All Chapters of I'm Married To A Mafia Boss (Tagalog) : Chapter 111 - Chapter 120

Kahit hindi ako tumitingin ramdam na ramdam ko ang presensya ng bagong dating. Jeez! Malapit lang kaya kami sa daanan ng tao! At mukhang dadaan sila sa table namin. Pasimple akong napasinghap ng maaninagan ko ang pag daan nila. Pigil na pigil ang hininga ko na sana ‘wag sa katapat naming table sila maupo. Napabuga ako ng hangin ng sa kabilang side sila dumeretso sa unahan malapit sa stage. “Tatlo sila kasama niya si Vasquez at Zamora. Be careful later dahil napansin kong napasulyap kanina sa table natin ang mga ito.” Nag-angat ako ng tingin kay Logan na seryoso ang mga matang nakatingin sa akin. “Don't worry mag-iingat ako.” “Good, nagugutom kaba? or gusto mo ba ng maiinom?” Pag-iiba niya ng usapan. “Wine, I want wine.” Sagot ko. Kailangan ko ng alak sa katawan. Gusto ko kumalma dahil simula ng sabihin ni Logan na nandito na sila ay hindi na ito kumalma. “Alright, wait me here. Kukuha lang ako ng wine.” Tumango naman ako saka siya tumayo a

******* The next day.. “Damn it!” Galit na hinampas ko ang table ng makaupo. Kagagaling lang namin sa G.A furniture corp. Hindi na kami tinanggap dahil wala kaming appointment ngayong araw. Kahit na ang sinabi ng babaeng ‘yon na bumalik na lang kami kinabukasan, pero ng nandoon na kami sa lobby hindi kami pina-akyat dahil wala daw kaming appointment. Tangina! Pinatawagan ko sa receptionist ang sekretaryang nakausap namin kahapon at ang sinagot lang nito ay wala daw kaming appointment, hindi tumatanggap ang boss niya na walang appointment. Putangina! Nakakagago! Siya pa itong nagsabi na bumalik na lang kami ngayon dahil iyon ang sabi ng boss niya tapos ngayon hindi nila kami tatanggapin? Maaga kaming umalis dito sa kompanya para masigurado na hindi kami ma-aabutan ng traffic pero nasayang na naman dahil sa tanginang appointment na yan! In my research, It's just difficult to make an appointment with G.A. boss because she's so busy, but she's not being rude like this and

GIOVANNI It's been three days ng magtagpo muli ang landas namin ng asawa ko. Until now hinihintay ko pa ang impormasyon kay Vasquez at Zamora kung saan nakatira ito ngayon. Mahirap daw talaga hanapin ang taong nagtatago. Mukhang may humaharang sa paghahanap ng dalawa pero hindi naman basta-basta nagpapatalo ang mga iyon. Siguradong this week malalaman na namin kung nasaan ang asawa ko. Tatlong araw na rin akong napunta sa G.A. Furniture Corp pero hindi daw napasok ang boss nila. Mukhang nagtatago na naman ang asawa ko sa akin. Tsk! Malaman ko lang talaga kung saan siya nakatira, wala na siyang magagawa pa. Hinding hindi na siya makakapag tago pa sa akin. Nandito ako ngayon sa opisina ko. Tapos kona ang pirmahan ang mga papeles na binigay sa akin ni Eve kahapon, Wala rin akong meeting ngayon kaya nakatunganga lang ako sa opisina ko at naghihintay ng tawag nila Vasquez at Zamora. Damn! Hanggang kailan ba ako mag-hihintay? Sumandal na lang ako sa kinauupuan ko

Patay na si Hayashi, siguradong sigurado siya do'n. “Bago ko iwan si Hayashi sigurado akong wala na itong buhay! Kaya papaanong siya ang sinasabi mong nag-utos na pumatay kay Mama?! Saka walang nagpakalat ng pagkatao ko sa underground dahil ako na mismo ang nag-pakilala sa kanila makalipas ang ilang buwan buhat ng umalis ka! Inayos ko ang pamamalakad sa underground, Alam mo kung bakit? Dahil gusto kong sa pagbabalik mo maayos na ang lahat! Isinantabi ko ang lahat, kinalimutan ang pag-hihiganti dahil ayokong magalit ka ng husto sa akin! Inayos ko ang buhay ko habang wala ka! Tapos ito pala ang dahilan? Galit ka sa akin dahil sa maling impormasyon?!” Hindi na niya napigilan ang sarili, sobra ang galit na nararamdaman niya dahil alam niyang si Logan ang may pakana nito. “P-pero iyon ang sinabi sa akin ni Logan! Si Hayashi ang nagpapatay kay mama dahil gusto niyang mag higanti sa ‘yo! Saka sinabi rin sa akin ni Logan na hindi mo naman ako hinanap, masaya kapa nga sa nak

PINARADA ko ang aking kotse sa parking ng condo building ko. Saka nanghihinang sumandal sa kinauupuan at bumuntong hininga. Simula ng bumalik ako sa opisina naging abala na ako sa mga meetings, paper works. Isama pa ang pag hahandle sa Cafe. Mas lalo akong nawalan ng oras para puntahan ang anak ko. Late na rin talaga akong nakaka-uwi. Ang dami kong hinahabol na meetings, deal with the clients. Ang hirap kapag sabay-sabay. Sumilip ako sa labas ng bintana at pasimpleng nilibot ng tingin ang paligid. Hinahanap ang isang sasakyan na pamilyar sa akin. Ilang araw na ang lumipas ng huli siyang pumunta dito. Sabi niya babalik siya pero bakit hindi niya naman ginawa? Tsk! Napailing ako, bakit ganito ang pakiramdam ko? Bakit nga ba ako lagi umaasa na babalik siya dito at makikita sa unit ko? Bakit hinihintay ko siya? Ano ba ang nangyayari sa akin? Dapat galit pa rin ako di ba? Napabuntong hininga ako saka mariing pumikit. Argh! Nakakainis. Hindi na mawala wala sa isi