na kalangitan.“Araw-araw na lang na ginawa ng Diyos ay narito ka sa dalampasigan, ano bang ginagawa mo rito?”“Wala lang, gusto ko lang nang nasisinagan ng mainit na sikat ng araw, at ang hangin dito sa dalampasigan gusto kong nalalanghap,” muli itong tumingala at sumimsim ng sariwang hangin, patuloy nitong nilalanghap ang hanging iyon habang dumarampi sa kanilang mga mukha.“Ayos ka lang ba rito? Hindi ka ba nahihirapang mamuhay rito?” tanong ni Carla. Mula noon ay nakita niyang sumilay na naman ang mga malulungkot na ngiti sa mga labi ni Lyeon.Nang maganap ang gang rape sa tahanan ng Papa ni Carla, sa Laguna, at inakala nitong patay na si Jessica, nagpasaya itong manirahan sa malay
Year 2000:Mag-aalasingko ng hapon ng makarating ako sa mansiyon ng mga Guevara. Naroon na rin ang lahat ng mga taong nakikiramay sa kanila. At dahil mayaman sila dito sa aming baryo ay dinayo ng maraming tao ang naganap na hindi inaaasahan sa pamilya ng kaibigang kong si Carla. Si Carla, is my Best friend, ngunit lihim ko ring kaaway. Siya lang naman ang taong palagi kong kinaiinisan dahil sa maraming bagay. Nasa kanya na kasi ang lahat ng wala sa akin. Mabait na ama, masaya at mayamang pamilya. Pero ngayon tinatanong ko ang aking sarili, kung dapat pa ba siyang kainggitan? May dapat pa ba akong ikainis sa kanya. Alam ko naman na mabuti siyang tao. Kaya lang isang hindi maipaliwanag na galit at pagkamuhi ang nararamdaman ko mula sa aking kaibuturan. At iyon ay inililihim ko lamang. “Jessica! Wala na si Mama!” umiiyak na lumapit sa akin si Carla. Yumakap bigla, bagay na hindi ko matanggihang tanggapin at ibalik sa kanya. “It’s okay Carl
Six months later:Anim na buwan na ang nakakaraan ng mamatay ang ina ni Carla, at iyon lagi ang namamalagi sa isipan ko. Kung paano kong maagaw kay Carla, ang kayamanang tinatamasa nito. Masaya pa rin ito kahit na nawalan ng isang ina, paano ay hindi naman nito danas ang lahat ng hirap. Paano kaya kung makaranas na ito ng hirap, yung tipong walang kahit na anong bagay sa kanya? Masaya pa rin dahil nasa kanya pa rin ang kanyang mayamang ama. Paano kaya kung mawala na ang atensiyon sa kanya ng kanyang ama? Dahil sa may kinagigiliwan na itong ibang babae? Kinagabihan ay nagtungo ako sa opisina ni Delfin, lahat ay hindi na ako sinisita dahil sa kilala na akong matalik na kaibigan ni Carla, madalas kasi niya akong isama dito. Bumili ako ng mamahaling wine upang ibigay sa lalaki. “Sir nandiyan po sa labas si Miss Jessica,” sambit ng secretary nitong si Poula. Ngintian muna ako nito bago ako tuluyang pinapasok. “Oh, Jessica, bakit naparito ka? Hindi mo b
Nang makauwi ako sa apartment na tinutuluyan ko ay pagbibihis kaagad at pag-eempake ng mga gamit na dadalhin ko ang inatupag ko. Hindi pa alam ni Sir Delfin na ako ang makakasama niya papuntang Hongkong. Hindi ako nagsuot ng daring na damit, tulad noong pinuntahgan ko siya sa kanyang opisina. Iba na ang magiging atake ko ngayon, naisip ko lang na napaka-simple ng yumao nitong asawa, at ni minsan ay hindi nagawang mambabae nito. Kaya naman naisip ko na baka hilig nito ay iyong simpleng babae na tulad ng namatay na asawa. Kaya naman mas pinili ko iyong mga simpleng damit, at hindi daring ang datingan. Simple pero mukang elegante naman ang susuutin ko doon. At siyempre para sa aking mga make up ay ganun din. Hindi ako nagdala ng super pulang lipstick kundi yung ligth lamang. Matapo nga ng aking pag-aayos ay nagmamadali akong umalis patungong airport.Nang makarating ako doon nakita ko itong nakatayo roon at nakapamulsa. Matipuno at napakagwapo nito sa suot na amerkana. May d
Nang gabing iyon ay halos hindi ako napakali sa kaiisip, natapos na kaming kumain ng dinner, together with the client. Alam kong nakita rin niya at napansin ang mga tingin sa akin ng isa sa mga kliyente niya. Sinadya kong magsuot ng sexing midnight dress kanina upang mapukaw ko naman ang natatagong emosyon niya bilang lalaki. Alam kong napakadali lang naman gisingin ang pakiramdam na iyon, alam kong magagawa ko siyang akitin. At ang lahat ay magaganap sa loob lamang ng ilang araw.KINABUKASAN:Maaga akong nagising upang ipaghanda sana siya ng mga bagay na gagamitin niya sa unang lunch namin mamaya kasama ng mga new client naman na imi-meet niya. Nagulat siya nang makita niya ako sa loob ng kwarto niya. “Anong ginagwa mo dito?” gulat itong napabangon. Kitang-kita ko tuloy ang half naked body niya. Noon ko tuloy nalamang mabalahibo pala ang dibdib nito na animoy isang Español. Nakita kong namula ang mukha nito at naitakip ang kumot sa katawan nito.“Sorry Sir, naisip ko kasing baka hin
Bago kami bumalik sa hotel at maghiwa-hiwalay ay kinuha ni Mr. Cheng ang cellphone number ko. At lahat ng social media accounts ko. Mukhang hindi ako tatantanan nito. Bukas ay ibang investors naman ang kakatagpuin namin. At bukas daw ay kailangan ko nang mag-fanction as a secretary.“Sandali nga Miss Assuncion, pwede ba bukas wear a formal attire, hindi naman tayo namamasyal dito,” seryosong sambit ni Mr. Delfin Guevara. Tapos noon ay pumasok na ito sa kwarto niya. Ako naman ay napsimangot. First time akong tinawag nito sa aking apelido. Kahit noon pa na palagi akong dinadala ni Carla sa opisina nito ay Jessica lang ang itinatawag nito sa akin.“Humm, mukhang may nagbabago na sa pagtingin niya sa akin,” napapangiti kong sambit sa aking isipan. At sinansabi ko sa sarili ko na bukas ay makakahuli na ako sa bitag ko. Para sa akin ang paibigin ang isang lalaki ay singdali lamang ng paghuhubad ng isang sapatos. Kaya alam na alam ko kung saan patutungo ang mga ginagawa ko.-----------------