KABANATA 23

Kasalanan ang isang hadlang upang ang tao ay mabuhay na masaya. At ang galit na sanhi ng inggit ay hindi na kailanman magwawakas!

KABANATA 23

Jessica’s POV:

Hindi ko alam ngunit mainit ang ulo ni Delfin ng makauwi na ito sa mansiyon. Medyo matagal itong nawala, noong nakaraang buwan kasi ay nagtungo na naman ito sa probinsiya ng Samar, natagalan ito roon at kababalik lamang kaninang umaga, “Honey, kumusta naman ang lakad mo? Ang tagal mo ro’n ha?” wala sa loob na nakumusta ko siya.

Nakaupo ako sa harap ng isang neo classical dressing table kung saan mayroong malaking salamin, nakikita ko roon ang mahaba kong buhok habang sinusuklay ko ito. Walang kibong umupo si Delfin sa gilid ng kama namin. Marahan niyang hinubad ang sapatos niya at tinanggal ang mga medyas na suot niya. “Ikaw kumusta ka rito sa mansiyon?” malamig na tinig nitong tanong sa akin. Tumayo siya at saka naghubad naman ng suot na suit. Ibinagsak nito ang suit sa ibabaw ng kama.

Na