All Chapters of I'm Married To A Mafia Boss (Tagalog) : Chapter 91 - Chapter 100

I'm wearing an elegant black evening dress with a high slit. I took my pistol that my husband gave to me then put in on my other legs where there was a gun thigh garter holster. I also took my small kunai and put it in the side of the gun. Incase na kailanganin ko ito. Tinignan ko ang sarili sa salamin. Gosh! Ako ba talaga ‘to? Light make up and low messy bun ang ayos ng aking buhok. Mas gusto kong naka-tali ang aking buhok para incase na mapalaban hindi magiging sagabal. 3 inches ankle strap heels lang din ang sinuot ko para madali makapag lakad. Jeez! I feel like a spy girl going to a party ang peg ko for tonight. Kinapa ko ulit ang baril sa aking legs. Sinigurado kong hindi mahahalata. Hubby, told me to bring it, in case of emergency. Hindi biro ang aming pupuntahan kaya kailangan handa at alerto. Ano mang oras pwedeng may mang-yaring gulo. Nang makuntento na ako sa ayos ay lumabas na ako sa kwarto ni Hubby dito sa hideout. Dito kami nag-stay at handa para sa tran

“Aba't tumapang kana ngayon? Saka, lakas ng loob mo humawak ng baril, kaya mo ba gamitin ‘yan?” Mayabang na sambit niya habang nangungutyang nakatingin sa akin. “Gusto mo subukan ko sa ‘yo para malaman mo kung marunong ba ako o hindi?” Pabalang ko namang sagot na siyang kinainis niya. “Bitch! I hate you so much!” “Same.” Tamad kong sagot. “Mayabang ka talaga ha? Wala kang kasama. Wala ang asawa mo dito. Sa tingin mo maliligtas ka nila? At sa tingin mo ba matatalo mo ako? Hindi mo ako kilala, Natasha.” Tss, ano naman kung wala si hubby? E, sa pagkakatayo pa lang niya kayang kaya ko na siyang matalo. “Wag kang pakampante masyado Ellaine. Hindi ka ba nagtataka bakit ako nandito sa ganitong klaseng lugar? Bakit ako kasama ng asawa ko?” Nangunot ang kanyang noo. “Tss! That bastard! Kanina ko lang nalaman na siya pala si King ng underground! Kaya pala iba ang pakiramdam ko sa kanya. Kaya pala tinamaan ako dahil iisa lang sila! Anyway, hindi kaba rin nagta

SPG|R-18 Simula ng gabing iyon ay hindi na naulit ang nang-yari sa amin. At alam kong hinahanap-hanap iyon ngayon ng asawa ko. Hindi ko ito masisisi dahil isa lamang siyang lalaki at nangangailangan din. At ako bilang asawa dapat ibigay ko ang pangangailangan nito. His eyes darkened, mas lalo niyang diniin ang sarili sa akin. Napalunok ako, hindi ko alam kung anong sasabihin. Noong may nang-yari sa amin ay lasing ako kaya malakas ang loob kong ano ano ang sabihin. But now? Ewan. “Wife..” Nahihirapang sambit nito, tapos ay binaon ang mukha niya sa aking leeg. Napasinghap ako at napaawang ang mga labi. Kakaibang kilabot at kuryente ang dumaloy sa aking katawan. Lalo pa ng maramdaman ko ang mumunting halik niya sa aking leeg. “W-wife, don't be mad but I want you now.” Mahina nitong sambit sa aking leeg. Napatikom ako ng bibig, kalaunan ay dahan-dahang tumango. “Kung ano ang gusto mong gawin, Do it. .I'm all yours.” Marahan kong sagot, hindi ko alam ku

Sa isang chapel malapit sa mansyon binurol si mama. Walang masyadong tao dahil wala naman kaming ibang kamag anak. Si Tiya ay wala na sa tinitirhan nila lumipat na daw ito. Kaya kami kami na lang nila Lolo J ang nandito. Nakatulala lang ako sa harap at nakatingin sa malaking larawan ni mama sa gilid ng kanyang kabaong. ‘Mama..miss na miss kana namin..’ Nakita kong tumabi sa akin si Hubby may dala-dala itong pagkain at inumin. “Wife, kumain kana muna. Mag-dadalawang araw kanang hindi kumakain. Baka mag-kasakit ka naman niyan.” Mahinahon nitong sambit. Umiling naman ako. “Wala akong gana.” Iyon lang ang sinagot ko. Wala talaga akong gana kumain. Mag-dadalawang araw na rin akong walang tulog. Mas gusto ko lang na nandito sa harap ng kabaong ni mama at binabantayan siya. Sinusulit ko ang araw na makikita at makakasama pa namin siya. “Pero wife..Baka bumigay ang katawan mo at ikaw naman ang magkasakit. Hindi matutuwa si mama niyan.” Pagod ko siyang tinignan.

NATASHA'S POV PAG-SAPIT ng gabi, hinanda kona ang gamit ko saka dahan-dahan lumabas ng guestroom. Sinigurado ko muna na tulog ang lahat at nasa kwarto na si Giovanni. Pasalamat na lang talaga ako dahil kapag ganitong mag-kaaway kami o may tampuhan ay hindi niya ako ginugulo at hinahayaan niya lang mag-palipas ako ng sama ng loob. Iniwan ko ang cellphone na binili niya sa akin. Pati ang simcard dahil siguradong ma-tatrack niya ako kung saan kami pupunta. Knowing na may magaling siyang kaibigan na hacker. Kanina bumili kami ng bagong smartphone at simcard ni Nicole. Kailangan bago lahat para masigurado na hindi kami masusundan. Pinaiwan ko rin sa kanyang kwarto ang phone at lahat ng gamit na binigay sa kanya ng mga Silvestre. Wala kaming dadalhin maski ano. At ang perang dala ko ay sarili kong pera. Ito ang sahod na natanggap ko kay Lolo J saka kay Giovanni noong nag-tatrabaho pa ako sa kanila. Inipon ko talaga ito sa pag-aaral sana ni Nicole. Pero malakin