Just like a while ago, we tried to reduce their numbers. We let them waste the bullets in their guns. It would be difficult to fight them at long range. Besides, we're out of bullets ourselves, so we needed to distract them as much as possible to waste their bullets uselessly. Para mano-mano ang maging laban. Once we had reduced their numbers and they ran out of bullets, they drew their weapons from their backs: daggers and kunai. Tss. Binalik ko ang sariling baril sa holster saka kinuha ang dagger. May natitira pang isa o dalawang bala sa aking baril kaya binalik ko ito sa lagayan magagamit ko pa ito mamaya. Sumugod kami ni Night sa mga ito. Habang nakikipag laban ay panaka naka akong sumisilip sa kinaroroonan ni Lucien para tignan kung may nakapansin ba dito. Habang nakikipag laban din ako ay umuurong ako palapit sa pwesto niya. Nang lumingon ako ulit sa gawi ni Lucien ganon na lang ang panlalaki ng mga mata ko ng makitang may isang lalaking patungo sa box kung saan na
My whole body was trembling while waiting for the results of Lucien's CT scan. My brother had taken him there earlier. Thankfully, he was here; otherwise, I wouldn't know what to do. Lucien was attended to quickly because of my brother. Kabadong kabado na ako dahil putlang putla na si Lucien kanina, sobrang dami ng dugo ang nawala sa kanya. Buti na lang mabilis magmaneho si Thunder. When the door to the CT scan room opened, I immediately went there to ask my brother. “Kuya, how is he? What's the result?” I asked nervously. “He has an epidural hematoma. He needs surgery now. We'll talk later, Scar. Right now, I need to save his life.” Seryoso at nagmamadaling sabi nito. “Please, Kuya, do everything you can.” Umiiyak kong sambit. “Stop crying and pray for him. Iyon ang dapat mong gawin. I need to go to the operating room now. He's lost a lot of blood. This is a very serious head injury. I'll go ahead.” I couldn't respond as he hurried into the operating room. Sumunod nam
“How is he, kuya? How did the surgery go? Was it successful?” Kinakabahan kong tanong. Seryoso akong tinitigan ng kapatid ko, mas lalo akong kinahaban dahil ang tagal niyang sumagot. D*mn. Don’t tell me may nangyari? “Kuya, sagutin mo ako.” “Ligtas na siya,” Napaiyak ako saka niyakap si kuya dahil sa sinabi niya. Ang kabang nararamdaman ko ay unti unti ng nawala, gumaan na ang aking dibdib sa balitang ligtas na ang lalaking mahal ko. “Thank you...Thank you for saving him. ” “Hush.. kumalma kana at ayusin ang sarili mo.” Masuyong bulong niya. Oh lord, salamat po. Salamat dahil pinakinggan mo ang panalangin ko. “Doc.” Seryosong tawag ni Sir Aidan sa kapatid ko. Inalis naman ni Kuya ang pagkakayakap ko sa kanya saka magalang na hinarap ang ama ni Lucien. “Hello sir, I am Doctor Santillan. Are you the patient's father?” “Yes, How’s my son?” “He is safe now Sir, and he will be moved to a private room. Can I talk to you in my office? I have more to say about th
***** “So what happened? Why did it come to this? Is that the man Daddy mentioned that you were watching over?” Tanong agad ni Kuya ng matapos akong makapag bihis. Inabutan niya ako ng tubig saka ako naupo sa mahabang sofa na nandito sa kanyang opisina. “Yes, ang misyon ko ay protektahan siya kaso in the end siya ang promotekta sa akin.” Malungkot kong sagot. Napatango-tango naman ang kapatid ko. “Based on what I saw, may something pa. Hindi kita nakitang ganun mag-alala ng sobra sa ibang tao. Tell me, are you in love with him? You were so worried earlier. You couldn't even take care of yourself because of your concern for that guy.” Hindi agad ako naka-kibo. Hindi naman kasi talaga ako ganito. “Okay, I get it. Silence means yes. Finally, you felt it too. I thought you were going to grow old single. I thought your world would only revolve around your work.” Nakakaintinding turan ni kuya. Bumuga ako ng hangin saka sumandal, Well dati naman talaga sa trabaho ko lang umii
“Kahit hindi kayo umamin sa aking dalawa, alam kong may nararamdaman kayo sa isat isa. Nakikita ko 'yun kay Lucien. At kanina nakita ko din 'yun sa’yo, nakita ko kung paano ka mag-aalala sa kanya. Sorry Louise. Hindi ko inisip ang mga mararamdaman niyo. Hindi ko din inisip ang mga ginawa mo para sa aming pamilya. Natakot ako na baka mas lalong mapahamak si Lucien kapag mas naging malapit kayo sa isat isa...” “..Because of my decision, my son ended up in more danger. Mas malala pa ang nangyari. Hindi ko akalain na gagawin niya ang lahat para sa‘yo. Siguro natakot na siya sa tuwing aalis ka sa mansyon ay ilang araw kana naman mawawala. Ayaw na niya mangyari ‘yun. Feeling niya hindi mo na siya babalikan pa.” “ Forgive me, Louise, you did nothing wrong... I am the one to blame for all of this. From now on, I will let you both be. I won't interfere with you two anymore. I will let my son make his own decisions about his love life.” Tipid akong ngumiti, Alam kong totoo at sincere
Despite the pain, I forced myself to step closer to where they were. All my excitement vanished just like that. Lucien's forehead furrowed even more. I looked at him from head to toe. D*mn it. Is this what my brother is talking about? Ito na ang side effect ng surgery.. Him having Amnesia… Binigyan naman ako ng daan ni Sir Aidan, Lumayo ito ng kaunti para makalapit ako sa kanyang anak, Ramdam ko rin ang titig na binibigay niya sa akin. Si Crystal naman ay umurong lang ng konti. I wanted to hug him, I missed him so much, but I restrained myself. He might get startled and it could affect him. I lifted my trembling hand and held his hand to shake hands, then I smiled. “Hello, Sir Lucien. I'm Louise Hermosa, the personal bodyguard assigned to you by your father, I've been your bodyguard for several months now.” I said with a smile, though in truth, I wanted to cry. I struggled to keep my voice from trembling and cracking. “Louise!” Gulat na sambit ni Sir Aidan. B
“Why aren't you answering my question? Is she the one you're talking about?” Muling tanong ni Lucien. Sir Aidan turned back to his son. “She's one of the people you've forgotten. Don't be like that to her, Lucien. You were close to Louise before.”Lucien frowned. “Really? I was close to her? I can't imagine being close to a bodyguard, especially a female one,” he arrogantly replied to his father. Bumalik na nga siya sa dating Lucien na nakilala ko. “Wag kang magsalita ng ganyan Lucien. You might regret it.” “Tss, why would I regret it, Dad? Is that woman really important for you to talk like this? Tsk, bodyguard lang naman siya.” Damn, I noticed that my brother was still looking at me, concern evident in his eyes. He knew I was hurting from what I was hearing and seeing. “And what are they doing here? Shouldn't they be waiting outside the room? Why do they need to be here? Only family should be present here, right?” Sabay tingin niya sa gawi namin. Napaayos ako ng tayo
“It's okay, Sir Aidan. ayoko na ho madagdagan 'yung sakit at paghihirap ni Lucien, And worse baka may mangyari pa sa kanya na hindi maganda kung ipipilit natin. It's fine if he doesn't remember me. If the time comes that he does remember, I'll be grateful and happy, but if he completely forgets me and never recalls anything, I'll accept that wholeheartedly. What's important to me now is that he's awake and doing well.” “Don't tell me you're giving up? You're not going to fight for my son? Hindi mo ipipilit na maalala ka niya?” Hindi makapaniwalang tanong niya. Sumulyap ako kay kuya na taimtim lang na nakikinig sa amin habang nakatingin saakin. “It's not like that, Sir Aidan. I don't want to pressure him. I accept and understand the situation. I love your son, and I'll do everything for him lalo na kung mas makakabuti sa kanya.” “Louise, this is my chance to make up for everything I've done to you both. I want to see my son happy.” “Na-aappreciate at naiintindihan ko 'yung gu
Mabilis akong bumaba ng sasakyan at sumunod sa lalaki. Baka magbago pa ang isip. “You like K-restaurant, right? Then order whatever you want. It’s on me,” He said bossily as we sat down. Instead of getting annoyed, I just smiled and shook my head. I think I already know why he’s acting like this—it’s because of Night. “Why are you shaking your head? Don’t you want to eat here? Where do you want to go? Let’s go there instead,” he said.“Nah, I like it here,” I replied with a smile. “Tss. Stop smiling.” “Why? I’m happy.” “Really, huh?”“Yeah, good thing you asked me to join you. I didn’t eat properly earlier. I didn’t even finish my food.” “Huh, paano enjoy na enjoy ka makipag usap sa Night na 'yon. May pa punas punas pa sa gilid ng labi mo.” I grinned at his reaction. He looked like a jealous boyfriend. “Why? Are you jealous? Do you want to be the only one to do that for me? Why? Are you in love with me?” I teased him.“What the… In your dreams. I’m loyal to Crystal,” he s
UWIAN Nakasunod ako kay Lucien at Crystal na magkahawak ang kamay. Patungo kami sa paborito nilang kainan para mag dinner. Well, Sila lang ang kakain dahil hindi naman nila ako niyaya. Hindi pa rin kami nagpapansinan ni Lucien. Isa pa ayoko din silang makasabay. Sa bahay na lang siguro ako kakain or bibili na lang ako. Nasa harap na kami ng restaurant ng biglang tumunog ang cellphone ko. Shit, nakalimutan kong i-silent. Naka-agaw tuloy ako ng atensyon. Tumigil ako saglit at nagmamadaling kinuha sa bulsa ang phone. Napansin kong tumigil din ang dalawa at sinulyapan ako ni Lucien. Hindi ko siya pinansin, nang makitang si Night ang tumatawag ay agad ko iyong sinagot. “Hello Night?” “Hi, Are you guys having dinner?” Nangunot naman ang noo ko. “Huh? No, just them. I’m not joining. Why?” “Good, then let’s eat together. I’ll come to you.” “Huh? Where are you?” “Same place kung nasaan kayo. wait for me there.” “Naku, ‘wag na sa bahay na ako kakain ok—” Hindi kona nata
“Ouch! Why did you push me, Lu? That hurts!” I heard Crystal's pained complaint. But instead of paying attention and helping her, I froze in place as if rooted to the ground. “OPEN THIS FUCKING DOOR!! WHY IS YOUR DOOR LOCKED?!” Oh fck! Natataranta kong nilapitan si Crystal na kakatayo lang. “Fix your clothes quickly! Then sit over there.” “Why? Why are you panicking?” Nakataas na kilay na tanong niya. “Just do what I’m telling you.” Medyo naiinis kong sabi. “No. Don’t tell me you’re scared because your bodyguard might see us like this? Let me remind you, I’m your fiancé, there’s nothing wrong with what we’re doing. Kung makita man niya tayo wala na siya don, Right?” Inis na sagot niya sa akin pero hindi ko ‘yun pinansin dahil focus ako sa babaeng kanina pa katok ng katok. “Tsk, Just do what I'm telling you.” Sagot ko sa kanya saka inayos ang sarili at humakbang papalapit sa pinto. “KAPAG HINDI MO BINUKSAN ANG PINTO SISIRAIN KO TO LUCIEN!!” D*mn it! This woman is re
“Tsk, that's not what I want to hear. That's not the Louise I know who loves my son. I'm here to give you a chance to fight for what you feel for Lucien. Find a way to catch his attention and stir up his mind and heart.” Natigilan ako sa sinabi ni Sir Aidan. Seryosong seryoso ito. “I’m doing this because I don’t want us to have any regrets in the end. I don’t want us to blame each other later. I’m giving you a chance, but if there’s truly nothing, I’ll let Lucien go ahead and marry Crystal. I’ll intervene for the last time. So, gawin mo na ang lahat habang may natitirang araw pa. It’s up to you what fate has in store for the two of you.” Hindi agad ako nakasagot. Mariin akong pumikit saka sumandal sa kinauupuan ko. Nahihirapan akong magdesisyon lalo na sa mga binitawang salita ni Sir Aidan. Gusto kong ipaglaban si Lucien, gusto kong bawiin ang lalaking mahal ko. Pero nagtatalo ang puso’t isip ko. Sinisigaw ng puso ko na ipaglaban ko siya pero ang isip ko sinasabing mali dahil m
KINABUKASAN Ang aga-aga pero wala sa mood ang boss ko. Hindi man lang ako pinansin mula kanina, mukhang napikon ko ata kagabi. Argh! Araw araw ba na magiging ganito ang ganap ko kapag badmood ang boss ko? Bumuntong hininga ako saka sumandal sa kinauupuan at kinuha ang aking phone. Oorder na nga lang ako ng pagkain tsk! Hindi ako nakapag almusal kanina dahil na late ako ng gising ‘e. Tapos nagmamadali pa ang boss ko na pumasok. Ang ending wala akong almusal kahit man lang humigop ng hot choco or kape wala! Buti pa siya nakapag kape at almusal ‘e. Sakto naman na tumunog ang phone ko hudyat na may nag text. Bumungad sa akin ang pangalan ni Night, Agad kong binasa ang text niya. Night: Good morning, Red. Are you busy? Mabilis naman akong nagreply. To Night: Not really, why? Night: I’m here outside Lucien’s office. I brought some hot chocolate and a sandwich. I found out you didn’t have breakfast earlier, so I brought you some. Come on out, let’s eat together. Hindi
PAGBALIK sa opisina ganon pa rin ang mood ni Lucien. Hindi man lang niya ako tinatapunan ng tingin o kahit sulyap man lang. Ano bang problema niya? Ano ba ang nangyari sa kanila ni Crystal? Nag-away ba sila? Kung nag-away man sila bakit pati ako damay? Or… Galit siya sa akin dahil hindi ako sumabay sa kanila sa pagkain? Hm, imposible naman ‘yun. Pakialam ba niya sakin ‘diba? Argh! Ewan! Ang hirap na nga ng sitwasyon ko dinadagan pa ng ganito. Bahala nga siya d’yan. Hahayaan ko siya sa toyo niya. Mahirap kapag sinabayan ‘e, Baka kung saan kami humantong kapag pinatulan ko siya. Hanggang sa mag-uwian hindi pa rin niya ako pinapansin. Bad mood pa din ang hinayupak. Pati ako dinadamay, nakakainis! Seryoso ako sa pagmamaneho ng biglang magsalita ang katabi kong lalaki. “Have you known that guy for a long time?” Nangunot naman ang noo ko dahil sa tanong niya. Anong sinasabi niya? Sinong guy? Bahagya ko siyang sinulyapan. “Who?” Taka kong tanong. “The guy who was sitting
MASAYA akong tumalikod para puntahan ‘yung dalawa. Atleast ma-eenjoy ko ang lunch ko! “Hey!” Masayang bati ko sa dalawa sabay upo sa tabi ni Night. Parehas naman silang nagulat at napatingin sa akin. “Gulat na gulat? Hindi niyo man lang napansin na palapit ako. Mukhang seryoso ang pinag-uusapan niyo.” Nakangiti kong sambit. “What are you doing here, Red?” Nagtatakang tanong ni Night sa akin. “Oo nga, anong ginagawa mo dito? ginulat mo pa kami. Nasaan ang alaga mo?” Segundang tanong naman ni Thunder. Aba parang ayaw nilang nandito ako ah. Pero imbes na sagutin sila ay nginuso ko na lang kung nasaan sila Lucien tapos nanguha ng lutong pork sa plato ni Night at kinain ‘yun. “Oh, I get it. Sasabay ka dapat sa kanila no? kaso nakita mo kami ni Night dito kaya lumipat ka?” Napaangat ako ng tingin kay Thunder saka nag thumps up at ngumisi. “Yeah, good thing nandito kayo kaya nakatakas ako. Hindi ko kayang makasama ng matagal ang Crystal na ‘yun. Saka sa lagay e, mukha akong third
NANG makarating sa mansyon ay nauna itong bumaba habang ako ay pinarada muna ang sasakyan tapos pumasok na rin sa loob. Saktong pag pasok ko siyang labas naman sa kusina ng lalaki, Mukhang uminom muna ito ng tubig or tinanong ang mga katulong kung ano ang dinner. Hindi na lang ako umimik at pinauna siyang umakyat ng hagdan habang ako ay nakasunod lang. Tumigil ako sa aking kwarto at akmang bubuksan na ng biglang magsalita si Lucien. “Si Dad ba ang pumili ng kwarto mo?” Nagtataka ko naman siyang binalingan dahil sa biglaan nitong tanong. Akala ko pa naman papasok na siya sa kanyang kwarto. “Oo, bakit?” “I see, alam mo bang ang kwartong ‘yan ang pinaka maganda at espesyal sa mansyon. Maswerte ka dahil ‘yan ang naging kwarto mo. Hm, halatang paborito ka ni Dad.” Mahaba niyang turan habang nakasandal sa pader ng kanyang kwarto habang ang mga pagod niyang mata ay nakatingin sa akin. Pero wait, pinaka maganda at espesyal? Bakit hindi ko alam `yon? Hindi nabanggit ni Sir Aid
Hindi pa rin talaga siya makapaniwala na close kami noon, Hindi pa rin siya sanay na ang isang katulad ko ay malapit sa kanya. Tinuon ko na lang ang pansin sa folder na hawak para basahin ‘yon. Saka naglakad sa harap ng table ni Lucien para maupo sa bakanteng upuan. Nang maintindihan ko para saan ang folder ay sinimulan kong ipaliwanag sa kanya. Nakinig naman siyang mabuti at wala akong narinig na reklamo. Pati ang ibang hindi niya maintindihan ay pinaliwanag ko na rin.Hanggang sa abutin kami ng ala singko ng hapon. “Naintindihan mo naman ba lahat ng pinaliwanag ko?” Marahan kong tanong habang nag-uunat. Masakit din sa likod ang maghapon nakaupo habang nagpapaliwanag ah. Buti na lang talaga ay may alam ako, kung hindi siguradong aburido maghapon si Lucien. Saka masaya akong nakatulong sa kanya at nabawasan ang kanyang stress. “Yes, Thank you for helping me. Kung hindi mo pina-intindi sa akin ang lahat siguradong wala akong magagawa mag-hapon.” Malamyos niyang sagot sa akin. N