All Chapters of Love Of Tomorrow: Chapter 31 - Chapter 40

Maxine's POV Ilang oras pa ang hinintay ko upang makalabas ngunit hanggang ngayon ay wala pa rin sina Donya Sylvia. "Maxine, ang mabuti pa.. magpahinga ka muna sa kuwarto n'yo. Ilang beses ko na ring tinawagan sina Tita Sylvia pero hindi nila sinasagot ang tawag." Untag ni Irene at napalunok na lamang ako. "Gusto kong puntahan ang pamilya ko.." bulong kong saad at napabuntong hininga naman ito. "Alam ko, pero wala tayong ibang puwedeng daanan kung hindi diyan lamang sa main gate na may mga nagbabantay. Mga armado sila Maxine. Baka mapahamak pa tayo.," Aniya at napilitan na lamang akong tumayo nang hawakan nito ang aking kamay. Hindi pa rin ako mapakali. Hindi ko rin mahagilap rito si Joy. Halos wala ngang tao rito kung hindi kami lang ni Irene. Nang makarating kami sa kuwarto ay agad nitong binuksan ang bentilador at naupo sa kama habang ako naman ay nasa sofa. "Bakit hindi na lang natin tawagan si Officer Niccolo?" Suhestiyon ko pa rito at bahagyang napaanga

Maxine's POV NANLUMO ako sa aking nakita nang makarating kami sa bodega. Pakiramdam ko ay gumuho nang tuluyan ang mundo ko dahil ng maabutan ang pamilya ko na nandito. "M-Mama?" Awtomatikong nangilid ang aking mga luha at kasabay no'n ay ang pangangatal nang aking bibig. Pinilit nitong tumingin sa direksyon ko kaya patakbo akong lumapit sa kanila kahit na halos mag kandadapa-dapa ako sa pagtakbo! "Papa?!" Tawag ko rito nang mahaplos ko ang pisngi nito ngunit mas natigilan ako nang maramdaman ang malamig nitong pisngi! Ramdam ko ang pagbilis nang tibok ng puso ko at halos mabaliw ako sa aking nasaksihan! Nakadapa na sa semento si Lutcho kasama ang dalawa nitong anak kaya napaluhod na lamang ako. "H-Hindi.. h-hindi ito totoo! Hindi ito totoo!" Napahawak ako sa aking tenga habang paulit ulit na sumisigaw. Nakita ko ang pag hagulhol ni mama na mas ikinadurog ko pa! "Mama!" Sigaw ko at hindi ko alam kung paano iibsan ang sakit na nasa puso ko. "Pa! Lutcho!"Para akong isang batan

Maxine's POV LAKAD at takbo ang ginawa ko para lang makalayo! Ngunit, hirap na hirap ako dahil pakiramdam ko ay napakabigat ng katawan ko. Napahinto ako at napalingon sa aking likuran nang makarinig ako ng isang malakas na putok ng baril! "MAXINEEE!!!" Nanlaki ang mga mata ko ng marinig ang malakas na sigaw ni Lawrence! Halos hindi ako magkandaugaga sa kakatakbo para lang makalayo! Kasabay ng aking pagtakbo ay ang pagbuhos ng napakalakas na ulan! Para bang maging ang panahon ay nakikisimpatya sa akin. Kailangan kong makalayo! Gusto kong pag bayaran nila ang lahat ng mga ginawa nila sa pamilya ko! Hinding-hindi ako papayag na hindi ko makamit ang hustisya na nararapat para sa pamilya ko! Lalong-lalo na ang kahayupang ginawa nila sa akin at sa anak ko! Dahil maputik at madulas ang daan, aksidente akong dumausdos pababa! Mangiyak-ngiyak akong tumayo dahil ramdam ko ang pag hapdi ng aking hita! "Maxine? Maxine?"Napalunok ako nang marinig ang boses ni Liezel! Animo'y para bang nak

Maxine's POV MATAMAN akong nakikinig sa abogadong kaharap namin ngayon. Mahigit isang linggo na rin ang nakalipas at kahit papaano ay naghilom na ang ilang mga sugat at pasang natamo ko. "As of now, we can file a case against them, but we need a strong evidence para tuluyan silang mahatulan. Puwede nilang ideny ang aligasyon laban sa kanila kung wala tayong testigo." Seryosong paliwanag nito at saka naman ako napaisip. "But attorney, hindi ba puwedeng ilahad na lang ni ate Maxine ang mga nangyari?" Naguguluhan ring sabat ni Lexi at mukhang seryoso talaga ito dahil nakakunot pa ang kanyang mga kilay. Napabuntong hininga ang binatang abogado. At saka pinakatitigan ang mga papeles na nagkalat sa center table. "Tulad nga ng sinabi ni Miss Mercedes, makapangyarihan ang pamilyang iyon. Baka tayo pa ang makasuhan kapag nagkataon. Kahit isa o dalawang testigo lang para sa pag usad ng kaso-""What about her family then? Hindi ba't naireport na iyon sa pulisya?" Pagputol naman ni Rusty rito

Maxine's POV MAKALIPAS ang mahigit isang buwan. Wala ng mababakas na sugat o pasa sa aking katawan. Nakakabawi na rin ang aking katawan mula sa pangangayayat at kahit papaano ay nakakasabay na ako sa bawat pag atake na ginagawa ni Rusty! "Iyan lang ba ang kaya mo?" Bulalas nito kaya mas nakahigpit ang aking pagkuyom sa aking kamao. Ilang linggo na rin simula noong mag umpisa itong turuan ako ng mga self-defense. Noong una ay halos puro tumba at ngiwi lamang ang nagagawa ko pero ngayon ay nakikipagsabayan na ako sa bawat pag atake nito. Agad itong nakailag sa aking pagsipa at s'ya naman ang sumugod ngunit naiwasan ko rin ang bawat suntok nito. Agad akong umikot upang bigyan ito ng malakas na sipa ngunit nahuli lamang nito ang aking paa kaya muli kong binigyan ng puwersa ang pagkakalapat nang aking kamay sa lupa at naramdaman ko ang kamay nitong mas humihigpit pa ang hawak sa aking mga paa ngunit ginamit ko agad ang pagkakataon na iyon upang makawala. Nang tuluyan kong maikot ang