All Chapters of Love Of Tomorrow: Chapter 21 - Chapter 30

Maxine's POV "What was that, Lawrence? Totoo ba ang sinabi ni Liezel?" Mahinang bulong ni donya Sylvia. "Mom, please.. asikasuhin mo na lang ang mga bisita." Tipid na sagot naman nito kaya agad na akong nagmadaling umalis. Narinig ko pa ang pagtawag nila sa akin ngunit hindi na ako nag abalang lumingon pa. Para bang tinatambol nang husto ang dibdib ko sa mga oras na ito. "Maxine! Maxine!" Rinig kong sigaw ni Lawrence nang makapasok ako sa mansyon at akmang aakyat na sa hagdan ngunit agad akong napigilan nito at naramdaman ko na lang ang maagan na paghawak nito sa aking palapulsuhan. "Bitawan mo ako, Lawrence." May diin sa aking pagkakasabi habang seryosong nakatingin sa kanya. Nakita ko pa ang paglunok nito at ilang beses na pagkurap. Agad naman n'ya akong binitawan at inis na napahilamos sa kanyang mukha. Nakita ko pa kung paano mamula ang kanyang ilong ngunit hindi ko na inintindi iyon at akmang tatalikod nang magsalita na naman ito. "Don't tell me na naniniwala ka sa baliw n

Maxine's POV Lumipas ang mga araw at palagi ko na ring nakakasama si Andrei. Tulad na lang ng monthly check-up ko ngayon kaya naman hindi ako masyadong nahirapan. "Ma'am Maxine, ako na ho ang magdadala nito." Turo nito sa aking bag na hawak at maging sa bottled water na binili ko kanina. Kakatapos lang ng ultrasound ko at mabuti na lang ay healthy si baby. Normal nama raw ang heartbeat nito kahit na paminsan-minsan ay kumikirot ang puson ko nang bahagya. "Ah, hindi na. Iinumin ko rin kasi itong tubig." Saad ko pa at muling ipinukol ang atensyon sa hallway na aming dinaraanan. Nasa kompanya na ngayon si Lawrence. Maaga na kasi itong pumapasok dahil nagkaaberya raw sa kanilang kompanya. Maging si donya Sylvia ay bihira ko na lang makasama sa mansyon dahil madalas rin itong wala. Napahinto ako sa aking paglalakad nang makita ang isang pamilyar na tao. Nakangisi lamang ito sa akin habang nakataas ang kanyang isang kilay. Nakabalandra rin ang naglalakihan nitong dibdib kaya naman mag

Maxine's POV Ilang araw ko ng iniiwasan si Andrei. Hindi na rin ako halos lumabas ng kuwarto lalo na kapag wala si Lawrence. Minsan kasi ay napapansin ko ang mga pasimpleng paghawak nito sa akin. Tulad na lang noong nakaraang araw, umaaga iyon at kamuntik na akong madulas.. mabuti na lang at nandoon si Andrei upang masalo ako. Hindi pa ito nakontento at binuhat ako upang maihatid sa kuwarto. Nakita ko pa si Joy sa isang sulok na may kakaibang tingin na ipinukol sa akin kaya naman namamalagi na lang ako rito sa aming kuwarto. Ayokong madagdagan pa ang mga bagay na maaari n'yang gawin. "Hon?" Napahinto ako nang makita si Lawrence na kakapasok lang sa aming kuwarto. Agad nitong hinubad ang kanyang coat at bahagyang niluwagan ang neck tie. Matapos nang ilang araw ay ngayon lang kami muling nagkita dahil abala pa rin ito sa kanilang kompanya. "Damn, I'm so tired.." bulong nito nang mahubad ang medyas na suot at agad na nahiga sa malambot na kama. "Wait? Masama ba ang pakiramdam mo?

Maxine's POV"Magandang gabi ho, donya Sylvia. Kami po ang hahawak sa kaso ni Don Ramon Francisco. Upang mas mapabilis itong kaso, nais lang namin kayong hingian ng testimonya para sa ikakausad nang kaso." Saad ni Officer Niccolo. Isa s'yang tanyag na pulis rito sa El Fuentes. Marami na itong naresolbang mga krimen at wala ata ni isang hindi nakakakilala sa nasabing pulis. Nakaupo kami ngayon sa isang sofa, kasama sina Joy at manang Jocelyn. Maging si Andrei ay bumalik rin para sa interogasyon na putok ang labi at may iilang galos sa mukha. "Ang sabi ninyo ay may tumawag sa inyo na doktor at sinabing patay na ang asawa mong si Ramon Francisco. Maaari bang malaman kung nagkaroon kayo ng pagtatalo nitong mga nagdaang araw?" Seryoso ang boses nito at kahit hindi ikaw ang salarin ay talagang makakaramdam ka nang kaba sa iyong dibdib. Matalas ang mga mata nito na para bang sinusuri na ang buong pagkatao mo. Nakita kong napaayos ng upo si donya Sylvia. Mugto pa ang mga mata nito sa kaka

Maxine's POV "Ganito ba kaseryoso ang pag-uusapan natin at kailangang dumistansya tayo kay mama at papa?" Nagtataka kong tanong dahil nandito kami sa likod ng bahay. Wala man lang nagbago sa ekspresyon ng mukha nito at seryoso lamang na nakatingin sa akin. "Mas mabuti pang sumama ka na sa amin sa Maynila, ate." Deretsyahan nitong saad kaya bahagyang napaawang ang aking labi. "S-Sana noon pa man, hindi ko hinayaang makasal ka kay Lawrence." Nakakuyom ang kamao nito na ikinagulat ko. A-Anong.."Ano bang pinagsasasabi mo?" Pinilit kong tumawa ngunit hindi nakatulong iyon upang mabawasan ang tensyon sa pagitan naming dalawa. Bahagya pa akong napalunok dahil napakaseryoso nito. "S-Si.. si L-Lawrence-"Nawala ang atensyon ko kay Lutcho nang marinig na tumunog ang selpon na hawak ko. Si Irene ang tumatawag kaya sumenyas muna ako kay Lutcho na sasagutin ko muna ang tawag. Nakita ko pang may pag-aalangan sa mga mata nito ngunit wala na itong nagawa nang makausap ko si Irene. "Hel-""M-