All Chapters of The Mafia's Obsession: Chapter 51 - Chapter 60

THIAGO Naghihintay ako sa pagpasok ni Harvey para sa mahalaga kong ipapagawa sa kanya. Mabuti na lang at kinailangan din ni Keyla na lumabas muna upang ihanda ang pagkain ko.“Sigurado ka na bang okay na ang pakiramdam mo?”Napa-angat ako ng tingin kay Doc. Alvin. Sa totoo lang hindi pa gaanong okay ang pakiramdam ko. Kaya lang kailangan kong maging malakas at gumaling kaagad. Nag-aalala ako para sa mag-ina ko. Hindi ko sila puwedeng iwan at pabayaan. Lalo pa ngayon na nagbalik na si Tanita!“Wag muna akong alalahanin. Basta ibigay mo ang gamot na kailangan ko para gumaling ako kaagad.” Seryosong sabi ko sa kanya.“Thiago, narinig ko kay Harvey ang tungkol kay Tanita. Pero sa kundisyon mo ngayon. Baka hindi mo kayaning labanan siya. At isa pa nagdadalang tao si Keyla. Kapag gumawa ka ng hakbang ng hindi niya alam. Hindi siya basta na lamang pipirmi sa isang lugar. Alam mo ba noong pinagtangkaan ang buhay mo nag-desisyon kaagad siyang ilayo ka. At kung sakaling hindi tumigil ang babae

KEYLAPabalik na sana kami nang masalubong namin si Nara at Isaiah. Seryoso lang silang nakatingin sa amin habang papalapit kami sa kanila. Naramdaman ko ang pagpisil niya sa kamay ko na hawak niya.“Kanina pa namin kayo hinahanap. Papalubog na ang araw at nag-umpisa na kaming mag-ihaw.” Wika ni Nara sa amin.“Nag-usap lang kami ni Thiago sa ilog.” Nakangiting sabi ko sa kanya.“Puwede ko ba siyang makausap?” Wika naman ni Isaiah. Kaya napatingin ako sa kanya.“Bakit? Hindi ba puwedeng kasama ako?” Seryosong tanong ko sa kanya. Baka kasi kung ano ang sabihin niya kay Thiago.“Wala ka bang tiwala sa akin? Wala akong sasabihin sa kanyang masama tungkol sa relasyon niyo kaya wala kang dapat na ikabahala.”Napatingin sa akin si Thiago at nakangiti siyang tumango sa akin bilang pagsang-ayon. Binitawan niya ang kamay ko at sumama ako kay Nara. Nilingon ko pa siya pero mukhang hindi naman siya nag-alala.“Huwag kang mag-alala, kilala mo naman ang kakambal natin. Hindi siya nangingialam sa mg

One week later….THIAGOAndito ako ngayon sa room ni Doc. Alvin. Upang ipagtingin ang sugat ko. Mabuti na lang mabilis ang naging paghilom ng sugat ko at mas okay na ang pakiramdam ko nitong mga nakaraang araw.“Good Thiago, mabuti naman sinunod mo ang bilin ko.” Nakangiting sabi niya sa akin habang tinitignan ang sugat ko sa tiyan. Tuyo at sarado na rin ito.“Anong bilin?”“What? Don’t tell me hindi mo ginawa ang bilin kong wag muna kayong magtatabi ni Keyla? Ako pa naman ang naki-usap sa kanya para mabilis ang maging pagaling mo.”Sinamaan ko siya ng tingin dahil sa sinabi niya sa akin. Kaya naman pala kapag inaaya ko siya ay tinatangihan niya ako at palagi niyang sinasabi na masama ang pakiramdam niya. Dahil pala yun sa paki-usap ni Doc. Alvin!“Oh? Bakit ganyan ka makatingin?” Nagtatakang tanong niya sa akin.“Ikaw pala ang salarin kung bakit iniiwasan ako ni Keyla!” Angil ko sa kanya na ikinatawa niya.“Effective naman eh, kita mo? Magaling na ang sugat mo. Mabuti pa bumawi ka na

KEYLAKinabukasan ay naghanda kami ni Thiago sa pag-alis sa rancho ni Harvey. Matagal bago ko napilit si Thiago sa paglabas namin ngayong araw. Nabo-bored na kasi ako sa bahay at gusto kong makakita ng ibang tao at makapamasyal kung ano pa ang makikita sa bayan. At sa haba ng oras na pangungumbinsi ko ay pumayag na rin siya.“Cherry, make sure na tumawag kayo sa amin kapag may nangyaring hindi maganda okay? At wag niyong paalisan ng tauhan na magbabantay sa CCTV’S.” Bilin ni Thaigo bago siya sumakay sa kotse.“Yes, Sir.” Sagot ni Hana.“Mag-ingat kayo Ms. Keyla!” Pahabol na sabi ni Hermey sa akin. Ngumiti ako sa kanya at sinara na ni Thiago ang pinto. Si Hendrix ang naging driver namin dahil mas kabisado niya ang bayan. At katabi niya si Cherry dahil mamimili daw siya ng sariwang karne at darating daw mamaya si Harvey.Samantala kami naman ni Thaigo ang nasa likuran. May Van din sa likuran namin lulan ng mga tauhan ni Thiago. Nangangamba daw siya sa kaligtasan namin kaya ayaw niyang p

THIAGO “Harvey, anong balita?” Bungad ko sa kanya pagkapasok pa lamang niya ng pinto. Mabuti na lamang at ligtas silang nakabalik.“We’re okay, yung mga sugatan natin na tauhan ay nasa hospital na. Ngunit sa kasamaang palad may mga individual na nasugatan at kalahati sa tauhan natin ang namatay nasa purenarya na din sila. Ang mga tauhan ng kalaban na lumusob sa inyo. Walang silang palatandaan sa batok nila. Sa tingin ko hindi mga tauhan ni Tanita yun.” Paliwanag niya sa akin. Naikuyom ko ang aking kamao sa labis na galit.“Kung hindi kay Tanita ang mga yun anong ibig sabihin nito? Ikaw na rin ang may sabi na nasa Germany ang babaeng yun diba?” Nagtatakang tanong ko sa kanya.“Hindi ko rin alam, kumpirmado na nasa Germany ang babaeng yun dahil nakita pa ito ng tauhan natin na pinasunod ko doon. At nakita niya itong nag-cacasino. May kuha pa nga siya na larawan at pagkatapos ay sinend sa akin.” Wika ni Harvey pagkatapos ay dinukot niya ang phone niya at pinakita sa akin. Hindi ako maar