All Chapters of The Mafia's Obsession: Chapter 41 - Chapter 50

KEYLA“Mag-ingat ka, at mangako ka sa akin na babalik ka.” Paalam ko sa kanya habang narito pa rin kami sa kwarto at kakatapos lang niyang mag-impake ng kanyang mga dadalhin. Humarap siya sa akin at niyakap niya ako ng mahigpit.“Don’t worry, babalik ako kapag natapos ko na ang problema. Antayin mo ako Keyla, dahil sa pagbalik ko. Gusto ko kasal na agad natin ang a-asikasuhin nating dalawa.” Sambit niya. Ayoko mang magpaiwan ditong mag-isa may tiwala ako sa kanya. May tiwala ako sa magagawa niya para mapawalang sala siya sa mga binibintang sa kanya ng TAJSO para may lakas na rin ako ng loob na humarap sa aking pamilya.“Kapag hindi ka agad bumalik. Susunod kami sa’yo ni Harvey doon.” Dagdag ko pa. Niyuko niya ako at inangat ko naman ang aking mukha. Inabot niya ang aking labi at nagpaubaya naman ako nang halikan niya ako. Pagkatapos ay pinagdikit niya ang noo naming dalawa.“I need to go, baka mahuli ako sa flight ko. Wag kang aalis dito hanga’t hindi ako dumarating okay?”Tumango ako

KEYLAMaaga akong nagising dahil may inasikaso ako kagabi. Binuksan ko muna ang pinto ng veranda at lumanghap ng sariwang hangin. Medyo sumisikat na ang araw at masarap sigurong maglakad-lakad sa labas. Para kahit paano ay ma-arawan naman ako. Baka mamayang gabi pa si Thaigo makatawag sa akin kaya para hindi ako mainip ay bumaba na lamang ako.“Good morning.”Napadako ang tingin ko kay Cherry dahil sa masayang bati niya sa akin at ngayon ay nakasuot ng apron habang naghihiwa ng mga karne sa mesa. Siguro ay naghahanda na siya ng almusal. Hindi ko siya pinansin ang tumuloy ako sa ref upang kumuha ng malamig na tubig.“Himala ata binati mo ako ng ganyan?” Nagtatakang tanong ko sa kanya habang nagsasalin ng tubig sa baso.“Wala lang nagkausap na kasi kami ni Harvey, at pinagsabihan na rin niya ako. Na-realize ko din na kahit anong gawin ko alam kong hindi ako mamahalin ni Thiago.”Nasamid ako at napa-ubo sa narinig kong sinabi niya.“Ano? Na-realize mo kagabi lang na kahit anong gawin mo

THIAGONagising ako at mabigat ang aking katawan ng bumangon ako. Nasa hindi pamilyar na kuwarto na ako. Maliit lang ito may isang kama isang banyo may malaking monitor ng TV. Tumingin ako sa kisame at may isang CCTV akong nakita. Mabilis akong bumaba at akmang bubuksan ang pinto ngunit tumalsik ako nang maramdaman ko ang malakas na kuryente sa pinto na ikinagulat ko. Inalala ko ang huling nangyari bago ako mapunta dito. Nakipaglaban kami kay Mandiego at naubos ang mga tauhan ko. Napatay namin siya ngunit hindi namin akalain na may panibagong kalaban na susugod sa amin. At ang huli ko na lamang naalala ay nawalan ako ng malay.“Wag mo nang subukan pang lumabas diyan. Dahil kahit anong gawin mo hindi ka makakalabas sa kwarto na yan. Binigyan ka na namin ng maayos na tutuluyan. Kaya magpahinga ka na lamang at kainin mo ang pagkain na ihahain namin sa’yo.”Napatitig ako sa malaking monitor at mukha ng lalaking hindi ko kilala ang bumungad sa akin.“Sino ka? Bakit mo ko dinala dito?!” Si

THIAGO“Keyla!”Nagtangis ang bagang ko nang makita ko kung paano siya binigwasan ni Manuel kaya napaupo siya sa upuan. Nakatali ang buong katawan at may nakababang panyo sa kanyang leeg na sa tingin ko ay busal sa kanyang bibig. Binalingan niya ako at tinukan niya ako ng baril.“Buhay ka pa ha! Goodbye Thiago!” Nakangising sabi niya sa akin. Bumitaw ang isa kong kamay at lumipat ako sa kabilang dulo ng landing skids.“Thiago!” Narinig kong sigaw ni Keyla.Natigil ang pagpapaputok niya at naririnig ko na may nangyayaring hindi maganda sa loob kaya sinubukan kong muli na umakyat.Nakita ko din ang pagkakahulog ng armas na hawak ni Manuel.“Boss! Nandyan pa siya!” Paalala ng piloto pero huli na dahil naka-akyat na ako. Ay mabilis kong hinila ang damit ni Manuel dahil kasalukuyan niyang sinasakal si Keyla sa upuan. Hindi nakaligtas sa akin ang duguang labi niya na labis kong ikinabahala at ikinagalit. Pabalagbag ko siyang nahiga sa sahig ng chopper at dinaganan.“Damn it! I’ll kill you!

KEYLAPagkatapos ng naging pag-uusap namin ni Harvey ay kaagad na niyang inasikaso ang lugar kung saan namin siya dadalhin. Hindi kasi maari sa Cristal de Galyo namin siya dalhin dahil malayo ito sa hospital. Kailangan naming makahanap ng lugar malayo sa mga buildings or properties. Nang sa ganun ay safe pa rin si Thiago.“Bakit hindi na lang sa probinsya namin?” Tanong ni Harvey sa akin.“May sarili akong bahay bakasyunan doon malapit sa bahay ng mga magulang ko.” Dagdag pa niya. “No.” Tutol ko sa kanya.“Why? Thirty minutes lang ang byahe patungo sa hospital. At paniguradong safe si Thiago doon. Isasama na rin natin si Doc. Alvin.” Pamimilit niya sa akin.“Ayokong madamay ang pamilya mo kung sakaling masundan tayo ni Tanita.” Seryosong sagot ko sa kanya.“Wala na akong magulang dalawang binatang kapatid ko na lamang na lalaki at isang dalagang babae ang nakatira sa bahay namin. Malayo naman ang tirahan nila sa bahay bakasyunan ko. Malapit kasi yun sa ilog. Maganda rin ang tanawin