All Chapters of Maid of the Arrogant Billionaire (Tagalog) : Chapter 101 - Chapter 110

SCARLETT “Sigurado ba kayong dalawa lang ang pupunta doon? Masyadong delikado ang gusto niyo mangyari.” Seryosong sabi ni Boss habang palipat-lipat ang tingin sa amin ni Night. Nandito kami sa meeting room at nag-uusap usap. Nasabi na rin namin kay boss ang mga pinag-usapan namin kanina noong nasa labas kami ng ER. “Mas ok ng kami lang ni Night ang pumunta Boss, Iniiwasan namin na may masaktan pa ulit. Hindi na ako makakapayag na maulit ang nangyari kela Gunner.” Seryosong saad ko habang nakatingin sa mata ni Boss. “Isa pa baka makahalata sila kapag marami tayo Boss, Pupunta kami doon para tignan kung nandoon sila Ishida, Baka may makuha din kaming impormasyon kung saan sila naglulungga..pero ang pinaka pakay namin doon ay ang mga tarantadong nambugbog kela Gunner.” Singit na turan ni Night. Bumuntong hininga si Boss, saka seryosong nagsalita. “Alam kong galit kayo dahil sa nangyari kela Gunner, pero ‘wag kayong magpadalos-dalos ng desisyon. Alalahanin niyo bigatin ang

LUCIEN Continuation… MAINGAT akong lumabas ng kwarto habang palinga-linga sa paligid. Kailangan kong mag doble ingat dahil nandito si Thunder. Siguradong magiging hadlang siya sa pag-alis ko. Nasaan kaya siya? Sana ay wala siya sa labas para hindi ako mahirapan. Dahan-dahan akong bumaba. Mabilis akong kumubli sa malaking base sa gilid para silipin ang living room kung may tao. Napangisi ako ng makitang malinis at walang bakas ng mga bodyguard. Mukhang ang iba ay nagpapahinga na at ang iba ay breaktime. Sana ganun din si Thunder. Nilakad takbo ko ang main door saka mabilis na pumuslit sa garahe. Tagumpay naman akong nakasakay. Buti wala sa paligid si Thunder. Umaayon sa akin ang pagkakataon. Ngayon ang iisipin ko na lang ang mga bantay sa gate. Madali na lang iyon dahil mga guard lang naman ang nandoon. Pinaandar ko na ang sasakyan. Tsk, I expected hinarang ako ng isang guard. Binaba ko ang salamin ng sasakyan saka sila malamig na tinignan. “Open the gate.” Ut

SCARLETT “Hey, you okay?” Napalingon ako kay Night saka marahang tumango. Sino kaya ‘yon? Magaling magtago hindi ko man lang makita kung nasaan ito. “Let’s go to the second floor. Magmasid tayo doon.” “Sige.” Sagot ko kay Night saka namin tinahak ang patungo sa second floor ng bar. Ilang minuto rin kaming paikot-ikot sa taas bago kami nakapag desisyon na bumaba na dahil wala naman kaming napansin na kahina-hinala sa mga VIP rooms sa taas. Sunod naming binabay ang mga corner na walang CCTV ng bar pero wala rin kaming napansin. Hanggang sa dumako kami sa daan patungo sa likod ng bar. Balak na sana naming silipin ang likod ng bigla kaming napatigil ng marinig ang nagmamadaling kilos ni Sapphire sa earpiece. ‘Doc! ano po ang balita sa mga kaibigan ko?’ Nanlaki ang mga mata ko saka bumaling kay Night na ganun rin ang reaksyon, Sumenyas siyang gumilid muna kami. Dumagundong ang kaba sa aking dibdib habang hinihintay ang sasabihin ng doktor. ‘The patient’s is now

Just like a while ago, we tried to reduce their numbers. We let them waste the bullets in their guns. It would be difficult to fight them at long range. Besides, we're out of bullets ourselves, so we needed to distract them as much as possible to waste their bullets uselessly. Para mano-mano ang maging laban. Once we had reduced their numbers and they ran out of bullets, they drew their weapons from their backs: daggers and kunai. Tss. Binalik ko ang sariling baril sa holster saka kinuha ang dagger. May natitira pang isa o dalawang bala sa aking baril kaya binalik ko ito sa lagayan magagamit ko pa ito mamaya. Sumugod kami ni Night sa mga ito. Habang nakikipag laban ay panaka naka akong sumisilip sa kinaroroonan ni Lucien para tignan kung may nakapansin ba dito. Habang nakikipag laban din ako ay umuurong ako palapit sa pwesto niya. Nang lumingon ako ulit sa gawi ni Lucien ganon na lang ang panlalaki ng mga mata ko ng makitang may isang lalaking patungo sa box kung saan na

“How is he, kuya? How did the surgery go? Was it successful?” Kinakabahan kong tanong. Seryoso akong tinitigan ng kapatid ko, mas lalo akong kinahaban dahil ang tagal niyang sumagot. D*mn. Don’t tell me may nangyari? “Kuya, sagutin mo ako.” “Ligtas na siya,” Napaiyak ako saka niyakap si kuya dahil sa sinabi niya. Ang kabang nararamdaman ko ay unti unti ng nawala, gumaan na ang aking dibdib sa balitang ligtas na ang lalaking mahal ko. “Thank you...Thank you for saving him. ” “Hush.. kumalma kana at ayusin ang sarili mo.” Masuyong bulong niya. Oh lord, salamat po. Salamat dahil pinakinggan mo ang panalangin ko. “Doc.” Seryosong tawag ni Sir Aidan sa kapatid ko. Inalis naman ni Kuya ang pagkakayakap ko sa kanya saka magalang na hinarap ang ama ni Lucien. “Hello sir, I am Doctor Santillan. Are you the patient's father?” “Yes, How’s my son?” “He is safe now Sir, and he will be moved to a private room. Can I talk to you in my office? I have more to say about th